Sanırım kendimi çok hırpalıyorum

nazlideniz · 2 Aralık 2016

_angela_ .!.:
Zor bir süreç evet ama çevremde bu süreci kolaylaştıran çok insan oldu aslında. Bu da biraz şuna doğru evrildi: Çocuğum için daha çok çabalamalıyım, böyle bir ortamda benim katkım daha fazla olmalı çünkü ben anneyim. Bu düşünce hali bir ay kadar sürdü ve o ay zaten ben kendimden geçtim vericilikte. Sonra, bu hali aştım.

Durumumdan daha kötüsünü düşünüp şükrederek yaşayan bir insanım zaten, ama bu konuda bu düşünce biçimi inanın hiç işe yaramadı. Annem de sizin söylediklerinizi söyledi sürekli. "Sende ne var be kızım, rahat batıyor sana" dedi... İşte bi "Anneme bırakabiliyorsun, bakıcı seçmek gibi bir zorluk yaşamıyorsun, hadi bundan faydalan" diyorum ama o da vicdan azabı-suçluluk duygusu ile paramparça oluyorum. Bir kısır döngü halini aldığını fark ettiğimizde, eşimle birlikte doktorun yolunu tuttuk işte. Düşünecek olursak bir doktor desteğinden mahrum anneler dahi var... Da işte, benim durumumu değiştirmiyor onlara bakmak. Hatta daha çok üzüyor.

Şu hayatta herşey insanın kendi elinde.Beynine en iyi sen hükmedersin.Allah bugünlerini aratmasın.Ben her zaman en iyi terapinin şükretmek olduğuna inanırım.Çocuğun için sen zaten hayat boyu çabalayacaksın.Şu an ki düşüncelerin bile onun için bir çaba aslında.Çocuk gelişimiyle ilgili kitaplar alıp okuyabilirsin.Çocuk mağazalarını gezebilirsin.Hem yürüyüş yapmış olur,hem de çocuğun için bir uğraşta olduğun için daha gönül rahatlığı yaşarsın.Annen ve bebeğinle dışarıya çıkabilirsin.İlk yarım saat yarım saat.Çocuk ağladığı durumda annen yardımcı olur.Zamanla alışırsın.Bebekte dışarıya ve kalabalığa alışır.Ufak çaplı ev oturmalarına gidebilrisin bebeğinle.Ya da bir arkadaşınla cafede oturabilirsin bebeğinde yanında.Zamanla yarım saat bırakır gidersin.Yani bunlar bir süreç.Aşılmayacak bir şey değil.Kendini hasta psikolojisine sokma.Bu durumu zorlaştırır.

AdAm_OLaCaK_KIZ · 2 Aralık 2016

Bende de oldu angela, benim bide babamın vefatı ile kesişti hepten berbatlaştı, ücretsiz izindeydim, aynı korkuları yaşadım burnumdan gelir diye çıkmadım gezmedim, annenin ruh halinden bebek etkiler derlerdi hep,yaw he he der geçerdim ama doğruymuş ne zaman amaaaan salla dedim oğlum da ben de rahatladık

Mükemmel anne olmaya çalışma ağlarsa ağlar,ağlar susar yerse yer yemezse acından ölecek değil bu bollukta, böyle düşün zamanla vücudun da ruhun da anneliğe bu yeni dinamiğe alışacak

