- Konu Sahibi esmaaa0202
-
- #801
merhabalar...bende kendimi bildim bileli hatta ilk adetimden itibaren pkoluyum..o ergen yaşlardan beri mutlaka her sene sürekli bir kadın doğumcunun muayenesinde bulurdum kendimi..ve hep korkum acaba benim bebeğim olacak mı olurdu..evlenmeden önce eşime bile baştan bu riskten bahsederek evlenmiştim,siz düşünün psikolojimi.evlenmeden önceki son kontrolümde artık doktor diane-35 i sürekli kullanacaksın,sende bu durumu bir şeker hastası gibi kabul et ve ömrünün sonuna kadar bununla yaşamaya alış dedi,yaşım nedeniylede evlendiğinde korunma direk denemelere başla öğüdünü verip yolladı :) evlendik,2 sene geçti tık yok,tabi bu arada kan testlerinden geçiyorum doktor bekle diyor,boşu boşuna folik asitler içiyorum ki o insanı daha bir umutlandırıyor,olmayınca 2 kat üzüntü..derken ciddi tedaviye başlama kararı aldık.eşim bir yandan kontrollere başladı ki eşimin ailesinde de sperm sorunundan bebeği olamayanlar vardı ve sigara kullanıyor..onda sperm sayısı normal fakat yavaştı.bende yumurta tembelliği fazla,ya üretemiyordum ya da istenen olgunluğa erişemiyordu.artık bismillah bir cesaret klomenle yumurtlama tedavisine başladık,eşimde proxeed plus diye bir vitamin kullanıyordu.arkasından çatlatma iğnesi vurunuyordum,sonraki 36 saat meselesi derken böyle sonuçsuz 4 ay geçti..yumurta bazen oluyor bazen olmuyor,ilacı boşa içmiş olmak daha fena zaten.doktorum daha devam edebiliriz diyordu,ama ben umudumu aşılamaya bağlamıştım bu sefer.aşılamanın ilk ayında klomen dozunu artırdı doktorum ve ona rağmen yumurtam gelişmedi gibi göründü beklenen sürede.artık umutsuz bir şekilde doktorum son günde kontrol edelim deyip baktığında istenen büyüklükte bir yumurta şaşırtmıştı bizi.biz o gün rapor derdine düşmüştük birdahaki ay için,düşünsenize..bu yumurta bize bir daha umut olmuştu.gün belirlendi,çatlatma iğnesi vurundum ve söylenen saatte aşılama gerçekleşti.ama ne dualar okuyorum anlatamam.strese girmemek için şarkılar söylüyorum içimden falan:)ve eve yolladılar,dinlenme süreci başladı..kendime çok dikkat ettim açıkçası,yükseğe kolumu kaldırmadım,dar belli pantolon giymedim..kafam sürekli orda!bekliyorum ki adet olcam derken ısrarlara dayanamayıp bir test aldım ve silik çizgiyi görünce inanamadım,testin adiliğine çıkardım sonucu.2 gün daha bekledim ve kan sonucunu gördüğümde hıçkırıklar içinde nasıl ağladığımı ben bilirim..ve o günden bu güne gelince bebeğim şimdi çok şükür gözümün önünde uyuyor ve sorunsuz çok rahat bir gebelik geçirdim..
neler hissettiğinizi çok iyi biliyorum,nelerle karşılaştığınızı,döktüğünüz gözyaşlarını..çünkü bende 1 sene öncesine kadar aynen öyleydim.bu forumu en son okuduğumda bir gün bende bebeğime kavuşursam buraya bende yazıcam,benim gibi olanlara bir umutta ben olcam demiştim(forum sahibinede çok teşekkürler!)..umarım yaşadıklarım size ayrı bir umut katar.görünüşte belki bir kısım pkoluya göre erken sonuç aldım,belki şanslıydım ama hissettiklerimiz ortak malesef..sizlerde en yakın zamanda istediğiniz sonuçlara kavuşup buraya yaşadıklarınızı yazın inşallah..ama en önemli önerim size,stresi atın vücudunuzdan...
neler hissettiğinizi çok iyi biliyorum,nelerle karşılaştığınızı,döktüğünüz gözyaşlarını..çünkü bende 1 sene öncesine kadar aynen öyleydim.bu forumu en son okuduğumda bir gün bende bebeğime kavuşursam buraya bende yazıcam,benim gibi olanlara bir umutta ben olcam demiştim(forum sahibinede çok teşekkürler!)..umarım yaşadıklarım size ayrı bir umut katar.görünüşte belki bir kısım pkoluya göre erken sonuç aldım,belki şanslıydım ama hissettiklerimiz ortak malesef..sizlerde en yakın zamanda istediğiniz sonuçlara kavuşup buraya yaşadıklarınızı yazın inşallah..ama en önemli önerim size,stresi atın vücudunuzdan...