- 3 Temmuz 2008
- 619
- 1.339
- 313
- Konu Sahibi figenayten
-
- #1
Akisa birakin desem cok amator olacak.sorunuzun cevabini bilmiyorum konu ustte kalsin belki bilen vardir.kendimi mutlu etmek icin cabaliyorum ama malesef tikaniyoruz hepimiz sakin olun bitecek
Çok ama çok sağolun. Çok teşekkür ediyorum. Ya Şafi zikretmeye başlasam mı diyorum.
Rabbim yar ve yardimciniz olsun konuyla ilgili bir fikrim yok sadece sifa dilemek istedim belki soylmesi kolay diceksinuz ama birazda bizim elimizde degilmi iyi olmak once Allahin izniyle sonra doktor ve ilaclar sayesinde sonra kendi pozitifliginizle asacaksiniz insallah oglunjzda varmis Allah bagislasin onu dusunerek herseyi olumlu gorunSon dört yıldır. kronik majör depresyon tedavisi görüyorum. ve geçtiğimiz Eylül ayından beri canlı cenaze şeklinde yaşıyorum eğer buna yaşamak denirse. İlaç devam ama sonuç yok. Bugece de mi uyuyacağım diye uyuyor ve yine uyandım allahım bu gün nasıl geçecek diye kalkıyorum. Elbette geçmişe ait çok travmalarım var ama asıl sorun onlar değil artık.. Asıl sorun bugüne tutunamamam ve gelecekte beni bekleyen her türlü olumsuz senaryolar.. Hiçbir istek hiçbir umut ve hiçbir enerji kıpırtısı olmaksızın adına yaşamak denirse yaşadığım günler bunlar. Hep uygun doktor ve doğru ilaç tedavisi almadığıma inandım. İlaçların yanısıra , Bir yıl her hafta terapiye de gittim ve sonuç sıfır.. Terapistin söyleyeceklerini zaten biliyorum ama doğru olanları yapmak için minimum seviyede bir güç bir istek yok.Temmuz'un ilk haftasında neurobilim konusunda uzman ve şimdiden çok güvenerek görüşmeye gideceğim bir hekimden randevu aldım. Doktor anlamında son şansım olacak kendisi öyle inanıyorum şu anda. Aynı gün qeeg denilen bir test yapılmasını istedim. Beyin dalgalarının renkleri ile durumunu ortaya koyan bir testmiş bu. Bunun sonuçlarına göre en doğru ilaçlar verilecektir muhakkak ümidine sarılarak o güne ulaşmayı beklemekten başka hiçbir gayem yok şu anda. Aranızda QEEG TESTİ' yaptıran var mı? Lütfen benim için dua edin. Hayata tutunabilmem , oğlumun güzel günlerini görebilmem için....
Merhaba kardeşim .Çok geçmiş olsun.Rabbim kimseyi sağlıkla imtihan etmesin.Çok zor bir hayatım oldu ve bir çocuğun yaşayabileceği çok ağır şeyler yaşadım annem ve babam yüzünden.Çok mutsuzdum benim de elim kolum kalmıyodu.Bir oğlum var ve ona kardeş istedim.Rabbim de bana bir kız nasip etti.Ta ki karnımda kalbinin durduğunu öğrendiğim ana kadar çok mutluydum.Sonrasında süren 4 aylık yoğun bakım süresi ve %90 engelli bir bebek.Dedim Rabbim hiçbirşeymiş yaşadıklarım.Sen sağlıkla imtihan etme.Çok dua ettim ama kızım dayanamadı.Melek oldu.Engelli olacağını öğrendiğim anda çok farklı bir dünyanın kapıları açıldı.Dert ettiğim şeylerin ne kadar boş olduğunu gördüm.Artık sağlık dışında hiçbirşeye üzülmğyorum .Nacizane tavsiyem.Öyle olan aileleri bulun.Onların haline bakın.Yine de öyle şükrediyolar ki.Belki farklı bakabilirsiniz hayataYıllardır süren ve artık tıkanmışlık noktasına gelen bu durum çarnaçar bıraktı beni.. Kendimden nefret etmeye başladım. Belki de sıra çevredekileri de kendimden nefret ettirmek ve yapayalım kalmak ama bu çözüm değil bu hastalıkta insanın yanında kendisine çok iyi gelen yakınının olması gerekiyor. Aile anlamında ise yaşlı bir anne ve babam var ve anlamakta çok zorlanıyorlar. Bir doktor değiştirip yeni ilaçlara geçtiğinizde en az üç ay sabırla dayanmanız gerekiyor. İlaçlar işe yaramadı ise sil baştan.. Dayanılır gibi değil..
canım hergün 500 tane ya METİN zikri yapar mısın ? ağır gelmezse daha çok yap ama en az mutlaka 500 defa ya METİN zikrini yap ve görSon dört yıldır. kronik majör depresyon tedavisi görüyorum. ve geçtiğimiz Eylül ayından beri canlı cenaze şeklinde yaşıyorum eğer buna yaşamak denirse. İlaç devam ama sonuç yok. Bugece de mi uyuyacağım diye uyuyor ve yine uyandım allahım bu gün nasıl geçecek diye kalkıyorum. Elbette geçmişe ait çok travmalarım var ama asıl sorun onlar değil artık.. Asıl sorun bugüne tutunamamam ve gelecekte beni bekleyen her türlü olumsuz senaryolar.. Hiçbir istek hiçbir umut ve hiçbir enerji kıpırtısı olmaksızın adına yaşamak denirse yaşadığım günler bunlar. Hep uygun doktor ve doğru ilaç tedavisi almadığıma inandım. İlaçların yanısıra , Bir yıl her hafta terapiye de gittim ve sonuç sıfır.. Terapistin söyleyeceklerini zaten biliyorum ama doğru olanları yapmak için minimum seviyede bir güç bir istek yok.Temmuz'un ilk haftasında neurobilim konusunda uzman ve şimdiden çok güvenerek görüşmeye gideceğim bir hekimden randevu aldım. Doktor anlamında son şansım olacak kendisi öyle inanıyorum şu anda. Aynı gün qeeg denilen bir test yapılmasını istedim. Beyin dalgalarının renkleri ile durumunu ortaya koyan bir testmiş bu. Bunun sonuçlarına göre en doğru ilaçlar verilecektir muhakkak ümidine sarılarak o güne ulaşmayı beklemekten başka hiçbir gayem yok şu anda. Aranızda QEEG TESTİ' yaptıran var mı? Lütfen benim için dua edin. Hayata tutunabilmem , oğlumun güzel günlerini görebilmem için....
Psikolojik her sorunun bana çok kolay bir çözümü varmış gibi gelir. Başına gelmediği için söylemesi kolay gibi düşünmeyin bunu. Çok zor dönemlerden geçtim. Asosyalliğe kadar gitti durum. En son ruh sağlığına yatırılacaktım 20 li yaşlarımda. Doktora gittikten sonra bir bankta otururken benden hem fiziken hem ruhen çok daha kötü durumda olan bir teyze görmüştüm. Sonra dedim ki KENDİNE GELİYORSUN HEMENNNN...!! Doktor bana bir sürü antidepresan ilaç yazdı mal gibi oluyordum içince. Ne hayattan ne yediğim içtiğimden keyif almıyordum. Sonra dedim kızım daha 20 yaşındasın başlarım senin hastalığına ilacına ilaçsız bu durumu atlatacaksın. İlaç içiyorum dedim doktora ama hep çöpe attım her gün o dozları çöpe attım. Dışarıda hobiler buldum spora yeniden başladım. Kitap okudum bol bol. Yüzdüm doktor ilaç dozunu yavaş yavaş düşürmeye karar verdi :) o zaman ilacı en başından beri kullanmadığımı söylediğimde kendi bile şaşırdı. Aynaya her baktığımda çok değerli ve çok önemli olduğumu hatırlattım kendimee. Ben olmazsam kimsenin bir anlamı ve değeri yok dedim. Başıma kötü şeyleri getiren insanları içimde affettim (çok iyi geldi) ama hergün yaşadığıma ve hayatımda olan herşeye şükrettim. Kendini sev kendini önemse. Nefret edeceğin biri değilsin. Çok önemli ve değerlisin. Annesin mesela. Bir çok kadının yıllarını harcayıp sahip olamadığı birşeye sahipsin. Ne kadar özel bir kadınsın ki bir oğlun var. O çok şanslı senin gibi bir annesi var. Bizler ne kadar şanslıyız ki bugün sayende burda birlik olabiliyoruz. Herşey senin beyninde canım benim. Kendine kusurlar bulmak yerine kusurlarını kapatacak güzelliklerini keşfet. Aynaya bak kendine şükret. Varkığına şükret. Hayatında olan herşeye kaleme bile şükret. Sen iyi birisin kıymetli ve özelsin. Kendini değerli gördüğün zaman herşeyi atlatırsın inan bana güzel haberlerini buradan okumak istiyorumYıllardır süren ve artık tıkanmışlık noktasına gelen bu durum çarnaçar bıraktı beni.. Kendimden nefret etmeye başladım. Belki de sıra çevredekileri de kendimden nefret ettirmek ve yapayalım kalmak ama bu çözüm değil bu hastalıkta insanın yanında kendisine çok iyi gelen yakınının olması gerekiyor. Aile anlamında ise yaşlı bir anne ve babam var ve anlamakta çok zorlanıyorlar. Bir doktor değiştirip yeni ilaçlara geçtiğinizde en az üç ay sabırla dayanmanız gerekiyor. İlaçlar işe yaramadı ise sil baştan.. Dayanılır gibi değil..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?