Arkadaşlar merhaba;
36 yaşındayım. Hasta annemle ben ilgileniyorum. Ablam evli ve iki çocuğu var.
Ben bir evlilik de yaptım ve çocuğum yok.20 li yaşların tamamı öyle gitti.Çok şükür maddi durumum yerinde çalışan biriyim.
Çevremde bir baskı hissediyorum. Doping bir nevi.Evlen diyorlar. Önüme doğru dürüst hiçkimse çıkmıyor da . Bu arada akrabalar “akbaba”üzerimiz de. Ablam da dahil hiç kimseye güvenmiyorum. Bazı zor durumlarda onları keşfettiğim için.
Ablam hasta olduğu için 2 yıl ben bakımını yapmıştım bir de boşanma sürecindeyken. İyileşip memleketime döndüğümde belli bir süre geçtikten sonra babam ablamı aramış sizin yanınıza gelsin burada iş bulamıyor demişti. O da ben çok titizim kabul edemem demişti bunu da ses hoperlörde olduğu için duymuştum . Bn de sen iyi ol yeter ki..ben gelmem demiştim. Çok üzülmüştüm. Hastalığı tekrar nüksedince babam beni göndermek istedi ve ben gitmemezlik yapamazdım gittim ve yine ben ilgilendim. Yetmezmiş gibi orada da yine olaylar yaşandı. Eşinin sözüyle kalbimi çok kırdı.Şuan konuşuyoruz.
Sonra zaman geçti ve biz babamızı kaybettik ..Trafik kazasında..Üzerinden 3 yıl geçti ablam hastalığı zaten öncesinde atlatmıştı ve babam da iyileştiğini görmüştü.Ablama babamın yokluğunu elimden geldiğince hissettirmemeye çalıştım.Gelen gelirimizden de hakkı olanı veriyorum ama bazı demirbaşları geleceğimi garanti altına almak için üzerime aldım.Bunu annemin onayıyla yaptım. Bu fikri bana halam verdi çünkü bütün yaşadıklarıma ve yaşattıklarına şahitti o..bir tek o..
Şuan annemle bir hayatımız var ama ara ara gelecek için endişeleniyorum .
Annemden sonra tek başına kalmak.. çok güçlü bir yapım olsa da yaşlılık da... sadece dua ediyorum. Kimseye güvenip hayatıma alamıyorum çoğu çıkar ilişkisi. Kötü birine denk gelsem bana yardım edecek ne bir akraba ne de güvendiğim bir ablam var.
Sadece paylaşmak istedim. Bir önceki konumda paylaştığım kişi de yazmadı ayrıca. O da sevmiyormuş demek ki..1 yıla yakın birlikteydik ama ailesinden çekindiği için dışarı çıkarmamıştı . Yalnız oturup başbaşa bir yemek dahi yememiştik. Öyle bekliyorduk. Daha fazla alışmadan bitirelim demiştim . Ailesi istemiyordu çünkü üzgün olduğunu söyledi sadece o günden sonra da hiç yazmadı . On gün olmuştur görüşmüyoruz yıllık izindeyim şuan ayrıca. Gidince tekrar yüz yüze bakacağız ..
Bazen düşünüyorum da sanırım bazı şeyler için geç kaldım...
Benim bu durumum da olan var mı ,nadir de olsa karamsarlığa düşüyor musunuz?
Şimdiden teşekkür ederim . Yazdıklarınızı okumak iyi geliyor.
36 yaşındayım. Hasta annemle ben ilgileniyorum. Ablam evli ve iki çocuğu var.
Ben bir evlilik de yaptım ve çocuğum yok.20 li yaşların tamamı öyle gitti.Çok şükür maddi durumum yerinde çalışan biriyim.
Çevremde bir baskı hissediyorum. Doping bir nevi.Evlen diyorlar. Önüme doğru dürüst hiçkimse çıkmıyor da . Bu arada akrabalar “akbaba”üzerimiz de. Ablam da dahil hiç kimseye güvenmiyorum. Bazı zor durumlarda onları keşfettiğim için.
Ablam hasta olduğu için 2 yıl ben bakımını yapmıştım bir de boşanma sürecindeyken. İyileşip memleketime döndüğümde belli bir süre geçtikten sonra babam ablamı aramış sizin yanınıza gelsin burada iş bulamıyor demişti. O da ben çok titizim kabul edemem demişti bunu da ses hoperlörde olduğu için duymuştum . Bn de sen iyi ol yeter ki..ben gelmem demiştim. Çok üzülmüştüm. Hastalığı tekrar nüksedince babam beni göndermek istedi ve ben gitmemezlik yapamazdım gittim ve yine ben ilgilendim. Yetmezmiş gibi orada da yine olaylar yaşandı. Eşinin sözüyle kalbimi çok kırdı.Şuan konuşuyoruz.
Sonra zaman geçti ve biz babamızı kaybettik ..Trafik kazasında..Üzerinden 3 yıl geçti ablam hastalığı zaten öncesinde atlatmıştı ve babam da iyileştiğini görmüştü.Ablama babamın yokluğunu elimden geldiğince hissettirmemeye çalıştım.Gelen gelirimizden de hakkı olanı veriyorum ama bazı demirbaşları geleceğimi garanti altına almak için üzerime aldım.Bunu annemin onayıyla yaptım. Bu fikri bana halam verdi çünkü bütün yaşadıklarıma ve yaşattıklarına şahitti o..bir tek o..
Şuan annemle bir hayatımız var ama ara ara gelecek için endişeleniyorum .
Annemden sonra tek başına kalmak.. çok güçlü bir yapım olsa da yaşlılık da... sadece dua ediyorum. Kimseye güvenip hayatıma alamıyorum çoğu çıkar ilişkisi. Kötü birine denk gelsem bana yardım edecek ne bir akraba ne de güvendiğim bir ablam var.
Sadece paylaşmak istedim. Bir önceki konumda paylaştığım kişi de yazmadı ayrıca. O da sevmiyormuş demek ki..1 yıla yakın birlikteydik ama ailesinden çekindiği için dışarı çıkarmamıştı . Yalnız oturup başbaşa bir yemek dahi yememiştik. Öyle bekliyorduk. Daha fazla alışmadan bitirelim demiştim . Ailesi istemiyordu çünkü üzgün olduğunu söyledi sadece o günden sonra da hiç yazmadı . On gün olmuştur görüşmüyoruz yıllık izindeyim şuan ayrıca. Gidince tekrar yüz yüze bakacağız ..
Bazen düşünüyorum da sanırım bazı şeyler için geç kaldım...
Benim bu durumum da olan var mı ,nadir de olsa karamsarlığa düşüyor musunuz?
Şimdiden teşekkür ederim . Yazdıklarınızı okumak iyi geliyor.