- 25 Nisan 2024
- 141
- 31
- 24
-
- Konu Sahibi merak dolu
- #21
Lh 11 yüksekmiş bilemiyorum inşallah gelir
Lh 11 yüksekmiş bilemiyorum inşallah gelirGüzel haber Fsh düzensiz ise ilacı var onla düzeltilebiliyor Amh 'ınız normalin çok üstü değil (Amh'ı :14 olan kişi yani ben için hiç değil) Lh yüksekliği yoksa ki olsa yazardınız çok inatçı bir pcoslu değilsiniz. Lh düşürmek için tek ilaç doğum kontrol hapı zira. Asıl kısır döngü orda ve hiç oraya gelmezsiniz inşallah
Stres yapmayıp,sağlıklı beslenip düzenli spor yaparsanız 1 yıl içinde kesin diyorum
Bu güzel mesajınıza çok ihtiyacım varmış gibi hissettim çok teşekkür ediyorum bunları paylaştığınız için kısa zamanda bende anne olabilirim inşallah benim hiç bir belirtim yok sadece ultrasonda görünüyor28 yaşındayım 36 haftalık kız anası olarak gebeyimKendimi bildim bileli uğraşıyorum bu illetle .. Ergenlikte 3 kez ameliyat oldum sinsice büyüyüp içimde patlıyordu kistlerim. Ne tatil ne deniz ne havuz ne de uzak bir yere gidip kafam rahat oluyordu patladı mı patlayacak mı? Tüp bebek yapmazsan anne olmayı unut , böyle giderse yumurtalıklarını almak zorunda kalırız , çok erken yaşta menopoza gireceksin , rahim ağzı kanseri riskin yüksek , al şu ilaçları kullan , doğum kontrol hapı olmadan adet göremezsin vs vs vs bir ton doktor bir ton cümle duydum her bir hastaneden Çok ağladım üzüldüm ama ki ben ileri derece pcostum ameliyatlar vücut şişmesi kilo tüylenme sivilce kistleri saymıyorum bile.. Mersin’de Sezin Özyurt hocama gittim bundan 6 yıl önce. Sana napmışlar dedi Gencecik kız bu kadar kesilip biçilir mi demişti Senin dozunu bilmiyorum ama bitkisel şeylere yöneldim ben doktor tavsiyesiyle. Diyet yaptım bazı gıdalara alerji/hassasiyet olabiliyor. Doğum kontrol hapı kullanırken dahi geciken adetim diyet ve sporla hem kistlerim düzeldi hem de adet günlerim max 1 2 gün oynadı .. Cildim güzelleşti.. O kadar imkansız gözüyle bakıyordum ki balayında hamile kaldım Zaten olmaz hemen diyip korunmamıştım bile Doktorum şey demişti eğer egzersizine , yemene içmene dikkat edersen , yaşam kaliteni arttırırsan pcos olmaktan asla korkma. Öyle de oldu Ha bir de şunu söyleyeyim sakın ama sakın ertesi gün hapı içme. 8 ay adet olmadığımı bilirim. Nişanlıyken kullanmıştım ve pcosa daha çok etki ediyormuş Geçmiş olsun
Çok güzel anlatmışsınız, ben bir pkosluyum ve yeni evliyim ancak gebelik en yakın zamanda istiyoruz. Bu nedenle doğru beslenmeye başladım. Sizin önerdiğiniz diyetisyenler kimlerdir?Başlık çok sma çok kıymetli, umarım yorumum yukarılara taşımaya vedile olurda birlikte dertleşiriz. Madem konusu açılmış bende bir PCOSlu olarak sürecimden bahsedeyim. Bize tam olarak ne yaptılar, ne yedik içtik, nasıl bir gem aktarımı oldu da pcosla mecburi tanıştık bilmiyorum ama bende 30 yaşımdan sonra pcos ile yaşamayı öğrendim.
