Popüler Konu Sevgili günlük...

bitmiyor bu işler yaa yap yap bitmiyor
haftasonu vizeler vardı cokda parlak gecmedi nolcak merak ediyorum
cok yoruldum 2günde olsa uzaklasmaya ihtiyacım var
ugurumuda cok özledim zaten Allahım inş haftaya bi aksilik olmazsa görüsürüz
uzakda olmak cok zormus istanbula gittiginde zor olcagını biliyoduk ama bukadar hasret bu kadar özlem olacagı...
cok özlüyorum seni hayatımın anlamı
18 nisan cabuk gel

naber dümbük:hulya:
bende iyiyim saolzemuszemus
şey ne diycektim sanabilmiyorumkismilehehhihoyyytbu gün bi haber aldım çok mutluyum:sm_cool:işallah 2 hafta içinde netleşicek:Saruboceq:rabbim sen yardım et..
bişey diyomusun?..iyi o zaman kaçtım ben:dance:

meraba arkadaşlaşlar allaha şükür her geçen gün daha iyi oluyorum kendime geliyorum kendim oluyorum normal hayata karışıyorum bebeğimle güzel günler geçirdim ama bazen kendimi yarı tutuklu gibi hissettiğimde oldu niye bilmiyorum kimseyi üzmek istemiyorum allaha şükür iyi bi hayatım var çocuklarımı hep mutlu etmek istiyorum onlar benim için çok önemli iyi ve mutlu olmaları tüm temennim sağlıklı yetişmeleri benim en büyük sorumluluğum onları seviyorum kafamı karıştırmak istemiyorum kendimi iyi şeylere motive ediyorum ve başarıyorum herşey güzel olcak biliyorum dostlarım kaliteli saygın hayatlar hepimizin olsun sağlcakla kalın güzel ve olur şeyleri düşleyin lütfen canınızı sıkmayın gereksiz adamlara takılıp üzülmeyin hayat güzel can dostlar arkadaşlar bulmanız temennilerilmle...insanları seviyom ben yaaa by canlarımbayanssulusmile

of artık havalar kapamasın !!!!

Bu gün çok kötü şeyler oldu günlükmafoldumben gördüklerim hayatın hiçde adil olmadığını birkez daha kanıtlar gibiydi.

günnükk
ben evlendim geldim
evimdeyim :))
hatta bugün ilk misafirimi aırlıcam mamalar yapıyorum
kendime inanamıyorum benden ev kadını olmas diyodum ama başa gelince yapılıyomuş herşey valla günnük :))
hadi çav çav

son zamanlarda çok yoğun çalışıyoruz
her akşam eve getirdiğim evrak işi de cabası
uykusuzluktan ölmüş vaziyette dolanıyorum resmen
çocuklar da bahar geldikçe zıvanadan çıkmaya başladı
bilmem nolacak halimiz neyseki kurs dönemi kısa çıktı bize
oradan yırttık en azından bir de tatil gelse ahh
bu sene ilk defa tatile çıkacagız nasipse
nasipse diyorum çünkü maşallah kimse de olmayan şans bizde
eşimin takip ettiği bir iş vardı herşey yolundaydı güzel gelir bırakcaktı bize de
bugün hiç beklenmedik bir olay yüzünden yedik oradan da ofsaytı
şaşırdım mı hayır biz nerde aksilik orada
bu hafta cücüm benimle doktora gideceğiz yine
off artık kk'ya da gıremıyorum eskısı gıbı
hem yogunluktan hem ruhen yorgunluktan
buraya geldikçe moralim bozuluyor sebebi bende..
neden ben sorusundan öyle nefret ettim ki bilemezsin
of neyse gideyim de yarına hazırlık yapayım biraz
ne ara uyuyabılecegım ben ya..uykum var...

Sen bana müjde misin, umut musun sevgili....


Hayatım boyunca tıpçıları hep zeki ve karizmatik bulmuşumdur. (Embesiller hariç) O gün hastaneye giderken de en yakın arkadaşımla geyiğini yapıyordum, 'muayene olcağım doktoru ayarlarım ben kendime hahah' diye. Gerçekten de orada bir doktorla tanışacağımı bilmiyordum...


Aslında muayene bitmiş, sıra ilaçları eczaneden almaya gelmişti. (Dipnot: eczacılardan nefret ederim...) Sevgili emekli sandığının sitesinin açılmasını ve o sayede ilaçlarımı alabilmeyi beklerken annemi aradım... Rahatsızlığımı ve doktorun verdiği ilacı söyledim. 'Benim arkadaşımın oğlu var orada doktor, bir de ona görün bence' dedi. 'iyi' dedim, ilaçlarımı aldıktan sonra zaten çok uzaklaşmamış olduğum hastaneye döndüm, danışmaya adını soyadını söyleyip, acilde çalıştığını öğrendim. Gittim, burada dediler, yalnız hasta muayene ediyormuş, beklemeye başladım koridorda. Oturduğum yerden perdeyle örtülmüş muayene yeri görünüyordu, o içerdeydi biliyordum ama göremiyordum. Nasıl biriydi acaba?... O arada annem aradı, doktoru bulduğumu ama beklediğimi söyledim. Beklemekten de sıkılmıştım, başka gün mü uğrasaydım acaba? Annem 'bulmuşken bekle' dedi, o gün iyiki annemi dinlemişim.


