Şimdiki durum nedir bilemem, insanlar bir ara inanmıyordu, bahsettiğim tarih yanlış hatırlamıyorsam 2016 civarıydı. Hastanede çalışan bir tanıdığımın yanında otururken Suriyeliler sürekli diş polk. Geliyordu. Dişlerini yaptırıyorlarmıs
bunu birine desen inanmazdı belki de o sıralarda. Ama ben gözlermle gördüm.
Ve gözümün önünde yine bir Türk vatandaşı SGK sı olmadığı için vezneye gönderildi. Çok kanıma dokunmuştu.
Ümit Özdağ’a , Sinan Oğan’a ırkçı diyenlerin ağzına kürekle vurasım geliyor.
Bu ırkçılık değil, bu ciddi ciddi ülkenin beka sorunu.
Eğer böyle giderse iş hiç tahmin etmediğimiz yerlere varacak, Allah korusun.
Geçen Lübnan’da silah zoruyla evlerinden çıkartılan Suriyelileri görmüşsünüzdür. Var bir hayalimiz dedim ben hatta, ama üzüldüm ne yalan söyleyeyim. Ama neye, oradaki çocukları düşündüm. Anne olduktan sonra insan daha başka bakıyor her seye, elimde değil.
Ne büyük travmalar yaşıyorlar. O çocuk büyüyünce nasıl hatırlayacak o yaşananları kim bilir.
Büyüklerin yanlışlarının bedelini o küçücük çocuklar ödüyor. Ne acı.
Velhasılı filler tepişti, çimenler ezildi.
Onların yaşadıklarını kendi çocuklarımın yaşamaması adına düşünmek, hareket etmek zorundayım. İsteyen ırkçı desin umrumda da değil.
Bu işe bir an önce bir çözüm getirilmeli.
Bu ülke Ümit Özdağ’ı anladığında umarım çok geç olmaz..