Merhaba kafamı allak bullak eden bir durumdayım. Eşimle 3 yıldır evliyiz onu seviyorum onunda beni sevdiğini düşünüyorum ama başından beri ne ailemiz nede kendimiz birbirimize uygun değildik. Ben batı tarafında çok rahat bir ailede hiçbir şeyine karisilmadan çok rahat büyüdüm ama o doğulu ve onlarda kadın kocasına asla cevap veremez erkeğin dediği olur kadın susar şeklinde bir düşünceleri var. Yine de evlenirken bunları atlatabiliriz uyum sağlayabiliriz dedik ama bu 3 yıldır neredeyse kavgasız bir ayımız olmadı. Ben evlenmeden önce çok rahat her istediğini her an kimseye sormadan yapabilen para yönünden de asla derdi olmayan bir insandim ve evlendigim için geçmiş yasantima aliskanlarima bir sünger çektim. Allah var oda o şekilde yapmaya çalıştı bana ayak uydurmaya çalıştı ama bir yerde illaki bir sorun çıkıyor. Kavgalarda tartışmalarda o kendince asla suçlu değil hep haklı ve ben hep suçluyum. Asla dinlemez onun söyledikleri hep doğru. Suçlu bile olsa darildigimi kizdigimi gördüğünde bile bir teşvik olmadan gelip özür dilemez. Birinin ona git karının gönlünü al demesi gerekir yoksa hep benden ilk adımı bekler. Bu beni artık çok yoruyor. Ailelerimiz de çok farklı. Benim ailem asla bize karışmaz kararınızı kendiniz verin der sadece arkamızda dururlar ama onun ailesi her noktada olmak ister. Çok rahat davranıp yanımıza geldiklerinde asla aramıza bir sınır cizmezler hep iç içe olmak istiyorlar ve bu beni artık yordugunda eşime bu durumu anlatmaya çalıştığım da bana annem senden daha değerli 3 5 eş bulurum ama bir anne daha bulamam diyip beni asla anlamak istemiyor. Ailesini benden önde görüyor ve bende sevdiğim için sesimi cikartamiyorum. Ama artık zoruma gidiyor. Annesi sürekli oğlunu kışkırtmaya çalışıyor ve olup olmadik şeyler söylüyor eşimde bunun gazına geliyor ve tekrar tekrar kavga ediyoruz. Annesiyle de konuştum bu konuyu dedim ki benden hoslanmamis olabilirsin bazı hareketlerim sana yanlış gelmiş olabilir ama bunları gelip bana anlatırsan karşılıkli konuşup yanlislarimiza bir çözüm bulabiliriz gidip oğluna anlatma bu aramızı bozuyor dedim ama yine aynı şeyi yapıyor. İstiyorki hep onun yanında olalım onun sözünü dinleyelim. E biz niye evlendik kendi yuvamizi kurmaya çalıştık o zaman. Oğlunu alsaydın dizinin dibinde oturtsaydin kendi ailesini kurmaya calismasaydi. Benim ailem hep işi duzeltmeye çalıştılar babam kiralarda oturmayalim diye bize evlerinden birini verdi altimiza yeni bir araba almamıza yardım etti ve aslada bunun lafını yapmadı çünkü kızı için yapıyor. Ama eşim her tartışmada sen kendinizi üstün görüyorsun diyor e diyorum o zaman gidelim burdan kendimiz kiraya çıkalım kendi paramızla ödeyelim benim için hiç önemli değil diyorum buna da kirayı ödemeye parası yetmiyor cikamiyoruz. 3 senenin ardindan artık çok isteyerek çocuk yapmak istedim oda sesini çıkartmadı ve hamile olduğumun haberini aldım bu ay. Ama bana kalktı tartışmada dediki ben çocukta istemiyordum. Şimdi ben bunu nasıl kabul edeyim kaldirayim? Çocuğun ilk muayenesinin olduğu gün annesininde diz ağrısı için muayenesi varmış ve annesini goturemeyecek diye beni randevuya götürmedi. Annesini götürdü. Şimdi ben bunu nasıl kabul edicem? Birde üstelik randevuyu benim o güne randevum olduğunu bilmesine rağmen almışlar. Kafam allak bullak seviyorum evet çok seviyorum ama bu şekilde bu evlilik nasıl sağlıkla yürüyecek psikolojim yerle bir oldu. Ne yapacağımı bilmiyorum. Kendisi asker ve buradaki iş süresi bittiğinde doğuya gidecek tabii bende gideceğim bunun asla lafını yapmadim çünkü onu seviyorum ama burada bile böyleyken doğuda ailesiyle nasıl yaşarız bilmiyorum. Boşanma kararı almak istiyorum ama onu sevmekten nasıl vazgecidwm onuda bilmiyorum. Ailem her şekilde arkamda asla ne maddi ne manevi bir sıkıntıya düşmem tek sıkıntı onu nasıl unutucam. Ama böyle bakınca da ortada sağlıkla sürecek bir evlilik yok onun için ailesi her zaman ön planda. Bana bir akıl verin lutfen