Kardeşim gitti günlüküm, yarım saate kadar Van'da olacak, oradan Hakkari...
Dualarımda şuan hep o var Allah'ım onu ve tüm askerlerimizi korusun...
Ağlıyorum günlük, geçer aylar, geçer yıllar, yürek parça parça yanar diye...
Özlüyorum eski günlerimi pişmanlıklarıma ağlıyorum, bana yapılan haksızlıklara ağlıyorum bir daha geri dönüşü olmayan yıllara ağlıyorum, kaybettiklerime ağlıyorum en çok, O'na ağlıyorum...
Çok sulugözüm tutamıyorum kendimi ağlıyorum hep, hiçbirşeyden memnun olamıyorum niye böyleyim ben...
Şimdi eve gidicem annem gözüyaşlı, hem dayıma hem kardeşime döktüğü gözyaşları aman bee çekip gitmek istiyorum buralardan, gidicemde zaten...
Van yolu göründü bizede sanırım, seneye bu zamanlar muhtemelen orada olucam, bütün ağladıklarımı ıstanbul'da bırakıp gidicem, umarım orada yeni gözyaşlarım olmaz, olursada kader diyip katlanıcam artık...
Ben yinede dua edeyim günlüküm Rabbim ağır sınavlar vermesin çok dayanıksızım ben katlanamıyorum hiçbirşeye, gerçi örneklere baktığımda etrafımdakilerden çok vurgun yediğim gözler önünde ama ne yapalım. Bu dünyayı boş geçiriyorum en azında ahireti kurtarmaya çalışayım...