sanırım sonumuz ayrılık olacak

Ben sizin once is kariyer sonra cocuk fikrinizi destekliyorum zira ben kariyerimin en onemli kisminda cocuk sahibi oldum ve kariyerim bir anda on basamak geri dustu. Yalniz size baska bir fikir de verecegim. Bu korunma yontemlerinin uc aylik senelik olanlari da var. 3 senelik olan cidden hormonlarinizi etkileyecek. Doktorla gorustuyseniz genelde bir seneyi buluyor hormonlarin geri donusu. Suan en az bir sene dusunmemeniz normal ama belki iki sene sonra isteyeceksiniz ve olmayacak. Belki ilk etapta senelik igne tarzi bir yontem denemek daha makul. Hem es adayiniz size baski kurmaz hem birbirinizi olcup tartmis olursunuz. Hem de siz de fikir degistirirseniz surec daha hizli ilerler. Tipta alternatifler var. Orta yol cozum bu olabilir belki.
ben de böyle düşünüyorum bir de iş hayatı malum memuriyet vs olmadığı sürece doğum izinleri malum. 2 sene ara da çok büyük bir ara. bir de çok emek verdim ben bu okulu zor bitirdim herkes gezerken ben 3. sınıfta işe girdim alanımla ilgili 1. sınıftan beri staj yapıyorum çap yaptım kimya ve endüstri mühendisiyim. yüksek lisans yapıyorum danışmanlık veriyorum. bunları düşününce birden hepsini çöpe atmam gerekiyor. çok iyi şirketlerde çalışan arkadaşlarım bile 1 sene alabildi bebek izni. çoğu yer 3-6 ay veriyor ona da bebeğe yazık. o yönden bakınca sevgilime hâk veriyorum hormonlarını bozma diyor. Ria olabilir ya da şimdiki yönteme devam
 
şuan terapiye başladım zaten bakalım ne olacak düğüne kadar zaman var. belki terapi bitince ayrılacağız. çok insan var terapiden sonra direkt ayrılıyorlar. bilmiyorum cidden kafam o kadar karışık ki. ben de alınıyor olabilirim her şeye. ne dese batıyor olabilir. aslında onun gözünden bakınca hak da veriyorum biraz malesef. zaten konuşuyoruz hep bana destek oluyor yani ben çalışmıyorum mesela bunu bile bile evleniyor sorun değil diyor istediğin kadar eğitimine devam et diyor çalış çalışma senin kararın diyor. ya da ne bileyim bu kadar zaman evlenmeyi de erteledik ona kalsa ben mezun olunca evlenirdik. ağzımdan çıkan şeyi unutmaz genelde. gelecek planı yapıyoruz hemen yapalım demiyorum diyoe ama evet yokluyor resmen. bu da beni deli ediyor işte. bakınca çok ilgi gösteren seven biri var karşımda çevremdekiler bile farkında sana bakarken gözleri parlıyor diyorlar ama yetmiyor. her ilişkide sorunlar oluyor herhalde ama bu konu bambaşka ya. beni manipüle etmeye çalışıyor resmen. ha ben de aşırı kaprisli huysuz biriyimdir orası bambaşka bir konu. yani babam malum olduğu için sevgiyi tamamen görmek istiyorum. görmediğim ilişkilerde de durmuyorum. 4 sene kolay geçmedi yani. ayrılıktan korkuyorum yalan yok
Ben terapiye başladığımda mutlu olduğum bir ilişkim vardı. Yüzlerce kişinin içinde sadece gözleri bana bakan bir adamdı, sevdiğini hissettirirdi ama bir şeyler eksikti ruhumu tamamlamıyordu. Başka bir sebepten başlamıştım terapiye ama o süreçte ilişkimi de konuştum. O süreçte artık gelecekten bekletilerimizin paralel ilerlemediğini fark ettim, bir şeyler oldu ayrılık oldu. Ama ben bu süreçte zaten kendimi iyileştirmeye başladığım için kısa sürede toparlandım. Hiç beklemediğim bir anda belki bazıları için erken olacak şekilde başkasıyla tanıştım. O eksik hissettiğim adını konduramadığım hisleri yaşıyorum şu an. 1 sene önce asla ayrılmam diye düşünürken bu haldeyim. Terapi gerçekten farklı bir bakış açısı sunacaktır size. İlişkinize daha objektif bakmaya çalışın. Bazı kararlar için duygular girince işin içinden zor çıkılıyor.
 
