Bana biraz tutku, biraz azim, biraz disiplin, çalışkanlık lazım. Hiç biri yok. Yolum da net değil, hala nereye gideceğimi bilmiyorum, sis hafifledi şükür ama geçmedi. Bir işe başlayıp sonuca ulaştırmam lazım. Başarmam lazım... Allah'ım, sen büyüksün. Kimse görmüyor bilmiyor çevremde ama sen biliyorsun, ruhsal olarak çabalıyorum senelerdir, elimden bu geliyor. Yine pek görünmüyor ama çok yol katettim iç dünyamda. Çok dua ettim sana ve şuanıma çok şükrediyorum. Bazı insanlar beni bildiğini sanıyor, yanılıyorlar, ön yargılılar. Artık aşmak istiyorum kendimi, özgürleşmem lazım. Çok yavaş da olsa ilerledim, geçti gitti bir şeyler, bugünler de geçsin ve isteğime, hakkımda hayırlı olana ulaşayım, sonra yine dönüp arkama baktığımda dolu dolu şükredeyim. Yanımdan ayrılma lütfen, tek sen varsın. Lütfen... Lütfen. Doğru kararlar almamı sağla, doğru davranışlar sergilememi sağla. İnsanlar, hayat, maddi dünya zorluyor beni. İnsanlar, iletişim...
Umarım hep olması gerektiği gibi kalırım. Özümden kopmadan dengede, merkezimde kalırım toplum içinde. Henüz toplum kısmını fazla yaşamasam da geçmişim ve bugünüme baktığımda büyük bir şükür sebebimdir, gelecekte de böyle olsun... (Fazla insan içinde ve iletişimde kalmak dengemi bozuyor)
Önümde zor bir kaç sene olacak muhtemelen, çok zorlanacağım. Bana yardım et Allah'ım.
Hala anlamıyorum. Hala.. Neden duran, kendi halinde, gerçekten dosdoğru, zararsız bir insanla uğraşırlar, neden hırslanırlar, neden. Sıklığı azalsa da bir süredir hala bu sorudan kopamadım tamamen. Çünkü büyük bir haksızlık bu ve kaldırmakta zorlanıyorum. Yine sorudan ziyade nasıl bir duruş sergilemem gerektiğiyle ilgilenmeliyim aslında, sorunca geçmiyor, bitmiyor. Neyse...