Sakın vazgeçmeyin:41 yaşında ilk kez hamileyim, hemde dondurulmuşlarla

Rabbim tamamına erdirsin...
amin... herkesi

Suan yazmakta zorlanıorum ama cok sevndm senn adına rabbım kucagına almayı nasıp etsın. Hıckırıklara boguldm :KK43: Benım esımde azosperm sperm sayımız sıfır ve sansımız sıfır gozukuyo. 22 yasındayım 22 aylık evlıyım hanı bakılnca yas genc sure az gıbı gozukuo ama bende o denlı bır evlat askı var kı bı sorun oldugunu anlamam uzun surmedı ama bu denlı cıddı bır sıkıntıyla karsılasacagımızı tahmın edemezdımmm:KK43: suan cagresız acız bırı gıbıyım hayatımdn hhıcbı beklentm kalmadı gbı uyuyorummm uyuyormm tek yaptgm bu ınsanlrn arasna dahı ckmak ıstemıorm sankı herkess bnu anlıo gbı hssedıormm; cok zor bı dnmden gecıorumm dualarnzda yer vern banada arkadaslar gercekten ıyı deılımm...

sabırla sorunun üzerine gittiğin takdirde sen de aşacaksın üzüntüleri, çok örnek var aynı sorundan, ama Allah mutlaka bir çıkış yolu verecektir inanki.

Ne güzel bir konu olmuş. Allah tamamına erdirsin inşallah:nazar::nazar::nazar:

Allah sağlıkla, sıhhatle eli ayağı düzgün bebişlerini kucağına almayı nasip etsin.Kem gözlerden de sizleri korusun.

BADENUR SENİ DAHA ÖNCE DE TANIYORUM TOPİKTE OKUYODUM YAZILARINI BİLMİYORUM SEN HATIRLADIN MI
O KADAR ÇOK MUTLU OLDUM Kİ SANA ANLATAMAM RABBİM BU GÜZEL DUYGUYU HERKESE NASİP ETSİN
BENDE 3 TÜP BEBEKDE İKİZLERİME KAVUŞDUM ONUN ÖNCESİNDE YASADIGIM O KADAR ÇOK ZOR ANLAR OLDU Kİ
İNSAN UNUTAMIYOR YASADIKLARINI BENİM DE TEST KAGIDIMI ALDIGIM GÜN GELDİ AKLIMA GÖZYAŞLARIMI TUTAMADIM
DOKTORLAR BANA DEDİ O KADAR MUTLU OLMA YOLUN DAHA BAŞINDASIN DİYE RABBİME BİNLERCE ŞÜKÜR HİÇBİR SORUNUM OLMADI 36 HAFTAYA KADAR ÇOK RAHAT GELDİM SADECE AĞIRLAŞMAMIN DISINDA İNŞŞ SENDE GELİRSİN TÜM DUALARIM SENİNLE
GELİŞMELERİ YAZ MUTLAKA ÇOK MERAK EDERİM SENİ RABBİM GÖNLÜNE GÖRE VERSİN RABBİM MELEKLERİNİ KORUSUN:nazar::nazar:

hatırladım tabii.... maşallah arkadaşım... az kalmış yavrularını kucağına almaya... darısı herkesin başına...

ARKADAŞLAR HEPİNİZE SONSUZ TEŞEKKÜRLER, HEPİNİZİN YAVRULARINIZA KAVUŞMANIZI DİLİYORUM. DUALARIMDA ALLAHIM HERKESİ YAVRUSUNA KAVUŞTUR DİYORUM.
 
Rabbim sağlıkla kucağınıza almayı nasip etsin güzel bebişlerinizi inşallah. Çok güzel ,sağlıklı, mutlu bir ömür geçirirsiniz umarım yavrularınızla.:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:
 
Herkese merhaba,

Benim umut hikayem oldukça uzun aslında… belki sonuna kadar okumayabilirsiniz, o nedenle öncelikle şunu söylemeliyim: Sakın vazgeçmeyin… 41 yaşında ilk kez hamileyim. özellikle “ilk kez” diye belirttim, çünkü bu yaşıma kadar ne düşük, ne dış gebelik, ne de kimyasal gebelik yaşadım. Bunları yaşayanlar bile en azından hamile kalabiliyorum diye sevinirken, benim bu yönde bile umut bağlayacağım hiçbir gebelik türüm olmamıştı. Üstelik şimdi dondurulmuş embriyolarla hamileyim, hem de doktorlar ileri yaş nedeniyle sadece %10 şans vermişken…

Şimdi hikayemi mümkün olduğunca özetlemeye çalışacağım… kelimeler yaşanan acıları, hayal kırıklıklarını yansıtabilecek mi bilemiyorum… Bildiğim şu ki, bu uğurda gerçekten mücadele vermekten çok yorulmuş olanlar beni çok iyi anlayacaktır ve umuduna sarılmaktan vazgeçmeyecektir.

Benim mücadelem 5 yıl önce başladı. Evlendikten sonra hamilelilk gerçekleşmeyince doktorlar bunu miyomlara bağladı ve ilk olarak miyom ameliyatıyla mücadelem başlamış oldu. Miyomlar rahmin arka duvarında olduğundan sezeryan şeklinde açık ameliyat gerekti. Sezeryanın acısıyla erken tanıştım, ama maalesef bebek için değildi…

Ardından 5-6 aylık iyileşme süreci gerekti, bu sürecin sonunda da git gel yumurta takibiyle, günü, saati belirlenmiş ilişkilerle, bebeğimize kavuşmayı hayal ettik, bir 6 ay da böyle geçti… Sonraki adımda aşılamaya hemen peki dedik, ardı ardına yapılan aşılamalarda umudun ötesine geçemeyince, tüp serüvenine ilk adımı attık ve ilk negatif sonuçla ilk darbemizi yemiş olduk… o dönem ne kadar üzülsemde beni bekleyen her tokadın bir öncekinden çok daha acı olacağını hiç düşünememiştim.

Bu aşamadan sonra doktorumuzu değiştirmeye karar verdik, tedaviye daha iyi zaman ayırmak için işimden de ayrıldım. Yeni bir doktorun kapısını çaldık. Arkadaşım ilk denemesinde çareyi bu doktorda bulmuştu, bizim içinde umut kapısıydı. Üstelik doktor durumum için olumlu konuşuyordu, inandık… İşte asıl büyük hatayı bu kapıyı çaldığımızda yapmışız, bunu çok geç ve yaşanan çok acı tecrübeyle anladık. Bir doktor size ne kadar çok ümit vaat ediyorsa, ne kadar çok yüzünüze gülüp, bu sefer tamam diyorsa, elinden gelen her şeyi yaptığı havasına bürünüyorsa derhal o doktorun bir umut tüccarı olduğundan şüphelenmeye başlayın. Ama ne yazık ki, biz şüphelenmedik. Niye mi? Beni tanıyanlar hikayenin bu kısmını önceki yazılarımdan iyi bilirler. Tanımayanlar için özetleyeyim.

Bu yeni doktorla büyük umutlarla başladığımız 2. tüp denemeside negatif sonuçlandı. Fakat Doktor senin rahim yapını, hormon dengelerini çözdüm, üçüncüde bu iş tamam deyince yeniden inandık… ama 3. Tüpte negatif sonuçlandı… 4. Deneme öncesinde sana iki ay geçici menopoz uygulayacağım rahmi dinlendireceğim bu yöntemle %75 başarı alıyorum deyince yine inandık… Fakat sonuçta 4. Negatifi gördük… Üstelik artık umutlarım bitmişti. Görünürdeki tablo doktor elinden geleni yapmıştı (!!!) bu noktada sadece kendimi suçluyordum. Oysaki, doktor açısından ne büyük bir gaflet ve dalalet için de olduğumuzu anlamamız hiçte uzun sürmedi.

artık zamanın aleyhime işlediği telaşı içindeydim ve aslında bu da en acı gerçekti…. Ardından hiç ara vermeden bilindik büyük bir hastaneye gittim. Yeni Doktorum bu 4 negatifin nedeni olan bendeki enkazı daha ilk dakikada ultrasonda farketti, “rahmin içinde miyomlar var, bunlar rahmin şeklini tamamen bozmuş, rahim çizgisi kamburlaşmış, birde rahmin içerisinde sıvı görüyorum ve bu sıvının iyi olmadığını düşünüyorum” dedi. En “son rahim filminizi ne zaman çektirdiniz” diye sordu. Hiç rahim filmi çektirmemiştim ki... 4 tüp tedavisi içinde kimse benden rahim filmi istemişti ki…

