• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

sabrım tükeniyor artık lütfen akıl verin bana

Neden kendi evinizde kalmiyorsunuz ki?

benim esim de ayda 5 nobet tutuyor
hatta ilk evlendigimizde 7 nobet tutardi
o zaman baska sehirdeydik

4 yil boyleydi oglum dogdu vs

oglum 2,5 yasindayken esimin memleketine geldikk
kayinvalidemler esim nobetciyken kalalim dediler
yok ben alistim dedim
kizim dogdu hala esim nobet tutuyor
ben 2 cocukla kaliyorum

lutfen kimseye gitmeyin
kimsenin kalmasina izin vermeyin
 
Neden kendi evinizde kalmiyorsunuz ki?

benim esim de ayda 5 nobet tutuyor
hatta ilk evlendigimizde 7 nobet tutardi
o zaman baska sehirdeydik

4 yil boyleydi oglum dogdu vs

oglum 2,5 yasindayken esimin memleketine geldikk
kayinvalidemler esim nobetciyken kalalim dediler
yok ben alistim dedim
kizim dogdu hala esim nobet tutuyor
ben 2 cocukla kaliyorum

lutfen kimseye gitmeyin
kimsenin kalmasina izin vermeyin
 
ilk atacağınız adım kendi evinizde kalmanız olsun ondan sonra yavaş yavaş araya mesafe koymaya çalışırsınız.
benim eşimde evliliğimizin 10.günü dışarı çalışamay gitti 1 hafta yoktu ve evimde yattım kv bizde yat dediği halde. altlı üstlü oturuyoruz evet ama cesaretimin onla alakası yok çünkü çatı katından içeri girmek çok kolay ve çatı katından sonra ilk kat benim evimdi.
daha 2aylık evliydim 15 günlüğüne dışarıya gönderdiler yani bize 15 gün dediler. 45gün sonra sadece haftasonu için izne geldi o da cumartesi akşam geldi pazartesi sabah geri gitti. bu zamanlarda d evimde yattım.eşim şimdi bir yere gitse kimse gel kal demez çünkü gelmeeyceğimi biliyorlar.

eşinize de annesini şikayet etmeyin tatlı dille anlatın ama her zaman değil . her zaman şikayet ederseniz sıkılıyorlar. benim eşim bunalmıştı mesela şimdi içime atıyorum patlama noktama kadar ne zaman taşıyamayacak duruma geliyorum o zaman eşime anlatıyorum. ama siz patlama noktanıza kadar atmayın gene de insanı çok yıpratıyor çünkü
 
Son düzenleme:
2 seçeneğin var.
İlki tüm arkadaşlarımızın dediği gibi mesafe koyup, kendi evinizde kalmaya alışmanız.
İkinci seçeneğiniz de bu düzeni devam ettirmeniz ki anladığım devam ettirme eğilimidesiniz.
Eşinizin dediği gibi duymamazlıktan gelmenız, kv nizin sözleini ciddiye almamanız.
O kadını takmamayı öğrenmek zorundasınız, yoksa eşinizle aranız bozulur.
Üstelik eşiniz annesini huyunu biliyor ve kabulleniyor.
Bu durumda eşinize surat yapmaya, kavga etmeye kalkarsanız sadece evliliğinizi yıpratmış olursunuz.
Üstelik öğlen arası bile kv ye neden gidiyorsunuz anlamadım.
Hiç arkadaşınız yok mu? Yemeğe çıkın, kahve için ama bence gitmeyin.
Herşey yolunda olsa bile bunalır insan zamanla.
Fazla muhabbet tez ayrılık getirir derler.
Mesaafeeee lüfen.
 
Olaylara şimdi müdahale etmezseniz, zamanla sabrınız taşacak ve patlama yaşayacaksınız.
Sonra hem kayınvalidenizle hem eşinizle takışacaksınız belki de o patlama ile.

Siz onlarda kalmanız gerektiğinize kendiniz bile inanmış, kabullenmişsiniz durumu. Ben de
merkeze uzak, tenha ve öğrencilerin çok olduğu bir muhitte ve öğrencilerin çok olduğu
bir binada oturuyorum. Eşim işi gereği eve gelmediğinde gerek annem gerek kayınvalidem
çağırdığında evimde tek başıma kalmak istediğimi söylüyorum. İşlerimi hallediyorum hem de
arada keyif yapıyorum.

Bu arada kayınvalideniz dobra değil oldukça patavatsız... Dobra insan gerçeği ve inandığını
söyler ama patavatsız insan yeri ve zamanını bilmez. Siz arada saygı sınırını aşmayan ama
altta kalmayacağınızı da gösteren cevaplar verin bence.
 