Ben terapiye başladığımda mutlu olduğum bir ilişkim vardı. Yüzlerce kişinin içinde sadece gözleri bana bakan bir adamdı, sevdiğini hissettirirdi ama bir şeyler eksikti ruhumu tamamlamıyordu. Başka bir sebepten başlamıştım terapiye ama o süreçte ilişkimi de konuştum. O süreçte artık gelecekten bekletilerimizin paralel ilerlemediğini fark ettim, bir şeyler oldu ayrılık oldu. Ama ben bu süreçte zaten kendimi iyileştirmeye başladığım için kısa sürede toparlandım. Hiç beklemediğim bir anda belki bazıları için erken olacak şekilde başkasıyla tanıştım. O eksik hissettiğim adını konduramadığım hisleri yaşıyorum şu an. 1 sene önce asla ayrılmam diye düşünürken bu haldeyim. Terapi gerçekten farklı bir bakış açısı sunacaktır size. İlişkinize daha objektif bakmaya çalışın. Bazı kararlar için duygular girince işin içinden zor çıkılıyor.
terapide zaten ilişkimi de konuştuk daga 1 kere gittim. bakalım. gerçekten böyle şeyler de olabilir. ama istemiyorum açıkçası. tekrar birini tanımak ona açılmak onu tanımak bana açıkçası yorucu geliyor. bu kadar emek verdiğim için ömür boyunca içimde acabalar kalır keşkeler kalır. çünkü gerçekten objektif bakınca aslında biraz abartıyor olabilirim. bakalım düşünmemek çok zor. bir de düğün araya girince.
 
Saygı duyulması gereken bir durum görmuyorum. O düşünceye göre o zamn sizde onun istegine saygi duymalisiniz.dusunceleriniz sabitse karsilikli o zamn siz bebek istemeyen biriyle, nisanliniz da bebek isteyen biriyle evlenecek. Yani dusunceler sabitse ayriliktan baska bir cozum yolu yok gibi
 
Bu durumda ikiniz de haksız değilsiniz. Sizin nasıl ki çocuk istememeye hakkınız varsa onun da istemeye hakkı var. Beklentileriniz uyuşmuyor. Evlenirseniz birinin mutsuz olacağı kesin. Bu durumda en mantıklısı ayrılmak gibi duruyor.
 
Saygı duyulması gereken bir durum görmuyorum. O düşünceye göre o zamn sizde onun istegine saygi duymalisiniz.dusunceleriniz sabitse karsilikli o zamn siz bebek istemeyen biriyle, nisanliniz da bebek isteyen biriyle evlenecek. Yani dusunceler sabitse ayriliktan baska bir cozum yolu yok gibi
ben de bebek istiyorum ama zamanı gelince
 
Bu durumda ikiniz de haksız değilsiniz. Sizin nasıl ki çocuk istememeye hakkınız varsa onun da istemeye hakkı var. Beklentileriniz uyuşmuyor. Evlenirseniz birinin mutsuz olacağı kesin. Bu durumda en mantıklısı ayrılmak gibi duruyor.
ben istemiyorum diye bir şey yok zamanı gelince istiyorum. o da bana ayak uyduracak başka yolu malesef ki yok. söyleyeceğim bana ayak uydurmazsan sonumuz yok diye
 
Siz çok gençsiniz. Bir süre mental sağlığınıza odaklanıp evliliği biraz erteleme seçeneğini düşündünüz mü? Bir süre daha nişanlı kalabilirsiniz belki? Hem zor zamanlar geçirmişsiniz. Zor zamanlar + yeni bir depresyon + evlilik altından kalkması size zor gelebilir. Çünkü anlaşamadığınız noktalar var. Ne zaman ki siz mental olarak daha iyi hissedersiniz, işte o zaman sorunları çözmek, oturup konuşmak daha kolay olur.
 
