Kızlar merhaba. 2.5 aylık anneyim. Sorun şu ki genel olarak ve bebek bakımı konusunda çok rahatım. Ne güzel işte diyebilirsiniz ama bazen abartı mı diye düşünüyorum hatta çoğu zaman anneliğimi sorguluyorum. Bazen de eşimle tartışıyoruz bu yüzden. O da sağolsun ondan beklemeyeceğim pimpiriklikte bir baba oldu.
Mesela kucağımda emerken uyudugunda üstünü örtmek aklıma gelmiyor. Üşür mü diye bir endişem neredeyse hiç yok. Evde doğalgaz yok salonda ve yatak odasında klima var. Az önce bir odadan öbürüne üzerini örtmeden götürdüm diye eşim baya kızdı. Soğuğa alışık olmasını istiyorum aslında ama yanlış mı yapıyorum emin degilim. Bir de içimden diyorum ki o mesafede ne olabilir
Bazen de mesela vitamin damlasını unutuyorum ama 1 günden nolcak diyorum. Unuttum desem eşim aşırı kızıyor. Artık tadım kaçmasın diye unutsam da verdim demeye başladım.
Bu huyum hayatimin her alanında var aslında. Genel olarak rahat bir insanım. Hayatta düzenli ilaç kullanamam mesela. Hiç bir düzene sadık kalamiyorum. Kendimle ilgili sıkıntım yok zararı da olsa kendime ama çocuğum için bunu nasıl aşacağım yada aşmalı mıyım bilmiyorum. En kötüsü de taban tabana zıt karakterde bir kocam var
sırf çenesini cekmiyim diye kizacagi her şey için tek ayak üstünde kırk yalan söylemeye başladım. Benim gibi olanınız var mı merak ediyorum.