Benim de benzer bir dönemim olmuştu.
Evden proje bazlı çalışıyordum ve sürekli bilgisayar başındaydım, yalnızdım, vampir gibi geceleri yaşayıp güneş doğunca yatıyordum, aynen sizin gibi banyo yapmaya dahi üşeniyordum. Dış dünya ile ilişkim siparişlerimi eve getiren insanlarla ve kasiyerlerle falan sınırlıydı.
Nasıl aştın derseniz, sporla. Önce yürüyüşe başladım, güneş doğunca yatağa girmek yerine bi kahve içip yürüyüşe çıktım. Özellikle deniz veya su kenarında yürümek insana iyi geliyor. Belli bir tempodan sonra vücut zaten adrenalini endorfini basıyor, hem kendinizi çok iyi hissediyorsunuz, hem de müptelası oluyorsunuz. Sonra DVDler, başka spor programları şunlar bunlar derken mutlu, ruhen ve bedenen sağlıklı bir insan olup çıktım desem yeridir, yoksa o gidişle en yakın mağaraya taşınmak veya maymuna geri dönmek zorunda kalacaktım sanırım
Bence de bir psikoloğa danışmalısınız ama harekete de geçin, inanın işe yarıyor.
Teşekkür ederim. Halsizliğimin sebebini bilemediğim için randevu aldım hastaneye test yaptırcam. İnternetten arastırdım biraz kansızlık vs. sürekli halsizlik yapıyormus. BakalımGelismeler var gordugume gore.
Cok sevindim senin adina canim.
full tempo devamm
Herkesin hayatta pişmanlıkları vardır 18 yaşımda verdim ben o kararı. Evimden uzaktaydım her sabah annemin uyandırmasına alısmısken birden yalnız kaldım şehir dısında. Kampüs eski askeriyeydi Edirne çok soguk olur Aralık ayında kaloriferler yanmıyordu. Aynı zamanda çok uzakdı yerleşim yerine. Tekrar sınava hazırlanırım iyi bi bölüm tercih ederim umuduyla dönmüştüm evime. Ama beklenen şeyler olmuyor bazen. 4 yıl önce bu halde olcagımı söyleseydiniz gülerdim benmi asosyal olcam? diye. Ama olmaz dediklerimiz oluyor bazen.Universteyi birakinca mukemmel bi hayatmi bekliyordunuz...
Mimari dekoratif sanatlar okuyordum. Evet bence de iş kesin çözüm gibi gözüküyor. en azından sosyalleşmek açısından bakalım yarın bi adım atmaya karar verdim. Umarım sonuçları iyi olur :))