Derdim abartılacak bir şey değil ama sırf mecburiyetten yapmak zorunda olmak bana çok koyuyor. Bu ne mi?
Şimdi anlatıyorum.
Benim bir dedem var (anne tarafından) annannem ve dedem küçük bir kasabada oturuyorlar. Zamanında Almanya ya çalışmaya gidip para kazanıp biriktirip dönmüşler buraya, bi tanede apartmanları var. Durumları iyi yani.
Neyse, bundan 4-5 yıl önce aile içi büyük ekonomik kriz geçirdik. Satın aldığımız evi 3 yıl sonra satmak zorunda kaldık iş ve ev arabamız satıldı. Borçlarımız kapanmadı. Anneannem de "siz evi satın bizim dairelerden birine yerleşin bi tanesinin de kirasını alın" dedi. Eğer böyle olsaydı biz büyük bir yükten kurtulacaktık. Neyse aradan bir kaç ay geçti, biz evi kaldığımız siteden bir komşuya sattık. Komşularda "kalacak ev bulana kadar oturun" dediler. Biz evi sattıktan sonra da 5 ay oturduk evde, kira vermeden. Bu sırada bizim büyüklerden halen ses yoktu, en sonunda annem konuştu noldu ev diye, anneannem "kiracıya çık diyoruz ev bulana kadar kalayım sonra çıkayım diyor eh bizde kapıya koyacak değiliz bekliyoruz" demiş. Aradan yine bir kaç ay geçer ve biz şöyle bir şey öğreniriz. Babam dedemin apartmanının önünden geçerken kiracıyla karşılaşır, babam anlatır kayınpeder sana böyle dedi mi diye, kiracı yok bana hiç öyle çık falan demedi der. Bunu babam duyunca bizim evde kıyametler kopmuştu. Biz resmen ortada kalmıştık, hemen apar topar kiralık bir ev bulup taşındık. Çok şükür kirada olsa şuan gayet iyiyiz.
Bütün bunların dedemle ne ilgisi mi var, biz ne zaman bu durum için arasak yanlarına gitsek dedem anneannemi muhatap ederdi bizimle kendisi konuşmazdı. (Annemle ben giderdik yanlarına saygıdan) Hatta bir defa bizim için "çocuklar okulu bıraksın işe girip çalışsın" demiş ben duymadım dayımın eşi yani yengem bize söyledi onların yanında böyle konuşuyormuş.
Size bunları anlattım ki şimdi söyleyeceklerim sonucunda bana iyi bir fikir verin diye.
Şimdi benim bu dedeciğim dün ameliyat olmuş, kendisi şuan oturduğumuz şehirde bir özel hastanede yatıyormuş.
Annem de diyor ki, saygıdan olsun gidelim ben de meraklı değilim onları görmeye 10 dk oturur çıkarız hem sen akıllı kızsın bi kaç laf sok içlerine otursun diyor. İşte bu zorunlu hasta ziyareti bana çok koyuyor. Tamam aile büyüğü tamam hasta ancak ben Ekim ayında ameliyat olduğumda bir geçmiş olsun diye aramadılar, abim ölümden döndü, yine bi geçmiş olsun demediler. Şimdi kalkıpta ben ne diye orada ona geçmiş olsun diyeyim. En zor günlerimizde bizi çocuk gibi kandıran birine niye böyle bir şey yapayım. Sırf annem istediği için onunla beraber gideceğim ve bundan dolayı çok rahatsızım.
Sizce o hasta odasından içeri girdiğimde nasıl davranayım, öyle bir laf söyleyeyim ki yaptıklarına bin pişman olsunlar ömür boyu vicdan azabı çeksinler istiyorum. Ne yapayım ne edeyim bana bir akıl verin
[/9]
Şimdi anlatıyorum.
Benim bir dedem var (anne tarafından) annannem ve dedem küçük bir kasabada oturuyorlar. Zamanında Almanya ya çalışmaya gidip para kazanıp biriktirip dönmüşler buraya, bi tanede apartmanları var. Durumları iyi yani.
Neyse, bundan 4-5 yıl önce aile içi büyük ekonomik kriz geçirdik. Satın aldığımız evi 3 yıl sonra satmak zorunda kaldık iş ve ev arabamız satıldı. Borçlarımız kapanmadı. Anneannem de "siz evi satın bizim dairelerden birine yerleşin bi tanesinin de kirasını alın" dedi. Eğer böyle olsaydı biz büyük bir yükten kurtulacaktık. Neyse aradan bir kaç ay geçti, biz evi kaldığımız siteden bir komşuya sattık. Komşularda "kalacak ev bulana kadar oturun" dediler. Biz evi sattıktan sonra da 5 ay oturduk evde, kira vermeden. Bu sırada bizim büyüklerden halen ses yoktu, en sonunda annem konuştu noldu ev diye, anneannem "kiracıya çık diyoruz ev bulana kadar kalayım sonra çıkayım diyor eh bizde kapıya koyacak değiliz bekliyoruz" demiş. Aradan yine bir kaç ay geçer ve biz şöyle bir şey öğreniriz. Babam dedemin apartmanının önünden geçerken kiracıyla karşılaşır, babam anlatır kayınpeder sana böyle dedi mi diye, kiracı yok bana hiç öyle çık falan demedi der. Bunu babam duyunca bizim evde kıyametler kopmuştu. Biz resmen ortada kalmıştık, hemen apar topar kiralık bir ev bulup taşındık. Çok şükür kirada olsa şuan gayet iyiyiz.
Bütün bunların dedemle ne ilgisi mi var, biz ne zaman bu durum için arasak yanlarına gitsek dedem anneannemi muhatap ederdi bizimle kendisi konuşmazdı. (Annemle ben giderdik yanlarına saygıdan) Hatta bir defa bizim için "çocuklar okulu bıraksın işe girip çalışsın" demiş ben duymadım dayımın eşi yani yengem bize söyledi onların yanında böyle konuşuyormuş.
Size bunları anlattım ki şimdi söyleyeceklerim sonucunda bana iyi bir fikir verin diye.
Şimdi benim bu dedeciğim dün ameliyat olmuş, kendisi şuan oturduğumuz şehirde bir özel hastanede yatıyormuş.
Annem de diyor ki, saygıdan olsun gidelim ben de meraklı değilim onları görmeye 10 dk oturur çıkarız hem sen akıllı kızsın bi kaç laf sok içlerine otursun diyor. İşte bu zorunlu hasta ziyareti bana çok koyuyor. Tamam aile büyüğü tamam hasta ancak ben Ekim ayında ameliyat olduğumda bir geçmiş olsun diye aramadılar, abim ölümden döndü, yine bi geçmiş olsun demediler. Şimdi kalkıpta ben ne diye orada ona geçmiş olsun diyeyim. En zor günlerimizde bizi çocuk gibi kandıran birine niye böyle bir şey yapayım. Sırf annem istediği için onunla beraber gideceğim ve bundan dolayı çok rahatsızım.
Sizce o hasta odasından içeri girdiğimde nasıl davranayım, öyle bir laf söyleyeyim ki yaptıklarına bin pişman olsunlar ömür boyu vicdan azabı çeksinler istiyorum. Ne yapayım ne edeyim bana bir akıl verin
[/9]
Son düzenleyen: Moderatör: