- 9 Aralık 2020
- 3.260
- 6.472
- Konu Sahibi mavispreyboya
- #1
8 yıl önce ben bi rahatsızlık geçirdim gece aşırı karın ağrısı ile acile götürüldüm serum bağladılar gönderdiler sonra ağrılar geçmedi babamın imkanı yokdu devlet hastanesine götürüyordu olsada özele götürmezdi zaten neyse ben yarı baygın gezdim nerdeyse bir ay sonra tekrar acile intaniye doktoru idrar yolu enfeksiyonu sağ tarafta ödem diye beni bir hafta serviste yatırdı boştan yere serumlardan artık kollarım şişiyor du sonra taburcu bi kaç hafta sonra tekrar kötüleşmeye başladım yataktan kalkamıyordum sürekli uyuyordum hiç bişey yiyip içmiyordum en son annem çorba yapmıştı onu içirdi beş dakka sürmedi afedersiniz olduğu gibi geri çıktı sonra su verdi oda öyle hemen geri istifra ettim babam hiç bişey umursamaz belki ölmemi bile istedi kız evladıyız ya ne değerimiz var annem kahveden çağırdı zoraki geldi genel cerrah doktoruna gittik hemen yaptırmamız lazım hocam neyim var benim niye ameliyat olacam dedim bilmiyorum içini açıp bakacaz dedi bu lafı hiç unutmam sonra burnum dan hortum attılar mideme içerde yeşil bi sıvı birikmiş sabaha kadar o boşaltıldı sonra ameliyat oldum bi uyandım daha 18 yaşındayım karnımı boydan boya açmışlar acayip bi dikiş atmışlar 3 tane diren görünce dedim keşke ölseydim daha yaşım da küçük sonra doktara sordum neyim varmış benim diye meğersem benim apandisitim patlamış tekrar kese yapmış kendine o idrar yolu enfeksiyonu sağ tarafta ödem diye söyledikleri şey o yüzden miş sonra o kesede patlamış bağırsaklarımı yapıştırmış doktor bana çok zor temizledik sen nasıl yaşadın böyle dedi bidaha yapışabilir tekrar ameliyat yapabiliriz dedi ben tek bi soru sordum bu hale gelene kadar niye bulamadılar dedim doktor bana orasını karıştırma dedi zaten kimsede karıştırmadı
Ben 2 hafta önce dış gebelik geçirdim tüpümün biri açık biri tıkalıydı orasını karıştırma denilen o ameliyat yüzünden benim tüplerim mahvolmuştu yeniden açık ameliyat oldum ben soruyorum benim suçum neydi kafamdan atamıyorum hayat bu herşey gelir insanın başına ama ben babamı nasıl affedecem hani derlerya kaderin senin elinde diye niye umursamadı beni sanki üstümde bi lanet gibi onun beni sevmeyişi şu saatten sonra gidip de yüzüne bakasım gelmiyor 2 gün evinde kaldım dış gebelik ameliyatın dan sonra kaloriferi bi gece açtı ertesi gün açmadı ben çıktım evime geldim doğru düzgün ayağa kalkamıyordum bile daha çok şey var içimde ama isyana giriyor diye yazamıyorum bilmiyorum çok bunalmıştım içimi dökmek istedim buraya kimseye anlatılmıyor da bunlar şuan bi eşim var bide işte annem oda ne kadar yanımda olabilirse o kadar oluyor ama ben artık babamdan nefret ediyorum ben dış gebelik olmasına rağmen kalbi atıyordu diye mercimek tanesi kadar evladımın acısını ömür boyu içimden atamayacam baba olmak ebeveyn olmak bu değilmiş onu anladım Allah muhtaç etmesin beni ona inşallah daha başka yaptığı birsürü şeyler var anlatmaya dilim varmıyor şu yazdıklarım da yeter zaten
Bi kere bile başınızı okşamış size sarılmış hüzünlü olduğunuzda bi sıkıntın mı var diye soran babalarınız varsa kıymetini bilin ben hiç yaşamadım bunları yukarıda Allah var hiç bi zaman dayak atmadı ama dayak atacak kadar bile umursamadı
Benim şimdi başka bi sağlık problemim daha var bebekken hallolacak bişey aman boşver denilip kendi haline bırakmış babam yine babam o engelim sırtımda bi kambur gibi yıllarca aşağıladılar dalga geçtiler sonra bu ameliyat sonra psikolojik sorunlar anksiyete sosyal fobi şimdi anne olamamak benim için herşey bitmiş gibi hissediyorum bazen hep böyle olacakmış gibi okuyanlar hakkınızı helal edin içimde dağ gibi büyüyor bazı şeyler
Ben 2 hafta önce dış gebelik geçirdim tüpümün biri açık biri tıkalıydı orasını karıştırma denilen o ameliyat yüzünden benim tüplerim mahvolmuştu yeniden açık ameliyat oldum ben soruyorum benim suçum neydi kafamdan atamıyorum hayat bu herşey gelir insanın başına ama ben babamı nasıl affedecem hani derlerya kaderin senin elinde diye niye umursamadı beni sanki üstümde bi lanet gibi onun beni sevmeyişi şu saatten sonra gidip de yüzüne bakasım gelmiyor 2 gün evinde kaldım dış gebelik ameliyatın dan sonra kaloriferi bi gece açtı ertesi gün açmadı ben çıktım evime geldim doğru düzgün ayağa kalkamıyordum bile daha çok şey var içimde ama isyana giriyor diye yazamıyorum bilmiyorum çok bunalmıştım içimi dökmek istedim buraya kimseye anlatılmıyor da bunlar şuan bi eşim var bide işte annem oda ne kadar yanımda olabilirse o kadar oluyor ama ben artık babamdan nefret ediyorum ben dış gebelik olmasına rağmen kalbi atıyordu diye mercimek tanesi kadar evladımın acısını ömür boyu içimden atamayacam baba olmak ebeveyn olmak bu değilmiş onu anladım Allah muhtaç etmesin beni ona inşallah daha başka yaptığı birsürü şeyler var anlatmaya dilim varmıyor şu yazdıklarım da yeter zaten
Bi kere bile başınızı okşamış size sarılmış hüzünlü olduğunuzda bi sıkıntın mı var diye soran babalarınız varsa kıymetini bilin ben hiç yaşamadım bunları yukarıda Allah var hiç bi zaman dayak atmadı ama dayak atacak kadar bile umursamadı
Benim şimdi başka bi sağlık problemim daha var bebekken hallolacak bişey aman boşver denilip kendi haline bırakmış babam yine babam o engelim sırtımda bi kambur gibi yıllarca aşağıladılar dalga geçtiler sonra bu ameliyat sonra psikolojik sorunlar anksiyete sosyal fobi şimdi anne olamamak benim için herşey bitmiş gibi hissediyorum bazen hep böyle olacakmış gibi okuyanlar hakkınızı helal edin içimde dağ gibi büyüyor bazı şeyler
