Popüler Konu Sevgili günlük...

Normalde gayet iyi hissediyorum ama bir süredir rüyalarım hep kabus gibi, ilginç.

Bir şey içimden gelmiyorsa hayatımda yeri yok onun, zorladıkça hiç verim alamıyorum ve zaman kaybı genelde. Baktım zorundayım işkence gibi oluyor. Konuya göre de durumun şiddeti değişiyor tabi, uzun vadeli mi kısa vadeli mi, ufak mı kendimi ezecek kadar büyük bir durum mu. Genelde seziyorum da.
Bunları insanlara anlatamamak var bir de. "İstemiyorum" dan, "zamanı değil" den anlamayanlar mesela.

Geceyi seviyorum. Acaba bunu kaybetmeyeceğim bir iş mi bulmalıyım :)

Evet, mayıs güzel olacak. İnşallah.

Huzursuz ortamdan nefret ediyorum... Ruhum daralıyor, kaçıp gitmek istiyorum. Bazen yeter susun artık diye bağırmak istiyorum... Huzursuz doğdum madem, hayatımın geri kalanında ve ölürken huzurlu olayım bari... İnşallah...

Tam olarak durumum bu günlük 08/05/2019 -- 02:40

Cemal Süreya'nın;
“ Nasıl bir his biliyor musun ? Oda çok geniş ama sığamıyorsun, bak kapı orda ama çıkamıyorsun, pencere açık ama nefes alamıyorsun..” dediği yerdeyim..

Geriye dönüp bu yazdıklarıma baktığımda umarım çok şey değişmiş olur hayatımda ...

Günlüğüm nasılsın? Ben üzgün, kırılmış, depresifim bugünlerde. Bir kuyu düşün, o kuyunun içindeyim. Çok derin bir kuyu bu. Etraf zifiri karanlık. Başımı yukarıya kaldırıyorum uzakta bir ışık var. Bak diyorum kendime. Hadi gayret et, adım at, yukarıya çıkabilirsin, bu iğrenç yerden kurtulabilirsiniz diyorum. Başlıyorum ilk adımı atmaya, iyi başlıyorum ama yolun yarısına gelmeden tıkanıyorum. Sonra o çıktığım adımlardan düşerek en dibe çakılıyorum. Her seferinde canım daha çok acıyor. Umutsuzum. Hayat bomboş geliyor. Boşuna yaşıyor gibi hissediyorum bazen. İçimdeki tüm ümidi yitirmiş gibiyim. Dışarıdan biri gördüğünde nasılsın diye sorduğunda ise alışkanlıktan ve anlaşılmayqcağımı bildiğimden "iyiyim" diyorum. Günlük ben iyi değilim. Çok mutsuzum ve çok kötüyüm. 5 yıl öncede mutsuz hissediyorum, 4 yıl öncede, geçen yıl da, geçen ay geçen gün hatta bugün de..
Günlük iyi şeyler olacak mı gerçekten? Neden tüm inancımı yitirdim

Sevmediğim şeylerden biri; "İlk aşklar unutulmaz, başkadır." kafası. Önemli olan sondur. Beraber olduğun insanlara da haksızlıktır bu bana göre. Şahsen benim umurumda değil geçmişim. Allah'ım ilk aşkını, geçmişini unutamamış biriyle karşılaştırma beni, amin.

Günlüğüm düzelecek miyim, değişebilecek miyim ben

Sevgili günlük, yengemin göğüs kanseri yüzünden vefat etmesinden sonra kendimi hep hasta hissediyorum. Yengemin ölümüne çok üzüldüm, bir süre sonra hayatıma devam etmeye basladım. Ama bende sürekli göğüs kanseriymişimde bilmiyormuşum gibi bir his var. Böyle korkularım var. Yakında doktora gidip bunu çözmem gerekiyor. Kendimi bu konuda gerçekten çok kötü hissediyorum.

Bir de Allah sevdiği kullarına bu hastalıktan verirmiş ki günahları affolsun. Yengem kanser oldugunu öğrendikten sonra Allaha daha çok yaklaştı. Örtündü namaza başladı.. Bende son zamanlarda Allahla olan iletişimimin iyi olmadıgını düşünür oldum. Namaza başlamak istedim bir türlü başlayamadım. Ama çok aşığım Rabbime çok seviyorum onu. O çok güzel çok merhametli. Her zaman içimi dökerim ona. Şimdi psikolojim öyle bir duruma geldi ki bu halim yüzünden Allah ona yaklaşabilmeme vesile olmak için bana bu hastalıgı verebilir mi diyorum. Her an verebilir gibi geliyor. Başka yolu yoksa böyle olabilir diyorum. Yani böyle garip bir ruh hali ve kaygılar içindeyim. Yıne de Allah korusun diyorum, Allah kimseye vermesın diyorum.

