Popüler Konu Sevgili günlük...

Bir şeyleri, mutsuz olduğum durumları nasıl değiştireceğimi anlamak için yıllardır derin kazdım, kendi içimde yol aldım, çabaladım. Artık güzel bir sonuç görmek istiyorum...

17 eylülden beri issizim mutsuzum günlük bir duanızı alırım sizden

Bir hayvan dostum olsun isterdim. Vakti gelir dilerim.

2,5 senedir iyi değilim sözlük..
yorgunum, bitkinim, mutsuzum..
hep koşturmaca içinde hayatım.

bazen durup düşünüyorum beni ne mutlu ediyordu.
senelerdir elime kitap almış değilim, dizi film izlemiş değilim.
kendim için yaptığım hiçbir şey yok.
yapma isteğim de yok. sadece uzanıp duvarları izlemek istiyorum.
ne mümkün.

her gün takvime bir çizik atıyorum. belirsizliği bekliyorum gün sayıyorum.
ben böyle olsun istememiştim. ben böyle hayal etmemiştim.
bazen durup dururken ellerim titriyor. yaşlandım mı ?
eski hevesler mutluluklar niye yok içimde..

eylül de bitti..
ekim de içimizi ferahlatacak haberi duyar mıyız ?

Yıllardir aşırı kafama taktiğim kemerli burnumdan kurtuluyorum günlükcum.. bugünku gittigim dr emin eren acayip kafama yatti . İnsallah hersey yolunda gider. Ozguvenim tavan yapacakk biliyorumm.. makyaj yapmak keyifli bir hale donusecekkk..bir de dudak dolgu dusunuyorum.. yeni hayatima merhabaaaaa...

Bu yalnızlığı ve kendimle ettiğim kavgaları sadece BEN yaşıyormuşım gibi, depresyon hastalarından bahsedilirken, kişisel gelişim kitaplarında sanki sadece BANA hitap ediliyormuş gibi.. işte böyle bir his..

okuyorum, izliyorum, dinliyorum ama nasıl kendimle barışacağımı neden öğrenemiyorum? Nasıl bir kodlamadır bu beynime, değişmiyor?

Günlük epey zorlanıyorum. Bocalıyorum. İnşallah düzeltebilirim kendimi ve içinde bulunduğum durumu.

İnsanlardan yana rahatlık, güvenilir kişilerle çevrelenmeyi, can sıkacak insanların yanıma yaklaşamamasını ya da kolaylıkla anlayıp sınır çekebilmeyi diliyorum. İlişki ve iletişim kurmamın kolaylaşmasını, güçlenmesini, rahat ve dengeli olmayı diliyorum. İkilemlerden, karmaşalardan kolaylıkla sıyrılmayı, zihnimin berrak olmasını diliyorum.
Sağlıklı olmayı ve bunun için gerekenleri zorlanmadan, üşenmeden yapmayı diliyorum.
Bir de ekonomik özgürlüğümü severek yapacağım bir işle temeli sağlam şekilde kazanmayı ve bunun için gereken maddi manevi her türlü gelişmelerin kısa sürede kolaylıkla olmasını, engellerin, tıkanıklıkların kalkmasını diliyorum.
Ama insanlar gerçekten yorucu...

Sinüzit oldum yine, kışa merhaba... başım ağrıyor.

Yalanım varsa beni vursunlar, yalanın varsa seni vursunlar... bir tek sen, sen vardın... hep sen var olacaksın yar... yaşlılar bilir bu şarkıyı 90lar

Herşey üst üste geldi ve ben güçlü görünüp, altından kalkarım imajı çiziyorum ama altında kalıp çıkamamaktan korkuyorum. Üstelik " sesimi duyan var mı " diye ses veren biri de yok

Günlük ben mi çok acımasız ve gaddar birine donustum yoksa kendimi korumak için bunu yapmaya ihtiyacım mi var bilmiyorum.
Bence ikincisi.
Fakat birincisi de olabilirim.

İnsanları artık affedemiyorum
Herkesten en ufak şeyden soğuyup hayatımdan çıkartıp atıyorum.
Dost kavramına bu kadar önem verirken şimdi hayatımda kimseyi dost görmüyorum
Yani dost dediğin insanın en önemli gününde yanında olmaz mısın?
Olmadılar.
Böyle dostluğa tükürürüm ben afedersin ama.
Amacını anlamıyorum özellikle birisinin.
Bir dua okumasinda bile onun söylediği rakamı söyleyince bir anda iki katına çıkartan birisi nasıl benim dostum olabilir?
Bu benim her zaman üstümde olmaya çalışan insan tavrı değil midir?
Ulan istersen al hepsini sen oku banane senin okudugundan.
Ama ben aynı rakamı verdiğim an "ben şu kadar okuyacağım" deyip verdiğin rakamı iki katına çıkarırsan ben bunda bir art niyet ararım. Sırf gicikligina ben de yukseltirdim de böyle ucuz ego tatminlerine ihtiyacım yok şükürler olsun
Problemin ne bilmiyorum ama gözümde eskisi gibi değilsin

Hele sen diğer birisi.
Gruba bizler muhabbet ederken bizi iplemeyip sürekli kendi cektigin fotoğrafları atıp bizden ilgi ve övgü "aaeeeaaayy canım çok guzelsiğğğn" naraları beklemenden fazlasıyla sıkıldım. Ama tahmin edemeyecegin kadar sıkıldım.
Yaptığın resmen saygısızlık.
Sana bir soru sorduğumuzda bile adam yerine koyup cevap vermiyorsan ama kendi işin düşünce yaziyorsan artık seninle de muhattap olamam gereksiz vakit kaybisin benim için. Üzgünüm diyeceğim ama değilim hayatıma bir faydan yok zaten neyine üzüleyim.

Ve sen diğer birisi
Seni gerçekten seviyorum. Sen de benim gibisin. Yaşadığın kötü günlerin geçmesi için dua ediyorum sana aklıma geldikçe.
Ama sana da dostum deyip bel bağlamak istemiyorum ya. Ama kişisel algılama gerçekten sadece benim artık bıkmış olmamla alakalı bir durum bu.
Yoksa diğerleri senin gibi olamaz gözümde.

Ve sen çocuk adam.
Sürekli yaptığın boş muhabbetlerden bana artık daral geldi.
Yapma dediğim şeyi inatla yaptığın an seninde iyi niyetini sorgular oldum.
Zamanında senin için gerçekten çabalamak istedim ama sendeki o azmi kalıcı olur zannettigimle kaldım.
Ben bunu hep yapıyorum ama biliyor musun
Hep kendimi başkaları için hirpaliyorum. Sonunda koca bir sıfırla kalakaliyorum.
Ben de az salak değilim hani.

Oh be.
Galiba rahatladım.

Bu hayatta iki kişiyi üzmekten çok korkuyorum. Ve hep aynı kişileri üzüyorum.
özellikle sen. Seni bu kadar çok severken niye böyle davranıyorum sana. Kimseye anlatamıyorum içimdeki karmaşayı. Senin sevdiğini sevmiyorum ben, sevemiyorum. Nefret besliyorum kin güdüyorum içimde ona. Ve bundan vazgeçemiyorum, kendimi dizginleyemiyorum.
seni üzeceğimi bile bile konuşuyorum. Ne oluyorki sonunda üzülen yine ben oluyorum. Üzdüğüm için.
her kırgınlığında o çatallı ses tonun beni mahvediyor
Allah bana doğruyu göstersin.
bu karmaşadan, kalp karanlığından çok yoruldum günlük

Gönlünce sevebileceğin tek şey doğa Vind. Çok içten sevebileceğin tek şey...
İnsan türünde de bebekler işte. Ama doğa hep çocuk, büyüğü de küçüğü de, saf sevgiyi hep anlıyorlar, değişmiyorlar bizim gibi.

Kendime kanat yapmaya çabalıyorum... Ailenin vermesi gereken kanatları...
Önce nasıl yapılır onu öğrenmeye, sonra yapmaya... Her şey ayrı bir adım, yavaş ilerliyor. O kanatları nasıl koruyacağını, nasıl idare edeceğini de bilmek lazım.
Eğer başarırsam da bir tek kendimi kutlamayı düşünüyorum. Bir de Rabbime şükredeceğim tabi her ilerleyişimdeki gibi.
Olumsuzluklara teşekkür etmeyi henüz başaramıyorum ne yalan söyleyim, beni güçlü kılıyorlar falan diye. Olmayabilirlerdi çünkü, güzellikle de olabilirdi her şey, gereği yoktu, illa eksikliklerle, kalp kırıklıklarıyla, yalnız kalarak gelişmek gerekmezdi demeden edemiyorum ama daha bir kabuldeyim bir süredir, yapacak bir şey yok. (Bahsettiğim aile, hayat da senin, öğrendiklerinin bir yansıması zaten).
Yardım et Rabbim. İçimde bir güç hissediyorum lütfen daim olsun, arada bir dalgalanma yaşıyorum dengede kalayım, savrulmayayım yardım et. Doğruyu bileyim ve ne olursa olsun o yolda ilerleyeyim ve temeli sağlam olsun. Farkındalığım artsın.

Özgürce, rahatça kendim olamadığım her an seni sevmiyorum demiştim sana dünya.. Çünkü ne zaman düşünmeden çok içten olsam canımı sıktın, bu ara nedense yine benzer bir isyan havası geldi üstüme. Bazen alıştım diyorum ama arada bir hortluyor yine, hassas oluyorum bazı anlar sanırım.

Günlük çok özledim. Uzun bir aradan sonra ilk kez bu kadar özlüyorum. Omzumdan tutup beni silkele, kendine gel de. Küçük çocuklar gibi oturup ağlayacak gibiyim -ağladım birazcık- onu özledim diye. :/

Selam günlük.
Yarın benim için zor geçebilir.
Bakalım neler olacak?

Okul hayatını(üniversite) tekrar yaşasam diye geçiyor bazen içimden, son zamanlarda arttı.. Her türlü daha dikkatli olurdum, özgürlüğüm için bir yol olarak görür kendime en uygun yolu seçmek için çabalardım sanırım "şuan ki ben ile" ama sevdiğim istediğim bir okulu okumak çok daha önemli... Hatta en önemlisi... Yine de bir geçiş olarak kullanabilirdim, sevdiğim yola gidene kadar.
Ama yoğun kaygılarla, baskılarla, üzerimdeki ölü toprağıyla, sıkıntılarla, sevmediği şeylere mahsur kalmanın can sıkıntısıyla, yaşam enerjisinin olmamasıyla, negatiflikle, cesaret eksikliğiyle, parayı değil sevdiği şeyi yapmayı önemsemenin ama yapamıyor olmanın getirdiği isteksizlikle ama çevrenin hep para kaygılarının canımı sıkmasıyla vs. vs. geçti gitti. Okulu sevmesem bile bir iş hayatı, insan ilişkileri oldukça canımı sıkan, beni üzen, eksik olduğum bir konu oldu zaten. Alavere dalavere, ipte cambazlık, hep bir gözü açık olma gerekliliği, haksızlıklar vs. vs. Kendiliğinden düzenli gitmiyor hiç bir şey. Hassas biriysen zor hayat. Neyse ki artık daha iyiyim, daha da iyi olmam lazım ve olurum dilerim, bence olacağım da. Kolay ya da zor.