Popüler Konu Sevgili günlük...

Hayatımda nefes egzersizini, meditasyonu falan sabitleyebilsem ne güzel olur. Olduğu kadar...

Herkesin hayatı biricik, kendine has ama aynı zamanda diğerleriyle bir bütün.
Herkes önce kendine baksa hayatın çok daha güzel olacağını, kendimizi gerçekleştirirsek bütüne katkı sağlayabileceğimizi düşünüyorum...

Aklıma yazdım.
Bak buraya da yaziyorum. Öyle bir iyilesecegim, öyle bir iyilesecegim ki yeniden doğmuş gibi olacağım!!!
Eski bi şarkıdan şu sözü hatırlıyorum: "Simsekler caktirdim, korksunlar artik benden, geliyorum!"

Kendini kabul edemeyen insan eksikliklerini başkalarını ezerek kapatmaya çalışıyor. Sonra biri fark edene kadar zincirleme devam... Fark edenin mücadelesi de zor.
Büyüdükçe ailemde fark ettim bazı şeyleri. Boşu boşuna ezilmişim...
Kendini yansıtıyor herkes böyle.

Şükür Rabbim...

Bu blokajların Allah belasını versin.
Katıldığım bir şifa çalışması sonucunda daha da iyi anladım olduğunu.

Neyin ne olduğunu, olması gerekeni, yapman gerekeni biliyorsun, farkındasın ama öyle için acıyor ki, öyle dolusun ki, isyan etmeden duramıyorsun, içini dökmen gerek, ağlaman gerek, niye Allah'ım demen gerek, o duygusal boşalmayı yaşaman gerek... Rahatlaman lazım.
Ağlıyorum.

Kendinden şüphe etmek, kendine acımak, yüklenmek çok kötü şeyler, gelişiminin önünde bir duvar, bu hissedildiği an da kullanılıyor bir güzel. Gerçi kendinden emin olduğum anlarda da bozmak isteyenler oluyor, demek ki içlerinde bir duyguyu rahatsız ediyorum. Her zaman herkes haklı değil, her zaman ben de haklı değilim. Ama en çok kendimi ben biliyorum. İstemeden de olsa dışarıdan farklı görünüyorum maalesef, dönüşlerden anlıyorum. Hep bir ön yargı ve şüphe var hayatın içinde. İnsan ne kadar denerse denesin anlaşılmazsa, sürekli canını sıkan şeyler yaşarsa içe dönük olur, ama içimde çok şey hallettiğimi de söylemeliyim. Fark edilirliği düşük ama belki de artacağı dönem geliyordur.
Neden buradayız? Bir tür arınma evresi mi dünya?
Sorgulamadan duramıyorum bazen.
Acı çektiğim zamanlarda da "Neden Allah'ım nedennn!" moduna giriyorum. Bir hatam olsa, kötü bir şey yapmış olsam gam yemeyeceğim. İstemeden üzerime yüklenen blokajlar, öğrenmem gereken şeyler var işte. Çoğu zaman ne kadar içten ve açık olursam olayım sorun yaşıyorum, ya "saf bu, iyi ezilir", ya da "yalan söylüyorsun" kafaları yaşanır. Ya çok basit bulunuyorum ya da kuşkuyla yaklaşıyorlar. Sinir bozucu. Basit bulunmak değil sorun ama doğru anlayarak olmuyor işte. Bence düz biriyim(belki bana öyle geliyor diyeceğim ama ima dolu muhabbetler kurmam mesela, daralırım), huzursuzluktan kaçarım, içimden nasıl geliyorsa öyle davranmak isterim ama düşünmek zorunda bırakılırım çünkü anlaşılanlar şoka sokar beni, çok kırılırım, kimseye zarar vermedim, sadece derin düşüncelere, sorgulamalara dalıyorum kendimce, dersler alıp öğreniyorum böyle.
Yine de kendimi tebrik ediyorum, bugüne güzel geldim. Sessiz ama güzel direndim. Yavaş oldu ama güzel yol katettim. Teşekkür ederim Allah'ım. Herkesin yaşamı başka, alması gereken yol başka, sorunların büyüklüğü küçüklüğü buna göre değişir.
Öyle ya da böyle, dış dünyayı kabul etmek zorundasın. Tamamen beni böyle kabul etmeliler de olmuyor, tamamen dışarıya göre hareket etmek de. Hayat karmaşık ve karmaşık şeyleri hiç sevmem ama öğreniyorsun zamanla. "Denge". İdare etmeyi mecburen öğrenmek. Ve herkese göre vurgulu, dengelenmesi gereken konular değişebiliyor.
Ben ne kadar kendimin farkında, ne söylediğini bilen biri olsam da bunu aktarırken nasıl bir enerjide olduğuma bağlı algılar çok değişiyor maalesef. Ne şekilde söylersem söyleyeyim aynı anlama geliyor aslında ama benden beklenen baskınlık gibi hissediyorum hep, benim de istemediğim şey. Çünkü zorunlu hissettiğim şeyleri de sevmiyorum. İnsanlar kolay yargıya varıyorlar.

