sana katılıyorum arkadaşım... Evinde hayvan bakan insanlar genelde kendilerini o hayvanlara adıyorlar.. benim çevremdede var görüyorum 2 kediyle başlıyorlar sonra arkası geliyo bir daha.....Görümcenin en azından onlara bakacak parası var ama Edanaz arkadaşımızın öyle değilki annesi onu sürekli borcada sokuyor mecburmu kızı onun hayvan yemlerini ödemeye...vicdanlı bir evlat annesini bırakamıyorda işi çok zor allah kolaylık versin ne diyeyim...Benim görümcemde aynen bu durumda...sizin annenizin 3 kedisi varmış bizimkinin 18 kedisi 130 tane kuşu var ve bunlar 110metrekare bir dairede evi anlatamam biz dahil hiç kimse evlerine gitmiyor...Karıkoca pislik içinde yaşıyorlar ve bu insanlar30 yıl Almanyada çalışmış maddi durumları çok iyi fakat çocuksuz kişiler...Biz bu durumlarını çocuksuz olmalarına bağlamıştık demekki yanılmışız sizin anneniz çocuk sahibi olduğuna göre...Bu tarz insanlara hiç bir şey yapılamıyor onlar öyle yaşamaktan çok memnun..mesela görümmcem 65 eşi 75 yaşında yurtdışından emekliler inanın hiç mübalağsız söylüyorum ayda 3000 euro para alıyorlar bu para tamamen kedilere ve kuşlara gidiyor ve kendileri 1 kilo meyveye bile hasret yaşıyorlar,tabiri caizse yemeyip bu hayvanlara yediriyorlar...Defalarca gittik temizledik,hayvanları dağıttık,attık o bizim verdiğimiz ailelerden tekrar geri topladı,sebebi kedi gittiği yerde rahat değilmiş zayıflamış,depresyona girmiş....İnanılır gibi değil ama gerçek...Sizde kendinizi üzmeyin,düzeltemezsiniz o hayatından memnun demekki...Sizde hayatınıza devam edin kardeşinizde aynı şekilde ve asla kendinizi suçlamayın asla....
Canım hiç öyle düşünme sen elinden geleni yapıyorsun zaten..Sürekli yanında olamazsın..Herkesin kendi hayatı var canım sende öyle düşünUzak durmaya çalışıyorum ama bir yandan içim rahat etmiyor, yanında yokken bişey olursa ne yaparım diye düşünüyorum. Hem artık kendi hayatımı istiyorum hemde içim çok huzursuz. Birkaç gndür yalnız tatil yapıyorum biraz daha iyiyim, en azından fiziksel olarak dinlendim.
ablam 40 yasinda iyi bir kariyeri ve basarili bir isi var.. ask hayatida fena sayilmaz ama yalnizligi seven birisi.. 7 tane kedisi var ustelik evde besliyor onlari ve ben bir sene ablamda yasadim cogu zaman rahatsiz oldum ama odama kedi sokmadigim icin ve ekseri odamda durdugum icin cok rahatsiz olmadim.. ablam ne kadar supurdum, temizledim desede kedi killari ve kokusu gitmiyordu.. ama kendisi mutluydu.. kimse mudahale etmiyor ablama. annemin alerjisi oldugu icin ayak ustu ugruyor ablama o kadar. Ben rahatsiz olmuyorum bir sekilde alistim sayilir..
Simdi siz ailenizde yasamiyorsunuz ve anneniz yalniz yasiyorsa ve mutluysa bence birakin.. Psikologluk bir durum yok gibime geliyor..
aklima gelmisken yasanmis bir olayi anlatayim " sehirli bir kiz bir koye gelin gitti.. Koy hayatina alisik degildi ve ahir kokusundan cok rahatsizlik duydugundan devamli "bu ev ahir kokuyor ne kadar pis" diyip duruyordu ve elinden geldigince temizlik yapmaya koyuldu.. bir kac zaman sonra kaynanasi sordu geline "ev hala pis kokuyormu" gelin "hayir ben devamli temizledigim icin kokmuyor artik farketmedinizmi?" diye cevap verir.. yani gelinin burnu alisti tezek kokusuna ve ona normal gelmeye basladigindan kendi yaptigi temizlikten kokmadigini saniyor..
kedi kokusu ve kil dokuntusu annenizi rahatsiz etmiyor cunku kedileri cok seviyor ve o kokuya alisti psikologluk bir durum yok bence..
allah size kolaylık versin çok.çok,çok zor durum.ben şimdi kardeşinize daha çok üzüldüm.nasıl annenizle aynı evde yaşayacak.anneniz dik başlı istediğini yapan biri(benim annem gibi)baş etmek çok zor,allah kardeşinize sabırversin.
Ama annem o kedilerin mamasını vrmekten başka bişey yapmıyor, ne evin temizliği, ne evde yemek, ne çamaşır ne ütü... Hatta arkadaşlaı ile de görüşmüyor, sebebi ben gidersem onlarda gelir temizlik yapmak zorunda kalırım. Maalesef benim annem,n durumu sizin ablanız gibi değil, elindeki maddi imkanları kedilere harcıyor. Ev gerçekten yaşanack durumda değil. Bir şey pişirmeye kalkıyorum zaten tencereleri yıkamadan kullanamıyorum da ocak kıl dolu yağlı, silinmemiş, yağlar yanmış artık, kıllar yapışmış. Oturulmuyor hiçbir yere kediler nerede isterse orada gezyor, üstüne kıl yapışıyor. Kardeşim aradı dün cinnet geçireceğim abla diyor, ev temizlendiği halde her yerden kötü tüyü, maması ve pisliği çıkıyor diyor. Kediler olmasa da annem zaten temizlik yapan biri değildi, kedilerle bu tembellik iyice zirveye ulaştı.
Kardeşim annemle beraber yaşamayacak... 30 ağustos gibi ev taşıyacağım sonra bayram, bayram sonrası da yıllık izne çıkacağım ve kardeşimi de alıp döneceğim Bilecik'e. Beraber yaşayacağız.
Zor bir durum Allah kolaylık versin.
En iyisi tedavi olması tabii ama doktora da gitmiyorsa yapalabilecek bir şey kalmıyor.
yazılanları okudum sonuna kadar
ama hiç kimse anneniz tarafından bakarak yazmamış
bu annenizin seçimi yaşam tarzı
onun bu durumdan şikayeti yok ve belli ki mutlu
kedileri arkadaş gibi benimsemiş.
Ama benim anlatamadığım şu, annem kedileri seviyor olabilir, istediği kadar sevsin beslesin o mutlu ise biz bişey demeyiz. Ama annem ne kedilerin temizliği, ne ev, ne kendi ile ilgilenmiyor.