Siz çok gençsiniz. Bir süre mental sağlığınıza odaklanıp evliliği biraz erteleme seçeneğini düşündünüz mü? Bir süre daha nişanlı kalabilirsiniz belki? Hem zor zamanlar geçirmişsiniz. Zor zamanlar + yeni bir depresyon + evlilik altından kalkması size zor gelebilir. Çünkü anlaşamadığınız noktalar var. Ne zaman ki siz mental olarak daha iyi hissedersiniz, işte o zaman sorunları çözmek, oturup konuşmak daha kolay olur.
düğün yazın zaten. benim mental durumum yeni. daha önce sevgilimle aynı ebde yaşıyordum. 2 yılı aynı evde yaşadık diyebilirim o zamanlar her şey daha kolaydı aksine. yani evlilikten korkmuyorum. ama onunla karar verdim konuşmayı illa bebek istiyorsa hemen başka biriyle olabilir. acayip derecede kurulmuş durumdayım. bugün de konuştuk ama yine de sinirliyim ona karşı. yani o da haklı bebek istiyor. gerçekten sinir olduğumu anlamak istemiyor herhalde. belki çift terapisine gideriz. bilmiyorum açıkçası. şuan her şey bu ay benim için belli olacak girmeye çalıştığım yerler. o yüzden çok da plan yapamıyorum. çocuğu kendi kariyerim olmadan da yapmayı düşünmüyorum kesinlikle. bunu anlaması lazım. şimdilik düğün haziran gibi duruyor.
 
Bence çocuk konusunda iki kişiden biri olmaz diyorsa onun isteğine saygı duyulmalı. Ayrıca erkek 2-3 sene sonra çocuğu olsa da büyük sorun olmaz. Eğer kararın cidden buysa açık net demelisin ben işte kesinlikle 2 yıl sonra doğurucağım haberin olsun benle evleneceksen öyle evlen diye. Sonuçta çocuk isteyebilir ama siz de damızlık değilsiniz seviyorsa beklemeli.
 
Bence çocuk konusunda iki kişiden biri olmaz diyorsa onun isteğine saygı duyulmalı. Ayrıca erkek 2-3 sene sonra çocuğu olsa da büyük sorun olmaz. Eğer kararın cidden buysa açık net demelisin ben işte kesinlikle 2 yıl sonra doğurucağım haberin olsun benle evleneceksen öyle evlen diye. Sonuçta çocuk isteyebilir ama siz de damızlık değilsiniz seviyorsa beklemeli.
inanın bu konu konuşuldu. evlilik teklifi aldım ardından konuştum böyle böyle benim önceliğim daha çok farklı diye. o da tamam sen nr zaman hazır olursan dedi. hani illa çocuk yapalım baskısı yok. ama arada konu açılıyor gelecek için konuşurken be bileyim bebek görse bir tsne de biz yapalım bundan diyor. ben hamilelik geçirdim o zaman yanımdaydı ama biraz anlamadı beni. ben de onu unutamadım sanırım. o ara ayrılık aşamasına geldik sonra topladık. ben de böyle düşünüyorum benim hazır olmam şart. korunmak istemediğini sürekli söylüyor en azından kondom varken geri çekilmek istemiyor açık konuşuyorum. yarım kalıyormuş evlenince bunu bırakalım kondoma rağmen hamile kalırsan da kal be olacak diyor. ben de ona hayır istemiyorum anlamıyor musun dedim bir kaç kere. doktora gittiğimi konuştuk implant yüzünden çıktı tartışma zaten. 3 sene korunma çok uzun bir süre belki seneyye isteyeceksin dedi. ben de bundan rahatsız oldum. sen benden çocuk istemiyorsun dedi ben de ona sen benimle çocuk yapmak için evleniyorsun dedim. hayır demedi. bugün de ben seni seviyorum senden çocuğum olsun istiyorum senden parça istiyorum dedi. sen ne zaman hazır olursan o zaman dedi. ama o an söylemedi yani seni seviyorum saçmalama diye. kırıldım açıkçası. bakalım ağzından çocuk lafı tekrar ne zaman çıkacak. çıktığını an açık açık konuşacağım artık sonu ayrılık olurr diye
 
