Popüler Konu Sevgili günlük...

Sabah sabah ne araması bu şimdi (09:31)
Şaşkınım...
Kendime kızgınım..
Neden buna izin veriyorum..
 
Sevgili günlük bugün tam 10 ay 11 gündür çocuk sahibi olmak istiyorum, İnşallah kısa sürede kavuşurum evladıma
 
Teşekkür ederim Allah'ım. Senden âlâ dost yok. Bir de kendim varım ama biliyorum hala yeterince iyi değilim, olacak. Yine de fena değilim.
 
Daha kendi hayatımı düzenleyemediğim için zaman var ama bir gün çocuklara ve doğaya faydalı şeyler yapmak istiyorum, diliyorum, ama az ama çok.
Allah'ım ne kadar kötü, çirkin insanlar var, mahvediyorlar dünyayı... Bazıları da yetiştirilme tarzı sebebiyle maalesef farkında değiller.
Çocuklara ve doğaya zarar vermek dünyaya, dünyanın geleceğine zarar vermektir...
 
Sevgili günlük, korkuyorum kötü Hastaliga yakalanmaktan...
Ya vücudumun baska yerlerindede hpv 16 / 18 veya baska tür hastaliklar varsa...
Allah aldatan insanlari bildigi gibi yapsin
 
Şuan neden gözlerimin dolduğunu biliyorsun Rabbim. Nasip et hayırlısıyla...
 
1787 sayfayı kendi başıma yazabilirim :) kimine göre çoğu belki dert de değil... belki geçmişe takılı kalmak... aslında hepsini aşmıştım hiç aklıma gelen şeyler değildi... ama şimdi çok ekstrem bir dönemden geçiyoruz. son 1,5 yıldır hayatımız tamamen tepe taklak oldu.... öncesinde cennete yaşıyorum duygusu, huzur vardı hayatımda. beklentilerim farklıydı, yeniden çalışmak, kendime yetmek falan istiyordum... kimseye muhtaç olmadan kızıma bakmak istiyordum, eşime bile muhtaç olmadan... 2. çocuk istiyordum mesela, kızıma kardeş olsun., bize birşey olursa bir dayanağı olsun diyordum. sonra eşim işsiz kaldı, sonra kayınvalidenin yanına taşındık, sonra zaten birçok konuda tahammülüm yokken sınırların aşıldı, aylarca devam etti... sonra asla yaşamam dediğim bir şehire iş nedeniyle gelmek zorunda kaldık... sonra tamam dedim bu düzende de bir dikiş tutturabilirim, baştan başlarım vs derken eşime 4. evre lenfoma teşhisi kodu, teşhis konulana kadar aylarca süründük hastanelerde. bu arada korona patladı... öyle çok daralıyorum ki aylardır... yaşadığımı hissetmiyorum artık. ve sürekli geçmişe takılmaya başladım.... benim de kanser geçmişim var, ameliyatlarım var mesela. hepsini hep tek başıma atlattım, hep tek başıma savaştım her şeyle, her zaman tek başıma ayakta kaldım... şimdi ise benzer şeylerle savaşılıyor ve o günlerde eşim bile yanımda değilken var gücümle hepsi için savaşıyorum. hepsi aslında kızım için.... kızım babasız kalmasın diye... ama o bile öyle değişti ki son dönemde, bazen ona bile yetemiyorum... aynaya bakamıyorum, kendimi sevmiyorum... biri bişey dese, 15 yıl veya 3 yıl önceki veya geçen yılki olayı suratına vurmak istiyorum... kimsemiz yok bu şehirde, yardım edecek kimse yok. kendi kontrollerim var mesela, ama ne eşimi ne kızımı bırakıp gidemiyorum. çünkü 1 saatim yok doktora gidebilecek. ayda 3 kere regli oluyorum mesela, sonraki 45 gün olmuyorum, sonra 20 gün sürüyor reglim... kisterim var yumurtalıklarımda... ağzımdaki dişler düştü, dişszim, gülemiyorum, konuşamıyorum ve ağzım yara içinde... sürekli iş yapmaktan, evi temizlemekten kız ve eşim arasında koşturmaktan bacaklarımdaki damarlar mosmor çıktı, ağrı yapıyor... ayakta durmaya mecalim yok, uyumak istiyorum, kızımla kaliteli vakit geçirmek istiyorum, kaşımı bıyığımı falan almak istiyorum, en basiti ile bi tane şarkı dinlemek istiyorum (açsam bile duymuyorum ne çalıyor).... tükendimmm.....
 
İnsanlar tarafından yanlış anlaşılıp haksız çıkışlar görünce panik oluyorum ve çarpıntım başlıyor.
Bu huyumdan nefret ediyorum. Az önce yaşadım ve fark ettim ki hala aşamamışım.
 

Ha tabi bazen ağlamaya da gidiyor konu gereksiz.
Bunlar hep travma ne yazık ki.
 
Meger ne cok özlermis insan ,yüregi ne cok sizlarmis en sevdigine ait bi esyayi görünce ne cok üzülürmüs ne cok cani yanarmis ,ölüm ne aciymis kelimelerle ifade edilemeyecek kadar acı,yüregindeki aciyi kimselere anlatamayacak kadar can yakarmis ölüm buraya sayfalarca yazabilirim lakin acimi hafifletmeye asla yetmez Babam sen gidene kadar biz ölüm nedir ölüm acisi nasil biseydir bilmedik, 2 yil gecti sensiz hala senin icin öldü demeye varmiyor dilimiz, babam gittiginden beri diyoruz sen uzaklara gittin bizi birakip uzak diyarlara birgun kavusucagimiza inaniyoruz annem kardeslerim ve ben... sen hic unutulmadin unutulmayacaksinda bugun sana ait bi esyani gordum yine yuregim sızladi hatiralar canlandi gözümde gözyaslarimi icime akittim sensizlik cok cok zor anlatilacak gibi degil yasamayan bilemez biz hala senli gunlerdeki gibiyiz ama hep bi yanimiz eksik ve yuregimizde sönmeyen bi ates var, babam senii cokkk özledik
 
Bugün daha iyim canım içi geldi 6 aydır görmesigim kardeşim cok sevinçliyim . Ama bir yanda onu bole zayıflamıs görmemkte beni üzdü onu okadar cok seviyorum ki insallh izini uzarda bol bol gorurum onu
 
Beni doğru anlayan birini görünce bazen içimden ağlayarak bağrıma basasım öpesim falan geliyor, nadir bulunan bir şey.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…