- 26 Ocak 2015
- 102
- 258
- 103
İyi geceler herkese,
Benim 5 aydır süren bir ilişkim var. Ben 22 yaşındayım o 26. Az sonra bahsedeceğim şey haricinde erkek arkadaşımın karakteriyle alakalı herhangi bir problemim yok.
Kendisi bana biraz fazla anneci geliyor. Tabii ki annelerimize can feda ama bana hareketleri bazen fazla geliyor. Örneğin, telefonla konuşurken annesi ararsa suratıma kapatıyor, ya da evde annesi çağırırsa yine alelacele telefonu kapatıyor. Anneyle tartışılmaz anne kutsaldır diye düşünüyor. Oysa ben bazen annelerimizle de ters düşebileceğimize inanıyorum, kalp kırmadan tartışılabilir. Günün nasıl geçti diye sorduğumda mutlaka annesinden bahsediyor. Çok yoruldu, tansiyonu fırladı, dışarı gezdirmeye çıkardım gibi. Bir erkek kardeşi var ve o biraz asi gibi. Kardeşi annesiyle kavga etse babası yerine hep bu araya girip ilgileniyor. Beni sık sık annesine benzetiyor. (karakter olarak) Anneler gününde de bir şiir paylaştı ve o şiirde "birinci kadınsın" minvalinde bir satır geçiyordu.
Biz iki kız kardeşiz. Daha önce sadece bir sevgilim oldu ve onun da ailesiyle sorunları olduğu için annesiyle pek konuşmuyordu. Yani önümde referans alabileceğim sağlıklı bir anne oğul ilişkisi yok. Sizce bunlar normal mi? Deneyiminize dayanarak nasıl bir şeyle karşılaşırsam arkama bakmadan kaçmalıyım? Hangi hareketleri anneye saygı, hangilerini bana saygısızlık olarak görmeliyim?
Bu arada gerçekten sizlerin görüşlerinize çok değer veriyorum ve dediklerinize mutlaka kulak vereceğim.
GÜNCELLEME 5. SAYFA (buraya da yazıyorum)
Sizi dinleyeceğimi söylemiştim ve dinledim de. Birkaç gün önce buluşup ayrılmak istediğimi söyledim. Gerekçe olarak da telefonu her kapattığında ya da bu tarz hareketlerde bulunduğunda bana saygısızlık ettiğini düşündüğümü söyledim. Başta şaka sandı fakat sonradan biraz çirkinleşip zaten benim gibi ilgi manyağı ve kafasında kuran bir kızla kendisinin de sevgili olmak istemediğini belirtti. Birbirimize yolun açık olsun diyip ayrıldık. Bir daha da iletişime geçmedik.
Üzgün müyüm? Evet. Ama düşündüğüm kadar değil. Açıkçası biraz da rahatladım diyebilirim. Sonuçta sevgili olarak belki tolere edilebilir ama ilerde annesi bir hareketimi beğenmese ortada kalacağım çok belliydi. Nasip değilmiş.
Herkese yorumları için çok teşekkür ederim.
Benim 5 aydır süren bir ilişkim var. Ben 22 yaşındayım o 26. Az sonra bahsedeceğim şey haricinde erkek arkadaşımın karakteriyle alakalı herhangi bir problemim yok.
Kendisi bana biraz fazla anneci geliyor. Tabii ki annelerimize can feda ama bana hareketleri bazen fazla geliyor. Örneğin, telefonla konuşurken annesi ararsa suratıma kapatıyor, ya da evde annesi çağırırsa yine alelacele telefonu kapatıyor. Anneyle tartışılmaz anne kutsaldır diye düşünüyor. Oysa ben bazen annelerimizle de ters düşebileceğimize inanıyorum, kalp kırmadan tartışılabilir. Günün nasıl geçti diye sorduğumda mutlaka annesinden bahsediyor. Çok yoruldu, tansiyonu fırladı, dışarı gezdirmeye çıkardım gibi. Bir erkek kardeşi var ve o biraz asi gibi. Kardeşi annesiyle kavga etse babası yerine hep bu araya girip ilgileniyor. Beni sık sık annesine benzetiyor. (karakter olarak) Anneler gününde de bir şiir paylaştı ve o şiirde "birinci kadınsın" minvalinde bir satır geçiyordu.
Biz iki kız kardeşiz. Daha önce sadece bir sevgilim oldu ve onun da ailesiyle sorunları olduğu için annesiyle pek konuşmuyordu. Yani önümde referans alabileceğim sağlıklı bir anne oğul ilişkisi yok. Sizce bunlar normal mi? Deneyiminize dayanarak nasıl bir şeyle karşılaşırsam arkama bakmadan kaçmalıyım? Hangi hareketleri anneye saygı, hangilerini bana saygısızlık olarak görmeliyim?
Bu arada gerçekten sizlerin görüşlerinize çok değer veriyorum ve dediklerinize mutlaka kulak vereceğim.
GÜNCELLEME 5. SAYFA (buraya da yazıyorum)
Sizi dinleyeceğimi söylemiştim ve dinledim de. Birkaç gün önce buluşup ayrılmak istediğimi söyledim. Gerekçe olarak da telefonu her kapattığında ya da bu tarz hareketlerde bulunduğunda bana saygısızlık ettiğini düşündüğümü söyledim. Başta şaka sandı fakat sonradan biraz çirkinleşip zaten benim gibi ilgi manyağı ve kafasında kuran bir kızla kendisinin de sevgili olmak istemediğini belirtti. Birbirimize yolun açık olsun diyip ayrıldık. Bir daha da iletişime geçmedik.
Üzgün müyüm? Evet. Ama düşündüğüm kadar değil. Açıkçası biraz da rahatladım diyebilirim. Sonuçta sevgili olarak belki tolere edilebilir ama ilerde annesi bir hareketimi beğenmese ortada kalacağım çok belliydi. Nasip değilmiş.
Herkese yorumları için çok teşekkür ederim.
Son düzenleyen: Moderatör: