Bu açıdan düşünmemiştim çok doğru diyorsun, belki bu psikolojiyi yeneceğim ama gitgide ayrılıklar benim için kolaylaşırken, bebeğim için zorlaşacak. Ne kadar çabuk üstesinden gelirsem o kadar iyi.
Ya bırak bakıcıyı anneme huzur vermiyorum ki, kadının tepesinde "Ne içirdin çocuğa, şekerli su mu verdin, oturtarak tutmadın değil mi, neden ağlıyor bu yine" vs vs... Kadın "Eh be ne halin varsa gör" dese şaşmam.
Ben gideyim ya, resim kursuna atayım kendimi, mutlu ağaççıklar çizeyim.
Amin.
3 saat demek en az 12 kez evi aramam demek.
Bu aramaları da bırakmak gerek.
Kaportaya bi boya şart oldu. :)
Evet. Annemin dediği gibi "Tadını çıkar" ...
Emzirme durumu şöyle; ekstra yemek derken sütün niteliğini arttırma çabasındayım besleyici olsun diye.
Normalde yemediğim seçtiğim besinleri de yiyorum şimdi. Tabi kontrollerde 1 kilo aldığımı görmüştüm, bu da beslenme konusunda da bir yerde hata yaptığımı gösteriyor. Tatlılara abanıyorum azcık
Kuaför işini kesinlikle atlamamalıyım, teşekkür ederim yorumlar için.
Normalde çok rahat biriyim ama lohusalık ve sonraki 4-5 ayı çok felaket geçirdim. Kariyer, kariyer diyen ben işimi bıraktım ki normalde 3-4 aylık bebeğini bırakıp işe gidemeyenlere ne var ya, bi senin bebeğin mi var, git çalış derken üstelik. Kızımı bırakıp gidemiyordum, ağlar mı, bakana eziyet eder mi, bir şey olur mu? Aslında ben bunları yaptıkça o daha da çok bana bağlandı ve sonra 1 yaşına kadar sıktık birbirimizi. Hani belli bir süre sonra aşsan da bu duyguları, birine teslim etsen de artık bebek bağımlı oluyor sana ve daha beter ağlıyor.