inanın bu konu konuşuldu. evlilik teklifi aldım ardından konuştum böyle böyle benim önceliğim daha çok farklı diye. o da tamam sen nr zaman hazır olursan dedi. hani illa çocuk yapalım baskısı yok. ama arada konu açılıyor gelecek için konuşurken be bileyim bebek görse bir tsne de biz yapalım bundan diyor. ben hamilelik geçirdim o zaman yanımdaydı ama biraz anlamadı beni. ben de onu unutamadım sanırım. o ara ayrılık aşamasına geldik sonra topladık. ben de böyle düşünüyorum benim hazır olmam şart. korunmak istemediğini sürekli söylüyor en azından kondom varken geri çekilmek istemiyor açık konuşuyorum. yarım kalıyormuş evlenince bunu bırakalım kondoma rağmen hamile kalırsan da kal be olacak diyor. ben de ona hayır istemiyorum anlamıyor musun dedim bir kaç kere. doktora gittiğimi konuştuk implant yüzünden çıktı tartışma zaten. 3 sene korunma çok uzun bir süre belki seneyye isteyeceksin dedi. ben de bundan rahatsız oldum. sen benden çocuk istemiyorsun dedi ben de ona sen benimle çocuk yapmak için evleniyorsun dedim. hayır demedi. bugün de ben seni seviyorum senden çocuğum olsun istiyorum senden parça istiyorum dedi. sen ne zaman hazır olursan o zaman dedi. ama o an söylemedi yani seni seviyorum saçmalama diye. kırıldım açıkçası. bakalım ağzından çocuk lafı tekrar ne zaman çıkacak. çıktığını an açık açık konuşacağım artık sonu ayrılık olurr diye
Bence adam çok doğru konuşmuş saygı da duyacağını söylemiş. O an çocuk için mi evleniyorsun diyince susması tabii ki güzel bir davranış değil ama kendini yanlış ifade edebileceğinden ya da hayır olur mu öyle şey dese senin çocuk fikrinden tamamen uzaklaşabileceğinden korktuğundan susmuş olabilir. Düşünüp sağlam kafayla dediği laflar gayet hoş. İmplant 3 yıl size uygunsa onu taktırın bence olmadı hap kullanabilirsiniz. Kondomla hamile kalmakta aslında kolay değil. Ama hazır değilseniz hap iyi olabilir
 
ekonomik olarak sıkıntımızz yok ama ben kendimi mental olarak hazır hissetmiyorum. onun da yaşının erken olduğunu düşünüyorum. biyolojik saat ona işlemiyor öyle. ha 33 yaşında olmuş ha 35
35 değil 50 yasında da olsa çocugu olur. Ama kendisi büyütmeyecek ki hep annenin sırtında. Sakın kendini hazır hissetmeden yapma
 
Antidepresan kullanırken kesinlikle hamile kalmamak gerekiyor riskli bir durum. İlaç kullanmanızı da bu yüzden istemiyordur.
Kaldı ki şu an kendinizi iyileştirmeye çalışıyorken çocuk fikrinin uzak gelmesi normal. Beş senedir evliyim majör depresyon hastasıydım çocuk istesem de kendimi iyi hissedene kadar bu konuda adım atmaya cesaret edemedim. İlacı iki ay önce bıraktım ve yeni yeni deniyorum hamile kalmayı.
İş ve akademik kariyer çocuk varken zor olur ama yine de yapılabilir bunu üzerinizde bir baskı olarak görmeyin. Ha ben gerçekten kariyer inşa etmek istiyorum diyorsanız zaten buna diyecek birşey yok her insanın kendini gerçekleştirme hakkı vardır.
Bence konu tamamen sıkıntılarınızın derinliği hakkında açık konuşmamanızdan kaynaklanıyor. Sizin ciddi sıkıntıda olduğunuzu anlasa zaten çocuk konusunda ısrar etmez diye düşünüyorum.
 
Antidepresan kullanırken kesinlikle hamile kalmamak gerekiyor riskli bir durum. İlaç kullanmanızı da bu yüzden istemiyordur.
Kaldı ki şu an kendinizi iyileştirmeye çalışıyorken çocuk fikrinin uzak gelmesi normal. Beş senedir evliyim majör depresyon hastasıydım çocuk istesem de kendimi iyi hissedene kadar bu konuda adım atmaya cesaret edemedim. İlacı iki ay önce bıraktım ve yeni yeni deniyorum hamile kalmayı.
İş ve akademik kariyer çocuk varken zor olur ama yine de yapılabilir bunu üzerinizde bir baskı olarak görmeyin. Ha ben gerçekten kariyer inşa etmek istiyorum diyorsanız zaten buna diyecek birşey yok her insanın kendini gerçekleştirme hakkı vardır.
Bence konu tamamen sıkıntılarınızın derinliği hakkında açık konuşmamanızdan kaynaklanıyor. Sizin ciddi sıkıntıda olduğunuzu anlasa zaten çocuk konusunda ısrar etmez diye düşünüyorum.
geçmiş olsun size de umarım ikimiz de şifa buluruz huzura kavuşuruz. ben yeni böyleyim dayanamıyorum. şuan antidepresan kullanamıyorum ama doktor yazdı. ilaçsız terapi düşündüm ama sanırım ihtiyacım var. kararsızım hala. onu haklı çıkarmaya çalışmak istemiyorum ama evet bilmiyor. 3-4 aydır sürekli Şehirdışında. en son 1 ay önce beraber tatile gittik orada oldukça mutluydum aksine bana ne güzel enerjin değişmiş çok mutlusun dedi ondan önce yine kendimi başarısız gördüğüm için üzülüyordum. ebet tam olarak farkında değil. zaten hemen yapalım demiyor hazır ol diyor. ama ben konuyu açmasına bile tahammül edemez hale geldim
 
35 değil 50 yasında da olsa çocugu olur. Ama kendisi büyütmeyecek ki hep annenin sırtında. Sakın kendini hazır hissetmeden yapma
evet öyle yani 2 yeğenim vsr ikisi de bebek küçük olan doğduğu zaman onların evinde kaldım ben yardım için. geve 2 saatte bir uyandığını görünce çıldırdım. bizim bebeğe özel sanıyordum her bebek böyleymiş. ben tahammül edemem sanırım. ama annelikte de hormonlar insanı manipüle ettiği için bir şekilde yapıyorsun onun da farkındayım. ben de bebek istiyorum tabii ki ama zamanı gelince. o da tamam diyor ama ben konuyu bile açmasın istiyorum. etrafımızda da herkes çocuk yapıyor bu ara. haliyle mecburen açılıyor. biri hamile dediğinde bile sinirleniyorum
 
geçmiş olsun size de umarım ikimiz de şifa buluruz huzura kavuşuruz. ben yeni böyleyim dayanamıyorum. şuan antidepresan kullanamıyorum ama doktor yazdı. ilaçsız terapi düşündüm ama sanırım ihtiyacım var. kararsızım hala. onu haklı çıkarmaya çalışmak istemiyorum ama evet bilmiyor. 3-4 aydır sürekli Şehirdışında. en son 1 ay önce beraber tatile gittik orada oldukça mutluydum aksine bana ne güzel enerjin değişmiş çok mutlusun dedi ondan önce yine kendimi başarısız gördüğüm için üzülüyordum. ebet tam olarak farkında değil. zaten hemen yapalım demiyor hazır ol diyor. ama ben konuyu açmasına bile tahammül edemez hale geldim
Psikoloğunuz da ilaç kullanımını destekliyorsa ve suicide düşünceleriniz varsa kesinlikle ama kesinlikle vakit kaybetmeyen ilaca başlayın derim. Çünkü ilaçlar da ha diyince etki etmiyor minimum bir ay kullanmak gerek zaten yan etkileri de oluyor ister istemez. O da insanı bi nebze yıpratıyor. Öz bakım çok önemli bu tarz hastalıklarda. Kendinize bebek gibi bakacaksınız. Ben çok şükür normale döndüm diyebilirim daha önce hiç yaşamadığım birşey. Ama geri gelmesinden korkuyorum. Çevremde beni strese sokan kimseyi istemiyorum artık. Yakın çevremi net bir şekilde uyardım bu konuda. Bence siz de benzer bir konuşma yapabilirsiniz
 
