Herkese merhaba,
Eşimle yaklaşık 7 yıllık evliyiz, çok severek evlendik.Bir de oğlumuz var 4,5 yaşında.
Eşim çok sever beni, çok ilgilidir evde olduğumuz zamanlarda sarılır öper, kaynaşır,çocuğu da alıştırdı hatta "baba annemi sıkıştıralım hadi" falan der.
Ben çalışıyorum, ev işlerinde yardım eder, yemek yapmak dışında her iş elinden gelir sağolsun.
Yalnız sorun şu ki, bizim hiçbir zevkimiz birbirine uymaz, birlikte sinemaya gitmeye kalksak filmde anlaşamaz vazgeçeriz.Şuraya gidelim derim off poff ne gerek var halleri,bende çalışıyorum, vardiyaları hep haftasonuna gelmiyor geldiği zaman da mırın kırın etmesi beni deli ediyor.
Ben neyi istersem muhakkak muhalefet olacak, buna mecbur hissediyor sanki kendisini.Oğlumuzun okul kahvaltısı var, daha 2 hafta önceden ben gidemem mesaim var (pazar günü de çalışıyor-6 gün iş+2 gün izin).Bende biriyle nöbetini değiştirebilirsin dedim.Sonuçta arkadaşının davası için böyle bişey yapmıştı, ama burda önemli olan onun tavırları,söyleyiş biçimi.Kahvaltı parasını 3 kişilik yolladık o gelmese kardeşimle giderim o sorun değil.
Mesela araba bakıyoruz kredi çektik.7.000 tl. kadarını diğer kredimiz vardı onu kapatmayı düşündük. arabaya kalan para da 16-17 civarı.Ne kadar araba bulduysak hepsine bi bahane buldu.Kendisine kalsa sıfır alacak.Bende isterim sıfırı ama şu anda onu ödeyecek bütçemiz yok.Belki 5 kere karar değiştirdi. Önce 17'lik bişey bakalım dedi, tamam dedim.Sonra paranın hepsine alalım 2 krediyi ödeyelim dedi, ona da tamam dedim.Bu arada o vardiyeli çalıştığı için vakti olmuyor hep ben bakıyorum ya da kardeşim bakıp bulduklarını atıyor.Belki 20 tane araba bulduk hepsine bi kılıf uydurdu.Almak istemiyor desem o zaman krediyi neden çekti.
Eşim ikizler burcu anlaşılması öyle zorki, kapalı kutu gibi ne düşündüğünü bilemiyorum lafları ağzından cımbızla alıyorum.Bi söylese bütün sorunlar çözülecek belkide.
Bir de önemli günlere hiiiiç önem vermez, hadi sevgililer günü,anneler günü bunları geçiyorum; ama insan hayatında en önemli günler doğumgünü ve evlilik yıldönümü bence.Maalesef benim eşim kutlama özürlü, bense hep bişeyler bekliyorum her seferinde, bile bile bekliyorum
bana göre çok önemli böyle günler o da bunu adı gibi biliyor ama yapmıyor.Unutuyor falan da değil asla atlamaz ama o günlerde sarılmaz bile sadece öper kutlu olsun der.Bu kadar.Normalde dibimden ayrılmayan adam o günlerde ne oluyorsa artık inadına yapmıyor.
Ben bunların nedenlerini düşünüyorum hep, bunlar bikaç örnek sadece.Beni yıpratan,kıran durumlar.Ben sevdiğim insanın hassasiyetlerini biliyorsam eğer ona göre davranırım, ben istemesem bile.Evlilik böyle bişey değil mi? Onun sevgisinden de şüphem yok, başka biri falan da yok.Bunlardan eminim.Sadece neden yapmıyor, ekimde evlilik yıldönümümüzdü, o gün çalışıyordu ama öncesindeki 2 gün boyunca evdeydi hiçbişey yapmadı lafını bile etmedi o günde işe giderken öptü kutladı,bende unuttun sanmıştım dedim.Hiç unutur muyum dedi :) özrü kabahatinden beter yani.Unutsa daha az kızardım zaten.Sonuç:1 haftalık küslük (ilk defa), sonra sarılma, ne desen haklısınlar,şunlar bunlar, bu seneyi de böyle kurtarmış oldu.
Yani kutlama dediğim şeyde yemekler,hediyeler falan değil beklentim sadece ilgi, o gün biraz daha şımartılmak.Çok şey mi istiyorum?
Onların ailede hiç kutlanmamış doğumgünü falan, olabilir ama ben ona beklentilerimi açıkça ifade ediyorum zaten.Buna rağmen yapmaması beni daha çok kırıyor.
