sevgili annem, evet kendi annem...

Çok üzüldüm. Menopoz muhakkak zor ve stresli bir sürectir. Ama bak bir örnek vereceğim eşim ve ben sağlıklıyız ama çocuğumuz olmuyor. Ve biz evlat edinmeyi bekliyoruz. Yani anne olmanın pek çok yolu var. Buna hiç üzülme. Şu an önemli olan senin bir an önce bir işe girmen. İnşallah kısa zamanda gercekleşir. Ve inşallah kalbine göre seni sevip değer verecek insanı Allah karşına çıkarsın. Hayat öyle süprizlerle doludur ki günü gelince bak görürsün. Moral bozmak yok, sabrının mükafatı mutlaka olacaktır.
 
Annenizin piskolojik rahatsızlığı olduğunu zaten biliyorsunuzdur.
Yardim almaz. Kesin etraf hastadir.

Kardeşinize karşı nasil? Annenenize yaranma cabasi varmi?

Piskolog değilim ama danışman olarak çalışırken bunu tespit etdim: genelde kizina piskolojik baski uygulayan anne kendi annesinden sevgi ve saygi görmeyen bir tip oluyor

Yardımı öneremeyiz...çünkü dediğiniz gibi ona göre ben ve beni savunanlar hatalı...

Kardeşime karşı bu kadar hırsı yok. ben sessizim kardeşim benden daha daha sessiz... annem bişey dese bile haklısın diyip odasına gider, çalıştığı için pek yan yana gelmiyorlar.

Anneannemin onu en azından onun istediği kadar sevdiğini hiç sanmıyorum. o intihar etmeler evlenmeden öncede olmuş bi kaç kez. anneannem ağzından kaçırdı. sanırım ananemle dedemin dikkatini çekmek için yapıyordu. anneannem bigün gelen misafire diyoki benim 3 tane erkek evladım var.... yani annem 4. ve kız, onu evlattan saymıyor. Annem hep bunu anar ve üzülür. Benim gözümde annem hep annesine yaranmaya çalışıp durdu...Aneannemde oğullarına yaranmaya çalıştı, onlar bizden daha zengindi, birininde evinde oturuyodu...Yani bizde arada güme gittik...

Diğer arkadaşlar gibi tespitleriniz çok ama çok isabetli..
 
size kızıyorum, okurken başladı ve hala kızgınım.
çok ama çok zor bir çocukluk geçirmişsiniz bu kesin
aileniz çok garip bu da kesin
yanlış olan şey sabır için dua istemeniz
yok öyle bir şey
ben dua ederim ama sizin de fiili duaya başlamanız lazım
psikolojik destek almaya başlayın ki hiç almadıysanız şu durumunuz çok normal
doktor menopoza girdin dediğinde hemen kabullenip pes mi ettiniz yoksa engellemeke için tedavi aldınız mı
son işiniz zor ve stresliydi ok sonrasında iş arama vs yapmadınız mı
siz kendinizi düşünmezseniz kimse sizi düşünmüyor inanın.

Haklısınız, okuyunca öyle gözüküyor. Doktorlarla sürekli irtibattaydım, bu birazda genetik, büyük büyük anneannemlerde var. Tabi onlar bi nebze şanslıydı küçük evlenince çoluk çocuğa karıştıktan sonra olmuş bu iş.Yani hayat ardı ardına denk getirdi, iş stresi tek tük adet olmaya başladım, nasıl olsa düzelecek derken, bi baktık tamamen durdu. Duracağı varmış.Belki menopoza giriyodum ekstra stresi o yapıyodu bende... İş konusunda da; iş aradım kendi çabamla olmadı. Sonra iş aramaya da bi ara verdim. Hayatımın birdaha düzelmeyeceğini düşündüğüm zamanlar oldu... Şimdi biraz biraz tekrar ayaklandım...

Çok teşekkür ederim.
 
Zeze aklıma ne geldi, erken menapoza giriyorum demişsin, bi şekilde yumurtalarını dondurma şansın olmaz mı, ilerde uygun biri olduğu zaman tüp bebek ile hamile kalabilirsin belki. Bunu bir kadın Doğum doktoru ile görüşsene

Canımsın çok saol... yumurtalıklarımda çikolata kistleri çıkıyodu sürekli iki ameliyat geçirmiştim. zaten zamanında da sağlıklı da değillerdi.kardeşimle beraber çok istedik dondurmayı, o da kendisininkini dondurmak istiyor. iki farklı hastaneyle görüştük benim yumurta dondurma gibi bir olasılığım yok malesef.