Psikoloğunuz da ilaç kullanımını destekliyorsa ve suicide düşünceleriniz varsa kesinlikle ama kesinlikle vakit kaybetmeyen ilaca başlayın derim. Çünkü ilaçlar da ha diyince etki etmiyor minimum bir ay kullanmak gerek zaten yan etkileri de oluyor ister istemez. O da insanı bi nebze yıpratıyor. Öz bakım çok önemli bu tarz hastalıklarda. Kendinize bebek gibi bakacaksınız. Ben çok şükür normale döndüm diyebilirim daha önce hiç yaşamadığım birşey. Ama geri gelmesinden korkuyorum. Çevremde beni strese sokan kimseyi istemiyorum artık. Yakın çevremi net bir şekilde uyardım bu konuda. Bence siz de benzer bir konuşma yapabilirsiniz
intihar düşüncesi yok ama mutsuzum yemek yemiyorum uyumuyorum enerjim yok susmayan iç sesim var kendimi yetersiz görüyorum geçmişe takılıp kalıyorum hiçbir şeye kimseye tahammül edemiyorum. belki de haklısınız oturup uyarmam lazım. ayrılık daha kötü mü yapar bilmiyorum ama böyle giderse biter yani
 
intihar düşüncesi yok ama mutsuzum yemek yemiyorum uyumuyorum enerjim yok susmayan iç sesim var kendimi yetersiz görüyorum geçmişe takılıp kalıyorum hiçbir şeye kimseye tahammül edemiyorum. belki de haklısınız oturup uyarmam lazım. ayrılık daha kötü mü yapar bilmiyorum ama böyle giderse biter yani
İçinizdeki sesi susturmaya çalışmayın nacizane tavsiyem. Siz bastırdıkça daha da palazlanıp iyice zihninizi esir alır. Derin bi nefes alın tamamen şefkatle dinleyin bakalım neler diyor size ne anlatmaya çalışıyor. Olumsuz düşünceleriniz olduğunda kendi kendinize cevap verin "hayır bu yanlış bir düşünce ve doğrusu bu çünkü .......(burda mantıklı argümanınızı sunun)" gibi gibi. Kilit nokta kendinize kızmamanız ve ne duyarsanız duyun şefkatle cevap vermeniz. Düşünce akışına müdahale etmeyin ama girdabına da kapılmayın. Dışardan biri gibi izleyin dinleyin sadece. Bazı düşünceler vardır bunlar aklınızdan geçtiği an gözlerinizin dolmasına veya kötü hissetmenize sebep olurlar. Bunlar hangi düşünceler bunu anlamaya çalışın. Kilit düşüncelerinizi bulup şefkatle düzzelttikçe kendinizi çok çok daha iyi hissedeceksiniz. Gün içinde biraz vakit ayırsanız yeter. Bazen zihin yorgun olur yapmak istemeyebilirsiniz bu da çok normal. Zaman geçtikçe yapmayı daha iyi öğrenirsiniz. Spor yapıp kas geliştirmek gibi düşünün
 
İçinizdeki sesi susturmaya çalışmayın nacizane tavsiyem. Siz bastırdıkça daha da palazlanıp iyice zihninizi esir alır. Derin bi nefes alın tamamen şefkatle dinleyin bakalım neler diyor size ne anlatmaya çalışıyor. Olumsuz düşünceleriniz olduğunda kendi kendinize cevap verin "hayır bu yanlış bir düşünce ve doğrusu bu çünkü .......(burda mantıklı argümanınızı sunun)" gibi gibi. Kilit nokta kendinize kızmamanız ve ne duyarsanız duyun şefkatle cevap vermeniz. Düşünce akışına müdahale etmeyin ama girdabına da kapılmayın. Dışardan biri gibi izleyin dinleyin sadece. Bazı düşünceler vardır bunlar aklınızdan geçtiği an gözlerinizin dolmasına veya kötü hissetmenize sebep olurlar. Bunlar hangi düşünceler bunu anlamaya çalışın. Kilit düşüncelerinizi bulup şefkatle düzzelttikçe kendinizi çok çok daha iyi hissedeceksiniz. Gün içinde biraz vakit ayırsanız yeter. Bazen zihin yorgun olur yapmak istemeyebilirsiniz bu da çok normal. Zaman geçtikçe yapmayı daha iyi öğrenirsiniz. Spor yapıp kas geliştirmek gibi düşünün
teşekkür ederim tavsiyeler için deneyecegim. bakalım terapi be duruma getirecek beni
 
X