Bence yol yakınken bırak gitsin elbette annesini sevsin ailesini sevebilen insanların ilşkileri daha iyi ama bu annesine tapıyor resmen yolun başında size seti göstermiş hiç atlamayın ordanİyi geceler herkese,
Benim 5 aydır süren bir ilişkim var. Ben 22 yaşındayım o 26. Az sonra bahsedeceğim şey haricinde erkek arkadaşımın karakteriyle alakalı herhangi bir problemim yok.
Kendisi bana biraz fazla anneci geliyor. Tabii ki annelerimize can feda ama bana hareketleri bazen fazla geliyor. Örneğin, telefonla konuşurken annesi ararsa suratıma kapatıyor, ya da evde annesi çağırırsa yine alelacele telefonu kapatıyor. Anneyle tartışılmaz anne kutsaldır diye düşünüyor. Oysa ben bazen annelerimizle de ters düşebileceğimize inanıyorum, kalp kırmadan tartışılabilir. Günün nasıl geçti diye sorduğumda mutlaka annesinden bahsediyor. Çok yoruldu, tansiyonu fırladı, dışarı gezdirmeye çıkardım gibi. Bir erkek kardeşi var ve o biraz asi gibi. Kardeşi annesiyle kavga etse babası yerine hep bu araya girip ilgileniyor. Beni sık sık annesine benzetiyor. (karakter olarak) Anneler gününde de bir şiir paylaştı ve o şiirde "birinci kadınsın" minvalinde bir satır geçiyordu.
Biz iki kız kardeşiz. Daha önce sadece bir sevgilim oldu ve onun da ailesiyle sorunları olduğu için annesiyle pek konuşmuyordu. Yani önümde referans alabileceğim sağlıklı bir anne oğul ilişkisi yok. Sizce bunlar normal mi? Deneyiminize dayanarak nasıl bir şeyle karşılaşırsam arkama bakmadan kaçmalıyım? Hangi hareketleri anneye saygı, hangilerini bana saygısızlık olarak görmeliyim?
Bu arada gerçekten sizlerin görüşlerinize çok değer veriyorum ve dediklerinize mutlaka kulak vereceğim.
Bncede anneci benimde 3 yıllık ilişkim vardı annesi o kadar düşkündü ki benimkine Allaaahh dedim ilerde evlenirsem cekicem çok dikkat ettim annesi aradiginda oglusum annem bitanem nerdesin diyodu benimkide hih anne noldu soyle onun yanindayim gelmicem fln icim rahatladiİyi geceler herkese,
Benim 5 aydır süren bir ilişkim var. Ben 22 yaşındayım o 26. Az sonra bahsedeceğim şey haricinde erkek arkadaşımın karakteriyle alakalı herhangi bir problemim yok.
Kendisi bana biraz fazla anneci geliyor. Tabii ki annelerimize can feda ama bana hareketleri bazen fazla geliyor. Örneğin, telefonla konuşurken annesi ararsa suratıma kapatıyor, ya da evde annesi çağırırsa yine alelacele telefonu kapatıyor. Anneyle tartışılmaz anne kutsaldır diye düşünüyor. Oysa ben bazen annelerimizle de ters düşebileceğimize inanıyorum, kalp kırmadan tartışılabilir. Günün nasıl geçti diye sorduğumda mutlaka annesinden bahsediyor. Çok yoruldu, tansiyonu fırladı, dışarı gezdirmeye çıkardım gibi. Bir erkek kardeşi var ve o biraz asi gibi. Kardeşi annesiyle kavga etse babası yerine hep bu araya girip ilgileniyor. Beni sık sık annesine benzetiyor. (karakter olarak) Anneler gününde de bir şiir paylaştı ve o şiirde "birinci kadınsın" minvalinde bir satır geçiyordu.
Biz iki kız kardeşiz. Daha önce sadece bir sevgilim oldu ve onun da ailesiyle sorunları olduğu için annesiyle pek konuşmuyordu. Yani önümde referans alabileceğim sağlıklı bir anne oğul ilişkisi yok. Sizce bunlar normal mi? Deneyiminize dayanarak nasıl bir şeyle karşılaşırsam arkama bakmadan kaçmalıyım? Hangi hareketleri anneye saygı, hangilerini bana saygısızlık olarak görmeliyim?
Bu arada gerçekten sizlerin görüşlerinize çok değer veriyorum ve dediklerinize mutlaka kulak vereceğim.
O dengeyi koruması önemli sizi kötü hissettirmemeli ve dediğiniz gibi bazen annesine hayır diyebilmeli. Abimin böyle bir durumdaki tavrı sevgilisini öncelemek oluyor ve onunla görüşüp konuşurken annemi veya bizi daha geride tutuyor ve müdahale etmemizi veya konuşmasını görüşmesini bölmemizi istemiyor, bunlara izin vermiyor. Anneler ölçüyü çok bilmiyor ve herşeye müdahil olmak istiyorlar çoğu zaman, o yüzden annenin durması gereken yeri beyefendiler belirlemeli bence, sevgiliniz annesine düşkünse biraz zaman alabilir ve zor olabilir. Kolay gelsinİyi geceler herkese,
Benim 5 aydır süren bir ilişkim var. Ben 22 yaşındayım o 26. Az sonra bahsedeceğim şey haricinde erkek arkadaşımın karakteriyle alakalı herhangi bir problemim yok.
Kendisi bana biraz fazla anneci geliyor. Tabii ki annelerimize can feda ama bana hareketleri bazen fazla geliyor. Örneğin, telefonla konuşurken annesi ararsa suratıma kapatıyor, ya da evde annesi çağırırsa yine alelacele telefonu kapatıyor. Anneyle tartışılmaz anne kutsaldır diye düşünüyor. Oysa ben bazen annelerimizle de ters düşebileceğimize inanıyorum, kalp kırmadan tartışılabilir. Günün nasıl geçti diye sorduğumda mutlaka annesinden bahsediyor. Çok yoruldu, tansiyonu fırladı, dışarı gezdirmeye çıkardım gibi. Bir erkek kardeşi var ve o biraz asi gibi. Kardeşi annesiyle kavga etse babası yerine hep bu araya girip ilgileniyor. Beni sık sık annesine benzetiyor. (karakter olarak) Anneler gününde de bir şiir paylaştı ve o şiirde "birinci kadınsın" minvalinde bir satır geçiyordu.
Biz iki kız kardeşiz. Daha önce sadece bir sevgilim oldu ve onun da ailesiyle sorunları olduğu için annesiyle pek konuşmuyordu. Yani önümde referans alabileceğim sağlıklı bir anne oğul ilişkisi yok. Sizce bunlar normal mi? Deneyiminize dayanarak nasıl bir şeyle karşılaşırsam arkama bakmadan kaçmalıyım? Hangi hareketleri anneye saygı, hangilerini bana saygısızlık olarak görmeliyim?
Bu arada gerçekten sizlerin görüşlerinize çok değer veriyorum ve dediklerinize mutlaka kulak vereceğim.
Böyle bir şey yok, bu gerçek değil bunu söylemeye geldim.İnanın ben de "annesine nasıl davranıyorsa sana da öyle davranır" görüşüne inandığım için ne güzel aile ilişkileri çok iyi diyordum kendi kendime.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?