ben 23 yaşında, 1.72 boyunda bir bayanım. kilomu tam olarak bilmiyorum ama hiç kilolu değilim hatta idealim. saçlarım doğal kızıl ve belime kadar. yüzümde bir tanecik çil, sivilce, siyah nokta vs yok, bebek yüzlüyüm. sanırım güzelim. daha doğrusu güzeldim.
hiç tanımadığım insanlar beni yolda durdurup '' aaaa sen ne güzelsin öyle'' der, maşallah çekerlerdi.
neyse. ben doğal güzeldim ve makyaja, giyim kuşama çok önem vermezdim. biraz yapı meselesi, biraz da öğrencilik, 1 yıldır da işsizlik vs.
1.5 yıllık bir ilişkim var. sevgilim 30 yaşında. şimdiye kadar belki elli tane sevgilisi olmuştur. ayrıca sevgilim hiç yakışıklı değil ve yanımda çok yaşlı duruyor. ben onun kalbine bayılıyorum. ona bu düşüncemi hiç söylemedim. tarafımdan sürekli yüceltilmek istiyor. bu isteğini hep karşılıyorum. kendini dört dörtlük zannediyor. onu ben de övüyorum, o da övüyor.
b ilişkiye başladığımızdan beri giyimimden kuşamımdan, fiziğimden, zevkimden hiç memnun olmadı. bana başkalarını örnek gösterdi vs. oğlan çocuğu gibi giyiniyormuşum, popom büyükmüş,ayaklarım çirkinmiş, saçıma neden fön çekmiyormuşum vs. ben hakaret olarak algıladım, çünkü kırıcı bir dil kullandı. ağladığım bile oldu. 2 hafta kadar önce ona bunu söyledim. benden özür diledi. kırmak için söylemedğini, kırıldığımın farkında olmadığını, bundan sonra bana bu konuda hiçbir şey söylemeyeceğini, beni her haliyle beğendiğini vs söyledi. gerçekten o günden beri de hiçbir şey söylemedi. ama ben onunla konuşmaya çok ama çok geç kalmışım.
resmen psikolojim bozulmuş. sokağa çıkınca milletin üstüne başına bakmaktan kndimi alamıyorum. kıyafetlerimi hiç beğenmiyorum. alışveriş yaptığımda giydiğim yakışmamış gibi geliyor. kendimde hep kusur arar oldum. bakışlarım bile değişti açıkçası.
ben beni tanımayan insanlar övsün istemiyorum. sevgilim beğensin beni yere göğe sığdıramasın... bi kadın daha ne ister
şu an kendimi sokağa atıp ne bulursam alasım var ama işsizim de
onunla bu konuyu konuşsam artık faydası yok, çünkü konuştum. artık derdim onun beni beğenmesi de değil, kendime küstüm. bi de ben tişört, etek vs giymiyorum. pantolon ve uzun kollu giyiyorum. açık giyinmek istemiyorum açıkçası.
artık sevgilime de sebepsiz yere soğuk davranmaya başladım. gerçekten ona karşı samimi olmak içimden gelmiyor. resmen kırdı beni. kendime küstüm.
ben psikolojimi nasıl düzelticem, kendimle nasıl barışıcam arkadaşlar?
ne yapıcam? babamla konuşuyorum belki aileler tanışacak artık ne olacak şimdi?
bazen bunun ayrılık sebeevlenirsen onla sana hayati dar eder birsk sakin bak kardesim birak o afamibevei bile olduğunu düşünüyorum. onu terk edersem kendimi affedecekmişim gibi geliyor.
duygularım neden bu kadar karıştı?
çok mu abartıyorum?