O evinin tadına keyfine bir varsan, ıssız, tek kalmaktan korkuyorum demezsin çünkü aklına bile gelmez.

Ben 17 aydır kızımla tek başıma kalıyorum, benim annemde gel burada kal dedi, yada istediğin zamanlarda ben geleyim dedi, yok dedim.

Eşim hiç karışmadı, nerede ve nasıl rahat edeceksen öyle yap dedi.

İnan aklıma ne korku geliyor ne de başka bişey. Hatta 2 gün önce gece 4 te bir uyandım elektrikler yok, yattım geri uyudum.

Bence sende en kısa zamanda evinde kalmaya başlamalısın.
 
ilk atacağınız adım kendi evinizde kalmanız olsun ondan sonra yavaş yavaş araya mesafe koymaya çalışırsınız.
benim eşimde evliliğimizin 10.günü dışarı çalışamay gitti 1 hafta yoktu ve evimde yattım kv bizde yat dediği halde. altlı üstlü oturuyoruz evet ama cesaretimin onla alakası yok çünkü çatı katından içeri girmek çok kolay ve çatı katından sonra ilk kat benim evimdi.
daha 2aylık evliydim 15 günlüğüne dışarıya gönderdiler yani bize 15 gün dediler. 45gün sonra sadece haftasonu için izne geldi o da cumartesi akşam geldi pazartesi sabah geri gitti. bu zamanlarda d evimde yattım.eşim şimdi bir yere gitse kimse gel kal demez çünkü gelmeeyceğimi biliyorlar.

eşinize de annesini şikayet etmeyin tatlı dille anlatın ama her zaman değil . her zaman şikayet ederseniz sıkılıyorlar. benim eşim bunalmıştı mesela şimdi içime atıyorum patlama noktama kadar ne zaman taşıyamayacak duruma geliyorum o zaman eşime anlatıyorum. ama siz patlama noktanıza kadar atmayın gene de insanı çok yıpratıyor çünkü

bende içime ata ata patlayınca kötü patlıyoruz o zamanda içime attım attım,resmen eşimle kavga ettik...ama her gün de söylesem bunalıcak biliyorum...en iyisi orta yolu bulmak...
2 seçeneğin var.
İlki tüm arkadaşlarımızın dediği gibi mesafe koyup, kendi evinizde kalmaya alışmanız.
İkinci seçeneğiniz de bu düzeni devam ettirmeniz ki anladığım devam ettirme eğilimidesiniz.
Eşinizin dediği gibi duymamazlıktan gelmenız, kv nizin sözleini ciddiye almamanız.
O kadını takmamayı öğrenmek zorundasınız, yoksa eşinizle aranız bozulur.
Üstelik eşiniz annesini huyunu biliyor ve kabulleniyor.
Bu durumda eşinize surat yapmaya, kavga etmeye kalkarsanız sadece evliliğinizi yıpratmış olursunuz.
Üstelik öğlen arası bile kv ye neden gidiyorsunuz anlamadım.
Hiç arkadaşınız yok mu? Yemeğe çıkın, kahve için ama bence gitmeyin.
Herşey yolunda olsa bile bunalır insan zamanla.
Fazla muhabbet tez ayrılık getirir derler.
Mesaafeeee lüfen.
bozuluyordu eşimle aram,onun yüzünden eşime surat asıyorudum mutsuzluğumu ona yansıtıyordum..evliliğimin ikinci ayı mutsuzlukla geçti...sonra onunla konuşunca artık ona sitem etmemeye başladım,çünkü o benim yanımda olması bana güç verdi....öğle aram yarım saat,ve sağolsun hazırlıyor oraya gidiyorum...çalıştığım yerde öyle merkezde falan değil,şehir dışında çiftlik gibi bir yer,yemeği ancak evde getirip yiyebilirsin...onlarda bu defa ordamı yenir burda ye diyecekler,çünkü öğlene beni bekliyorlar birlikte yiyoruz...kayınbabamlada aynı iş yerinde olduğumuz için..ama o çok iyi...
Olaylara şimdi müdahale etmezseniz, zamanla sabrınız taşacak ve patlama yaşayacaksınız.
Sonra hem kayınvalidenizle hem eşinizle takışacaksınız belki de o patlama ile.