Beni kıranlardan, haksızlık yapanlardan tek beklentim, samimi şekilde gelip evet sana yanlış yaptım, haksızlık yaptım özür dilerim demesi. Tekrar yakın olmam, biten bitmiştir bende ama bu olduğu zaman sanki hafifleyecekmişim gibi gelir. Haksızlıkları kaldıramıyorum ama samimi şekilde bunu yapan insanın üzerimde bıraktığı ağırlığı salabilirim gibi içimden... Ama hiç olmadı böyle bir şey, hep haklılardı(?). Beklememem de gerekiyor...

Manen yalnız büyümeme, kırılmış olmama genelde hayıflanırım ama eğer bir şeyler başarırsam biri çıkıp da "bak benim sayemde" demeyeceği için de seviniyorum. Gerçi başarmamış da değilim de toplum görmüyor.

Çok üzülüyorum ..
Yaşlı haliyle bu saate kadar çalışan babama, sokakta boza satan amcaya, peçete satan çocuğa teyzeye..
Allah'ım bize helalinden çok para ver ve bizi aracı kıl nolur. Yoksa sanırım ben huzurlu olamayacağım yeterince.
Birkaç gündür taktım ozguven düşüklüğüne. Yalnızlık korkuma..
Kendimi yeterince sevmememe. İnsanları hep kendimden üstün görüyorum hayatımda en altta ben varım. Ooof sıkılıyorum !!!
Herkes bana saf iyi niyetli.muamelesi yapıyor ama ben bu durumdan çok sıkıldım.
Annem hasta olmuş yatin teyzeme gidicektik vazgeçtik zaten.orayi gitmeyi de hiç istemiyorum ne zaman gidelim desek bir şey çıkıyor zaten dedikoduları da içimi.sisiriyor amaaan.
M de güya yakın arkadaşım bu nasıl arkadaslik ya ne zamandır görüşmüyoruz .
Ö nün oğlunu çok seviyorum kendi yegenlerim olsaydı nasıl olurdu acaba ya da kardeşlerim olsaydı . Kimseyi kardessiz bırakmayın ben bu yüzden anneme bazen.cok kızıyorum annem dedim de bütün kaygı olumsuz düşünme tez canlılık hallerini annemden almışım. Bu huylarimi sevmiyorum.
Bazen A yi ne kadar sevip sevmediğimi.bilmiyorum. tamam seviyorum ama sanki.daha çok beni sevmesini seviyorum. Acaba gerçekten mantik ilişkisi mi bu gevezenin dediği gibi
Babam geldi tembelliğim bana çok.sey kaybettiriyor bazen mesela babam geldiğinde uyuyor numarası yapıyorum aslında uyumuyorum ama kalkmaya üşeniyorum bir gün babama bir şey olsa bu yaptığımı hatırlayıp çok pişman olacağım.
A'nin yavaşlığı bazen beni çıldırtıyor. Çok ağır ben ne kadar tez canliysam o da bı o kadar yavaş. Sinir oluyorum. Hep her şeyi sonraya bırakıyor. Ben çok.sinirleniyorum.
İşler iyi gidiyor aslında nasıl gittigiyle çok da ilgilenmiyorum da benim maaşım net sonuçta.
Artık bakımlı olucam diyorum ama usengeclikten onu da yapamıyorum .
Şunu kesin yapacağım dediğim.seyi en fazla iki gün yapiyorum . İrade sorunum var heralde. O yüzden artık şunu şöyle yapicam diye ne karae alsam devam etmiyor.
İnşallah yazmak bana iyi gelir. Bir kere yurtta tek başıma calisitken sayfalarca yazmıştım o an aklıma ne gelirse çok iyi gelmişti kafam boşalmıştı resmen.
Tatilde ananamelere gideceğiz çok istemitorum çünkü annem orda takılacak bir şey bulur yine kendine. Bence bazen yengemi ve küçük teyzemi kıskanıyor çünkü ananen hep evlat ayrımı yapmış.
Of ne yazdım be yine günlük. Neyse iyi oldu.

Öz şefkat diye bir şey var, nasıl kendine şefkatli olabilir insan anlamamıştım pek, ne şekilde düşünmeliyim, uygulamalıyım bilemedim ama yavaş yavaş anlıyorum galiba.
Önce insanın bir tarafının yeterince olgunlaşması gerekmiş gibi. Yeterli düzeyde bir şeyleri anlama, fark etme, kabul etme.
Bir tarafının yeterince büyük olması, diğer çocuk tarafına karşı bakış açısında gelişme sağlıyor sanki. Aradaki çizgiyi kontrol edebilmek bu belki de, dengede durabilmek.
Zamanla netleşecek. Zaman cevapları veriyor, zorlamayla olmuyor...
Çok şükür

Telaş, endişe kaygımı çok arttırıyor ve doğru olanı, asıl yapmam gereken hiç bir şeyi göremiyorum!

