Popüler Konu Sevgili günlük...

Normal hayatta söyleyemiyorum bari buraya yazayım.
Sevdiklerime şefkat göstermek şifa veriyor demiş biri sosyal medyada. Muhtemelen değen kişiler olduğu içindir. Gönül rahatça, güvenle veriyordur.
Ne şefkat göstermeme izin veriliyor ne de şefkat görüyorum. Gerçekten buna çok ihtiyacım var. Her ikisine de. En gerçek haline. Evet bu bir şifa, bir şekilde farkındayım, biliyorum ama sürekli halini ve gerçeğini bulamıyorum. Bazen veriyorum ama yanlış kişi çıkıyor, görüyorum ama yalan çıkıyor ya da sonra öyle bir şey yapıyor ki verdiğini geri alıyor resmen. Kendime göstermem gerekiyor önce evet bunu tam başaramıyor olabilirim. Ama yine de insan insana ihtiyaç duyuyor. Keşke böyle olmasa.

Allah'ım.. Lütfen ya bu sevgiyi kalbimden söküp at, hiç bir şey hissetmeyeyim ya da o mucize olsun, en sağlam, en gerçek, en güzel şekilde, ne olacaksa olsun... Lütfen ben çok yoruldum En hayırlı olan en doğru olan neyse olsun artık... Artık ferahlat kalbimi... Lütfen...

Canım acıyor. Kalbime ferahlık ver Allah'ım lütfen...

Niye böyle oldu Allah'ım, neden

Rutin rahmettie, bugünüme çok şükür. Başım ağrısa da , yalnız hissetsem de iyiyim genel olarak. Bu düşük beklenti yetmiyor ama yine de yeter yani…

Benim bu kalp çakrası tekrar kırılsın, canı yansın, darlansın diye mi iyileşti. Bir de daha çok, daha olgun sevdi...
Yine de daha dirayetli gibiyim eskiye göre...

Sevgili günlük,

Esim keske pozitif biri olsaydi… asiri negatif biri, olaylara hep kötü tarafindan bakiyor, beni boguyor resmen onun düsünceleri… onunla sohbet muhabbet etmek hic zevk vermiyor bana, birde asiri konusuyor bu yetmezmis gibi konusma tarzi sesli ve gergin kavga eder gibi, o gerginlik ister istemez banada sirayet ediyor
Hani uzmanlar “negatif insanlardan uzak durun” diyorlar ya çok haklılar, bu tip insanlar resmen insanın yaşama enerjisini yok ediyor - ama ben bu insandan nasıl uzak durabilirimki sonuçta eşim - çocuklarımın babası, keşke zamanında akıllılık yapıp bu işi kökten çözseymişim… ama ben akıllı değilmişim, kendine güvenen özgüveni kuvvetli bir birey değilmişim…

Sana yıldızları ödediğimden canım, haberin yok bunun bedelinden

Biz ctesiye kadar gideriz, siz gidin antepteki düğüne diyen sevgili babam… aşırı düşüncelisin, hakkını ödeyemem bu konuda çok sağol. Siz gidin biz kalırız çocuklarla deseydin beni çok şaşırtmış olacaktın. Zaten halimi ahvalimi hayatımda kim anladı ki sen anlayasın…

Sevgili günlük,

millet güzel havanin tadini cikartsin, coluguyla cocuguyla tatillere gitsin, biz… biktim bu insandan, beni resmen uyuşturdu canım hiç birşey yapmak istemiyor…

Sevgili günlük,

gergin bir ortamda yasamaktan biktim…

Ey yalnızlık. Yolda görsem selam vermeyeceğim insanlardan medet umuyorum senin yüzünden. ne diyeyim ben sana…

Allahım sana şükürler olsun.

Harabat ehlini hor görme zakir, defineye malik viraneler var.

Ah kalbim... Aşığım...
Mutlulukla, huzurla, güvenle, sadakatle, dürüstlükle, sağlıkla, keyifle, afiyetle, anlayışla, uyumla, saygıyla, karşılıklı değerimizi bilerek ve bunu, sevgimizi net şekilde göstererek, dengede, bir yandan da birbirimizin en iyi dostu olarak, 3. kişilerin sadece b.k yiyeceği şekilde ve tüm negatif enerjilerden korunarak bu aşkı yaşamayı nasip et Rabbim... Ya da sonsuza dek kalbimden de zihnimden de yok olsun, hiç bir şey hissetmeyeyim...

Ah ateşe düştüm ahh… evlerden uzak, aşk değil bu bana tuzak…

Sevgili günlük,

kendime cok kizgin ve öfkeliyim, neden bu kadar beceriksiz cesaretsiz aptal biriyim ben…

Merhaba günlük, buralarda yeniyim. Hali hazırda sayfada böyle bir günlük bulmuşum yazayım dedim. Zaman çok hızlı geçiyor ve ben artık bu zamana ayak uyduramıyorum. Bedenim 28 belki ama ruhum günden güne yaşlanmış 50 belki 60 yaşındaki bir kadın gibi. Hiç bir şeyden zevk alamıyorum, her şeye pozitif olmak için çabalıyorum. Ama olmuyor. Şimdiye kadar herkese destek olup hiç destek görememekten midir bilmem, artık ben de kendim için çabalamayı bıraktım sanırım. Kendime psikolog araştıracak yada ona para verecek kadar değer veriyor muyum bazen sorguluyorum. Neden en yakınlarım bile değer verememişse bana belki de bu sebeptendir ki ben de kendimden vazgeçiyorum. Belki de ben kötü biriyimdir, diyorum. Bazen hiç bir şeyin anlamı kalmıyor. İnsanlara (eşime yada kardeşime yakın sandığım arkadaşıma) sorunlarımı anlattım. Kendimi hiç iyi hissetmediğim biliyorlar ve onlardan destek istedim. Peki neden? Neden destek olmak istemiyor kimse? 1 senedir belki de daha uzun süredir bu haldeyim. Kendim çabalıyorum ama çıkamıyorum, en sonunda zar zor anlatmışsın... neden hiç umursamadılar ve neden hep en yakınımdaki insanlar böyle. Hemen yumuşuyorum ve hiç alınmıyorum uzun süreli sinirli kalamıyorum diye mi ciddiye almıyorlar? Yoksa cidden hayatlarında hiç bir anlamım yok mu? Kafamda çok fazla düşünce var ve bazen hiçkimsem yok gibi hissediyorum. Sanki kimse dürüst değil. Ve sanki ben kendimin farkında değilim.. daha da uzat yazarsam kısaca bu kadar günlük.

Ruhumu okuşuyor sanki

Yine evde yalnızım çocuklar uyudu. Sıkıntıdan kk’da takılıyorum yine. Evde yalnızken uykum gelmesine rağmen yatamıyorum. Saçlarıma yağ sürmüştüm, duş alıp yüzüme maske yapıp yatacaktım aslında. Şu an hiçbirini yapasım yok yağlı saçla gece yatacağım galiba. Hoff diyorum