Bunların birikmesi sonucu da evde huzur kalmıyor, en ufak bişeyde patlıyoruz birbirimize, tahammül sınırım o kadar az ki.Halbuki biraz çabalasa..
Geçen yıl kopma durumuna geldik, eşimin ailesi şehir dışında yaşıyor,biraz ailenin yanına git istersen dedim benim gitmem herkesin dikkatini çeker malum bari sen git biraz düşünelim ikimizde.
İşin ciddiyetini anlayınca bana mailler, senden ve oğlumdan asla ayrılamamlar, işte kendimi düzelticemler vs..
Sürekli aynı yere geliyoruz bikaç gün iyiysek sonunda mutlaka bozuluyoruz.
Bu arada bende ona söylüyorum benim hatam varsa söyle, düzeltilecek bi durum varsa bende kendime çeki düzen vereyim. Ama hiçbişey söylemiyor, düşünüyorum mükemmel değiliz hiçbirimiz ama benim şikayet edilecek hiçbişeyim yok gerçekten.Bunu samimiyetle söylüyorum.
Bazen konuşmalarımızda kendisine muhtaç olmadığımı ona hissettiriyorum, yani beni nasılsa bırakamaz, çocukta var diye düşünmesini istemiyorum.Sen bilirsin diyorum senin seçtiğin şekilde yaşarız.Huzur verirsen huzurluyuz, vermediğin zaman da böyle oluyor.
Artılarını eksilerini bir yana koyuyorum artıları daha ağır tabiiki, ha seviyor musun derseniz evet çok seviyorum hemde.Onu şekillendirmek değil amacım asla öyle bişey istemem yalnız olması gerektiği şekilde davransa biraz
Birde benden 2.çocuğu istiyor.Bende çok istiyorum ama yaşadıklarımızı düşününce de geri adım atıyorum.
Surat asıyorum olmuyor, konuşuyorum olmuyor, bağırıyorum olmuyor, ne yapıcam ben bu adamla?
Eşimle yaklaşık 7 yıllık evliyiz, çok severek evlendik.Bir de oğlumuz var 4,5 yaşında.
Eşim çok sever beni, çok ilgilidir evde olduğumuz zamanlarda sarılır öper, kaynaşır,çocuğu da alıştırdı hatta "baba annemi sıkıştıralım hadi" falan der.
Ben çalışıyorum, ev işlerinde yardım eder, yemek yapmak dışında her iş elinden gelir sağolsun.
Yalnız sorun şu ki, bizim hiçbir zevkimiz birbirine uymaz, birlikte sinemaya gitmeye kalksak filmde anlaşamaz vazgeçeriz.Şuraya gidelim derim off poff ne gerek var halleri,bende çalışıyorum, vardiyaları hep haftasonuna gelmiyor geldiği zaman da mırın kırın etmesi beni deli ediyor.
Ben neyi istersem muhakkak muhalefet olacak, buna mecbur hissediyor sanki kendisini.Oğlumuzun okul kahvaltısı var, daha 2 hafta önceden ben gidemem mesaim var (pazar günü de çalışıyor-6 gün iş+2 gün izin).Bende biriyle nöbetini değiştirebilirsin dedim.Sonuçta arkadaşının davası için böyle bişey yapmıştı, ama burda önemli olan onun tavırları,söyleyiş biçimi.Kahvaltı parasını 3 kişilik yolladık o gelmese kardeşimle giderim o sorun değil.
Mesela araba bakıyoruz kredi çektik.7.000 tl. kadarını diğer kredimiz vardı onu kapatmayı düşündük. arabaya kalan para da 16-17 civarı.Ne kadar araba bulduysak hepsine bi bahane buldu.Kendisine kalsa sıfır alacak.Bende isterim sıfırı ama şu anda onu ödeyecek bütçemiz yok.Belki 5 kere karar değiştirdi. Önce 17'lik bişey bakalım dedi, tamam dedim.Sonra paranın hepsine alalım 2 krediyi ödeyelim dedi, ona da tamam dedim.Bu arada o vardiyeli çalıştığı için vakti olmuyor hep ben bakıyorum ya da kardeşim bakıp bulduklarını atıyor.Belki 20 tane araba bulduk hepsine bi kılıf uydurdu.Almak istemiyor desem o zaman krediyi neden çekti.
Eşim ikizler burcu anlaşılması öyle zorki, kapalı kutu gibi ne düşündüğünü bilemiyorum lafları ağzından cımbızla alıyorum.Bi söylese bütün sorunlar çözülecek belkide.
