Hayatımın en zor ve en karışık dönemim bu olsa gerek.sevgilimi çok seviyorum. Onun da beni sevdiğine inanıyorum aslında ama bazen güven kırıklığı yaşıyorum. Her insan aşıkken sevildiğini hisseder ama dışardan bu öyle olmayadabilir. Bu körlüğe düşmek istemiyorum. Lütfen yardımcı olun.
Sevgilimle bir buçuk yıldır beraberliğimİz var . Kendisi şu an üniversite son sınıf. Bizim planımız okul bitince nişan yapıp, askerlikten sonra evlilikti. İş durumu vs. Nerde yaşamak. Bu konulara çok girmiyorduk ilk zamanlar. Okul bitmeden bu konular girmek gereksiz diye düşğnüyorduk. Bitince planlarımızı yaparız demiştik. Ama işler düşündüğümüz gibi olmadı. Alttan kaldığı üç dersi oldu ve dönemi otomatik olarak uzadı. Yaz okulunda bu dersleri alamazsa değil bi dönem bir yıl da uzayabilir. Şuan 23 yaşındayım. bir yıldır evdeyim. Onunla bi hayat kurmak istiyorum ve boş boş onu bekliyorum. Konuyu ilk ben açtım. Yazın nişan olsun bi dönemin var zaten ya da bir yıl, ben beklerim biter bitmez evleniriz dedim. O ise nişan ve evlilik arasına bir aydan fazla süre girmemeli mantığında. Nişan olursa ayrılabiliriz. Ayrılırsak iki taraf için de sorunlar olur. akrabalar dedikodu yapar çok konuşurmuş. Peki o zaman bir ay sonra da evlenelim dedim. Zaten okulun sadece alttan alacağın dersler olacak. bursların kesileceği için çalışmak zorunda kalacaksın. Haftada üç saat okula gideceksin. Hem çalışıp hem okumak seni zorlamaz. Bende çalışırım. az çok bi kaç ay dişimizi sıkar geçiniriz dedim. her şeye razıyım yeterki o olsun istedim. Ne desem işi yokuşa sürdü ve kesinlikle fikrinden dönmedi. Beni anlarsınız muhakkak. İnsan belli bi yaştan sonra hayatında sevgili değil ciddi bi ilişki ister. Ve kendi yuvasını kurma planlarını yapar. Şuan o durumdayım. Onun ailesi beni biliyor. Tanımasalarda beni anlatırsa tepki verirler ama bi kaç ısrardan sonra kabullenirler. Artı bir çok evlilik çaba isteyebilir. Gerçekten iki tarafta ciddiyse bu çabalar zor olmamalı. Benim aile tarafım bilmiyor. Ama her istediğime olumlu karşılarlar. ilk zamanları bu konuyu açtığımda bana ailesini sebep göstermişti. çekiniyorum ailemin en küçüğüyüm kabul etmeyecekler felan diye. Ondan başka bekar erkek yok. yani eminim ki bi kaç ısrardan sonra kabul ederler. Ama şimdi onlar kabul etse bile ben istemiyorum. değil üç saat bir saatlik dersim bile olsa, Okulla ilişkim tamamen kesilmeden nişanda evlilikte istemiyorum deyip hırçınlaştı. Sonuç iki gündür ayrılık oldu. Benle ciddi düşünmediğini öne sürerek ayrıldım. Hatta sevdiğine inanmazsam asla barışmayacağıma yemin ettim. O da düşüncesinin asla değişmeyeceğine yemin etti. Ayrılığı göze aldı yaa. sizce gerçekten abartıyor muyum bu durumu? Ona göre ben sevmiyormuşum sevsem beklermişim? Sizce gerçekten hangimiz sevmiyoruz ?
Sevgilimle bir buçuk yıldır beraberliğimİz var . Kendisi şu an üniversite son sınıf. Bizim planımız okul bitince nişan yapıp, askerlikten sonra evlilikti. İş durumu vs. Nerde yaşamak. Bu konulara çok girmiyorduk ilk zamanlar. Okul bitmeden bu konular girmek gereksiz diye düşğnüyorduk. Bitince planlarımızı yaparız demiştik. Ama işler düşündüğümüz gibi olmadı. Alttan kaldığı üç dersi oldu ve dönemi otomatik olarak uzadı. Yaz okulunda bu dersleri alamazsa değil bi dönem bir yıl da uzayabilir. Şuan 23 yaşındayım. bir yıldır evdeyim. Onunla bi hayat kurmak istiyorum ve boş boş onu bekliyorum. Konuyu ilk ben açtım. Yazın nişan olsun bi dönemin var zaten ya da bir yıl, ben beklerim biter bitmez evleniriz dedim. O ise nişan ve evlilik arasına bir aydan fazla süre girmemeli mantığında. Nişan olursa ayrılabiliriz. Ayrılırsak iki taraf için de sorunlar olur. akrabalar dedikodu yapar çok konuşurmuş. Peki o zaman bir ay sonra da evlenelim dedim. Zaten okulun sadece alttan alacağın dersler olacak. bursların kesileceği için çalışmak zorunda kalacaksın. Haftada üç saat okula gideceksin. Hem çalışıp hem okumak seni zorlamaz. Bende çalışırım. az çok bi kaç ay dişimizi sıkar geçiniriz dedim. her şeye razıyım yeterki o olsun istedim. Ne desem işi yokuşa sürdü ve kesinlikle fikrinden dönmedi. Beni anlarsınız muhakkak. İnsan belli bi yaştan sonra hayatında sevgili değil ciddi bi ilişki ister. Ve kendi yuvasını kurma planlarını yapar. Şuan o durumdayım. Onun ailesi beni biliyor. Tanımasalarda beni anlatırsa tepki verirler ama bi kaç ısrardan sonra kabullenirler. Artı bir çok evlilik çaba isteyebilir. Gerçekten iki tarafta ciddiyse bu çabalar zor olmamalı. Benim aile tarafım bilmiyor. Ama her istediğime olumlu karşılarlar. ilk zamanları bu konuyu açtığımda bana ailesini sebep göstermişti. çekiniyorum ailemin en küçüğüyüm kabul etmeyecekler felan diye. Ondan başka bekar erkek yok. yani eminim ki bi kaç ısrardan sonra kabul ederler. Ama şimdi onlar kabul etse bile ben istemiyorum. değil üç saat bir saatlik dersim bile olsa, Okulla ilişkim tamamen kesilmeden nişanda evlilikte istemiyorum deyip hırçınlaştı. Sonuç iki gündür ayrılık oldu. Benle ciddi düşünmediğini öne sürerek ayrıldım. Hatta sevdiğine inanmazsam asla barışmayacağıma yemin ettim. O da düşüncesinin asla değişmeyeceğine yemin etti. Ayrılığı göze aldı yaa. sizce gerçekten abartıyor muyum bu durumu? Ona göre ben sevmiyormuşum sevsem beklermişim? Sizce gerçekten hangimiz sevmiyoruz ?