Nihayet perde açıldı. onu gördüm, nefesimi tuttum; nefesimi tuttum; onu gördüm. Hangisi önce hangisi sonra oldu bilmiyorum, ben sadece her ikisini de yaşadığımı biliyorum...Kaldım öylece. Çok yakışıklı ve karizmatikti... Önlüğün en güzel durduğu doktorlardandı... Ama ya ben? Ah, salak ben! En bakımsız halime dışarı çıkıcak günü bulmuştum. Gittim yanına...

-E.Y. siz misiniz?
-Evet? (gayet ciddi bir şekilde)
-G... teyzenin oğlu?
-Evet? (bu kez samimi ve meraklı)

Anlattım ben şunun kızıyım, annelerimiz arkadaşmış, ben burada muayene olmaya gelmiştim, sonuçlarıma bir de siz bakar mısınız, ama yoğunsanız başka gün geleyim falan filan.... Bakabilirim şimdi yanındaysa sonuçlar dedi, o sonuçlara bakarken ona bakıyordum ben, sahiden, dünyalı mıydı o?

O gün benimle çok ilgilendi, uzman doktora falan danıştı, onla konuşturdu beni. Son olarak numarasını verdi, 'bir sorun olursa ara ve şimdi sen çaldır ben de kaydedeyim' dedi, çaldırdım ve teşekkür edip ayrıldım oradan. O gün bunun böyle bitmeyeceğinden emindim.

.....

Onu bir daha görmek istiyordum ama nasıl? Elimde yalnızca 'bir sorun olursa ara' diye verilmiş bir numaradan başka bişi yoktu. 'Hah tamam, sorun yarat işte!!!' Beynimden gelen tek öneri buydu, ama o zaman da 'amaan yüz verdik astarını istiyo...' 'ayy yapıştı bu kız da nerden verdim numaramı...' derse napıcaktım?? Sonra bişi oldu, ben staja o hastanenin bi bölümünde başladım. Elbette tesadüf değildi, ama yardım eden bişi vardı çünkü staj yerim önceden belliydi ve değiştirmem çok zordu. Şimdi ona daha bir yakındım, staj günü yanına gidicektim, kaybedicek bir şeyim yoktu.


Nitekim gittim. 'Nöbet izninde' dediler, yıkıldım. Stajım haftada bir gün Salı günleriydi. Sahi, 1 hafta nasıl geçicekti şimdi...

Bir yanda fotoğrafı, bir yanda O'nun bana arkadaşıyla dinleyip ağladığını söylediği şarkı, diğer yanda dün sinemada yaptığı küçük ama nazik hareketi..
Evet doğru duydun, iki yıldır ilk defa beraber sadece ikimiz sinemaya gittik. Cesaretimi topladım, reddedilme korkusunu göze aldım ve bundan daha fazla zaten üzülemem diyerek yola çıktım güllüğüm..
Dün tam olarak istediğim gibi değildi, konuşmayı düşündüğüm her mevzuyu açamadım ama buna da şükür be. Acelesi vardı beyimizin..
Bazen çok mutlu oluyorum tabiri caizse ayaklarım ardıma vuruyor mutluluktan - ki mutluluğumun sebebi umut değil sadece içimdeki sevginin anlamlılığı, bana kattıkları, ne kadar büyük ve değerli olduğu- bazen de sürünerek yapıyorum her işimi mutsuzluk kaynaklı.
Bir el bekliyorum güllüğüm, tutup yolun bu diyecek bir el. Ben ararken yanlış taraftaysam yönümü doğruya çevirecek bir el..
Fatih Hocama gittim geçtiğimiz haftasonu. Bayağı bir konuştuk ettik. Bana 3 kitap tavsiye etti güllüğüm. Diğer ikisini edindim ama Cahit Zarifoğlu'nun Yaşamak kitabını alamadım daha.
Elim gitmiyor o kitaba güllüğüm. Zamanında O da bana bu kitabı tavsiye etmişti. Biraz araştırdığımda baktım ki aslında adam günlüğünü anlatırken karısı Zeynep'i yazmış bazı yerlerde. O günü hiç unutmuyorum.. Bilgisayarın başında hıçkıra hıçkıra ağlamıştım.
Şimdi de emin olamıyorum o güce sahip olup olmadığıma.. Biliyorum çok saçma ama ben bu saçmalığın bir parçasıyım güllüğüm..
Bu mısraları okuyunca ne tepki vereyim ki şimdi ben..

aklımdan çıkmıyorsun dedim,
başka türlüsünü yorgunum anlatmaya

Genişletmek için tıkla...

Bir gün O'na dair her şeyi toplayacağım bir araya güllüğüm.
Belki seni buna şahit kılarım..

http://www.youtube.com/watch?v=fd_onLizmvA