Herkese merhaba öncelikle biraz uzun bi konu olucak rica ediyorum okumanızı. şimdiden okuyan ve yorumlayanlara teşekkür ederim.
8 aylık bi birlikteliğim var ben 19 o 22 yaşında, ben atama bekleyen hemşireyim o ise tarım mühendisi fazlasıyla tarlaları var kendi işini yapıyor iyi de para kazanıyor çok şükür. 8 aydan öncesi de 2 yıl beni sevgili olmaya ikna etme günleri var. Köylerimiz aynı ailelerimiz bilindik kültür farkımız yok tahsil farkımız yok herhangi bi pütürümüz olmadığını düşünüyorum. Biz sülalemizle görüşmüyoruz birtek annemle ikimiz varız başka bir tane görüştüğümüz akrabamız yok. Sevgilimin ailesini çok seviyorum bana karşı en azından şu an için bi sorunları olmadı çok şeker insanlar ailem olarak görmem gereken birileri olsaydı erkek arkadaşımın ailesini seçerdim ki erkek arkadaşım ne annecidir ne babacı nede akrabacı ailesine düşkün değildir ortaortaokuldan beri şehirdışında olmasından dolayı sanırım bu konuda da iyiyiz karışanımız girişenimiz olmucak pek seviniyorum burdaki KV KP görümceleri okuyunca ayrıcalık olarak düşünüyorum bunu.
Konumuza gelirsek annem bana bağımlılık derecesinde düşkün aşırı düşkün seni kimse sevemez ben severim kimse seni öpemezben öperim senin annen benim falan vs sık sık buna benzer düşünceleri var. Babam olmadığı için tek ikimiz olduğumuz için bütün hayatını benim üzerime kurmuş durumda benim atanıp onunla yaşamamın hayalini kuruyor evlensem bile bende seninle yaşarım benim kimim kimsem yok diyor annemin emekliliği de yok bu arada maddi manevi bana dayalı. Erkek arkadaşım olmadan önce atanıp şehirdışına gideriz az gezer tozarım sonra annemi emekli eder nasipse evlenirim diyodum fakat allah erkek arkadaşımı çıkardı karşıma. Geceleri nöbete gidip onu evde yanlız bırakmamı istemeyen biri babası annesini emekli etmiş çalışmadan bende yaparım evimde otur hiçbieşy istemiyorum diyor ama ben çalışmak istiyorum geçiltiriyorum şimdilik bu konuyu. Erkek arkadaşım Nasipse bu yaz nişan 2 yıl sonra da evlenmek istiyor. Evlenmek isteyeceğim tek insan erkek arkadaşım olabilir onu çok seviyorum hiçbir hatası yanlışı olmayan biri eminim ki çok mutlu edebilcek biri beni. Fakat benim en az 6 yıl evlenmem im kan sız. Annem beni hala çocuk olarak görüyo evliliği bırakkın sevgilimi benden kıskanıyor. Benim ilk hedefim atanmak sonra kredi çekip annemi emekli etmek veya ona bir ev almak evlatlık borcum olaral, sonra evliliğim için para biriktirmek. Kendi düğünümü kendim yapıcam mecbur. Ama erkek arkadaşım ataman olur olmaz nikah kıyarım alırım aynı şehre seni diyor ayrı şehirde yapamayoz diyor. Evlenmek bana şuan uzak diyorum annem var ona mecburum diyorum ben anneni emekli ederim yada evlerden birine anneni oturutturuz ne anneni ne seni ortada bırakmam bana sadece ceketinle gel herşeyini ben yapıcam senden hiçbirşey istemiyorum diyor senden birşey istemiyoruz kendin gel yeter diye ailesi de söylenişti fakat tabiki insan oğlu güvenemem ki sora nolur ailesi kabul eder mi bunları ben annemi arkamda düzgünce bırakıp evlenmek istiyorum daha bizim hayatımız düzenli değil ki ben evleniyim diyorum bu sefer alınıyor istemediğimi düşünüyor inanın ne yapacağımı nasıl davranmam gerektiğini şaşırdım evlilikten sonrasını hayal edebiliyorum ama nasıl evlenceğimi düşününce kafayı yicek hale geliyorum ya annemden ya sevdiğimden vazgeçmek zorunda kalmaktan korkuyorum ne olur bir akıl verin içimi rahatlatın bişeyler diyin
teşekkürler şimdiden
KONUYA EKLEME YAPMAK İSTİYORUM OKURSANIZ SEVİNİRIM.
Çoğu kişi annemi ortada bırakıp evliliği istediğimi düşünmüş yaşımın küçüklüğüne dem vurmuş annemin işe girmesinden bahsetmiş. Hepinize yorumlarınız için teşekkürler hepiniz ayrı ayrı haklısınız fakat biraz detay eklemek istiyorum. Babamla annem 8 yıl önce boşandılar ve annem 2 ay kadar öncesine evli biriyle beraberdi babamla boşanma arifesinde başlamıştı ilişkileri o eve elbetteki bakıyordu ama annem biraz ona karşı pasifti bana el kaldırdığı da oldu, küfür ettiği de namusuma laf söylediği de oldu, sözlerle hareketlerle tacizleri de oldu anneme hepsini anlatttım lisedeyken bir erkek arkadaşım vardı ona kaçmayı bile düşündüm, zor zamanlar atlattım annemin haberi olmasına rağmen adamı atamadı başından geçinemeyiz dedi göz yum dedi yeri geldi adam bana el kaldırınca ben ağlarken benim yanıma gelmedi onu yatıştırdı ya ben gidicem ya o dedim sinir krizleri geçirdi adam benden özür diledi affetmek zorunda kaldım annemi defalarca bıraktı namussuz muamelesi yaptı anmem hep affetti göz yumdu dövdüğü oldu bişry demediben okuu bırakırım bakarım bize çalışırım desem de sözümğ geçiremedim kendi anneme neden bilmiyorum o adam 8 yıldır hala boşanmadı bazen bizde bazen kendi evinde takılıyor hala aynı durumlar hala hayatımıza dahil aslında ama eskisi gibi gelip kalmalı değil daha az maddi ve manevi desteği var. Bunların hepsinden erkek arkadaşımın da haberi var ve biraz çekip almak istiyor ruh sağlığım açısından bende sanırım biraz kırgınım anneme tam sırtımı dayamaya çekiniyorum beni bırakabilme potansiyeli var çünkü düşkün aşırı düşkün bensiz tuvalete gitmez bitek bu adam problem oluyor aramızda. Bunları belirtmek isterim ki daha rahat düşünülebilsin. Annemi kimseye tercih etmem ortada bırakmam ama annemin yapmıcağından emin olamıyorum bi yandan diyorum hayatımı kuriyim ni yandan diyorum annem