Bu arada hayatımda neler değişti, kaynanama alıştım. Bu büyük bir değişim. Gelip gitmesi rahatsızlık vermemeye basladı. Hatta onu sevmeye başladım. Korkunç :/ Bilmiyorum olgunlaşıyorum sanırım. Korkunç şeyler hissediyorum :) İyi oluyor ama.. Yani bu iyi bir değişim.

Eşim çok ponçik. Adamı küçük çocuğu sıkıştırır gibi sıkıştırasim geliyor bazen.
Ha bu arada denyonun biri (eşimin iş arkadası) eşime hitap ederken totoş, yavşak gibi şeyler yazmış, acayip sinirlerim bozuldu. Eşim asla öyle bir adam değildir. O mesajları görünce adamı boğmak istedim resmen. Bu ne ya 35-40 yasında adamsın hiç mi olgunlaşamadın. Eşim cevap vermemiş bunlara. Sonra ağzını aradım, ''Tanıdıkça çokta iyi olmadığını anladım'' dedi o arkadaş için. Bende mesajları okuduğumu belli etmedım ama ''Evet,'' dedim ''Ben 6. hislerime çok güvenirim o adam o kadar iyi biri değil bence'' dedim. Sonra ''Hatta hislerime göre adam 5 para etmez.'' dedim. Dayanamadım.

Bunun dışında oğlumla başım dertte. Aman Allahım durmuyooooorrrr durmuyorr...Gençliğimin 2,5 yılı kayıp. Yok yani. E annelik güzel tamam, tamam ama böyle bir çocuk var mı ya..

Neyse benden bu kadar :)

Benim odamla ilişiğini kessen anne keşke artık. Yok benim bir şekilde kendi yolumu çizmem gerekiyor. Gitgide daha çok kendime ait alanlar arıyorum, artık sıkılıyorum böyle...
Allah'ım

Sevgili günlük ben ne zaman mutlu olucam bu yaşıma kadar olmadıysam artık zormu hani herkes çocukluguna dönmek ister ya benim çocukluğum daha acı üzücü ben hangi zamana dönsem hangi zaman kardeşimin nefes aldığı zaman seni özledim kabak tatlısı çok

selammm günlük ;
Bugün anneler günü içim o kadar buruk ki anlatamam o kutsal duyguyu yaşadım o mükemmel duyguyu yaşadım ama bebeğimi kucağıma alamadım bugün benim ilk anneler günüm olacaktı olmadı sağlık olsun yeniden sağlıkla kucağıma alacağım da nasip olur inşallah cennette beni beklesin benim minik kelebeğimmmm rabbime emanetsin miniğimmm seni görmeden sadece içimde varlığını hissederek çoooook sevdim eğer doğsaydın benim için dünya senden ibaret olacaktı senin meleeeeek gibi bir annen olacaktı Beni bekle annecimmm seni hiç bir zaman unutmıcam bebeğimmm benimmm

Ah ya bende nerden baslasam bilemiyorum. Ama artık yoruldugumu hissediyorum bu ramazan ayi bana umarım iyi gelir umarım sadece aclikla susuzlukla degilde maneviyatla geciririm.

Çok kirginim birseylere sabretneyi öğrendim ama kirginliklar beni çok yoruyor insanlar gittikçe nankorlesiyor Allahım halden sevgiden anlayan insanlar cikarsin karsimiza

Hiç bir şeyle uğraşasım yok...

İçimde adını koyamadığım bir sıkıntı var. Nefes alamıyorum. Elle tutulur bir sebep yok. Rüyalarım da coştu iyice. Bu hissi biliyorum ben. Ne zaman hasıl olsa... Kötüye yormak istemiyorum elbette. İyi olacağım. Bu sefer düşmem o kuyuya. İyiyim, evet.

Yaşamak bir bana mı bu kadar zor geliyor bilmiyorum ki. Hiç doğmamış olmayı dileyen bir ben miyim. Üzgün değilim, karamsar değilim. Yaşamak istemiyorum sadece. Çok mu absürt bu istek? Ölmeyi istemek başka, öyle değil. Hiç doğmamış olmayı istemek daha fena. Ölüm arzusu yine içinde bir miktar aidiyet hissi barındırıyor. Hiç var olmamış gibi hissetmek ise yaşadığını anlamak için ara sıra çimdik atma ihtiyacına sebep oluyor. Bakayım, valla yaşıyorum hala.