- Konu Sahibi nehirinannesi2011
- #81
Yüzleşmek buz gibi soğuk suya birdenbire atlamak gibi, ne kadar hızlı atlarsan o kadar çabuk sıyrılıyorsun korkularından.....
Dün iş çıkışı kızıma gittim kader arkadaşlarım...ilk defa...o nu kaybettiğimin 80.inci gününde.....
Ağladım,ağladım,ağladım, o kadar çok ağladım ki sanki onu kaybettiğimi ilk duyduğum , ilk hissettiğim anı yaşadım..ilk defa bir mezarlığı kıskandım,ilk defa bir mezarlık bana bu kadar güzel geldi..ilk defa orada yatanları kıskandım...kızımın yanına uzanıp kıvrıldım ,sanki onunla orda yatıyormuş gibi .. bu dünya da sarılamadım annem dedim , özür dilerim annem dedim , defalarca af diledim .....sonra o nun orda olduğunu bu gerçeğin değişmeyeceğini kabullendim.
Bugün mü ? bugün ise artık Nehir'in nerde olduğunu bilerek çıktım ilk defa evden...hiç biryerlere koyamadığım kızımın nerde olduğunu bilerek...Yine hiç bir şey yiyemiyorum, yine söndü içimdeki tekrar yanmaya çalışan yaşama sevinci, bir tokat yemiş gibiyim adeta ,nasıl kendime geldim ,nasıl salladı beni gerçekler....Gerçekler çok acı, hayat çok acı, teselli etmeye çalışıyor şiş gözlerimi görenler nafile , bir girdabın içindeyim sanki , hiç kimseyle konuşmak istemiyorum, kimse soru sormasın istiyorum ....sadece susmak istiyorum..
Evet canımın içi değerli arkadaşım, söylemiştim ya ilk gidiş elbette kolay değil ama insanoğlu öyle güçlüki herşeye alışıyor . 2. gidişinden sonra artık gitmediğin için üzülceksin ağlıcaksın ah evladım ah evlatlarımız kurduğumuz hayaller umutlarımız hepsi gitti evet böyle düşünüyoruz.Kimsenin tesellisi avutmuyor bizi ama avutacak tek şey var zaman zaman zaman...sevgili dostum acını en derinden paylaşıyorum. herzamanki gibi dualarım seninle ve diğer arkadaşlarla,tekrar inanıyorum ki en kısa zamanda tekrar umutlar yeşerecek.sevgilerimle....