Ben bunun şokuylada biraz bi dönem iş bakamadım... Bu tanıştıracakları kişi benim bu durumumu biliyor. yinede görüşmek istemiş. öyle bi sevindimki...
 
Annen ve çocukluğun için üzüldüm. :(
İnş Rabbim bu acıları unutturacak mutluluklar versin sana..


Menepoz baslangcindasin sanırım. Menepoz, yıllar sürebilir. İnş bu dönemde iyi bi insan çıkar karşına ve çocuk sahibi olursun. Hatta yumurtalarini dondurabilirsin. Tabi bu bi maliyet ama bence değer. İnş hayatını yoluna koyarsın ve mutlu olursun. Sana dua edicem kardeşim.
 
Genç yaşta menopoza girme psikolojisi kötü bir şey gerçekten. 29 yaşındaydım ben de, öğrendiğimde. Şimdi 31 yaşındayım. Tedavi görüyorum, tüp bebek yaptırıyorum. Henüz tutmadı ama yumurta donduruyorum.

Bir tüp bebek merkeziyle konuşun, devlete gidin ya da.

Menopoz bir kaç yıl sürebilir. Fsh ve amh değerleriniz henüz tedavi için uygun seviyedeyse, yumurta dondurabilirsiniz.

İleride menopoz olsa bile, bu yumurtalar kullanılabilir.

Bir doktora gidin bence.
 
Lutfen ama lutfen kendiniz icin baska sehirdeki isi kabul edin , gidin kendinize yeni bir hayat kurun
37 yasindasiniz anne babam ne der yasini geceli 20 sene olmus
Inanin yapabilirsiniz , ben yaptim , ozgurlestiginizi hissedeceksiniz sirf evden kurtulmak icin evlenmeyin , calisin ve kendi paranizi kazanin
 
annenizde belki de kişilik bozukluğu var ve tedavisi çok çok zor .. zaten tedaviyi de kabul etmez büyük ihtimalle...

siz onu öyle kabullenin ve kendi yaralarınızı sarmaya bakın bence..

terapiste gidin, hissettiklerinizi yazın, içinizi dökün..

en önemlisi iş bulup o evden kurtulmaya bakın...

Allah yardım etsin..
 
Erken yaştaki menopoza geri çevirme yolları vardı diye duymuştum. Iyice araştırmak lazım . Mutlaka birkaç iyi uzmana görünün.
..

Annenize yaşadıklarınız inanılmaz derecede üzücü :( Ne diyeceğimi şaşırdım okuyunca.
Inşallah bundan sonraki hayatınızda çok mutlu olursunuz.
 
Yardımı öneremeyiz...çünkü dediğiniz gibi ona göre ben ve beni savunanlar hatalı...

Kardeşime karşı bu kadar hırsı yok. ben sessizim kardeşim benden daha daha sessiz... annem bişey dese bile haklısın diyip odasına gider, çalıştığı için pek yan yana gelmiyorlar.

Anneannemin onu en azından onun istediği kadar sevdiğini hiç sanmıyorum. o intihar etmeler evlenmeden öncede olmuş bi kaç kez. anneannem ağzından kaçırdı. sanırım ananemle dedemin dikkatini çekmek için yapıyordu. anneannem bigün gelen misafire diyoki benim 3 tane erkek evladım var.... yani annem 4. ve kız, onu evlattan saymıyor. Annem hep bunu anar ve üzülür. Benim gözümde annem hep annesine yaranmaya çalışıp durdu...Aneannemde oğullarına yaranmaya çalıştı, onlar bizden daha zengindi, birininde evinde oturuyodu...Yani bizde arada güme gittik...

Diğer arkadaşlar gibi tespitleriniz çok ama çok isabetli..

Cok üzüldüm sizin icin.

Özelinize karışmak istemem ama sperm bankasini düşündünüzmü?

Benimde hormonlarimla sorunlarimlar var, nişanlanmadan önce arastirmişdim kendim icin.

Yani gercekden cocuk istiyorsanız cok gec olmadan düşünün. Yumurtalarinizi belki dondurma imkaniniz vardir.

