mutlaka bu olay birilerinin basına gelmiştir gelmese bile en azından bu konuda bir fikri vardır aileniz istemiyor sevdiginiz insanı fakat siz cok seviyorsunuz ailem istiyor ayrılmalıyım der o kişiyi arkanızda bırakırmısınız.... bu soru cok sorulmustur biliyorum ama benim asıl sormak istedigim su cogunlukla herkes evet ailem daha onemli bırakırım der peki nerde kalır sevgi ask aynı durum biz kızların basına gelse ailesi istemedi diye terkedilen biz olsak tepkimiz hep daha farklı olur neden
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
sevdiginiz ama ailenizin istemedigi birinden ayrılmak ne kadar dogru
- Konu Sahibi zhr79
- Başlangıç Tarihi
- 12 Mayıs 2009
- 615
- 431
- 648
bu durumda ya ailem beni ikna etmeli ya da ben onları . ama hayat benim olduğuna göre ben onları ikna ederdim hayatımda yaşadığım gibi. eşimi benim okul durmumdan dolayı daha doğrusu evlenmem hiç istemediler. bense ne kaçmayı nede sevdiğimden vazgeçmeyi düşündüm .direndim direndim ve ailemi ikna ettim . şimdi ben gelin damatları oğul oldu :))
- 11 Temmuz 2008
- 7.771
- 211
- 163
Tabiki ailemi silip atamam ama sevdiğim kişiye inanıp,güveniyorsam sonuna kadar mücadele edip ikna etmeye çalışırım onları.
Sevipte ayrılmak diye birşey yok aslında.
Şartları bahane edip ayrılma boyutunu farklı şekilde öne sürmek bunun adı.
Sevdiğim zaman sonuna kadar direnirim elbet.
ınandığım şeylerin peşini bırakmam kesinlikle.
Sevipte ayrılmak diye birşey yok aslında.
Şartları bahane edip ayrılma boyutunu farklı şekilde öne sürmek bunun adı.
Sevdiğim zaman sonuna kadar direnirim elbet.
ınandığım şeylerin peşini bırakmam kesinlikle.
canım tam bu konu bana yönelik.sevdim deli gibi,olumsuz isteklerine davranışlarına olumlu gözünle baktım ve kendimi ona endeksledim.ailem hayır dedi istemedi,istiyorsan git ama bilki hergece yastıga gözü yaşlı bir baba başını koyacak.birgün araba kullanırken olmadık yerlere sapıcak.her gecem huzursuz geçicek gide biliyorsan git dedi.inanın aile çook çookk önemliiii,
çok attım tıuttum bırakmam evlenmem asla diyeee.agladım sabahlara kadar.ne yani benim aşkım sevgim yalanmıydı..hayırrr,yersiz ve zamansız birşeymiş.nasip degilmiş.herzaman için diyorumki aile sözü önde gelsin.perşembe günü yüzük takılacak başkasınla.nasibin önüne ne göz yaşlarımız gecer nede ailemizi yok saymamız gereçer...
çok attım tıuttum bırakmam evlenmem asla diyeee.agladım sabahlara kadar.ne yani benim aşkım sevgim yalanmıydı..hayırrr,yersiz ve zamansız birşeymiş.nasip degilmiş.herzaman için diyorumki aile sözü önde gelsin.perşembe günü yüzük takılacak başkasınla.nasibin önüne ne göz yaşlarımız gecer nede ailemizi yok saymamız gereçer...
benim ablamında evlencegi insanı ailem istememişti anlasamayız ailesiyle olmaz dediler ablam evlendi suan 8 senelik evli gercekten mutlular annemlerde zamanında engel olduklarına pişman bence kimseyi ileriyi goremez aile veya baskası yasayıp anlamak lazım
E
EU3
Ziyaretçi
burda önemli olan neden ailenin istemediği?? çünkü kimizaman aileler gerçekleri çocuklarından daha net görebildikleri için istedikleri gibi kimi zamanda gereksiz bi beğenmemezlik yakıştıramamazlık daha iiileri karşına çıkar olayına girebiliolar.. eğer gerçekten mutlu olacağıma inanıosam herşey yolundaysa we tek sebep ailemin o kişiyi sewmemesi ise ben sewgim için mücadele eder kesinlikle ayrılmazdım..:umursamaz:
- 26 Ocak 2009
- 2.317
- 11
- 156
kaydirigubbakcemile5
ben vazgeçmiştim...bazen...çok nadiren de olsa sorgularım yanlış mı yaptım diye...
aslında anlamsız bir sorgulama...çünkü geçmiş...bilemeyizki...belki haklıydı annem belki haksız...
ama onu hiç öyle kararlı görmemiştim hayatım boyunca...
uğraştı didindi anlattı dinelmedim...
sonra karşıma geçti ya o ya biz dedi...bidaha da o konuyu açmadı...hey gidi günler...
aslında anlamsız bir sorgulama...çünkü geçmiş...bilemeyizki...belki haklıydı annem belki haksız...
ama onu hiç öyle kararlı görmemiştim hayatım boyunca...
uğraştı didindi anlattı dinelmedim...
sonra karşıma geçti ya o ya biz dedi...bidaha da o konuyu açmadı...hey gidi günler...
- 20 Temmuz 2007
- 4.227
- 655
- 723
benim annemin bana ve diğer kardeşlerime dediği tek şey vardır
sen mutlu olucağına inandıgın sürece samanlıkta yaşayacağını bilim ssana yine evlenme demem:asigim:Şeniz
çünkü annemde aşık olarak evlenmişler babamlaopuyorumnanaktan
aşkı bilen kadın anacımm:lepi:
ama hayır evlenemezsin dersede
birtürlü ikna ederdim ama sevdiğimle evlenirdim:CüvCüv:
sen mutlu olucağına inandıgın sürece samanlıkta yaşayacağını bilim ssana yine evlenme demem:asigim:Şeniz
çünkü annemde aşık olarak evlenmişler babamlaopuyorumnanaktan
aşkı bilen kadın anacımm:lepi:
ama hayır evlenemezsin dersede
birtürlü ikna ederdim ama sevdiğimle evlenirdim:CüvCüv:
benim de annem istememişti yaşım kücük die daha erken die we uzak die karsı cıkmıstı ama nişanlımda ben de savaştık
savaştık derken annemi karsımıza almadık annemin onu sewmesini sagladım nişanlım da kendini sewdirdi güwendirdi we şimdi annem benden cok sewio nişanlımı bazen diorum aman iiki bi oglun war dama atıldı pabucum die ama olsun birbirlerini sewmeleri hosuma gidio :asigim:
savaştık derken annemi karsımıza almadık annemin onu sewmesini sagladım nişanlım da kendini sewdirdi güwendirdi we şimdi annem benden cok sewio nişanlımı bazen diorum aman iiki bi oglun war dama atıldı pabucum die ama olsun birbirlerini sewmeleri hosuma gidio :asigim:
- 30 Eylül 2007
- 2.798
- 22
- 358
aslında iki farklı ben var geçmişime baktığımda gördüğüm...dolayısıyla sorunun iki cevabı var bende...
26 yaşımdan önce asla böyle bir şeyi göze alamazdım... ailem istemezse biterdi... ben zaten ailemi haklı çıkaracak ve vicdanımı rahatlatacak herşeyi yaparak devam ederdim hayatıma...
evet arkamda bırakırdım sevdiğim adamı kendime yalanlar uydurarak...
26 yaşımdan sonrası ve şimdiye bakarsak benim sevgime, kararıma, yüreğime saygısı olmayan her kimse dönerim ona sırtımı...
annem, babam hiç farketmez... aşkın, sevginin eksikliği insanı yer, bitirir... varlığıda hayata hayat katar... her gün aşık olmuyorum, herkese aşık olmuyorum... ve benim için o kadar değerli bir duygu ki yakaladığım ışığın peşinden giderim...
26 yaşımdan önce asla böyle bir şeyi göze alamazdım... ailem istemezse biterdi... ben zaten ailemi haklı çıkaracak ve vicdanımı rahatlatacak herşeyi yaparak devam ederdim hayatıma...
evet arkamda bırakırdım sevdiğim adamı kendime yalanlar uydurarak...
26 yaşımdan sonrası ve şimdiye bakarsak benim sevgime, kararıma, yüreğime saygısı olmayan her kimse dönerim ona sırtımı...
annem, babam hiç farketmez... aşkın, sevginin eksikliği insanı yer, bitirir... varlığıda hayata hayat katar... her gün aşık olmuyorum, herkese aşık olmuyorum... ve benim için o kadar değerli bir duygu ki yakaladığım ışığın peşinden giderim...
Ailem bugüne kadar aldğım kararlarda çok da fazla söz sahibi olmadılar (birkaç şey dışında) Ama böyle büyük bir kararda bana zıt bir fikir üreteceklerini sanmıyorum.. Benim göremediğim yanlış bir taraf görürlerse, bunu benimle paylaşırlarsa ve benim de kafam dank ederse sevgili falan görmez gözüm.. Ama bana mantıklı bir açıklama getirmezlerse ve sadece ayrılmamı istediklerini söylerlerse o zaman kendi bildiğimi okurum..
- 15 Temmuz 2008
- 2.299
- 42
- 163
bu benimde basima geldi 1 yil ugrastik ailemi ikna etmek icin, üstelik sadece ailem degil cevrem de karsi cikti. farkli kültürmüs, anlasamazmisiz, uyusmuyormusuz vs vs vs...
en sonunda babam arayip oglum sen simdi bizim cocugu gercekten istiyor musun diye sordu. esimde evet istiyorum deyince, verdim gitti dedi ve mutlu son.
ben ailemi ikna etmeye calistim, cocuk olmadigimi, bu kisiyi senelerdir tanidigimi, bir yanlisini görmedigimi, üstelik aramizda bisey yokken de taniyordum ve asik degildim o zaman ona. ama sorsalardi bana cok efendi biri derdim.
simdi annem aman kizim iyi bak ogluma diyip duruyor. bende anneme hep damadin annesi bayan diye takiliyorum. babamla maca gidiyorlar. benim erkek kardesim yok ve ailemizin oglu oldu resmen esim. kardesime abilik yapiyor.
yani sözün özü, aile ikna edilecek kadar ugrasmali. kacmak cözüm degil cünkü. kacmazdim asla. cünkü ailemi ikna edebilecegimi biliyordum. esime de yanlis yapmayacagi konusunda güvenim sonsuzdu. yanildigimi hic görmedim, Allah göstermesin de.
en sonunda babam arayip oglum sen simdi bizim cocugu gercekten istiyor musun diye sordu. esimde evet istiyorum deyince, verdim gitti dedi ve mutlu son.
ben ailemi ikna etmeye calistim, cocuk olmadigimi, bu kisiyi senelerdir tanidigimi, bir yanlisini görmedigimi, üstelik aramizda bisey yokken de taniyordum ve asik degildim o zaman ona. ama sorsalardi bana cok efendi biri derdim.
simdi annem aman kizim iyi bak ogluma diyip duruyor. bende anneme hep damadin annesi bayan diye takiliyorum. babamla maca gidiyorlar. benim erkek kardesim yok ve ailemizin oglu oldu resmen esim. kardesime abilik yapiyor.
yani sözün özü, aile ikna edilecek kadar ugrasmali. kacmak cözüm degil cünkü. kacmazdim asla. cünkü ailemi ikna edebilecegimi biliyordum. esime de yanlis yapmayacagi konusunda güvenim sonsuzdu. yanildigimi hic görmedim, Allah göstermesin de.