Ve rahim filmini çektirdiğimiz noktada hayatımın en zor günleri başladı. Doktor rahim filmine bakıp, “iki tüpünde de ileri derecede iltihap var, bu iltehap rahmin içine sızıyor, rahmin şeklide miyomlar sebebiyle tamamen bozulmuş, bu haldeyken embriyoların ne tutunma ne de yaşama şansları hiç yoktu” dedi !!!!! Yıkılmıştım… adeta tüm dengelerim değişti… Gerçek şuydu 4 tüpüde boşu boşuna yapmıştım… ilk etapta inanmadım, rahim filmini alıp tam 6 doktor daha gezdim, hepsi aynı şeyi söyledi. Ağladım zırladım, yatağa yapıştım… ama eğer bebeğime kavuşmak istiyorsam gerekeni yapmalıydım. Temmuz 2010’da ameliyat masasına yattım, laporoskopi ile iki tüpüm birden alındı, iltihap o kadar ilerlemişki yumurtalıklarım, rahim, bağırsaklarım, karın zarım hepsi birbirine yapışmış, ameliyat riskliydi ama başarılı geçti. Ameliyat öncesinde laporoskopide yumurtalıkların zarar görebilir ve yumurta üretimin bitebilir, bağırsak delinmesi olabilir, rahmi besleyen damarlar kesilirse rahim bir daha 3 mm üzerine çıkmayabilir demişlerdi. Hepsini göze aldım, ya tamamamen bitecekti, ya da yola devam etmek için engeller ortadan kalkacaktı. çok şükür ki, bütün bu risklerin hiçbiri gerçekleşmedi. Laporoskopinin beraberinde Histeroskopiyle rahmin şeklini bozan içerdeki miyomlarda alınmıştı, yani söylenen buydu ve operasyonun bu kısmıda sonrasında bir süprizle devam etti.

Ardından gerçek doktorlar 6 ay dinlenme devresi dediler… çakma doktorlar ise 15 gün sonra tüp deneyebilirsin dediler… 40 yaşında bir kadın için bu 6 ay çok önemliydi, zaman artık sadece aleyhime işliyordu, bunun bilincindeydim, ama artık çakma doktorlar konusunda da tecrübeliydim ve Ocak 2011’e kadar dinlendim. sonra bütün teşhislerimi koyan tüp doktorumun yolunu tuttum, doktorum aradan 6 ay geçti bir rahim filmi daha çektir garanti olsun dedi. Ve yeni rahim filmi beraberinde yeni acı bir süprizzzz…

ilk filmde varolan miyomlardan biri, ikinci filmde de aynı yerde duruyordu ve rahme baskı yapıp rahim cizgisini yine bozuyordu. Doktorumun ilk tahmini; birini almış diğerini olduğu yerde bırakmışlardı . Neden ???? demek için miyom ameliyatını yapan, çoğunluğun tanıdığı o çok meşhurrr, kendini öve öve bitiremeyen profesöre gittim. Cevap “onu almamış mıyız??? Onu da alırız ufak bir operasyonla” oldu… doktorlar için ihmaller, hatalar bu kadar basitti … çünkü cefayı çeken, en kıymetli zamanlarını kaybeden bizleriz onlar değil … bu olay beni iyice yıprattı, ne psikolojik, ne fiziksel dayanacak gücüm yoktu, tekrar kime gidecektim, kime güvenecektim, kim doğru söylüyordu??? Şimdi başıma daha ne açılacaktı??? İyice bunalmıştım ve bu olaydan iki gün sonra resmen kan kustum. evet makattan ve ağzımdan gelen kanla hastanelik oldum, mide kanaması geçirmiştim, ama yine de vazgeçmedim… biraz düzelince Şubat 2011’de yeni bir yeni bir histeroskopi ile orada bırakılan ikinci miyomda alındı. Maddi manevi bitmiştik. Üstelik üst üste geçirdiğim operasyonların endometrium hasarı açısından şansımı azaltacağı söylenmişti. Çok üzülüyordum veee kısa süre arayla ikinci bir mide kanaması daha, ben yine günlerce hastanelik oldum…

gerçek şu ki, çekilen tüm acılara rağmen içimdeki özlem geçmiyordu ve asla pes demedim… yola devam etmek için bedenimi ve psikolojimi güçlendirmeliydim, öncelikle yeniden işe başlamıştım, kafamı dağıtmalıydım ve spor, yoga, meditasyon, dans kursları hayatıma girdi... arada sabahlara kadar gönüllü kuruluşlarda çalıştım. Bütün yaşanan olumsuzluklar içinde tek olumlu şey yaşıma göre yumurtalıklarımın iyi çalışması ve fsh’ın 7-8’in, e2’nin 35’in üzerine çıkmamasıydı, çok bunaldığımda testlerimi yaptırıp, daha zamanım var deyip rahatlıyordum.

Yeni bir deneme için biraz daha güçlenmiştim ve Mayıs 2011’de 5. denememi yaptım, 6 yumurtam çıktı, 4 tanesi yoluna devam etti, bunlardan 2 tanesi 5. Gün embriyosu olarak transfer edildi, 2’side donduruldu. Bu sefer her zamankinden çok daha ümitliydik, yapılması gereken her şey yapılmış, tedavim tamamlanmıştı, yumurtalar yaşıma göre harika gelişmişti. Ama sonuç yine negatif oldu… işte bu noktada artık bebeğimin olmayacağı fikrine kapıldım. Artık kimse beni anne olacağıma inandıramazdı. bazı şeyleri kabullenmeyi hem istiyordum, hem de hiç istemiyordum…

Aklım dondurulmuş 2 embriyomdaydı onları da denemem lazımdı… benim, eşimin ve bizimle beraber üzülen herkesin iyiliği için 6. denemeyi de yapıp belki kendime artık buraya kadar demeliydim… Eşim “çocuğumuz olmuyorsa bu dünyanın sonu değil” deyip destek oluyordu ama bütün bu tedavi süreçlerim içinde hem kalbi tekledi, hem de mide fıtığı oldu…. Artık onu da bu üzmek istemiyordum. Ama yine bir yanım vardı, işte o bir yanım hep içten içten özlemle sızlıyordu inkar edemem…

ve yeni bir umut yolcuğu için eylül ayında hastanenin yolunu tuttum. Doktorum yüzünde umutsuz bir ifadeyle; dondurulmuş tedavisi için hiçbir ilaç vermeyeceğim, eğer rahim kendi kendine kalınlaşırsa, eğer yumurtalar da bozulmadan çözülürse transferini yaparız dedi ve ardından umutlarımı çökerten cümleyi ekledi : ama hem dondurulmuş embriyo, hem yaş 41, hem de bir kaç kez miyomektomi geçirmiş bir rahimle şansın en yüksek ihtimalle %10… Bu sözlerin üzerine tedavi moduna bile giremedim… daha başlamadan negatifi göreceğimden çok emindim…

ve rahim kalınlığı 12. gün kendiliğinden 7.4 mm oldu, rahim kalınlığıda ümitsiz görünüyordu, çünkü bir önceki negatifim de bile 8.6 mmdi, şimdi sadece 7.4 dü. Neyseki tek olumlu yön 2 embriyom da 1. Kalitede çözüldü ve transferim yapıldı, içimde en ufak bir umut parçası yoktu, yarım saat hastanede, 2 saat evde yattım. Sonrasında artık saatleri, günleri saymayacağım ve kendimi üzmeyeceğim diye söz verdim… Zaten 5 senedir her şeyi erteliyorduk, artık yas tutmak yoktu, ertesi gün eşimle uçağa atlayıp izmir’e yeğenimin düğününe gittik.akşamına düğünde halay çekiyordum. 3. Gün izmir’deki akraba ziyaretlerindeydim… 4. Gün ise işimin başındaydım. Çarşı pazara gittim, belediye otobüslerine bindim indim, öğle tatillerinde pür telaş koşturdum.