Kusura bakmayin... belki özel oldu ama annenize care yok belki bu konuda size yardimci olabilirim
 
tüp bebek ve dondurma işlemine aday değilim diye biliyorum...yalnız babamın eski patronunun eşinin tüp bebekçi doktoru var yeşilköyde bir hastanede adını unuttum ona bi kez gidelim diyor kardeşim. yıllar önce ameliyatlarımdan birini yapan doktor hemen çocuk yap, hemen ççocuk yap diyip durdu ama yapamadım malesef. o ameliyatlar sırasında da belki bişeyler oluyor. küçücük organ bunlar, çikolata kisti sakız gibi yapış yapış, ayıralım derken kimbilir neler oldu bilmiyorum ki. zaten ilk ameliyatımda acile gitmiştim, nerden fenalaştığımı bilmediğimiz için genel cerrah yapmıştı ameliyatı.. kısmet...
 
anneannem bizde tatilde şuan... mutfakta baş köşede... odasını verdi kardeşim ama orda sıkılıyor. mutfakta bizim yediklerimizi takipte, en son kaç bardak su içtiğimi anlatıyordu anneme, geçen zeytin çekirdeklerimi saymamı istedi tam 3 kez, saymadım.tam lokmalarımı sayma hoşlanmıyorum diycektim annem kes sesini diye bağırdı... annem böyle yaptıkça anneannem bir değerli hissediyor kendini aman sormayın gitsin. o mutfaktayken bişey yemiyoruz kardeşimle... bugün hep dışarda yedik... anneme sorarsan yaşlı işte...bana sorarsan hiçte yaşlı değil...bizi kullanıyor. yaşlı hisseden insan sabahtan akşama kadar şimdi nereye gezmeye gidicez diyemez bence... annem bile hoşlanmıyor onu gezdirmekten... hiç durmak istemiyor evde

geçen yıl işten ayrıldığım ay anneannemin ameliyat olması gerekti... anneme üzüldüm bakamaz diye ben gece gündüz anneannemin yanında kaldım, ama Allah kimseyi hasta etmesin zor... altından üstünden aldım sonda yüzünden idar tutma kabiliyetini kaybetmişti sürekli sürgü tutuyodum. kilodan ve sıcaktan pişik oluyordu vücudunun malum yerleri... aklınıza gelebilecek heryerine pişik kremi sürdüm... kendimce o psikolojiyle iyi baktım...
bir saniye oturtmadı beni, şunu getir bunu getir sağa çevir uyudunmu camı aç... ki hiç ağrısı olmadı...ya sabır dedim 15 gün hastanede ruh gibi gezdim(ameliyat mikrobu kaptı, kaldık baya hastanede)... hatta eve taburcu olduktan sonrada iki aya yakın devam ettim bakmaya...iğnesini yaptım, lağzımlığını yıkadım, heryerini kremletmeye devam etti...herşeyi yapmaya çalıştım...diğer torunları öyle ziyarete gelip gittiler, bazıları telefonla aradı.

sonra azıcık iyi olunca evine götürelim dedik....anneme dedimki anne benide götürün araba nasıl olsa gidiyor kuzende kalırım 3-4 gün kafam dağılır... anneanneme sormamıştık ama ne dese beğenirsiniz???????????? boş gezenin boş kalfası senin ne işin var. annenle baban beni götürücek. sen otur iş ara........kardeşim çatladıda bir iki bişey dedi... babam sinirinden hop oturup hop kalktı...

Allah gördü nasıl üzülüp ağladığımı. o lafları haketmedim. ve annem ne dedi, sadece yaşlı işte idare et ne dediğini bilmiyor diyip şakaya vurup bana gülümsedi...
He ben gitmedimmi gittim inadımdan kuzende kaldım. bi gün kontrole gitmesi gerekti babam yok, benden istedi annem tamam dedim, o günde kuzenin çocuğunu biyerden almam gerek. dedim anneanne çocuk orda bekliyor. yol üstü alalım devam edelim. aman yarabbbim... kapıyı aç inicem, neden onu alıyoruz diye nasıl ağlıyor...iyiki arka çocuk kilidini kitlemişim. ya açsaydı...kaza yapınca bacaklar uyuşur ya korkudan öyle uyuştum... çocuk 5 yaşında nasıl bırakırım ya onu kursta annesine söz vermişim... çocuk bana bakıyor ben çocuğa...arabadan inip çocuğu almaya gidemiyorum anneannem ağladığı için...dualar ettim o çocuk yaramazlık etmesin diye yoksa bizimki iyice çıldıracak. ki çok yaramaz... çocuk tam bir melek oldu... kadına anneannecim ver elini tutayım demeler, kapıları açmalar...Allah dedim yardım etti.