Siz onlarda kalmanız gerektiğinize kendiniz bile inanmış, kabullenmişsiniz durumu. Ben de
merkeze uzak, tenha ve öğrencilerin çok olduğu bir muhitte ve öğrencilerin çok olduğu
bir binada oturuyorum. Eşim işi gereği eve gelmediğinde gerek annem gerek kayınvalidem
çağırdığında evimde tek başıma kalmak istediğimi söylüyorum. İşlerimi hallediyorum hem de
arada keyif yapıyorum.

Bu arada kayınvalideniz dobra değil oldukça patavatsız... Dobra insan gerçeği ve inandığını
söyler ama patavatsız insan yeri ve zamanını bilmez. Siz arada saygı sınırını aşmayan ama
altta kalmayacağınızı da gösteren cevaplar verin bence.
çok haklısınız patavatsız ...... herkesi o şekilde o kadar çok kırıyor ki....elbette saygımı koruyacam ama şakayla da karışık olsa karşılık vermem lazım....ama anlamaz bu kadın....böyle alışmış bir kere...eşim bile dedi,bunlar böyle anneside teyzemde dayımda öyle dedi....görümcesine bile neler demiş kv de o bile ses çıkarmamış eşim söyledi...elimden gelse hiç götürmiycem seni oraya diyor
 
O evinin tadına keyfine bir varsan, ıssız, tek kalmaktan korkuyorum demezsin çünkü aklına bile gelmez.

Ben 17 aydır kızımla tek başıma kalıyorum, benim annemde gel burada kal dedi, yada istediğin zamanlarda ben geleyim dedi, yok dedim.

Eşim hiç karışmadı, nerede ve nasıl rahat edeceksen öyle yap dedi.

İnan aklıma ne korku geliyor ne de başka bişey. Hatta 2 gün önce gece 4 te bir uyandım elektrikler yok, yattım geri uyudum.

Bence sende en kısa zamanda evinde kalmaya başlamalısın.

ben korkağım herhalde biraz da..çünkü eşim tv izlerken ben ütü yapıyorum diğer caddeye yakın odada ürperiyorum....sessiz sedasız bir yer ya orası ovanın içi......evimi özlüyorum zaten eşime hep diyorum evimi özledim diye....bencede başlamalıyım ulaşım sorunumuz falan düşünüp halletmemiz lazım yoksa böyle göçebe hayatı yaşamaya devam edicem..eşimin görevi değişine kadar oda zor
 
ben korkağım herhalde biraz da..çünkü eşim tv izlerken ben ütü yapıyorum diğer caddeye yakın odada ürperiyorum....sessiz sedasız bir yer ya orası ovanın içi......evimi özlüyorum zaten eşime hep diyorum evimi özledim diye....bencede başlamalıyım ulaşım sorunumuz falan düşünüp halletmemiz lazım yoksa böyle göçebe hayatı yaşamaya devam edicem..eşimin görevi değişine kadar oda zor




Evine git, eşinin olmadığı akşamlarda mis gibi yemeklerini yap, evini temizle, yan gel yat.

Eşinin evde olduğu zamanlarda da yemek derdin, temizlik derdin olmaz, oturursun eşinin dizinin dibinde, güzel güzel vakit geçirirsiniz.
 
ben sorunun kendi evinizde kalmamak olduğunu düşünmüyorum.çünkü ister istemez k validenizle bir araya geleceksiniz.o zaman da aynı şey yaşanacak.bu türden birkaç insan tanıdım.resmen sinir harbi yaşatırlar insana biliyorum.hep diken üstünde durursunuz acaba ne diyecek te sinirim bozulacak diye.eğer kvalidenizi hayatınızdan çıkarabilecekseniz ne ala.ama mümkün görünmüyorsa bence yapılacak 2 şey var.ya onu onun silahıyla vuracaksınız ya da takmamayı öğreneceksiniz.bu iki seçenek te karakter meselesi.herkes yapamaz tabii.ama ya değişmek için mücadele edeceksiniz.ya da kafaya taka taka sinirlerinizi harap edeceksiniz.ben mücadeleci bir ruha sahip olduğum için değişmeyi tercih ederdim.hep derim ki üzüntüyle harcayacağım enerjiyi sorunu bitirmek için harcamalıyım.tercih sizin
 
"şimdi ona gitsem söylensem dedi seni düşman bilecek dedi,sana iyice kinlenecek"
demiş ya eşin..ne kadar da doğru söylemiş..

bıktım bu k.v lerdennnnn :50:
 
konu sahibi arkadaşım sen en iyisi kayınvalidene "ben dili"ni uygula. Yani sakin sakin annecim sen bana bunları diyorsun ama benim kalbim çok kırılıyor de belki anlar.
 
Back