Uyuşuk bir pazar bugün .
Kendi gelişimin için bir ton yontemim var ama hiçbirinde iradeli olup devam ettirmiyorum.
Sadece nerelerde eksik nereleede fazla olduğumu biliyorum.
Kendime güvenim eksik mesela, insanlara tavizim yüksek..
Merhametim de yüksek ama kendime degil
Kaygılarım da yüksek bazen çok yüksek hatta .
Gelecek çok bende şimdi az.
Şimdi yok. Çok gelecek var.
Acıların bin katinu yaşıyorum olmadan da yaşadığım için. Sevinçlerin boşalıyor.
Her şey normalleşiyor korkularım disinda.
Korkuyorum , kimsesizlikten.caresizlikten hem de bunları bana hissettirecek hiçbir şey yokken.
Kafam karışık , midem bulanıyor.
Sonra geçiyor ama aklımda hep bir şeyler var iste.

Hiç gitmesen jüpiter! Ama umarım bana anda kalmayı daha iyi öğretmişsindir.

Sevgili günlük bu sana ilk yaziwim
Yarın doktor randevum var cok korkuyorum
Bir yandan da umutlaniyorim
Umarim bir gün buraya hamileyim yaza bilirim

Bir şey anlatırken "herkes öyle" diyen, anlattığını küçümseyen insanlara aşırı kıl oluyorum artık. Duydukça sinirim artıyor.
Değil efendim, herkes aynı de-ğil.
Mesela herkes huzur ister evet ama bazı insanlar için çok daha önemlidir, sürekli onu arar, huzursuz ortamda anında ruhu daralır, kaçmak ister, Allah'a huzur diye yalvarır, çok fazla huzursuz ortamda olmak zorunda kalmıştır zamanında belki ve artık dahasına tahammülü düşüktür, daha kolay etkileniyordur vs.. Bazısı daha dayanıklıdır, daha iyi idare eder, dert etmez o kadar. Yoksa herkes huzur ister. Bir de huzuru nerede aradığı da vardır.

sevgili günlük;

yeni bir işe başladım. iş ortamı hiç bana ve tarzıma uymuyor, ama ekmek parası yapacak birşey yok.. ayrıca 7 yıldır evliyim, bebeğimiz olmuyor.. tam tüm borcları temızleyıp tüp bebek için kredi çektim mayıs gibi tüp bebek yaptırayım dedim geçmişten 50 bin vergi borcu çıktı geldi. o kadar üzüldüm ki.. 7 yıldır beklediğim bebeğime kavuşmak için son adım kalmıştı o gün çok ağladım, hatta itiraf edeyim çok isyan ettim. ama iyi ki de ağlamışım yoksa içime dert olacaktı.
çok değil iki gün sonra şaşırtıcı derecede kendime geldim. ne olursa olsun dünya da yıkılsa yaptıracağım artık şu tüp bebeği.. kararım net. ben unutmam hep aklımın bir köşesinde bu borç olur vs diyordum hayret hiç yok.. beynim tamamen tüp bebeğe endeksli şuan.. bazen eşim alternatif yol arıyor borç için ne olur hiç umrumda değil ne olacağı bana birşey söyleme diyorum (ve bu noktada kendime çok şaşırıyorum)
ve bence artık hayatımı ve bebeğimi düşünerek çok iyi yapıyorum, çünkü önceden önceliklerim farklıydı ve hep başka şeylere ahlanıp vahlanarak 7 yılı geçirdim.. artık önce ben ve bebeğim..
şimdi başka bir iş baksaaam e mayıs gibi naipse tüp bebek yaptıracağım, nasıl olacak. en iyisi sık dişini kızım diyorum.
valla şimdilip durum böyle bakalım zaman neler gösterecek

Çok şükür Allah'ım!
Maddi dünyada hiç bir yere gelmedim henüz ama manevi dünyada nereden nereye geldiğime baktığımda dolu dolu şükredesim geliyor. Teşekkür ederim Allah'ım...
Dünyaya alıştıkça ferahlıyorum, kolay yoldan yapmadığım için korktuğum gibi bir alışma yaşamadım hiç.
Bana verdiğin farkındalık için çok teşekkür ederim Allah'ım.
Sana dolu dolu teşekkür edebiliyorum, lütfen diyebiliyorum, özür dileyebiliyorum. Zayıf görmüyorsun.
Teşekkür ederim!