arkadaşlar tik-si-ni-yo-rum. annemi de annesini de sevemiyorum Allahım beni affet :KK43: Ben asla bunu yapmaz, yaptırtmazdım eğer bir evlada sahip olsaydım...

babamın durumu iyi olduğu için babamın kontenjanından geri geldim ben bu eve. babam hep dediki bu evde annen kadar seninde kalmaya hakkın var hiç biryere gidemezsin. o da üzülüyor ama annemden bıkmış...


Allahım artık bi iş olsun ne olur.
 
Son düzenleme:
ilk kez böyle birşey yazıyorum... okuyan herkese şimdiden teşekkür ederim.

37 yaşındayım bu yaşıma kadar sadece iki başarısız flörtüm oldu kendimi bildim bileli hep çalışmaya birşeyler yapmaya uğraştım, son çalıştığım işten ise stres yüzünden menapoza girince ayrıldım mecbur annemin evine döndüm.

annemle ilgili ilk travmam 10 yaşındayken kardeşimle yemek yemedik diye intihar etmek istedi ve bunu bir showa dönüştürmesiydi. anneannem ve dedem olaya şahit oldular ve kardeşimle beni bir odaya kilitleyip kızımıza birşey olursa senden biliriz dediler... o günden sonra hep bi güvensizlik ve korku yaşadım... yaz aylarında sürekli anneanneme gittiğimiz için ve saolsun hep annem tarafından itilip kakıldığımız için dedem ve anneannem ve hatta dayım bile rahat rahat bize istediği gibi davranırdı babamı sormayın o hep görevdeydi zaten, ona bişey anlatırsan seni döverizler hep havada uçuştu... ahh birde şımarık yakın akraba çocuğu olayı var ki sanırım hepimiz yaşamışızdır bunu... ama benimki birazcık farklıydı o ne suç yaparsa yapsın fatura herzaman bana kalırdı. çünkü böyle yapmak akraba ilişkilerini kurtarmanın en kolayıydı.

evde bunlar olurken sokakta erkek çocuklarından dayak yerdim hele birgün bir yedimki dayağı ellerinin izi çıktı yüzümde kollarımda her yerimde morluklar... annem zaten biliyordu da karışmıyordu... o gün bana dedi ki git o çocukların evlerine annelerine de ki bak oğulların bana ne yaptı...gittim elbet gittim de kadın kapıyı yüzüme kapadı, başka ne olacaktı ki zaten... o kadar çok üzüntülü anım varki, birgün de annemden dayak yedim, toz aldım beş şişi ters serdim diye aşağıdaki komşu beni kurtarmaya gelene kadar dayak yedim... bu şekilde 6 yıl sessiz sedasız yaşadım... sonrası malum... sözel olarak kendimi savunmaya başladım ama anca boş laf bendeki... zaten iki bişey desem yine cama çıkıp intihar edicem diyordu... benimse yaşım 16. ergenlik... ama hangimiz gerçek anlamda ergendik bilmiyorum.

şimdi diyebilirsinizki ne olacak herkes küçükken yaşayabilir bunları... annemde aynı fikirde...ama sıkıntı şurdaydı akraba çocuklarına veya arkadaşlarıma hiç bunlar olmuyordu onlarada olsaydı bu kadar üzülmezdim.. hani çok zengin bir semtteki tek fakir çocuk olmak gibi buruk birşeydi...sokaktaki değilde evde yapılan duygusal taciz beni gerçekten çok yıprattı. anne-çocuk bağı hiç olmadı... ben hep onun ilişkileri bozulmasın diye suistimal edilen kişi oldum...ve malesef onun bende açtığı yaraları belki kendi beceriksizliğimden birtürlü kapatamadım...

geçen yıl işten mecburen ayrılınca, anneme dönmek zorunda kaldım. çalışırken nasılda sevmeye başlamıştı beni, benimle hava bile atıyordu herkese...şimdiyse evden ya evlenip ya işe girip gitmem gerektiğini, yaşlanan annesi için odaya ihtiyacı olduğunu ima edip duruyor...geçen günlerde babacım hastalandı, hastaneye kaldırdık...adamcağız nasıl inliyor hastanede herkes başında... bir elini ben bir elini annem tuttu...annem hüngür hüngür ağlıyor ama nasıl ağlama ağlarken ne diyordu dersiniz??? benim anacım geçen yıl ameliyat olduğunda böyle inleyemedi bile....bi tuhaf oldum, hemşirelerden utandım...babam zoraki gözlerini açıp anneme baktı....yahu anne dedim anneannem ağrılı bir ameliyat geçirmediki......anneannem kendisi bile hiç canım acımadı dedi defalarca zaten... ben 2 ağır operasyon geçirdim, şimdi birde menapoza girdim ama o annesine ağlıyor...

babam sen takılma dese de ben artık kendim için sürekli ağlıyorum...

anne diyorum yemeğe yardım edeyim mi? yok bugün ben yaparım diyor... 1 saat sonra mutfağa girince ooo hoşgeldin hanımefendi biz kardeşinle bitirdik herşeyi diyor...anne temizlik yapayım bugün diyorum, yok yarın yapılsın diyor...tamam diyorum...sonra bi bakıyorum elinde süpürge makinesi, aman siz rahatsız olmayın diyor...ve herseferinde kavga çıkartıyor...ağzımı açamamki...intihar showlarına gücüm yok...

sadece sabır duası istiyorum... zaten kendime ait hiçbirşeyim yok... o kadar üzülüyorum ki... zaten menapozun verdiği üzüntü var... eski erkek arkadaşım evlenmiş... benim çocuğum bile olmayacak, iş arıyorum... o iki kuruş paramla azcık bi eşya almıştım onlar aklıma geliyor siz bile yar olmadınız diyorum..birsürü şeye hisleniyorum...mantık evliliği yapmak niyetindeyim artık...

sabır duası istiyorum...malum annemin son yapacağı şey...
Peki niye evlenmedin hiç en azından uzakta olurdun ve bu kadar eziyet cekmezdin. Şimdi menopoza da girmişsin cocugunda olucak niye bekledin bu kadar kendi ayaklarının üstünde duruyorsun evlenip kurtulsaydın. Yada ayrı bir eve cıksaydın keske
 
Peki niye evlenmedin hiç en azından uzakta olurdun ve bu kadar eziyet cekmezdin. Şimdi menopoza da girmişsin cocugunda olucak niye bekledin bu kadar kendi ayaklarının üstünde duruyorsun evlenip kurtulsaydın. Yada ayrı bir eve cıksaydın keske

ben iş hayatım sürekli olur diye düşünüp hata ettim, işim uzakta olduğu için evim ayrıydı... bilemedim ki...zaten ben çalışırken annem düzeldi zannediyordum. bir düşkündü ki bana... telefonda ağlamalar, ahh yavrum ne yedin ne içtinler... isteyenler de olmuştu içim almadı evlenemedim o zamanlar. bilemedim çocukluğuma döneceğimi...
 
şimdi diyebilirsinizki ne olacak herkes küçükken yaşayabilir bunları.

Yoo herkes yaşamaz ki zaten yaşanmaması lazım. Düşmanca davranmış hatta.

Menapoza girenlere iğne yapılıyormuş ertelemek için ama ayrıntısını bilmiyorum. Bilginiz yoksa bi araştırın isterseniz.
 
Son düzenleme:
Offf...... Özür dilerim ama annenizde kesinlikle bir kişilik bozukluğu var. Yine iyi sabretmişsiniz.
Bence siz yeniden daha az stresli bir iş bulup, evinizi ayırın. Zaten hassas bir dönemdesiniz, o evde kalırsanız daha da gerileceksiniz. Evlenmeyi düşünüyorsanız da, kapılarınızı açın. Yani bir arayışınız olsun.
 
Anlatım güzel, yaşananlar acı..
Çok üzüldüm adına, güzel gönlünce olsun herşey bundan sonra..
 
Pes etme lütfen. Bu zamanlar geçecebilir. Yeniden işe girip hayatını kurtarır ve biriyle evlenirsin.
Gün doğmadan neler doğar.
Sabret yıpratma kendini.
 
Back