Yokuspokus · 2 Aralık 2016

choccywhoccydoodah .!.:
Bende aynılarını yaşadım neredeyse. Doktorum doğumuma gelemedi ,hiç tanımadığım birileriyle acil sezeryana alındım,üstelik bebek nefes alamaz,suyu bitti dediler bana düşünün. Çıktım ameliyathanede ayılınca doktorumuda görünce hüngür hüngür ağladım. Uzun zaman doktora kızdım,hatta 1 hafta sonraki kontrolüme gitmek dahi istemedim. 4 yıl geçti üstünden şimdi hiçbirşey umurumda değil kızım sağlıklı ya,geriye dönüp bakmıyorum.
Bende fazla kilo aldım,şu an ideal kiloma ulaştım ama yalan yok zor oldu vermek,insülin direnci ve tiroit yavaş çalışması sebebiyle. Doğumdan sonra uzun zaman üzülmüştüm kiloma,verememe ama şimdi dönüp bakınca keşke üzmeseymişim kendimi diyorum.
Ben uzun süre endişeyle yaşadım. Eşim işe ggiderken üzülüyordum ya kaza yaparsa ya başına birşey gelirse diye içime bir yumru oturuyordu.
Kızım konusunda da kilo almadıysa endişe sebebiydi,yada boyu az uzadıysa,fazla ağlıyorsa herşey ama herşey endişe etmem için sebepti.Kızım ağlardı ben ağlardım.
22 ay eemzirdim,sütten keserken üzüldüm haksızlık ediyorum dedim. Bağımız kopar diye üzüldüm,korktum. Çok bağlıydı nasıl bırakacaktık,üzüle üzüle kestim,şimdi pişmanmıyım hayır ama o dönem üzülmüştüm.
2.5 yyaşındayken yarım gün anaokuluna başladı,arkadaşı yoktu,sokaktan çocuk çeviriyordu kardeş gel oynayalım diyerek,bir cesaret yanlız olmasın,sosyalleşsin dedim,onu bırakıp eve geldim yine ağladim hüngür hüngür. Şimdi pişmanmıyım dersen hayır değilim. O mutlu ben mutlu.
Muhakkak hepimiz yaşıyoruz aynı duyguları,aynı yollardan geçiyoruz ama inanın,bunların hepsi süreç,geçiyor alışıyoruz.
Anne dinlenemez,kafasını dağıtamazsa çocuğada yansıyor. O 1 saat size iyi gelecek,dolaylı yoldanda inanın evladinıza iyi gelecek.
Sağlıkla büyütün bebeğinizi.

Amin.

İnşallah alışırım. Sizin doğum da çok sarsıcı geçmiştir eminim, son anda yaşanan bir doktor değişikliği ile güven duygusu sıfırlanmıştır. Ben kendi doktoruma dahi kolay kolay bırakamamıştım kendimi, sizinkini hayal dahi edemiyorum.

ciceklientari .!.:
Benim önerim bebekle dışarı çıkmaya yürüyüşe alışverişe çikmaniz olur

Bebekli hayata alismak hemde bebegi kendi yasantiniza alistirmak icin.

Asiri soguk ve sagnak yagmur disinda disari cikmanizda bi sakinca yok
Uyku saatine gore ayarlayin ilk etapta
Pusette uyumaya alisir zaman icinde

Kilo verdikce de kendinizi iyi hissedersiniz yavas yavas acele etmeden verin
Bol su hafif egzersiz gec saatte yememeye dikkat ederek baslayin

Her ne kadar takılmamaya çalışsam da itiraf etmeliyim ki kilo da beni olumsuz etkiliyor evet.
Ek gıdalara bir başlasak süt olsun diye ekstra yemelerim azalır.
Uyku saati tam oturmadı henüz, bi emin olsam ona göre planlayacağım.

Yokuspokus · 2 Aralık 2016

AdAm_OLaCaK_KIZ .!.:
Bende de oldu angela, benim bide babamın vefatı ile kesişti hepten berbatlaştı, ücretsiz izindeydim, aynı korkuları yaşadım burnumdan gelir diye çıkmadım gezmedim, annenin ruh halinden bebek etkiler derlerdi hep,yaw he he der geçerdim ama doğruymuş ne zaman amaaaan salla dedim oğlum da ben de rahatladık

Mükemmel anne olmaya çalışma ağlarsa ağlar,ağlar susar yerse yer yemezse acından ölecek değil bu bollukta, böyle düşün zamanla vücudun da ruhun da anneliğe bu yeni dinamiğe alışacak

Başınız sağ olsun, çok zor...Karma karışık duygularla...

Yetememe hissini aştım, mükemmellikten ziyade bu hal takıntı haline varan bir korku ile besleniyor. "Bir zarara uğrar mı, kötü mü olur, canı mı yanar" vs... Bir başka yorumda daha dediğim gibi son kontrolüne kadar çocuğu kucağıma alıp merdiven inemiyordum ya düşersem bebeğim zarar görürse diye... Kırk saatte ancak hareket ediyordum-ediyorum. Ve evet o ruh hali olayı doğru. Bende susmayan bebek, babasında susuyor çoğu kez ve eşim "Sadece biraz sakin ol, bende susmasının sebebi bu" diyor.

Fark ediyorum ki hep bi planlama çabam var, yorumlarımda bile ortaya çıkıyor. "Amaaan" demeyi çok istiyoum hoff..

AdAm_OLaCaK_KIZ · 2 Aralık 2016

_angela_ .!.:
Başınız sağ olsun, çok zor...Karma karışık duygularla...

Yetememe hissini aştım, mükemmellikten ziyade bu hal takıntı haline varan bir korku ile besleniyor. "Bir zarara uğrar mı, kötü mü olur, canı mı yanar" vs... Bir başka yorumda daha dediğim gibi son kontrolüne kadar çocuğu kucağıma alıp merdiven inemiyordum ya düşersem bebeğim zarar görürse diye... Kırk saatte ancak hareket ediyordum-ediyorum. Ve evet o ruh hali olayı doğru. Bende susmayan bebek, babasında susuyor çoğu kez ve eşim "Sadece biraz sakin ol, bende susmasının sebebi bu" diyor.

Fark ediyorum ki hep bi planlama çabam var, yorumlarımda bile ortaya çıkıyor. "Amaaan" demeyi çok istiyoum hoff..

Gözünün önünde düştüğü olacak, nerden kaydı gitti bu çocuk diyeceksin babasıyla ben ikimiz birden başındayken ağzını vurdu kanatti dudağını, olmasa iyi ama oluyo hatta ne kadar sakınırsan o kadar çok oluyor, değişik

Elbette saldım çayıra mevlam kayırada olma ama kendini de kasma eskiler der ya düşe kalka büyüyo cidden öyle,emekleme yürüme kosma hepsi bolca düşme kalkma demek

choccywhoccydoodah · 2 Aralık 2016

_angela_ .!.:
Amin.

İnşallah alışırım. Sizin doğum da çok sarsıcı geçmiştir eminim, son anda yaşanan bir doktor değişikliği ile güven duygusu sıfırlanmıştır. Ben kendi doktoruma dahi kolay kolay bırakamamıştım kendimi, sizinkini hayal dahi edemiyorum.

Her ne kadar takılmamaya çalışsam da itiraf etmeliyim ki kilo da beni olumsuz etkiliyor evet.
Ek gıdalara bir başlasak süt olsun diye ekstra yemelerim azalır.
Uyku saati tam oturmadı henüz, bi emin olsam ona göre planlayacağım.

Alışırsınız.
İnsan ilk kez kendinden çok sevdiği ve savunmasız ,korunmaya,bakıma muhtaç minnacık yavrusunu alınca kucağına,kaygı,korku ,koruma içgüdüsü,endişe hepsiyle yaşamaya alışıyor.
Doğum benim ilk büyük operasyonumdu birde,suyum gelmişti normal doğuracağım diye gittim zaten ,hala irkiliyorum aklıma geldikçe hafiften . O iki günü zor geçirdim hastanede eve zor attım kendimi. Gerçekten benim için çok kötü bir deneyimdi ama inanın artık eskisi kadar etkilenmiyorum aklıma gelince,sonuca odaklanıyorum çünkü artık.

Yokuspokus · 2 Aralık 2016

AdAm_OLaCaK_KIZ .!.:
Gözünün önünde düştüğü olacak, nerden kaydı gitti bu çocuk diyeceksin babasıyla ben ikimiz birden başındayken ağzını vurdu kanatti dudağını, olmasa iyi ama oluyo hatta ne kadar sakınırsan o kadar çok oluyor, değişik

Elbette saldım çayıra mevlam kayırada olma ama kendini de kasma eskiler der ya düşe kalka büyüyo cidden öyle,emekleme yürüme kosma hepsi bolca düşme kalkma demek

Evet, düşecek kalkacak. Düşündüm de her düşmesinde "Vay çocuum" diye yanına koştursam, panik olsam aynı korkuları çocuğa da işlemiş olacağım. Üstelik hayatının her anında abartı ilgi bekleyen bir insan da olacak.

Burada yerleşik yabancı komşularımız da var görüyorum çocuklarını gözleriyle takip ediyorlar sadece. İki üç sıyrık bile olsa çocuklarının dizinde, ellerinde pamuklarla koşmuyorlar. Ben de böyle olurum bi bebem olsa derdim. Şimdi kendimi tanıyamıyorum inan.

Artık bi şekilde doktorun dediklerini ittire kaktıra da olsa yapacağım, evden daha sık uzaklaşmaya çalışacağım, olmaz çünkü böyle.

ZeyMurEl · 2 Aralık 2016

Aynılarını yaşadım Normalde çok rahat biriyim ama lohusalık ve sonraki 4-5 ayı çok felaket geçirdim. Kariyer, kariyer diyen ben işimi bıraktım ki normalde 3-4 aylık bebeğini bırakıp işe gidemeyenlere ne var ya, bi senin bebeğin mi var, git çalış derken üstelik. Kızımı bırakıp gidemiyordum, ağlar mı, bakana eziyet eder mi, bir şey olur mu? Aslında ben bunları yaptıkça o daha da çok bana bağlandı ve sonra 1 yaşına kadar sıktık birbirimizi. Hani belli bir süre sonra aşsan da bu duyguları, birine teslim etsen de artık bebek bağımlı oluyor sana ve daha beter ağlıyor.

Ara ara bırak çık, güvendiğin birileri olsun. Ağlasa da bir şekilde sustursunlar, sensizliği öğrensin. Önce 1 saat olur, sonra 2 saat, yavaş yavaş o da alışır yokluğuna. Eğer bu süreç uzarsa ileride bağımlılık hiç bitmiyor maalesef. Sonuçta bebeğini cami avlusuna bırakıp kaçmıyorsun, alt tarafı bir kaç saat. Emzirir, doyurursun sonra teslim edersin çıkar bir yerde eşinle çay kahve içersin. O sürede bakan kişi seni aramasın bile, arasa da sorun yok desin. Kafan rahat olsun.

Bir süre sonra normalleşiyor onu bırakmak, suçluluk hissi kalmıyor, psikoloji düzeliyor. Daha 2-3 aylık tanımadığı bakıcılara bırakanlar var canım ya, onlar ne yapsın? Sen sadece birkaç saat bırakacaksın.

Shizuka- · 2 Aralık 2016

Bende bazı sebeplerden dolayı dün ilk kez şubatta 2 yaşına giricek olan oğlumu anneme bıraktım.

Artık biraz dinleneyim. Kendime bi geleyim dedim ama ne mümkün ?

Dünden beri arıyorum oğlum telefonu alıyor hep "anne " diyor içim gidiyor .

Bu akşam gidip alıcam evet rahat vermicek diğer oğlumla beraber derslerde yığılıp gelicek üstüme ama yapıcak bişi yok

Rabbim yokluklarını göstermesin.

Ama sizinki küçükmüş 3 saat bıraksan hiç bişe olmaz.

Sende kaportayı sağlam tutarsın böylelikle

ciceklientari · 2 Aralık 2016

_angela_ .!.:
Amin.

İnşallah alışırım. Sizin doğum da çok sarsıcı geçmiştir eminim, son anda yaşanan bir doktor değişikliği ile güven duygusu sıfırlanmıştır. Ben kendi doktoruma dahi kolay kolay bırakamamıştım kendimi, sizinkini hayal dahi edemiyorum.

Her ne kadar takılmamaya çalışsam da itiraf etmeliyim ki kilo da beni olumsuz etkiliyor evet.
Ek gıdalara bir başlasak süt olsun diye ekstra yemelerim azalır.
Uyku saati tam oturmadı henüz, bi emin olsam ona göre planlayacağım.

Süt olsun diye ekstra yemenize gerek yok
Saglikli seyler yiyin gec yemeyin bol su icin yeter
Emzirmek ekstra kalori de yaktiriyor
Bunu avantaja cevirin

Disarida aglasa da bu kadar gerilmeyin
Bebek bu aglar susar
Sokakta aglayan ne ilk ne son bebek sizinki olacak

O kuafore de en yakin zamanda tekrar randevu alin
Bende kuaforden cikinca kendimi cok iyi hissederim
Hersey daha kolay gelir gozune

Birde nolur tadini cikar
Naparsan yap olcak olan olur
Bebegin birdaha bu gunlere geri donmeyecek

GAD2015 · 2 Aralık 2016

çalıan ve işi bırakmama zorunda olan bir anneyım kızım 15 aylık ıkıncıye hamıleyım rahat ve okadar sakınımkı bu da kızıma yansıdı. sezeyan ile doğum yaptım annem ve eşim vardı yanımda 3. gün ağrılarımla kalktım sureklı yurudum evın içinde ve bebeğimin her ihtiyacını kendım karşıladım hastahane kontrollerıne gıttık hiç endişem korkum olmadı benım kafama takılanları dr sorardım. bir aylıkken avm gittim anneme gıttım anneme bırakıp yuruyuş yaptım emzırıyordum hala emzırıyorum ama sut olsun dıye sadece bol su içtim kılolarımdan 3 ay olmamıştı kurtuldum. ne kadar evham yaparsak uzerıne tıtrersek okadar hata yapıyoruz ve huysuz hatta kolık cocuk yapıyoruz. ağladıgında gazı oldugunu bılıyoruz masaj yapıp sıcak tutup yatagında sakınleştırdık hıç kucaktan kucaga yapmadık sakın sakın konuştuk anladığını dusunuyorum. 4,5 aylıkken anneme bırakıp yarımgun çalışmaya başladım zorunda olduğumu bıldığım için belkı her attığım adımı evden çıkmadan kızıma anlattım hala anlaıyorum gıdış geliş saatlerımı bılıyor artık. inşallah ikincidede aynı sakınlığımı korurum.

Yokuspokus · 2 Aralık 2016

ZeyMurEl .!.:
Aynılarını yaşadım Normalde çok rahat biriyim ama lohusalık ve sonraki 4-5 ayı çok felaket geçirdim. Kariyer, kariyer diyen ben işimi bıraktım ki normalde 3-4 aylık bebeğini bırakıp işe gidemeyenlere ne var ya, bi senin bebeğin mi var, git çalış derken üstelik. Kızımı bırakıp gidemiyordum, ağlar mı, bakana eziyet eder mi, bir şey olur mu? Aslında ben bunları yaptıkça o daha da çok bana bağlandı ve sonra 1 yaşına kadar sıktık birbirimizi. Hani belli bir süre sonra aşsan da bu duyguları, birine teslim etsen de artık bebek bağımlı oluyor sana ve daha beter ağlıyor.

Ara ara bırak çık, güvendiğin birileri olsun. Ağlasa da bir şekilde sustursunlar, sensizliği öğrensin. Önce 1 saat olur, sonra 2 saat, yavaş yavaş o da alışır yokluğuna. Eğer bu süreç uzarsa ileride bağımlılık hiç bitmiyor maalesef. Sonuçta bebeğini cami avlusuna bırakıp kaçmıyorsun, alt tarafı bir kaç saat. Emzirir, doyurursun sonra teslim edersin çıkar bir yerde eşinle çay kahve içersin. O sürede bakan kişi seni aramasın bile, arasa da sorun yok desin. Kafan rahat olsun.

Bir süre sonra normalleşiyor onu bırakmak, suçluluk hissi kalmıyor, psikoloji düzeliyor. Daha 2-3 aylık tanımadığı bakıcılara bırakanlar var canım ya, onlar ne yapsın? Sen sadece birkaç saat bırakacaksın.

Bu açıdan düşünmemiştim çok doğru diyorsun, belki bu psikolojiyi yeneceğim ama gitgide ayrılıklar benim için kolaylaşırken, bebeğim için zorlaşacak. Ne kadar çabuk üstesinden gelirsem o kadar iyi.
Ya bırak bakıcıyı anneme huzur vermiyorum ki, kadının tepesinde "Ne içirdin çocuğa, şekerli su mu verdin, oturtarak tutmadın değil mi, neden ağlıyor bu yine" vs vs... Kadın "Eh be ne halin varsa gör" dese şaşmam.
Ben gideyim ya, resim kursuna atayım kendimi, mutlu ağaççıklar çizeyim.

Birfidandik .!.:
Bende bazı sebeplerden dolayı dün ilk kez şubatta 2 yaşına giricek olan oğlumu anneme bıraktım.

Artık biraz dinleneyim. Kendime bi geleyim dedim ama ne mümkün ?

Dünden beri arıyorum oğlum telefonu alıyor hep "anne " diyor içim gidiyor .

Bu akşam gidip alıcam evet rahat vermicek diğer oğlumla beraber derslerde yığılıp gelicek üstüme ama yapıcak bişi yok

Rabbim yokluklarını göstermesin.

Ama sizinki küçükmüş 3 saat bıraksan hiç bişe olmaz.

Sende kaportayı sağlam tutarsın böylelikle

Amin.

3 saat demek en az 12 kez evi aramam demek.
Bu aramaları da bırakmak gerek.
Kaportaya bi boya şart oldu. :)

ciceklientari .!.:
Süt olsun diye ekstra yemenize gerek yok
Saglikli seyler yiyin gec yemeyin bol su icin yeter
Emzirmek ekstra kalori de yaktiriyor
Bunu avantaja cevirin

Disarida aglasa da bu kadar gerilmeyin
Bebek bu aglar susar
Sokakta aglayan ne ilk ne son bebek sizinki olacak

O kuafore de en yakin zamanda tekrar randevu alin
Bende kuaforden cikinca kendimi cok iyi hissederim
Hersey daha kolay gelir gozune

Birde nolur tadini cikar
Naparsan yap olcak olan olur
Bebegin birdaha bu gunlere geri donmeyecek

Evet. Annemin dediği gibi "Tadını çıkar" ...
Emzirme durumu şöyle; ekstra yemek derken sütün niteliğini arttırma çabasındayım besleyici olsun diye.
Normalde yemediğim seçtiğim besinleri de yiyorum şimdi. Tabi kontrollerde 1 kilo aldığımı görmüştüm, bu da beslenme konusunda da bir yerde hata yaptığımı gösteriyor. Tatlılara abanıyorum azcık

Kuaför işini kesinlikle atlamamalıyım, teşekkür ederim yorumlar için.

Shizuka- · 2 Aralık 2016

_angela_ .!.:
Bu açıdan düşünmemiştim çok doğru diyorsun, belki bu psikolojiyi yeneceğim ama gitgide ayrılıklar benim için kolaylaşırken, bebeğim için zorlaşacak. Ne kadar çabuk üstesinden gelirsem o kadar iyi.
Ya bırak bakıcıyı anneme huzur vermiyorum ki, kadının tepesinde "Ne içirdin çocuğa, şekerli su mu verdin, oturtarak tutmadın değil mi, neden ağlıyor bu yine" vs vs... Kadın "Eh be ne halin varsa gör" dese şaşmam.
Ben gideyim ya, resim kursuna atayım kendimi, mutlu ağaççıklar çizeyim.

Amin.

3 saat demek en az 12 kez evi aramam demek.
Bu aramaları da bırakmak gerek.
Kaportaya bi boya şart oldu. :)

Evet. Annemin dediği gibi "Tadını çıkar" ...
Emzirme durumu şöyle; ekstra yemek derken sütün niteliğini arttırma çabasındayım besleyici olsun diye.
Normalde yemediğim seçtiğim besinleri de yiyorum şimdi. Tabi kontrollerde 1 kilo aldığımı görmüştüm, bu da beslenme konusunda da bir yerde hata yaptığımı gösteriyor. Tatlılara abanıyorum azcık

Kuaför işini kesinlikle atlamamalıyım, teşekkür ederim yorumlar için.

Kesinlikle çok arıyorsunuz.

Hiç lüzumu yok canınıza yazık,bunlar birikiyor sonra çıkıyor acısı kendimden biliyorum.

Hayırlısı olsun :)

DepresifPolyanna · 2 Aralık 2016

_angela_ .!.:
Annem çok uyarıyor, tadını çıkar, bırak akışına, çocuk bu ağlayacak tabi başka bildiği bir şey yok ki vs. diye. İşte, başka annelerden de duymaya ihtiyacım vardı.

Annen çok haklı. Bebek halleri çabuk geçiyor. Tadını çıkar bu günlerinin.

Sanırım kendimi çok hırpalıyorum

Ayrıntılı Düzenleme

nazlideniz

Popüler Üye

AdAm_OLaCaK_KIZ

...Kararlı itaatsizlik...

Yokuspokus

Nope thanks

Yokuspokus

Nope thanks

AdAm_OLaCaK_KIZ

...Kararlı itaatsizlik...

choccywhoccydoodah

Nirvana

Yokuspokus

Nope thanks

ZeyMurEl

Hamdım, pişiyorum, yanmaya daha çok var...

Shizuka-

Yerine sevemem..

ciceklientari

Guru

GAD2015

herşey Rabbimin izniyle güzel olacak

Yokuspokus

Nope thanks

Shizuka-

Yerine sevemem..

DepresifPolyanna

Ö♡S

Benzer Konular

Sanırım kendimi çok hırpalıyorum

Popüler Üye

...Kararlı itaatsizlik...

Nope thanks

Nope thanks

...Kararlı itaatsizlik...

Nirvana

Nope thanks

Hamdım, pişiyorum, yanmaya daha çok var...

Yerine sevemem..

Guru

herşey Rabbimin izniyle güzel olacak

Nope thanks

Yerine sevemem..

Ö♡S

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency