Sevgilimle 1.5 yıldır ilişkimiz var,üniversite de tanıstık.Ben yapı olarak rahat bir insanım,öyle ev isi falan annem hic yaptırmadı hep ders calıstım.Neyse bu bana daha ilk aylarda sey demisti”ben misafir severim,ütü severim,akrabalarım degerlidir” falan.Ben de önlem olsjn diye buna kendimi apacık gösterdim.Nasıl biri oldugumu.Neyse bana sey demeye başladı”sen bana kendini belli etmedin baslarda”yani etsem ayrılcaktı demekjfjd
Neyse ögrenci evinde yasıyor arkadası yemek yapmayı bilmedigi icin her gün bu yapıyor ve kütüphaneden gelip yapıyor,arkadası evde yatıyor.Ben de kıyamadıgım icin biraz da arkadasın yapsın dedim.Sonra olay büyüdü.Ben de dedim ki “bana sıra gelince yapmazsın arkadasna yapıyosun”Bana dedigi sey “sen evlenmelik kız degilsin öyle niteliklerin yok”,”iste hadi yol al senle gezeriz böyle,evlenmeyiz ”.Ki sonra ben uzatmadım alttan aldım beni aradı 2 saat sonra ne özür ne güzel söz var.Trip atcaksan kapatalım,görüşürüz dedi ben de kapattım ve ayrıldım.dün aramıs yine kendini savunuyor.Yani bana tahammülü yok ne tribüme ne nazıma.Diyorum ilerde calısırız yurtdısına cıkarız bana diyo ki hayalin hep gezmek biraz da ev düzeni hayal et
( Bu arada kimseyi ayrıştırmıyorum ama kendisi agrılı hani oralarda cok önemlidir bu akraba misafir falan.)Yani ben mi cok abarttım ayrılmalıl degil mi?akıl verin ya cıkmazdayım
Ekleme yapayım: Ben cok misafir almam dedigimde de o zaman senin akrabalrın da gelmez demisti.He bide yemek yapmazsam da kendine kadar yaparmıs kendi yermis fjjf