Bir de önemli günlere hiiiiç önem vermez, hadi sevgililer günü,anneler günü bunları geçiyorum; ama insan hayatında en önemli günler doğumgünü ve evlilik yıldönümü bence.Maalesef benim eşim kutlama özürlü, bense hep bişeyler bekliyorum her seferinde, bile bile bekliyorum
bana göre çok önemli böyle günler o da bunu adı gibi biliyor ama yapmıyor.Unutuyor falan da değil asla atlamaz ama o günlerde sarılmaz bile sadece öper kutlu olsun der.Bu kadar.Normalde dibimden ayrılmayan adam o günlerde ne oluyorsa artık inadına yapmıyor.Ben bunların nedenlerini düşünüyorum hep, bunlar bikaç örnek sadece.Beni yıpratan,kıran durumlar.Ben sevdiğim insanın hassasiyetlerini biliyorsam eğer ona göre davranırım, ben istemesem bile.Evlilik böyle bişey değil mi? Onun sevgisinden de şüphem yok, başka biri falan da yok.Bunlardan eminim.Sadece neden yapmıyor, ekimde evlilik yıldönümümüzdü, o gün çalışıyordu ama öncesindeki 2 gün boyunca evdeydi hiçbişey yapmadı lafını bile etmedi o günde işe giderken öptü kutladı,bende unuttun sanmıştım dedim.Hiç unutur muyum dedi :) özrü kabahatinden beter yani.Unutsa daha az kızardım zaten.Sonuç:1 haftalık küslük (ilk defa), sonra sarılma, ne desen haklısınlar,şunlar bunlar, bu seneyi de böyle kurtarmış oldu.
Yani kutlama dediğim şeyde yemekler,hediyeler falan değil beklentim sadece ilgi, o gün biraz daha şımartılmak.Çok şey mi istiyorum?
Onların ailede hiç kutlanmamış doğumgünü falan, olabilir ama ben ona beklentilerimi açıkça ifade ediyorum zaten.Buna rağmen yapmaması beni daha çok kırıyor.
Bunların birikmesi sonucu da evde huzur kalmıyor, en ufak bişeyde patlıyoruz birbirimize, tahammül sınırım o kadar az ki.Halbuki biraz çabalasa..
Geçen yıl kopma durumuna geldik, eşimin ailesi şehir dışında yaşıyor,biraz ailenin yanına git istersen dedim benim gitmem herkesin dikkatini çeker malum bari sen git biraz düşünelim ikimizde.
İşin ciddiyetini anlayınca bana mailler, senden ve oğlumdan asla ayrılamamlar, işte kendimi düzelticemler vs..
Sürekli aynı yere geliyoruz bikaç gün iyiysek sonunda mutlaka bozuluyoruz.
Bu arada bende ona söylüyorum benim hatam varsa söyle, düzeltilecek bi durum varsa bende kendime çeki düzen vereyim. Ama hiçbişey söylemiyor, düşünüyorum mükemmel değiliz hiçbirimiz ama benim şikayet edilecek hiçbişeyim yok gerçekten.Bunu samimiyetle söylüyorum.
Bazen konuşmalarımızda kendisine muhtaç olmadığımı ona hissettiriyorum, yani beni nasılsa bırakamaz, çocukta var diye düşünmesini istemiyorum.Sen bilirsin diyorum senin seçtiğin şekilde yaşarız.Huzur verirsen huzurluyuz, vermediğin zaman da böyle oluyor.
Artılarını eksilerini bir yana koyuyorum artıları daha ağır tabiiki, ha seviyor musun derseniz evet çok seviyorum hemde.Onu şekillendirmek değil amacım asla öyle bişey istemem yalnız olması gerektiği şekilde davransa biraz
Birde benden 2.çocuğu istiyor.Bende çok istiyorum ama yaşadıklarımızı düşününce de geri adım atıyorum.
Surat asıyorum olmuyor, konuşuyorum olmuyor, bağırıyorum olmuyor, ne yapıcam ben bu adamla?
), bir de onlarin gozunden bakin derim. Tabi ki bu benim bakis acim, size katilan ve ayni seyleri soyleyen pekcok kk uyesi var, onlari dinleyelim simdi 
o da vardiyası uyarsa ve gelmek isterse gelebilir, yoksa kendi bilir. Artık böyle karar verdim, ben kafaya taktıkça hasta olucam böyle. Bi arkadaşım var o da kocasından şikayetçi.Arabası var, her akşam bi yere gidiyorum diyor, çünkü eşi elinde laptop yanında telefon tv kumandası, eşini dinlemiyormuş bile.Sonra da şikayet her akşam bırakıp beni gidiyosun diye 
