- 24 Ekim 2019
- 7.081
- 40.739
Bunun farkında olmanız güzel.
Ömrünüzü bu savaşla yıpratmayın.
Okurken darlandım, yaşamak kabus olur.
İş sevgilinizde biterdi ama o da belli ediyor kendini, bu iş çok zor.
Bunun farkında olmanız güzel.Doğru söylüyorsun ayrılmam gerektiğinin farkındayım sadece sürekli erteliyorum acıdan kaçmak için ama biliyorum ki şimdi çekeceğim üç beç ay hadi bir yıllık acı gelecekte yıllarca çekeceğim bu durumdan iyi.
Düzgünce tepkini göster ki kadın düzelmez bu arada sanmıyorum. Ama çocuk belki seni annesinden uzaklaştırabilir o da anne kuzusu gibi durduğundan bu da zor ,tek seçenek ayrılık gibi duruyorOlay sende bitiyor gibi geldi bana bu kadına be oğluna tam olarak kendini ifade et. Gerekirse çocuğa bak annen yüzünden yapamıyorum ayrılmak istiyorum de kadına da haddini bildir. Susarak kaçarak bu problem sence çözülür mü ?
Bu ne yaa. Herseyi goze alip evlensen bu kadin senin dogurdugun cocugu da sana yar etmez. Emzirir be bu torununu. Hic arkana bakma. Sevgilin annesinin eteginden ayrilamamis evlenince bunu 10 la carpman gerekecekMerhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.
Kayınvalide adayınızla çok benziyorsunuz sevgilinizin engeli ne ki kendi yemeğini yapamıyor siz evine gidip yapıyorsunuz. Değil yüksek lisans Amerika’da master bile yapsanız ‘ilkokul mezunu’ kaynananızla aynı şark kafasına sahipsinizMerhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.
şöyle düşünün , siz annesi sebebeli sıkıntılarınızı anlatmışsınız. adam ın pek te umrunda değil. annesi ve kendinin gönlü hoş tutulsun yeter. siz belkide bi figuransınız. onların ihtiyaçlarını gideren . yani seni sevdiğinden değil , senin onların hayatına kattıklarını seviyorlar.Peki sizce sevgilimden ayrıldığımda karşımdakinin çekeceği acıyı üzüntüyü düşünüp buna dertlenmem normal mi ? Yoksa ben mi fazla dramatik biriyim ?
Evet en temel ihtiyaçlarını karşılaması gerekiyor fakat çalışma saatlerinden ötürğ böyle bir imkanı yok. Yakın zamanda ev aldığı için çifte vardiya çalışıyor ve eve geliş ve gidil saatinden ötürü durum böyleyukarıda bir arkadaşta sormuş, neden iki üç güne bir gidip yemek yaptınız. nişanlınız en temel ihtiyaçlarını karşılayamıyor mu?
2-3 günde bir gidip adama neden yemek yaptın ben oraya aşırı takıldım. Bebek mi bu
Sevgilim şu an ödemelerden dolayı çifte vardiya çalışıyor. Evde durduğu saatler çok kısa yemek yapma gibi bir zamanı yoj. Bu tamamiyle benim tercihimdi fakat ne kadar özveride bulunursan daha da fazlası bekleniyormuş gibime geliyor.2-3 günde bir gidip adama neden yemek yaptın ben oraya aşırı takıldım. Bebek mi bu ya?
Kendi içinizden gelerek yardımcı olmak istemişsiniz anladığım kadarıyla, ama anne hem yönetmek istiyor hem de görevinizmiş ve doğru yapmalıymışınız gibi bir muamele yapıyor. Hiç sesinizi çıkarmadığınız için bu davranışına devam edecektir. aradığında açmasaydınız ya da benim de işlerim var x in işini kolaylaştırmak için kendimden ödün veriyorum ama bir de kişiye özel şeyler yapamam deseydiniz keşke kadına. Nişanlınız böyle ana kuzusu gibi muamele görmeye tepki göstermezse bir süre sonra libido falan da kalmaz, karşıdakini partner gibi görme durumunuz kaybolur gider. Bence tepkinizi açık açık koyun. zaten ayrılsam mı diye düşünüyorunuz. tepkilerinizden sonra işler sarpa sarar bozulursa da ben tepkimi koydum, elimden geleni yaptım yapacak bir şey yok dersiniz. Ama durum bu şekildeyken bence evlenmeyin.Evlilik gibi olmaz sizin durumunuz. anne şu durumda buna izin vermez.Evet en temel ihtiyaçlarını karşılaması gerekiyor fakat çalışma saatlerinden ötürğ böyle bir imkanı yok. Yakın zamanda ev aldığı için çifte vardiya çalışıyor ve eve geliş ve gidil saatinden ötürü durum böyle
Biten evliliklerin ardından, bazı annelerin özellikle erkek çocuklarından beklentisinin çok yüksek olduğunu gözlemliyorum.Her şeyi çocukları oluyor, çocuklarının da her şeyi olmak istiyorlar.Her insan kendi bireyselliği içinde varlık göstermeli öncelikle.Yani birine bağımlı değil bağlı olmayı ayırt etmek gerekiyor.Anne oğul ilişkileri bağımlılık düzeyinde.Farkındalığınız yüksek ve hayattan beklentileriniz doğrultusunda bir yol çizeceğiniz belli.En başında evet mesafeli olmanız gerekirdi ama bu bile yeterli olmazdı.Çünku iş erkek arkadaşınızda biterMerhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.
Evlenince de sizi bırakmaz ki birlikte bile yaşamanız olası. Çekeceğiniz acı 2 ay olsun belki o kadar bile değil. Ayrılınca zaten hafifliceksiniz.Merhaba 25 yaşındayım yüksek lisans öğrencisiyim 3 yılı aşkın ciddi bir ilişkim var üniversitede tanıştık ve kendisi annesinin tek oğlu. Babası ile annesi boşanmış ve annesi oğluna aşırı düşkün. Ben çok bir hata yapıp ilişkimin daha ilk yılından sevgilimin ailesiyle içli dışlı oldum fazla samimiyiz. Annesinin normal olmadığını ilk günden beri farkındayım ama zaman geçtikçe annesinden nefret etmeye başladım ders çalışırken bile kadın aklıma geliyor kadın bende takıntı haline geldi. İlk başlarda her şey yolundaydı fakat zamanla kadının ne kadar kıskanç ve helikopter ebeveyn olduğu anladım oğlu 29 yaşına girecek hala ona bebek gibi davranıyor beni sürekli oğlunun hizmetçisiymişim gibi davranıyor. Sürekli kendisini övüp ben oğlumu şöyle büyüttüm böyle pahalı okula gönderdim ben mükemmel bir kadınım şöyle güzel böyle akıllıyım diyor ki onunla tanışan herkes bu kadının psikolojik sorunları var diye arkasından konuşuyor. Eve misafir gelince bile misafir gidene kadar uydurma şeylerle kendini övüyor. Sürekli yalan söylerken yakalıyorum. Sürekli ben dağdan inmişim bir şey bilmiyormuşum gibi davranıyor ki ben üniversite mezunu yüksek lisans yapan bir kadınım. Kendisi ilkokul mezunu. Bu zamana kadar çok direndim asla cevap vermedim tek oğlu eşi yok kendisi tek büyütmüş normal fazla düşkün olması diye kendimi kandırdım ama kadın psikolojini mahvetti. Sürekli oğlum bensiz yapamaz diyor. Ben yanlız yaşayamam demeye başladı. Kendi kız kardeşi için bile bana gelip kız kardeşi için dedikodu yapıyor. Ama ben salak gibi bana laf soksa bile cevap veremiyorum ağzımdan kelimeler dökülmüyor. Kendimi baskılanmış hissediyorum. Sevgilim evlenmek istiyor ama ben onu çok sevsemde annesi yüzünden istemiyorum. Kendimi ateşe atıyorum gibime geliyor.bu durumdan rahatsız olduğumu sevgilime yüzlerce kez anlattım her seferinde tamam ben hallederim annemle konuşurum diyor konuşuyorda ama annesinde asla bir değişiklik yok. Düzelmeyeceğini biliyorum. Kadın kendi oğluyla bile yarışıyor. Oğlu arkadaşlarıyla tatile gitmek istiyor hayır sen gezerken ben oturamam bende gelicem diyor. Biz genç kendi arkadaşlarımızla takılmak istediğimizde bile aa ne olacak benide severler bende arkadaş olayım bende geleyim diyor. Geliyor da. Biz onsuz bir yere gidelim sürekli beni arayıp ne yaptınız ne yediniz oğluma şunu yedirme bunu yaptırma diyor sanki ben bebek bakıcısıyım. Kendisi bir kaç aylığına başka şehre gitti bu süreçte ben iki üç günde bir erkek arkadaşımın evine gidip yemekler yaptım. Beni arayıp şu yemeği şöyle yapma oğlum sevmez oğlum böyle sever diyor benim nasıl sevdiğimim asla önemi yok. Sevgilimde alışmış bu duruma ve annesine bir bebek gibi bağlı. Onu çok seviyorum ama ayrılmayı düşünüyorum. O evleneceğimizi düşünürken ondan ayrılmak istemek vicdan azabı çekmemi sağlıyor çünkü sevgilim aynı zamanda bebek gibi banada fazla düşkün sürekli yanımda olmak isteyen bir tip. Yakında psikoloğa başlamayı düşünüyorum çünkü kadın öyle psikolojimi bozdu. Görüşmediğimiz günler bile arayıp telefonda beni darlıyor. Kadının yeğeni bile bana iyi katlanıyorsun teyzeme diyor. Kadını tanıyan ortak arkadaşlarımız vs herkes bana dayanılacak gibi değil hiç doktora gitti mi psikolojik sorunu var gibi diyor.Gerçekten artık kafayı yeme noktasına geldim hem ayrılmak istiyorım hem sevgilimi çok seviyorum. İlk ilişkim ve ayrılık acısa beni korkutuyor çok kararsızım.