Ve test günü geldiğinde transfer sonrası verilen ilaçlarımı evde bıraktım, östrojen bantlarını değiştirme günüydü ama değiştirmedim. Sabah 09.00’da kan verdim, 2 saat sonra alırsınız ya da internet sayfamızdan bakarsınız dediler, Öğlene doğru baktım internet sayfaları çalışmıyor, ve ilk defa koşa koşa sonuç almaya gitmedim… iş çıkışı zarfı elime almıştım. En ufacık bir umudum yoktu, bunca zaman olmamıştı, şimdi bu umutsuz tablonun sonucunda mı olacaktı? Üstelik bu 12 günlük dönemde normal hayat seyrim içinde hiç yorulmadığım kadar çok yorulmuştum. Bir de hani şu hep bahsedilen ne lekelenme, ne kasık ağrısı, ne bel ağrısı, ne ğögüs hassasiyeti, ne akıntı, ne adet sancısı benzeri sancı, ne de en ufakcık başka bir belirtim olmamıştı, tıpkı diğer 5 negatifte olduğu gibi en ufacık bir belirti yoktu.

Laboratuvarın merdivenlerini inerken zarfı açtım, 216 yazıyordu, bu benim sonucum mu diye mırıldandım, ismimi tekrar kontrol ettim…. Evet benimdi… inanamıyordum… o an bacaklarım tutmaz oldu sanki, merdivenlere çöktüm ve gözlerimden oluk oluk yaş boşalmaya başladı, etrafımdakiler ne olduğunu anlamaya çalışıyordu, su getirenler, beni merdivenlerden kaldırmaya çalışanlar… sakinleşemiyordum… Eşimi aramak için telefonumu aldım, ama o kadar titriyordum ki tuşlara basamıyordum, birisi kimi arayacaksınız diyerek yardımcı oldu, eşime “hamileyim” derken, o tek kelimenin bir gün benim ağzımdan döküleceğini hiç ama hiç ummuyordum…. Etrafımdakilerden biri bunu duyunca “yoksa istenmeyen bir gebelik mi?” diye sordu? gülümsedim “ah bir bilseniz dedim, bir bilseniz? dedim… Beni bir koltuğa oturttular, sürekli yüksek sesle allahım sana şükürler olsun diyordum, binlerce şükürler olsun sana… 6. denemede ve 41 yaşında ilk kez hamileydim, inanamıyordum, gözyaşlarım oluk oluk geliyordu, engel olamıyordum… ve biraz sonra eşim koşup geldi, eşimin yüzündeki o ifadeyi hayatım boyunca unutmayacağım, gözleri sanki iki kat büyümüştü, yüzünde şaşkın bir mutluluk ifadesi vardı, rengi kağıt gibi bembeyaz olmuştu, o da dayanamadı koyverdi gözyaşlarını…

Şu anda 12 haftalık olduk… Şimdi 9 ayı tamamlayabilecek miyim korkusu içindeyim… yolum çok uzun ve zorlu… hamileliğim riskliymiş, bu mutluluk yarım kalırsa, sonrasında ne yaparım, nasıl yaşarım, nasıl nefes alırım bilmiyorum… hem mutluyum, hem korkuyorum… ama en azından bunu bile yaşattığı için allahıma binlerce şükürler ediyorum. Bu kadarı bile çok güzel bir duyguymuş, allahım nasip kısmet ederse kucağıma almayı çok istiyorum. Darısı herkesin başına. Herkes yaşasın bu duyguyu sonuna kadar.

Birde şu belirtiye kafayı takanlara şunu söylemeliyim; ancak pozitif sonucu aldıktan 3-4 gün sonra kasıklarımda bir hareketlilik başladı, damarlarımda kan akışı hızlandı sanki, kasıklarımda yoğun sıcaklık ve tuhaf bir ağrı hissetim, adet görecekmişim gibi sancılandım. Ama bunlar 15. günden itibaren oldu ve birkaç gün sürdü. 12 günlük devrede en ufacık bir şey yoktu… o nedenle hiç takılmayın derim…

Ve son söz : içinde bulunduğunuz durum ne olursa olsun, ne kadar zor, ne kadar umutsuz gözükürse gözüksün, ne kadar uzun sürerse sürsün, ne kadar engel çıkarsa çıksın asla vazgeçmeyin… Eğer bebeğinize kavuşmak istiyorsanız allahında yardımıyla inanın aşılamayacak sorun yok, yeterki sorunlar sizi yıldırmasın, yeterki Allah nasip kısmet etmiş olsun… gerisi sadece sizin azminize, sabrınıza kalıyor…

Veeeeee en güzel kısmı sona sakladım, ilk kontrolde tek kese görüldü, biraz kanamam vardı o gün… ikinci kontrolde iki kese görüldü, meğer bebişlerim ikizmiş teyzeleriiiiiii…. İlk üç ay için risklerimiz oldukça fazlaydı, şimdi biraz daha hafifledi, evde hep istirahat ediyorum,arada kanamalar yaşıyorum, sürekli progesteron iğneler oluyorum ama asla hiçbirşeyden yakınmıyorum… allahım özlemle yanan herkesi yavrusuna kavuştursun, benim bebeklerimi de korusun…

Sevgilerimle… :KK16:


Oncellikle saglikla hamilelik donemini gecirmeyi ve bebislerini eline almayi allahim nasip etsin! Duaciyim canim. Benim de evliligimin insallah 14 senesi oluyor tup bebekte 2-ci denemem suan yumoslarim toplandi nerdeyse 39. Korkuyorum.Yazini okuyup bir umit isigi var diye kendimi olumlu dusunmeye yonlendirdim.

Neler cektigini cok iyi anliyorum senelerce ayni durum icindeyim. Simdi Allahim buyuktur insallah hamile kalirim diyorum. Allahim herkeze yardimci olsun! Tekrar Allahim bebislerini eline almayi nasip etsin!!!Allaha emanet ol!!!:emir_bebek:
 
yazdıklarını gozlerı dolmadan okuyan var mıdır acaba:KK43: Neler cekmışsın neler yaşamışsın, çok gördüm mucizlere çok tanık oldum ama bu senınkısı çok farklı...allahım allahım ne kadar büyük rabbım, ıkısını de sağlıkla kucakla inşallah, çok rahat huzurlu bır hamılelık geçırmenı ve vakti yerınde onları kucaklamanı yürekten dılerım...hamılenın duası kabul olur derler, bızlere de dua et...(bu arada doktor ve hastane secımlerı konusunda cok haklısın, bu konuda özelden bılgı almak ısterım)

dualarım bu yolda aynı sıkıntıları çeken herkes için inan karnımı okşarken hep allahım herkesi yavrusuna kavuştur diyorum.

sağ salim bebeklerini kucağına alırsın umarım..
Bende 4.denememde pozitifi gördüm
zaten ağlaktım çok kötü ağlattın beni :KK43::KK43:
hayırlı olsun seninde...

ayyy gözlerim dolarak okudum...umarim her sey istediginiz gibi olur ve bebischlerinizi saglikla kucaginiza alirsiniz:emir_bebek:

Darisi tüm bebek isteyen annelere:KK49:
amin herkes tatsın bu duyguyu

badenurcum hikayeni merakla bekliyordum.bu akşam tesadüf rastladım.rabbim sa salim kavuştursun inşaallah.darısı isteyen her kadına olsun.bende aynı fikirdeyim istiyorsan vazgeçmeyeceksin.bende hem taze ham dondurulmuşla denedim şimdi gün sayıyorum. Transferimin 6.günü inşaallah benim kuzularşmda tutunmuştur.ne deyim gerçekten hikayeni boğazı düğümlenden gözleri yaşarmadan okuyan varmı?sen umutsuzlara umut olacaksın buna inanıyorum.zaten vazgeçmeyip inanlar ulaşıyor.
canım inşallah sende müjdeni vereceksin, bundan sonrası hep sevinç olsun, az kalmış test gününe habersiz bırakma,

ne yalan söyleyeyim öcesi normal normal okudum o merdivende pozitif sonucunu alıpda yığılmandan sonra göz yaşlarımı tutamadım heleki heleki okadar sıkıntı keşke ikiz olsaydı derken ikiz haberi halen ağlıyarak yazıyorum

rabbimiz öyle bir büyükkü canım bukadar olaydan sonra sana bunu nasip etmişse dewamıda inşallah gelecektir....sayfanı lütfen kaybetme zaman zaman gelişmeleri bizlere bildir burdan doğum haberinide okuyalım inanıyorum o günüde göreceksin ama bizde bilelim :)))

gelişmeleri haber vereceğim mutlaka, gönlünüz çok güzel, hepinizin çok sağolun

arkadasım allah tamanına erdırır ınsallah sag saglım kucagınada alırsın bu arada hangı merkezde tedavın oldu cok merak ettım doktorun nasıldı memnun kaldın mı bende 3 deneme ıcın arastırma asamasındayım yardımcı olursan sevınırım

memorialde tedavi oldum, bunun için ayrıntılı yazdım

bende diğer kısslar gibi ağlıyorummmmmmmmmmmmmmmmm..canım bana gerçekten sabrımı yenilemem gerektiğini hatırlattınn.bende çokk kötü günler yaşadımmm.halen de yaşamaktayımmmm..bir bebek sahibi olmak içinnnn çabalarımızzz...inşşş.. Rabbimin izniyle bebeğini kucağına alırsınnn...:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:

Benimde tek arzummm birgünn burada senin gibi mucizemi paylaşmak..tümmm umutsuzluklarımı,hataları,yarım kalan tedavilerimin sonundaaaaa bebeğimmm olucakkkk diye haykırmakkkkk..ağlamaktan içim çıktı valla.laptop bozulacakkk.geriden geriden yazıyorummm:)))))

kendine ve meleklerine çoook ii bakkkk..bizede dua et nolur..

gözyaşların sevinçten aksın arkadaşım, inşallah sende öykünü yazıp herkese umut olacaksın, sabır ve azimle her zorluğu aşacağına inan olur mu?

öylesine okumak için girdim ve daha ilk cümlende "vazgeçmeyin"beni sonuna kadar okutmaya sevk etti..tam bu esnada ki dinlemediğim halde feridun düzağaç'ın " beni bırakma" şarkısını dinliyordum konuyla birleşince..göz yaşlarım hala şuan devam ediyor..neler yaşanmış, bu nasıl bir dirayet yer yer gülümsedim,yer yer ha s... Li ifadeler gözümde canlandı..harika bir kadınsın hherşeye rağmen..o kadar ameliyat acı ve o acıyı hissetmek yerine "pes etmeden devam" düşünceleri..eşinide burdan kutlamak istiyorum ne iyi bir kadınsın ki bunca şeye rağmen harika bir eşe hayata ve şuan müstakbel iki meleğe gebesin..kutluyorum,ellerinden saygıyla öpüyorum..yüreğimden bi an indigo çocuukların olacak hissiyatı geçti,ki bu yaşta doğran kadınların genelde %60 küsürü bu tip çocuklara sahip..inşallah 9 ayı sapasağlam geçirip,dünyaya gözlerini açıp senin seneledir çektiklerine senelerce en hayırlı şeyleri kısmet ederek mutlu olmanı sağlarlar..bu arada istersen; doğum fotoğlarını çekmeye çok isterim bu işi profosyonel olarak icra ettim ve mutlu gününü fotoğraflamayı çok isterim..bana mesajla ulaşabilirsin sadece sevincine ortak olmak istiyorum..mutluluklarrr

harika olan benim sevincime ve çektiğim acılara ortak olan sizlersiniz. çok teşekkürler ... Pes etmek kolay olanı seçmekti, zor olanın arkasında bebeğimi bulacağım inancımı hiç yitirmedim, zaman zaman bu sabrım doktorları bile hayrete düşürdü.
En büyük destekçim eşimdi, çevremde bana acıyanlar, yinemi deneyeceksin diyenlerde oldu, fiziksel acı çekerken ruhunu yaralayanlara karşı koymak daha zoruydu belki. Ama vazgeçmeyen kazanacaktı buna inandım devam ettim. şimdi istiyorumki buna herkes inansın. Burdan 1 kişiye bile bu fikri yerleştirebilirsem ne mutlu bana...
Doğum fotoğrafları konusunda ilerleyen zamanda lütfen bana özelden mesaj at olur mu? Unutabilirim çünkü.

cok sevindim allah saglikla kucagina almayi nasip etsin ikizlerini.ben de 40 yasindayim.bir tane kizim var cok sükür.ikinci cocuga 8 senedir hamile kalamiyorum.ben de pes etmistim ki umut dolu yazinizi okudum,cok duygulandim.rabbim dilerse her sey oluyor iste...

umut olduğuma öyle sevindim ki... Seninde güzel haberini alacağız inşallah.

hani çok arabesk olucak ama o.gencebay'ın şarkısı vardır''ben derdi yanlız bende bilirdim,meğer dert çekerken ölenler varmış'' diyee...slm öncelikle çook tebrik ediyorum hayırlısı olsunn umarım sağlık,sıhhat ve neşe içinde bebeklerinizi kucağınıza almanızı nasip eder yüce rabbimm..bende 33 yaşında erken menepoz nedeniyle tedaviye başladım fsh değerlerim 23,25lerde falandı ama okadar tedavi iğne vsvsvsvs.. 1 tanecik yumurta gelişti mikroenjeksiyon ile döllendi şans işte %17 dedi doktorumuz hiiçç umudumuzzz yoktuuu......sizin hikayenizi ağlayarak okudum inanılmaz etkilendim eee birazda hormonlardaki değişikliklerden heralde bende en sona bırakmak istedim hamileyimmm :)) vee bta hcg değerleri havalarda uçuyor belki bir süpriz daha oalabilir diye düşünüyoruz 13 aralıkta görücez haber vericem mutlaka.. Sevgilerimle

evet birkaç kez öldüm dirildim diyebilirim :)) demek hamilesinnnnn ... 1 tanecik yumurta sana dünyalara bedel yavruna kavuşturmuş ... Maşallahhhh ... Kucağına almak nasip olsun inşallah.
 
merhaba pınar, senin baştan itibaren okudum konularını , sen nasılsın kanama vs var mı hala???
merhaba kanamam lekelenme şeklinde devam ediyor rahimdeki kanama alanı hala orada maalesef. evde vc dışında hiç kalkmıyorum .yarın tekrar kontrolüm var umarım herşey yolundadir...
(umarım konu sahibine ayıp olmamıştır. kendimden bahsetmem)
 
ayyy okurken göz yaşlarıma hakim olmadım hala ağlıyorum.
rabbim size ve bebişlerinize asla acı göstermesin. sağ sağlim kucağınıza aldığınızda da burada doğum hikayenizi okumayı, sonra beslenme sorularınzı, bebeğim böyle yapıyor, gibi konularınızı da görmek isterim:) inşallah her şeyin en güzelini yaşarsınız ve artık evlatlarınız her sizin yanınızda olur ...
 
badenurcum yazdıklarınla yaşadıkların ve mutlu sonunla hepimizi ağlattın... Rabbimin ne büyük mucizeleri var sen bunlardan birini yaşadın... Inanıyorumki sağ sağlim hayırlısıyla bebeklerini kucağına alacaksın inşallah dualarım seninle canım.. Sende bizler için dua et olurmu güzel anne adayıııı...:KK16::KK16::KK16:
 
işte mutlu sooonn:)
rabbim hepimize nasip etsin inşaallah tüm isteyenlere,dileyenlere.
sizede sağlıkla kucağınıza almak nasip etsin.
 
derler ya Allah'ta ümit kesilmez,bu yolun en önemli kuralı da bu bence her daim "umut".eşiniz ve sizin adınıza çok sevindim.Rabbim hayırlısıyla tamamına erdirip,kucağınıza almayıda nasib edicek inşallah.şimdi her zamankinden daha fazla ümitli olmak lazım...bende 5 yıllık bir uğraşın ardından kavuştum kuzuma,sizin kadar sağlık problemi yaşamadım belki ama bu yolda inanın çekilen acı,sıkıntı birbirinin aynısı.hikayenizi gözyaşlarıyla okudum,özellikle pozitif sonucu alış şekliniz o kadar benziyoki benimkine,bende en son doktorun boynuna sarılmıştım bu sonuç hatalı olamaz dimi diye tekrarlıyodum.şun 12 haftalık hamileyim bende,biraz sıkıntılıyız,bebeğimin ense pilisi beklenenden biraz büyük,sınırda çıktı,riskli dedi dr ama ben hiç olmadığım kadar huzurluyum.inanıyorumki bizi bu mucizelere layık gören Rabbim mutluluğumuzu yarıda bırakmıycak,sizin sıkıntılarınızda Allah'ın izniyle geçicektir. yavrunuza şimdiden uzun ve sağlıklı güzel bir ömür diliyorum.:nazar:
 
