- 2 Mayıs 2009
- 370
- 5
- 316
- 44
Benim oglumun mezarida memleketimizde ama ben daha onun mezarini bile göremedim senağlamasenağlamasenağlama
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Seni Anlatmak....(Kaybettiim Oluma...)
- Konu Sahibi vvuslat
- Başlangıç Tarihi
Benim oglumun mezarida memleketimizde ama ben daha onun mezarini bile göremedim senağlamasenağlamasenağlama
S
sudesıla
Ziyaretçi
kızlar ya kafam çok karışık.yeni bir bebek öncesi ne yapmalıyım bilmiyorum.polıkıstik böbrek kalıtsalmıydı bilmiyorum böbrek rontgenimi çektirsem yoksa eşimle genetiğe gidip taşıyıcı olup olmadığımızamı baktırsak.polıkıstik böbrek rahatsızlığı ikinci bebekte %25 olabilirmiş.ne yapacağımı şaşırdım.bana bir akıl verin..
vuslatcım geç cevap verdim kusura bakma canım :1hug:
tıbben artık mümkün değil ama iyikide mümkün değil canım
Rabbim herşeyi bizden iyi bilir şükürler olsun ki ben halimden memnunum çünkü yavrumdan sonra kendimi çok zor toparladım yeniden çocuk yapıp her an ne zaman ölecek diye günden güne eririm ben kaldıramam canım ama ölen yavrusundan sonra tekrar çocuk yapmak isteyenlere helal olsun diyorum benimki ani oldu canım birgünde dünya başıma yıkıldı aniden oldu herşey :çok üzgünüm:
ama bir arkadaş yazmıştı çok hoşuma gitmişti biz hiçbir zaman eskisi gibi olamıyacağız yani hiç evladını kaybetmeyen anneyle kaybeden anne bir olur mu
yine de daha büyük evlatlarını kaybeden anneleri görünce şükrediyorum
ve tek tesellim yavruma birgün kavuşmak
E
EU2
Ziyaretçi
Tıbben neden mümkün olmadığını sorabilirmiyim? çok rahatsız edecek bir soru değildir umarım
Tıbben neden mümkün olmadığını sorabilirmiyim? çok rahatsız edecek bir soru değildir umarım
çünkü menapoza girdim canım ve ilk çocuğu olmayan kadın ben değilim
E
EU2
Ziyaretçi
Canım kaç yaşındasın bilmiyorum ama menapoza girmiş olmasına rağmen tedaviyle yumurta elde edilebiliyor..Eşimin liseden bir bayan arkadaşı menapoz sırasında tedaviyle yumurta elde edildi ,mikroenjeksiyonla hamile şu an..16 haftalık oldu..
ne güzel bademcim tıp ilerledi tabi benim mümkün olsa da istemezdim Rabbim olmayanlara versin benim gerçek hayatta dört tane var inşallah onlara orada annelik yaparım o kadar güçlü değilim tekrar aynı şeyleri kaldıramam diye düşünüyorum ve tekrar söylüyorum evladını kaybedip evladı olsun diye uğraşanlara helal olsun diyorum üç tane karnında bir tane de tamam oldu derken kaybeden biri olarak yaşadıklarım ağır geldi artık bu konuyu kapattım
benden çocuk isteyende yok ona göre bir çevre oluşturdum kendime konuşmasını bilenlerle görüşüyorum
Canım benim...Kesinlikle bi genetik danışma merkeziyle görüş fiyat falan al ,yap araştırmalarını şimdiden...Bir daha aynı acıyı ne yaşa,ne yaşat o melek bebeğe...Elinden geleni yap önce, gerisini Allaha bırak.Elimde olan bir şey olsa sonuna kadar giderdim ben..Allah yardımcın olsun canım...
dün gece geldi rüyama sarıldım sıkıca..insanlar konuşuyor duyuyorum senin oğlun hasta değilmi diyorlar hayır diyorum melek gibiydin tulumların içinde çok tatlıydı...öyle bi hasretle sarıldık ki cümleler kurmaya yetmez...sonra uzaktan bi kız çocuğu gördüm oda benimmiş giya minicik bi kız çocuğu..iki çocuğum varmış bi kız bi erkek...
iyiki geldin geceme yine gel olurmu?
iyiki geldin geceme yine gel olurmu?
Gözü yaşlı güzel ANNE...Canım..Film şeridi gibi geçti dedin ya...Seni çok iyi anlıyorum desem şimdi, yavan kalır...O film şeridini her gün binlerce kez başa sarıp sarıp yemek yerken yatarken,konuşurken her an izledim ben....Dayanılmıyor,inan canım dayanılmıyor...Aklıma geldi şimdi.Başka bir yazım vardı benim onu da atayım...Allah bize sabır versin canım...Allah kimseye göstermesin....Hiç kimseye...
Ben rüyamda görsem bile acı çekiyor oğlum..Görmek istemiyorum artık bu yüzden.
İlk kaybettiğim zamanlardı oğlumu...Onun ölürken nasıl acılar çektiğini düşünüyordum her an...Onun çektiklerini çekmediğim için suçlu hissediyordum kendimi...Acı çekmek istiyordum,kanser olsam diyordum mesela...Aynı acıyı yaşamak istiyordum o ne çektiyse...Sonra bir gece ...Bir rüya gördüm...Ben küçücük dere gibi bir yerdeydim...Çıkamıyordum içinden..Kıyamet gibi korkunç bir yerdi olduğum yer...Boğuluyordum...Rüyaydı ama nasıl acı çektim rüyamda...Gerçekten ölüyormuşum gibiydi...Sonra düşündüm...Her gün ölmeyi istiyordum o rüyayı görene kadar...Yanlış olduğunu göstermek istemş Rabbim herhalde dedim düşünmemeye çalıştım ondan sonra .Aşağıdaki yazıyı da o düşünceler içindeyken yazmıştım...Allah bir daha yaşatmasın...
" EMPATİ
Ölmeyi istediğim zamanlar oldu.Ama öyle sıradan ölümler gibi değil.Böbreğim doğuştan çalışmamalıydı.İyi çalışmadığı için vücudumda zehirli maddeler birikmeliydi.Hipoglisemim olduğu için saat başı beslenmeliydim.Aynı zamanda vücudumda biriken zehirlerden dolayı da sürekli midem bulanmalıydı,kusmalıydım.Hücrelerim aldığım besinleri enerjiye dönüştüremediği için başımı bile kıpırdatamayacak kadar güçsüz olmalıydım.Her güz beş değişik ilaç kullanmalı,her ay hastaneye kontrole gitmeli,ve orada çektiğim acılardan dolayı hastaneden ölesiye korkmalıydım.Vücudum hastalıklara dirençsiz olduğu için ayda bir hastaneye yatmalı,her yattığımda becerilerimin bazılarını kaybetmeliydim.Hastaneye yattığımda konuşabiliyorsam çıktığımda konuşamamalıydım.Karaciğerim ilaçlara daha fazla dayanamayıp yavaş yavaş bozulmaya başlamalıydı.Tabi bu da sürekli bir baş dönmesi ve kusma demek olmalıydı.Bütün bunlardan dalak ve kalbimi de etkilenmeliydi.Bir sabah uyandığımda vücut ısım düşmüş,böbreğim durmuş,beyin ödemim başlamış olmalıydı.Bilincimi yavaş yavaş kaybetmeliydim.Gözlerimi sabitleyememeli, inlemeye başlamalıydım.Vücudum hızla şişmeliydi.Vucudumda açtıkları damar yollarından sızan kan pıhtılaşmadığı için kanamam durdurulamamalı,karnımdan ve boynumdan daha farklı işlemler için yeni işlemler için yeni delikler açmalıydılar.Beni sevenler acılarıma dayanamayıp “Artık ölsün!”diye dua etmeliydiler.Hastalığımın tam teşhisinin konabilmesi için bacağımdan derimden karaciğerimden,parça almalıydılar.Ölümüm bu kadar kolay olmamalıydı tabii.Doktorlar artık ölmemi bekledikleri halde kalbim üç gün daha atmalıydı.Bu arada vücudum iyice şişmeli tanınmayacak bir hale gelmeliydim.Nihayet gecenin 3.30’unda kalbim durmalı,acılarım bitmeli ve bu dünyada bulamadıklarımı bulabilmek için başka bir dünyaya göçmeliydim.Ölüm raporumda “Kronik böbrek yetmezliği+FUlminen karaciğer yetmezliği+Kalp, dalak büyümesi+Glutarik asidüri tip2?” yazmalıydı…
Ölmeyi istediğim zamanlar oldu.Bu senaryoyu günde bin defa düşünmeliydim.Öğretmenliğim,arkadaş sohbetlerim,evdeki uğraşlarım bir çocuğun eline oyalanması için verilen oyuncaklarım gibi olmalıydı.Hiç bir zaman ne “oralı”,ne “onlar”dan ,ne de “o”olabilmeliydim.Bir süre sonra en büyük zevkimin tıp makaleleri okumak olduğunu fark etmeli,durumumun tehlikeli olduğunu fark edipyeni uğraşlar bulmaya çalışmalıydım.Bu arada ben benden gitmeli unutkanlaşmaya başlamalıydım.
Her şeye rağmen yaşamaktan başka bir yok olmadığını fark edip kafamı dağıtmak için gittiğim arkadaş sohbetlerinde insanların düşüncesizlikler yaramı daha fazla kanatmalı,insanlara olan güvenim sarsılmalıydı…Artık başka bir insan olmalıydım.Daha sabırsız,daha umutsuz,daha çekingen,daha sinirli…Ve daha olgun…Acılara tutunmanın iyi bir fikir olmadığını görmeliydim.Bir yanım hep eksik olmalıydı.Artık hiçbir zaman tam olarak mutlu olamayacağımı bilmeliydim.Ve artık hiçbir şey beni ne çok mutlu edebilmeli, ne de üzebilmeliydi.
Ölmeyi çok istediğim zamanlar oldu.
- 2 Mayıs 2009
- 370
- 5
- 316
- 44
Canim sana yardim etmek isterdim ama bu konuda hic bir fikrim yok maalesef. Allahim birdahaki bebeginde böyle birsey yasatmasin insaallah
yeni doğan yoğun bakım servisi 5.kattaydı ve benimle acı çeken anneler babalar vardı bi baba vardıki ne babaydı hergün yanındaydı gurbetlerden gelmiş...ona dedimki memleketine gidince haberleri izle bi kadın kendini atmış diye bişi duyarsan o benim işte dedim..o da sen öyle bişi yapmazsın senin karakterinde yok dedi..hep camdan bakardım aşağıya atlasam ne olur düşünür dururdum.ama sonra oğlum geldi aklıma yaa yaşarsa kim bakar bensiz ne yapar deyip ayaklarımı geri çekerdim...herkes kadar bende düşündüm ölmeyi şeytan çok uğraştı ama başaramadı..dedimki her gecenin sabahı yokmu bende bi gün elbet gülücem ...!!
vvuslat ve diğer arkadaşlar ben biraz kafa toplamaya gidiyorum yarın bi kaç günlüğüne gelince görüşürüz Allahımdan şimdi bi mucize istiyorum..aynı oğluma benzeyen bi oğul versin bana sanırım çok şey istemiyorum...
vvuslat ve diğer arkadaşlar ben biraz kafa toplamaya gidiyorum yarın bi kaç günlüğüne gelince görüşürüz Allahımdan şimdi bi mucize istiyorum..aynı oğluma benzeyen bi oğul versin bana sanırım çok şey istemiyorum...
ben ne diyebilirim gerçekten bilmiyorum bu çok büyük bir acı olmalı kelimeler senin için ne ifade eder kestiremiyorum.ama inan yazdıklarını okuduğumda içim çok ama çok acıdı inceden bir sızı hissettim yüreğimde.senin dayandıklarınla ve yaşadıklarınla nekadar güçlü bir bayan olduğunu seni tanımadan bile görebiliyorum.hayat senin için umarım bundan sonra acı dolu anlardan uzak olur dilerim yüreğinin acısı biraz olsun diner.allah sana sabır ve güç versin canım.
canım benim...garip bir acı ve hüzünle başladım yazını okumaya....:çok üzgünüm: fakat alıntı yaptığım bu bölüme gelince hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım....şu an bir yandan gözlerimi siliyorum,bir yandan da burnumu.....senağlamasenağlamasenağlama böyle bir acı olamaz gerçekten....Allah sana dayanma gücü versin canım....bir daha yaşatmasın inşallah (Amin..) senağlamasenağlamasenağlama
İyice dinlen arkadaşım..Bu aralar kötüydün topla kendini biraz her ne kadar çok zor olsa da...Gelince yazmayı unutma bana...Allaha emanet ol canım...
E
EU2
Ziyaretçi
Allahım daha gene katıla katıla ağladım..Kendimi durduramıyorum.............
Allahım Allahım...Kabus dedim şaka dedim..Değil değil değil işte.................Mezara gidip bebeklerimin mezar taşını temizliyorum ...Şaka değil bu gerçek bu...Bebeklerimi mezara gömdük..Ben onların ölüsünü taşıdım kucağımda saatlerce...Allah onları dirilticem ama sen ölüceksin dese tek bir an bile tereddüt etmem..Bu hayatımı geleceğimi onlara adamışken...herşeyimi onlara göre planlamışken.....Sonsuz kere kurban olurum onlara.........
Arkadaşlar ne olur kızmayın bana ama aynı şey değil..Kesinlikle aynı şey değil..Her acı bir değil...Herkesin acısı kendine ağırdır mutlaka..Ama bir annenin kendi bebeklerinin ölüsünü görmesi,kucağına alması,kefenleri ile kucağında tutması,kefeni öpmesi,toprağa gömmesi,bebeklerinin ölüsünü göğsüne bastırması aynı acı değil..Bebeğinin buz gibi olmuş bedenini kucaklarken duyduğu acı aynı şey değil....senağlama senağlama senağlama senağlama senağlama senağlama senağlama
Kızılacak bir şey değil bu Bademcim...Kim hangi durumda diyebilir senin tırnağına bile kurban olurum ben diye ki biz bebeklerimizin buz tutmuş bedenlerini sevdik...Öptük kokladık onları toprağa verirken,saçlarının telinin dökülmesine kıyamazken...Koltuk altındaki pişiğe bile ağlarken...Kim kime diyebilir sen çık ben gireyim toprağa.....
Oğluma hamileyken rahatsızlığını anlayınca doktorlar karnımdayken böbreğine idrarını boşaltmak için bir kablo takalım dediler ..Kesin diyemeyiz ama belki faydası olur dediler...Ama anestezi olamayacaktım....bebeğe zararı olur dediler...O nasıl iyi olacaksa öyle olsun dedim yattım masaya...Çivi gibiydi taktıkları şey...Çivi kadar kalın...Hiç uyuşturmadan,karnıma soktu doktor çivi kadar kalın kabloyu...Doktorlardan biri elimi tutuyordu...Onun elini sıkabildim sadece karnımı delerlerken...Kıpırdamamam gerekiyordu.. Acıdan yaşlar dökülüyordu sadece gözümden ılık ılık...Gıkımı bile çıkarmadım oğluma bir şey olmasın diye...Bir kez soktular olmadı ...ıkinci kez...Dayandım...Hepsine dayandım...Doktor o an kolunu kesmem gerekiyor deseydi feda ederdim oğlum için...Ben oğlumun daha doğmadan acı çektiğine yandım kendi acımdan çok...ızleri hala karnımda..Giyinirken gözüm takılır...Aynı anları tekrar tekrar yaşarım...Ağla güzel anne..Ağla...Hiçbir şeyi değiştirmeyecek ama ağla...Oğlum için düktüğüm her damla yaş onun çektiklerine karşılık gbi geliyor bana...
Son düzenleme:
