Hic keyfim yok. Kimseye anlatamiyorum hissettiklerimi. Bazen kendimi oyle yalniz hissediyorum ki... Buna sebep benim, biliyorsun. Insanlari sevmiyorum artik.
Su cocuk da aklimdan uctu, gitti. Bu meseleler varken ona zihnimde ayiracak milim yer yok. Zaten iletisimi bile keyif vermiyor artik.
Bugunku deneyim de hic hosuma gitmedi. Hayal kirikligi gibi bir sey olusturdu bende. Bazi seylere olan inancimi yitirmeye basliyorum ama soyle bana, heba olur mu ki emekler?
Guzel seyler olmuyor, ben istedikce de olmak istemiyor.
Ne kadar zormuş ya için kanarken gülmek zorunda olmak ,
bunca acıyı içimde yaşarken gülücükler saçmak zorunda kalmak tabi başımı yastığa koyduğum an sabaha kadar yeniden herşeyle baş başa kalmak düşünmekten uyuyamamak düşündükçe sonuç alamamak ...
Neden -niçin demekten kendi alamıyorum ama yinede bu benim kaderim yaşamam gerekiyormuş diyebiliyorum
Öylesine yorgunum ki , öylesine bitkin ... Senin bana dinletip bak bu benim şarkım dediğin şarkı çıktı şuan mesela istesende kaçamıyorsun işte en ufacık şey hatırlatıyor işte film şeridi gibi geçiyor gözümün önünden şuan üzülmem bile yersiz benim aslında ama elimde değil o da yerden kestiğin ayaklarımla , yine aynı şekilde yere çakılmamı sağlayanda sensin çünkü
üzülmelerim sana değil zaten asla üzülmüyorum bi insanın hayatını böylesine alt üst eden birine üzülmek bile gelmiyor içimden sadece bana yazık bana ...
Kendimle savaşım bitsin artık, lütfen artık düzene koyabileyim bir şeyleri, hayatımı...
Atayım şu ataleti üstümden.
Çabalıyorum Allah'ım... Uğraşıyorum ama zor, gerçekten zor...
O kadar yavaş, o kadar adım adım ilerliyorum ki...
Yeni bir hafta daha ... zaman geçip gidiyor işte günlük ...geçen günlerden daha güzel haberler almak istiyorum birşeyler olsun artık gerçekten yoruldum ne yapsam , ne okusam bu kafam boşalmıyor yalnız kalmamaya çalışıyorum yine olmuyor tv de birşeye adapte olamıyorum karşımda kim olursa olsun birşey anlatırken ya da birşey konuşulurken kafayı veremiyorum ya da kafam çoook dolu olduğu için mi yeni şeylere yer açmıyor acaba :/
İlaçlardan mı bilmiyorum aşırı agresifim hayatımı böyle ilaçlarla geçirmekte istemiyorum ya ben eski kendimi çok özledim ya eski neşeli , sosyal cıvıl cıvıl kendimi aşırı özledim asla öyle olamam gibi artık çünkü hayatımda büyük iz bırakan sorunlar yaşadım bunları silmek için çabalasamda nafile ömrümün sonuna kadar hafızamdan silinmeyecek galiba bunlar
Allah büyük bakalım sabır sabır sabır ...
İyiki burası var ya kimselere anlatamadığın aklına gelen içindekini gel yaz çık git ...
Ne çok severdim uykuyu doyamazdım günlük şimdi her gün aman sabahlar olmasın uyuyamıyorum yaaa delircem gerçekten saatlerce yatakta debelenip duruyorum yok ne yapsam gelmiyor uykum
Allah'ım sen büyüksün.
Şükürler olsun.
Her an daha iyi hissediyorum ya, başkaları için ufacık benim için çok önemli bir şey. Geçmişe dönüp şöyle bir baktığımda ne bunalımlardan bu noktaya geldiğimi gördükçe çok şükredesim geliyor. İçimdeki en ufak değişimin farkındayım.
Çok şükür daha güçlü hissediyorum. Hala ara sıra sıkıntıya düşüyorum evet ama inşallah o da zamanla geçer. Son 1.5 senedir ruhen daha da iyi hissediyorum genel olarak ve umarım bu geçici olmaz.
Tek sorun; maddi dünyaya kendimi hala atamamış olmam, zaten bunu yapıp sabırla düzenimi kursam çok daha güzel olacak bir şeyler... İnşallah mutluluk gözyaşları dökebilirim bir gün.
Daha zorluklar çıkacaktır karşıma ama tek bildiğim geçmişteki benle şuan ki bir değil...
Hayatta sürekli aynı sıkıntıları yaşıyorsak durup bir hayatın bizden ne istediğine bakmak gerekiyormuş, bunu astroloji ile ilgilendikçe daha iyi anladım, isteklerimizle hayatın istedikleri arasında denge kurmak gerekiyormuş. Herkes başka, herkesin sınavı başka.
Her şeyin düzeleceğine yoluna gireceğine inanıyorum. Az biraz zamana ve sabretmeye ihtiyacım var. Güneş bir gün benim için de doğacak. Allah büyük. Sonsuza dek geceyi yaşayacak değilim ki. Elbet sabah olur bu karanlıklar kaybolur. Olmuşla ölmüşe çare yokmuş. Düşünmenin üzülmenin bi anlamı yok. Ben ona yine de kızmıyorum. Yaşadıkları onu bu hale getirdi biliyorum. Yoksa yapmaz o öyle şeyler. Ne olursa olsun dediğim gibi ona kızmıyorum. İçindeki iyi insan yeniden çıkar günyüzüne inşallah. Beni çok incitti kalbimi paramparça etti ama biliyorum ki o benden daha çok üzüldü. Üzüldüğü için üzdü. Bu yüzden kızamıyorum ona. Yine de keşke tüm bunlar yaşanmasaydı.
Ben yoruldum günlük...
Çoook yoruldum güzel şeyler olsun diye her gün beklerken herşey daha kötüye gidiyor sanki yine de umudumu kaybetmicem tabiki. Ama artık bi sonuca varmak istiyorum gülmek istiyorum , eski kendimi istiyorum.
Hayat çok acımasız gerçekten öyle ağır imtihanlardan geçiriyor ki seni sabrını test ediyor resmen yine de sürekli nedennnn diyip isyan etmiyorum günaha girmek istemiyorum
Ama galiba sabırsız yapım gereği bu haldeyim bilmiyorum ...
Bu ara insanlar mı bir tuhaflaştı acaba ya. Gereksiz kibarlık yapmayı sevmedim, sevmem. Hanımlıkla da alakası yok, ben kendimi biliyorum.
Ayrıca anne beni insanların önünde 12 yaşında çocuk gibi uyarmasan ne güzel olur, ben de tepki vermek zorunda kalıyorum o an ve hiç hoş olmuyor.
Bazı şeylerin değerini kaybedince anlıyorsun gerçekten yani hayatımda bana sırtını dönmeyen her kötü anımda yanımda olan maddi manevi desteğini esirgemeyen yapmadığı iyilik kalmayan mükemmel insan ... seni ben kadar üzen olmadı bu hayatta ben hata yaptıkça sen bana iyilikle geldin sabrına kişiliğine sana hayranım gerçekten ... seni benden alan kader ! Demek istiyorum umarım bi gün beni gerçekten anlarsın umarım hayatın boyunca hep böyle temiz kalırsın bu pis dünya içinde nadir insanlardansın.
Sen iyiki varsın ... hep ol dicem ama olmayacaksın
Biraz derinlere dalmaya başladım günlük..
Hayatı, dünyayı sorgulamaya, anlamdırmaya çalışmaya başladım yine. Ama eskiye nazaran daha sakin yapıyorum bunu şuan, daha bir kabullenmiş şekilde. Neden?
Yine doktor yolları, yine doktor yolları... Bu sorun biraz fazla endişe verdi bana ama gidene kadar bir şey düşünmemeye çalışıcam.
Neyse, Allah dermansız dert vermesin, ilacı olsun...
Bugunlerde psikolojim iyi degil, pacalarimdan mutsuzluk akiyor. Geceleri kabuslarla bogusuyorum. Gunes de belirmiyor bugunlerde ya, tam hasatim.
Derslerden de kopmus durumdayim ama yavas yavas isinmaya calisiyorum iste.
Onu da bekliyorum ama hala yok.
Gidisat iyi degil, farkindayim ama ne olursa olsun kendimi karamsarliga teslim etmeyecegim. Yarin milat olsun ve cok iyi bir calisma ortaya koymak icin elimden geleni yapacagim.
Guzel seyler yapabilmem ve hayatin bana comert davranmasi icin sans dile lutfen.
Tekrar özüme dönme vaktim geldi. Tekrar dogrularimi yasamam. Tekrar kendimi sevip saymam. Kim oldugumu hatirlama vaktim geldi.
Korkular yalanmis...evhamlar.. özümden kopmam icin bir tuzakmis sadece.