Herkese merhaba,

Benim umut hikayem oldukça uzun aslında… belki sonuna kadar okumayabilirsiniz, o nedenle öncelikle şunu söylemeliyim: Sakın vazgeçmeyin… 41 yaşında ilk kez hamileyim. özellikle “ilk kez” diye belirttim, çünkü bu yaşıma kadar ne düşük, ne dış gebelik, ne de kimyasal gebelik yaşadım. Bunları yaşayanlar bile en azından hamile kalabiliyorum diye sevinirken, benim bu yönde bile umut bağlayacağım hiçbir gebelik türüm olmamıştı. Üstelik şimdi dondurulmuş embriyolarla hamileyim, hem de doktorlar ileri yaş nedeniyle sadece %10 şans vermişken…

Şimdi hikayemi mümkün olduğunca özetlemeye çalışacağım… kelimeler yaşanan acıları, hayal kırıklıklarını yansıtabilecek mi bilemiyorum… Bildiğim şu ki, bu uğurda gerçekten mücadele vermekten çok yorulmuş olanlar beni çok iyi anlayacaktır ve umuduna sarılmaktan vazgeçmeyecektir.

Benim mücadelem 5 yıl önce başladı. Evlendikten sonra hamilelilk gerçekleşmeyince doktorlar bunu miyomlara bağladı ve ilk olarak miyom ameliyatıyla mücadelem başlamış oldu. Miyomlar rahmin arka duvarında olduğundan sezeryan şeklinde açık ameliyat gerekti. Sezeryanın acısıyla erken tanıştım, ama maalesef bebek için değildi…

Ardından 5-6 aylık iyileşme süreci gerekti, bu sürecin sonunda da git gel yumurta takibiyle, günü, saati belirlenmiş ilişkilerle, bebeğimize kavuşmayı hayal ettik, bir 6 ay da böyle geçti… Sonraki adımda aşılamaya hemen peki dedik, ardı ardına yapılan aşılamalarda umudun ötesine geçemeyince, tüp serüvenine ilk adımı attık ve ilk negatif sonuçla ilk darbemizi yemiş olduk… o dönem ne kadar üzülsemde beni bekleyen her tokadın bir öncekinden çok daha acı olacağını hiç düşünememiştim.

Bu aşamadan sonra doktorumuzu değiştirmeye karar verdik, tedaviye daha iyi zaman ayırmak için işimden de ayrıldım. Yeni bir doktorun kapısını çaldık. Arkadaşım ilk denemesinde çareyi bu doktorda bulmuştu, bizim içinde umut kapısıydı. Üstelik doktor durumum için olumlu konuşuyordu, inandık… İşte asıl büyük hatayı bu kapıyı çaldığımızda yapmışız, bunu çok geç ve yaşanan çok acı tecrübeyle anladık. Bir doktor size ne kadar çok ümit vaat ediyorsa, ne kadar çok yüzünüze gülüp, bu sefer tamam diyorsa, elinden gelen her şeyi yaptığı havasına bürünüyorsa derhal o doktorun bir umut tüccarı olduğundan şüphelenmeye başlayın. Ama ne yazık ki, biz şüphelenmedik. Niye mi? Beni tanıyanlar hikayenin bu kısmını önceki yazılarımdan iyi bilirler. Tanımayanlar için özetleyeyim.

Bu yeni doktorla büyük umutlarla başladığımız 2. tüp denemeside negatif sonuçlandı. Fakat Doktor senin rahim yapını, hormon dengelerini çözdüm, üçüncüde bu iş tamam deyince yeniden inandık… ama 3. Tüpte negatif sonuçlandı… 4. Deneme öncesinde sana iki ay geçici menopoz uygulayacağım rahmi dinlendireceğim bu yöntemle %75 başarı alıyorum deyince yine inandık… Fakat sonuçta 4. Negatifi gördük… Üstelik artık umutlarım bitmişti. Görünürdeki tablo doktor elinden geleni yapmıştı (!!!) bu noktada sadece kendimi suçluyordum. Oysaki, doktor açısından ne büyük bir gaflet ve dalalet için de olduğumuzu anlamamız hiçte uzun sürmedi.

artık zamanın aleyhime işlediği telaşı içindeydim ve aslında bu da en acı gerçekti…. Ardından hiç ara vermeden bilindik büyük bir hastaneye gittim. Yeni Doktorum bu 4 negatifin nedeni olan bendeki enkazı daha ilk dakikada ultrasonda farketti, “rahmin içinde miyomlar var, bunlar rahmin şeklini tamamen bozmuş, rahim çizgisi kamburlaşmış, birde rahmin içerisinde sıvı görüyorum ve bu sıvının iyi olmadığını düşünüyorum” dedi. En “son rahim filminizi ne zaman çektirdiniz” diye sordu. Hiç rahim filmi çektirmemiştim ki... 4 tüp tedavisi içinde kimse benden rahim filmi istemişti ki…

Ve rahim filmini çektirdiğimiz noktada hayatımın en zor günleri başladı. Doktor rahim filmine bakıp, “iki tüpünde de ileri derecede iltihap var, bu iltehap rahmin içine sızıyor, rahmin şeklide miyomlar sebebiyle tamamen bozulmuş, bu haldeyken embriyoların ne tutunma ne de yaşama şansları hiç yoktu” dedi !!!!! Yıkılmıştım… adeta tüm dengelerim değişti… Gerçek şuydu 4 tüpüde boşu boşuna yapmıştım… ilk etapta inanmadım, rahim filmini alıp tam 6 doktor daha gezdim, hepsi aynı şeyi söyledi. Ağladım zırladım, yatağa yapıştım… ama eğer bebeğime kavuşmak istiyorsam gerekeni yapmalıydım. Temmuz 2010’da ameliyat masasına yattım, laporoskopi ile iki tüpüm birden alındı, iltihap o kadar ilerlemişki yumurtalıklarım, rahim, bağırsaklarım, karın zarım hepsi birbirine yapışmış, ameliyat riskliydi ama başarılı geçti. Ameliyat öncesinde laporoskopide yumurtalıkların zarar görebilir ve yumurta üretimin bitebilir, bağırsak delinmesi olabilir, rahmi besleyen damarlar kesilirse rahim bir daha 3 mm üzerine çıkmayabilir demişlerdi. Hepsini göze aldım, ya tamamamen bitecekti, ya da yola devam etmek için engeller ortadan kalkacaktı. çok şükür ki, bütün bu risklerin hiçbiri gerçekleşmedi. Laporoskopinin beraberinde Histeroskopiyle rahmin şeklini bozan içerdeki miyomlarda alınmıştı, yani söylenen buydu ve operasyonun bu kısmıda sonrasında bir süprizle devam etti.

Ardından gerçek doktorlar 6 ay dinlenme devresi dediler… çakma doktorlar ise 15 gün sonra tüp deneyebilirsin dediler… 40 yaşında bir kadın için bu 6 ay çok önemliydi, zaman artık sadece aleyhime işliyordu, bunun bilincindeydim, ama artık çakma doktorlar konusunda da tecrübeliydim ve Ocak 2011’e kadar dinlendim. sonra bütün teşhislerimi koyan tüp doktorumun yolunu tuttum, doktorum aradan 6 ay geçti bir rahim filmi daha çektir garanti olsun dedi. Ve yeni rahim filmi beraberinde yeni acı bir süprizzzz…

ilk filmde varolan miyomlardan biri, ikinci filmde de aynı yerde duruyordu ve rahme baskı yapıp rahim cizgisini yine bozuyordu. Doktorumun ilk tahmini; birini almış diğerini olduğu yerde bırakmışlardı . Neden ???? demek için miyom ameliyatını yapan, çoğunluğun tanıdığı o çok meşhurrr, kendini öve öve bitiremeyen profesöre gittim. Cevap “onu almamış mıyız??? Onu da alırız ufak bir operasyonla” oldu… doktorlar için ihmaller, hatalar bu kadar basitti … çünkü cefayı çeken, en kıymetli zamanlarını kaybeden bizleriz onlar değil … bu olay beni iyice yıprattı, ne psikolojik, ne fiziksel dayanacak gücüm yoktu, tekrar kime gidecektim, kime güvenecektim, kim doğru söylüyordu??? Şimdi başıma daha ne açılacaktı??? İyice bunalmıştım ve bu olaydan iki gün sonra resmen kan kustum. evet makattan ve ağzımdan gelen kanla hastanelik oldum, mide kanaması geçirmiştim, ama yine de vazgeçmedim… biraz düzelince Şubat 2011’de yeni bir yeni bir histeroskopi ile orada bırakılan ikinci miyomda alındı. Maddi manevi bitmiştik. Üstelik üst üste geçirdiğim operasyonların endometrium hasarı açısından şansımı azaltacağı söylenmişti. Çok üzülüyordum veee kısa süre arayla ikinci bir mide kanaması daha, ben yine günlerce hastanelik oldum…

gerçek şu ki, çekilen tüm acılara rağmen içimdeki özlem geçmiyordu ve asla pes demedim… yola devam etmek için bedenimi ve psikolojimi güçlendirmeliydim, öncelikle yeniden işe başlamıştım, kafamı dağıtmalıydım ve spor, yoga, meditasyon, dans kursları hayatıma girdi... arada sabahlara kadar gönüllü kuruluşlarda çalıştım. Bütün yaşanan olumsuzluklar içinde tek olumlu şey yaşıma göre yumurtalıklarımın iyi çalışması ve fsh’ın 7-8’in, e2’nin 35’in üzerine çıkmamasıydı, çok bunaldığımda testlerimi yaptırıp, daha zamanım var deyip rahatlıyordum.

Yeni bir deneme için biraz daha güçlenmiştim ve Mayıs 2011’de 5. denememi yaptım, 6 yumurtam çıktı, 4 tanesi yoluna devam etti, bunlardan 2 tanesi 5. Gün embriyosu olarak transfer edildi, 2’side donduruldu. Bu sefer her zamankinden çok daha ümitliydik, yapılması gereken her şey yapılmış, tedavim tamamlanmıştı, yumurtalar yaşıma göre harika gelişmişti. Ama sonuç yine negatif oldu… işte bu noktada artık bebeğimin olmayacağı fikrine kapıldım. Artık kimse beni anne olacağıma inandıramazdı. bazı şeyleri kabullenmeyi hem istiyordum, hem de hiç istemiyordum…

Aklım dondurulmuş 2 embriyomdaydı onları da denemem lazımdı… benim, eşimin ve bizimle beraber üzülen herkesin iyiliği için 6. denemeyi de yapıp belki kendime artık buraya kadar demeliydim… Eşim “çocuğumuz olmuyorsa bu dünyanın sonu değil” deyip destek oluyordu ama bütün bu tedavi süreçlerim içinde hem kalbi tekledi, hem de mide fıtığı oldu…. Artık onu da bu üzmek istemiyordum. Ama yine bir yanım vardı, işte o bir yanım hep içten içten özlemle sızlıyordu inkar edemem…

ve yeni bir umut yolcuğu için eylül ayında hastanenin yolunu tuttum. Doktorum yüzünde umutsuz bir ifadeyle; dondurulmuş tedavisi için hiçbir ilaç vermeyeceğim, eğer rahim kendi kendine kalınlaşırsa, eğer yumurtalar da bozulmadan çözülürse transferini yaparız dedi ve ardından umutlarımı çökerten cümleyi ekledi : ama hem dondurulmuş embriyo, hem yaş 41, hem de bir kaç kez miyomektomi geçirmiş bir rahimle şansın en yüksek ihtimalle %10… Bu sözlerin üzerine tedavi moduna bile giremedim… daha başlamadan negatifi göreceğimden çok emindim…

ve rahim kalınlığı 12. gün kendiliğinden 7.4 mm oldu, rahim kalınlığıda ümitsiz görünüyordu, çünkü bir önceki negatifim de bile 8.6 mmdi, şimdi sadece 7.4 dü. Neyseki tek olumlu yön 2 embriyom da 1. Kalitede çözüldü ve transferim yapıldı, içimde en ufak bir umut parçası yoktu, yarım saat hastanede, 2 saat evde yattım. Sonrasında artık saatleri, günleri saymayacağım ve kendimi üzmeyeceğim diye söz verdim… Zaten 5 senedir her şeyi erteliyorduk, artık yas tutmak yoktu, ertesi gün eşimle uçağa atlayıp izmir’e yeğenimin düğününe gittik.akşamına düğünde halay çekiyordum. 3. Gün izmir’deki akraba ziyaretlerindeydim… 4. Gün ise işimin başındaydım. Çarşı pazara gittim, belediye otobüslerine bindim indim, öğle tatillerinde pür telaş koşturdum.

Ve test günü geldiğinde transfer sonrası verilen ilaçlarımı evde bıraktım, östrojen bantlarını değiştirme günüydü ama değiştirmedim. Sabah 09.00’da kan verdim, 2 saat sonra alırsınız ya da internet sayfamızdan bakarsınız dediler, Öğlene doğru baktım internet sayfaları çalışmıyor, ve ilk defa koşa koşa sonuç almaya gitmedim… iş çıkışı zarfı elime almıştım. En ufacık bir umudum yoktu, bunca zaman olmamıştı, şimdi bu umutsuz tablonun sonucunda mı olacaktı? Üstelik bu 12 günlük dönemde normal hayat seyrim içinde hiç yorulmadığım kadar çok yorulmuştum. Bir de hani şu hep bahsedilen ne lekelenme, ne kasık ağrısı, ne bel ağrısı, ne ğögüs hassasiyeti, ne akıntı, ne adet sancısı benzeri sancı, ne de en ufakcık başka bir belirtim olmamıştı, tıpkı diğer 5 negatifte olduğu gibi en ufacık bir belirti yoktu.

Laboratuvarın merdivenlerini inerken zarfı açtım, 216 yazıyordu, bu benim sonucum mu diye mırıldandım, ismimi tekrar kontrol ettim…. Evet benimdi… inanamıyordum… o an bacaklarım tutmaz oldu sanki, merdivenlere çöktüm ve gözlerimden oluk oluk yaş boşalmaya başladı, etrafımdakiler ne olduğunu anlamaya çalışıyordu, su getirenler, beni merdivenlerden kaldırmaya çalışanlar… sakinleşemiyordum… Eşimi aramak için telefonumu aldım, ama o kadar titriyordum ki tuşlara basamıyordum, birisi kimi arayacaksınız diyerek yardımcı oldu, eşime “hamileyim” derken, o tek kelimenin bir gün benim ağzımdan döküleceğini hiç ama hiç ummuyordum…. Etrafımdakilerden biri bunu duyunca “yoksa istenmeyen bir gebelik mi?” diye sordu? gülümsedim “ah bir bilseniz dedim, bir bilseniz? dedim… Beni bir koltuğa oturttular, sürekli yüksek sesle allahım sana şükürler olsun diyordum, binlerce şükürler olsun sana… 6. denemede ve 41 yaşında ilk kez hamileydim, inanamıyordum, gözyaşlarım oluk oluk geliyordu, engel olamıyordum… ve biraz sonra eşim koşup geldi, eşimin yüzündeki o ifadeyi hayatım boyunca unutmayacağım, gözleri sanki iki kat büyümüştü, yüzünde şaşkın bir mutluluk ifadesi vardı, rengi kağıt gibi bembeyaz olmuştu, o da dayanamadı koyverdi gözyaşlarını…

Şu anda 12 haftalık olduk… Şimdi 9 ayı tamamlayabilecek miyim korkusu içindeyim… yolum çok uzun ve zorlu… hamileliğim riskliymiş, bu mutluluk yarım kalırsa, sonrasında ne yaparım, nasıl yaşarım, nasıl nefes alırım bilmiyorum… hem mutluyum, hem korkuyorum… ama en azından bunu bile yaşattığı için allahıma binlerce şükürler ediyorum. Bu kadarı bile çok güzel bir duyguymuş, allahım nasip kısmet ederse kucağıma almayı çok istiyorum. Darısı herkesin başına. Herkes yaşasın bu duyguyu sonuna kadar.

Birde şu belirtiye kafayı takanlara şunu söylemeliyim; ancak pozitif sonucu aldıktan 3-4 gün sonra kasıklarımda bir hareketlilik başladı, damarlarımda kan akışı hızlandı sanki, kasıklarımda yoğun sıcaklık ve tuhaf bir ağrı hissetim, adet görecekmişim gibi sancılandım. Ama bunlar 15. günden itibaren oldu ve birkaç gün sürdü. 12 günlük devrede en ufacık bir şey yoktu… o nedenle hiç takılmayın derim…

Ve son söz : içinde bulunduğunuz durum ne olursa olsun, ne kadar zor, ne kadar umutsuz gözükürse gözüksün, ne kadar uzun sürerse sürsün, ne kadar engel çıkarsa çıksın asla vazgeçmeyin… Eğer bebeğinize kavuşmak istiyorsanız allahında yardımıyla inanın aşılamayacak sorun yok, yeterki sorunlar sizi yıldırmasın, yeterki Allah nasip kısmet etmiş olsun… gerisi sadece sizin azminize, sabrınıza kalıyor…

Veeeeee en güzel kısmı sona sakladım, ilk kontrolde tek kese görüldü, biraz kanamam vardı o gün… ikinci kontrolde iki kese görüldü, meğer bebişlerim ikizmiş teyzeleriiiiiii…. İlk üç ay için risklerimiz oldukça fazlaydı, şimdi biraz daha hafifledi, evde hep istirahat ediyorum,arada kanamalar yaşıyorum, sürekli progesteron iğneler oluyorum ama asla hiçbirşeyden yakınmıyorum… allahım özlemle yanan herkesi yavrusuna kavuştursun, benim bebeklerimi de korusun…

Sevgilerimle… :KK16:

gözünüz aydın...nasıl bir hikayedir bu okurken gözyaşlarına boğuldum...acınızı okadar iyi anlıyorum ki maledef 3 yıllık evliyim ve benimde bir bebeğim yok olamıyor.bizimki erkekle ilgili bir sorun yani eşim azosperm.allahım hayırlısıyla kucagınızada almayı nasip etsin...:nazar:
 
inanin aglayarak okudum bende bu aci yollardan gectim benimde 3 cu demememde tuttu bende sizin gibi kagit elime geldigimde yine negatif deyip bakmadim ama sonuc pozitifti dr cok onemli inaniyorum allah tamamini erdirsin simde bebeklerim benimle olacaklarmi telasi sarmistir bende oldugu gibi inanin icinizi rahat tutun allaha siginin ins sizi yavrulariniza kavusturacaktik
 
yazdıklarınızi okurken gözlerim doldu. allah bebeğinizi sağlıkla kucağınıza almayı uzun yıllar beraber yaşamı nasip etsin
 
badenurcum seni tebrik ediyorum azminden dolayı ben de şuanda kendime çok kızıyorum her negatifte pes ettiğim için ama yok sen bana örnek oldun sonuna kadar devam edicem
 
inan hiç sıkılmadan ve ağlayarak okudum,ama çok mutluyum ...gerçekten çok zorlu süreçlerden geçmişsin..ama herşeye değmiş..rabbim inşallah kucağına almayıda nasib etsin...

bende 5. denememi donmuşlarla yapıyorum bu ay..bana büyük umut oldun...kendine ve bebişlerine çok iyi bak...:KK16: :KK16: :KK16:
 
Okurken agladim demek klasik olacak ama soylemem gerek.... Agladim... Icim sevincle doldu.
Saglikla kucagina da alacaksin insallah. Cok cok mutlu oldum ve burada paylasip bizlerin de icine su serptigin icin ayrica tesekkur ederim sana .ben halihazirda bir merkezde tedavi goruyorum ama bu isin icinde yillarca oldugumu dusunerek inan cok merak ediyorum nerede tedavi oldun ve olumsuz deneyimlerini nerelerde yasadin ... Ozelden mesaj atmak isterim umarim rahatsizlik vermem.

Keyfini cikar hamileliginin , tadini cikar, sonuna kadar fazlasiyla haketmissin sen.
Kutluyorum "

özelden her zaman mesaj atabilirsin, mümkün olduğunca herkese yardımcı olmak boynumun borcu, yoksa buraya yazmanın anlamı kalmaz. tedavimin tedaylarını 4. sayfada bulabilirsin. olumsuzları özelden yazayım tepki veren çakma doktorlar olabilir. dualarım seninle...

Benimde bebek konusunda hüzünlü bir geçmişim var.Allah sağsalim kucağına almayı nasip etsin.Allah yardım etsin.Allah mutluluğunu daim etsin.

hikayeni okurken ağlamamak mümkün değil, iş yerinde herkes noldu niye ağlıyorsun diyor bana ...
Kalbimin en derinlerinden Allah'a senin için dua ediyorum, Rabbim yavrularına sağlıkla huzurla mutlulukla kavuştursun, bundan sonra sadece mutluluktan ağla inşallah...

çok acılar çeksende hikayen bu kadar acılarla dolu olsada şuan bebişlerin seninle mutlu son işte inş. Allahın izniyle sana sıkı sıkı tutunan bebişlerin bırakmayacaklar seni Allahım isteyen dileyen mücadele eden herkese nasip etsin bu duyguları kimsenin kucagnı boş bırakmasın Rabbim çok yıpratıcı uzun süreçlerden geçiyoruz bu dönemde bende 8 yıl bekledim bebişlerimi Allahım o kadar büyük ki bizi mahrum etmedi bu sevinçten mutluluktan inş. sağlıklı sıhhatli kucagımıza almayı nasip etsin rabbimmm:nazar::nazar::nazar::nazar::nazar::nazar:

:nazar::nazar::nazar:rabbim seni ve bebeklerini korusun kucağına almayıda nasib etsin.hepimize bu duyguları yaşatsın inşallah şu an o kadar duygulandım ki sadece sizin için dua ediyorum güzel günler görün diye:nazar::nazar::nazar:

İnan ağlayarak okudum.Helal olsn sabrına gücüne kuvvetine.Rabbim kimseye dayanamayacağı yükü vermezmiş.İnş. bebeklerini sağ salim hiç bi problem olmadan kucağına alırsın.Bi ömür boyu sağlıkla huzurla yaşarsınız.Nolur dua et ben ve bnm gibi tedavi gören bebek isteyenlere de rabbim nasip etsin.Kimsenin kucağını boş bırakmasın.Bu mübarek günde dualarımız kabul olur inş.

ARKADAŞLAR YAŞADIĞIM SIKINTILARA VE MUTLULUĞUMA GÖZYAŞLARINIZLA KATILDINIZ. NE MUTLU BANA BENİ ANLAYAN PAYLAŞAN İNSANLAR VAR, HEPİNİZ SAĞOLUN VAROLUN, BEBEKLERİNİZE TEZ ZAMANDA KAVUŞUN, DULARIMDA BU YOLDA ÜZÜLEN ÇABA SARFEDEN HERKESİ HİÇ UNUTMUYORUM, BEBEKLERİMİ DÜŞÜNDÜĞÜMDE BU YOLDA ACI ÇEKEN HERKES GELİYOR AKLIMA İNANIN. SAMİMİYETLE SÖYLÜYORUM ÇOK FARKLI BİR DUYGU...
 
cevabın için teşekkürler çok canım. özelden cevap yazamadım malesef..
ben de 28 yaşındayım, 3,5 yıllık evliyim. hiç korunmadık bu zamana kadar ama hamilelik nasip olmadı malesef. bir çok doktor dolaştık şimdiye kadar.tam olarak "şu sebepten" hamile kalamıyorsun diye net bir sebep söyleyen olmadı.
en son işte bahçeci tüp bebek merkezine , doktor halit fırat erden'e gitmiştim. benm rahimde anomali var, o perdenin alınması lazım dedi doktor, bu şekilde hamile kalsan bile düşük yaparsın zaten dedi. hem laparoskopi yapıp herşeyi iyice kontrol edelim, hem de histereskopi ile rahimdeki şekil bozukluğunu düzeltelim dedi. laparoskopi ve histereskopi birlikte yapılcakmış.
daha önceden gitmiş olduğum doktorlardan birini arayıp sordum bu operasyonları bana tavsiye edermisiniz diye, "yaptırman senin için iyi olur" dedi. kafam çok karışık badenur. kime danışacağımı şaşırdım. yaptırıyım yaptırmasına da doktor konusunda kararsız kaldım. ucuz bi işlem de değil 5.000 tl civarı tutar dediler.

senin bir bilgin varmı halit fırat erden hakkında, tedavi sürecinde ona gitmişmiydin hiç? umarım ben de bir gün böyle senin gibi hamile kalırım da başkalarına yol gösterebilirim...

arkadaşlar, halit fırat erden'i tanıyan varsa bilgilerinizi paylaşırsanız sevinirim...
 
Son düzenleme:
çok uzun olmuş arkadaşlar, ama ne yapayım 5 yıllık acılarımın, özlemimim ve sabrımın özü bu.... dilerim vermek istediğim mesaj sabrınızı artırır, azminizi güçlendirir.

inş. sorunsuz sağlıklı hamilelik geçirirsin RABBİM sağlıkla kucağına almayı nasip etsin inş. ALLAH banada en kısa zamanda nasip eder
 
badenur'cuğum birkez daha çok tebrik ediyorum. Sağlıkla kucakla bebeklerini inşallah. Hikayenin çoğunu bilsemde böyle baştan sona okumak çok vurucu. Gerçekten yaşayan biliyor / biliyorum anlıyorum. Hele de "o dönem ne kadar üzülsemde beni bekleyen her tokadın bir öncekinden çok daha acı olacağını hiç düşünememiştim." kısmını.

Artık bebişler senle ve sıkıntılar çok şükür geride kaldı. Bende hikayeni ağlayarak okuyanlardanım ama bir yerde kendimi buldum ve bastım kahkahayı :) sen yalnış anlamazsında, yanlış anlayacaklar için hemen belirteyim ki 8 negatiften sonra, 9. Denemeye başlamış biri olarak artık kendimle çok rahat dalga geçebiliyorum.

Beni ananas ve kabak çekirdeğine hiç inanmam. Hatta, kk da biri yatarken sıkıntıdan kabak çekirdeği yemiş hamile kalmış, şimdi bütün kk kabak çekirdeği yiyor derim.
Geçen gün can dostuma şu 9. Da bir hamile kalayım. Bir topic açıp ertesi gün tango derslerine başladım desem, - ki benim dr.um ertesi basketbol oynayabilirsin der - bütün kk tango'ya başlar demiştim. Seni okurken işte buna güldüm. Ben tango yaptıramadan, badenur halay çektiriyor ...... Inşallah bende tango yaptıracağım :)

bol şans arkadaşım keyifle sağlıkla önce göbişinde sonra kollarında büyüt bebeklerini.

vefalı arkadaşım karamel, sen de azmin, sabrın en güzel örneğisin... Annelik duygusunu dorukta yaşayan örneklerden birisin... Ben inanıyoorum ki vazgeçmediğin sürece sende sevincini buradan paylaşacaksın... Sen , ben kk'daki çok eski çok gerçek savaşçılarız, bu savaşta can hıraç yolumuza devam etmeyi başarabildiğimiz yılmadığımız için ne kadar gururlansak kimse bize bunu çok görmez. Sen bebeğini kucağına alana kadar dualarımda olacaksın.

Sana şunu söylemeliyimki, benim doğru bildiğim herşey yalan oldu,
12 gün evden çıkmayan ben, 12 gün fır fır gezdim, belkide çözüm halay çekmekte tango yapmakta :)
ilaçlarını dakika sektirmeyen ben, saldım çayıra şeklindeydim
12 gün belirti diye kıvranan ben, bir kez bile aklıma getirmedim
aman pozitif enerji iyi düşünce ekseni yaratmalıyım modundaki ben, bu sefer asla olmaz modundaydım.
7. Denemeyi ne zaman yapsam diye takvim hesabı yapmıştım bile
kabak çekirdeği ananastan medet uman ben, herşeyi protesto etmiştim.
12 gün yürürken karınca hızıyla hareket eden ben, akşam erkenden yorgunluktan uyuya kalıyordum ve çoğu zaman transferimin yapıldığını bile unutuyordum.
Meğer tutacağı varsa tutuyormuş, işte bu noktada nasip kısmet, vakti zamanı demek lazım galiba..
Belki eşimin dediği gibi bu dünyada yiyecek ekmekleri içecek suları var belkide...
 
cevabın için teşekkürler çok canım. özelden cevap yazamadım malesef..
ben de 28 yaşındayım, 3,5 yıllık evliyim. hiç korunmadık bu zamana kadar ama hamilelik nasip olmadı malesef. bir çok doktor dolaştık şimdiye kadar.tam olarak "şu sebepten" hamile kalamıyorsun diye net bir sebep söyleyen olmadı.
en son işte bahçeci tüp bebek merkezine , doktor halit fırat erden'e gitmiştim. benm rahimde anomali var, o perdenin alınması lazım dedi doktor, bu şekilde hamile kalsan bile düşük yaparsın zaten dedi. hem laparoskopi yapıp herşeyi iyice kontrol edelim, hem de histereskopi ile rahimdeki şekil bozukluğunu düzeltelim dedi. laparoskopi ve histereskopi birlikte yapılcakmış.
daha önceden gitmiş olduğum doktorlardan birini arayıp sordum bu operasyonları bana tavsiye edermisiniz diye, "yaptırman senin için iyi olur" dedi. kafam çok karışık badenur. kime danışacağımı şaşırdım. yaptırıyım yaptırmasına da doktor konusunda kararsız kaldım. ucuz bi işlem de değil 5.000 tl civarı tutar dediler.

senin bir bilgin varmı halit fırat erden hakkında, tedavi sürecinde ona gitmişmiydin hiç? umarım ben de bir gün böyle senin gibi hamile kalırım da başkalarına yol gösterebilirim...

arkadaşlar, halit fırat erden'i tanıyan varsa bilgilerinizi paylaşırsanız sevinirim...

canım bu süreçlerin yarattığı sancılı günleri o kadar iyi biliyorumki, en önemlisi de karar vermek, geleceğini onlara teslim etmek. çok zorrrr... ama sen de atlatacaksın inşallah sonrası hamilelik olacak bak gör..
evet ben o doktora gittim, ama sonra Mustafa bahçeci 'yi düşündüm, halitbey iyi doktor ama tüp konusunda tercih edilebilir, ben o dönem lap. ve hist. konusunda çok tatmin olmamıştım. mustafa bahçeci çok daha ehil gelmişti.
ardından yücelkaramana karar verdim ama ameliyat sonrası ilgi sıfır, soracağın hiçbir soruya direk muhatap olmuyor, ameliyatları yaptı gitti, iki üç saat sonra rahmin içindeki kanı boşaltan bir hortumu çıkaracaktı gelip, ne kendi geldi, ne asistanı, acıdan hastanenin nöbetçi doktoruna yalvardık o çıkardı. gece yarısına kadar beni acı içinde öyle bekletti anlayacağın. eşim kaç kez telefonla aradı dönmedi, en sonunda eşimi terslemiş benim tek hastam o değil şeklinde.
ikinci histeroskopimi semra hanım yaptı, bir miyom daha çıkarılmıştı, nasıl titiz davrandı ve sonrasında her soruma karşılk buldum ... bugünkü aklım olsa baştan sona onu seçerdim.
sana tavsiyem uzmanlığı laporoskopi ve histeroskopi olan doktorları seçmen. en çok reklamı olanlardan uzak durman. çünkü onlar para çarkına kapılmışlar...
 
Son düzenleme:
çok ama çok zor bir süreç yaşadıkların.
tutamadım göz yaşlarımı :KK43:
benimde 16. günüm bugün kasıklarımda ağrı var korkuyorum. umarım bişeycik olmaz.
allahım o gülen yüzünü hiç soldurmasın.
hayırlısıyla bebeğini kucağına alırsın inşallah.
 
X