Benim PCOS tanısı 2019 yılında üniversitede 8 ay adet olamayınca ortaya çıktı. Canım arkadaşlarımdan(!) biri (karnımın şişesinden bile anlaşılır) gebe olduğumu düşünerek benimle hastaneye gelmek istediğini söyleyip birlikte doktora gitmemizle öğrendik. Sanki beni muayene eden kim varsa aynı şeyi söylüyordu. "Neyi bu kadar dert ettin de böyle oldu?" "Aşk acısı mı çekiyorsun?" Diyen bile oldu. Neyse muaayene sıram gelmeden henüz birileri (özel hastane) beni bir odaya alıp senin kistlerinin durumu vahim, acil ameliyat olman gerek dedi. İlk böyle bir karşılamayla karşılaştığım şeyin ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Doktorumla görüşeceğim önce dedim. Doktorumun yanına geçince, "dur bakalım bu tanıyı henüz ilk defa koyuyoruz. Şu ilacı bi kullan hele" diyerek hayatımın hatasını yaptığım o ilacı kullanmaya başladım. Evet adet olmayı başardım. Ancak ömrüm boyunca kilo nedir bilmeyen ben hızla kilo almaya başladım. Pürüzsüz yüzüm kıllanmaya başladı. Neye uğradığımı şaşırdığım garip bir sürece girmiştim. Bir daha eski kiloma ulaşamamıştım evlenene kadar. Staj döneminde Başka bir doktor ile karşılaştım oda bana insülin direncinden bahseti. Meğer bir de insülin direnci varmış bende. O kısır döngüye de girmiştim. O dönem nişanlıydım. Yakın zamanda evlenip çocuk sahibi olmak istediğimi söyleyince Bir koca kutu hap yazdı bana ve bu ilaçla istahımın kesileceğini ve kilo vereceğimden bahsetti. Böylece insülin direncinden de kurtulacaktım. (?) Nitekim kullandım evlenene kadar biraz kilo verdim. Ancak çocuk sahibi olmama yetecek kadar değildi sanırım ki ben çocuk sahibi olmak için tam 7 yıl bekledim. 3 yılın sonunda aşılama denedik olmadı. 4 yıl tüp bebek denedik tutmadı. Süreç o kadar yorucuydu ki ara vermek istedim. 2 adet donduruşmuş embriyom vardı hastanede. 2 yıl kadar bekledik. Bu sürede ben PCOSu tanımaya öğrenmeye başladım. Yine bu forumda PCOS kitabının özetine rastladım. İndirip kütap haline getirdim iyice inceleyip hayatıma koymaya başladım. Kilo verdim, taa bekarlıkta ki kiloma hatta daha aşağısına düşecek kadar kilo verdim. Pandemi falan derken eşimle karar verdik ve 2. Transfeti olmak üzere hastaneye gittik. Tabiki (PCOS a uymayan) hormon tedavilerimize başladık. 53 kilodan hızla 65 kiloya çıktım bu tedaviyle. Neyse ki transferim tutmuştu. 5 aylık gebeliğim devam ederken iş yerinde ani bir kanamayla apar topat hastaneye kaldırıldım. Bebeğimi kaybetmiştim. Meğer yetmezmiş gibi bir de uterus yetmezliği varmış bende. Tabii ki de orada öğrenmemiştim ben bunu, maalesef kızıma hamile kaldığımda öğrendim. Oğlumu kaybettikten 5 ay sonra yine diyet yaparak 77 kilodan 68 kiloya indiğimde gebe kaldığımı öğrenmiştim. Nasıl bir mucize bilmiyorum ama kendiliğimden hamile kalmıştım. 18 hafralık gebeliğimde ani bir krampla gittik hastaneye. Rabbime şükür beni anlayan bir doktorla karşılaşmıştım. Bana hemen serklaj atıp tembihledi. "Kızım" dedi 'senide rahimağzı yetmezliği var. Gebe kaldığın an işi bırakmak gerekiyodu. Daha önce ki gebeliğinde düşük yaptığında doktorun bunu söylemedi mi?" dedi "hayır dedim. Nerdene bilebilirdim ki? Çok şükür ki serklaj 31 haftalığa kadar durdum. Kızım 2 ay küverde kaldı. Ama Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki şuan 1.5 yaşına girdi. Rabbim hayırlı ömür versin, tüm evlatlara da kızıma da. Her şeyin mümkün olduğunu öğrenmiştim pcos ile.
Kıssadan hisse: uzun uzun yazdığım için orayı okumak istemezseniz bunu okusanız da yeterli. PCOS demek düzenli ve özenli bir hayat demek. Hem hayat standartlarınız düzenleyip, hemde psikolojinizi düzenlemeniz gereken bir süreç. Eğer bu ikisini düzeltirseniz PCOS korkulacak bir şey olmaktan çıkıyor. Aksine hayatınızı düzelten bir şey oluyor. Düzenli yeme , egzersiz alışkanlığı edinmeye çalışın. Hayat boyu düzenli beslenmeyi destekleyen bazı diyetisyenler var. Eğer bulamazsanız size tavsiye edebileceğim bir kaç kişi olabilir. Özelden yazarsınız. Psikolojinizi düzeltmenin faydası da sürdürebilirlik için önemli. O yüzden korkmayın. Bu sitede PCOS kitabı var. Onu mutlaka edip dikkatlice okuyun. Kitap daha iyi detay veriyor.
Amh değerim 9.47 size nadılMerhabalar ben 1.5 senedir evliyim hiç gebelik oluşmadı hormon testlerim biraz yüksek fsh 10 civarı amh 4.48 ilk başlarda doktor polikistik görünüm var demişti bu sefer başka doktor polikistik over var dedi tsh hormonu bir ara 16 ya çıkmıştı şimdi 10 olmuş ondan sonra artı görünüm ama hiçbir belirtisini yaşamıyorum ve Anne olmak istiyorum benim gibi olan ve hamile kalan varmı bana umut olabilirmisiniz
Biraz yüksek sende pco olabilirsinAmh değerim 9.47 size nadıl
Vakit ayırıp yazdığınız için çok teşekkür ediyorum dediğiniz kitabı mutlaka okuyacağım hayırlısıyla en kısa zamanda bende anne olmak istiyorum artık o güzel duyguyu tatmak istiyorumBaşlık çok sma çok kıymetli, umarım yorumum yukarılara taşımaya vedile olurda birlikte dertleşiriz. Madem konusu açılmış bende bir PCOSlu olarak sürecimden bahsedeyim. Bize tam olarak ne yaptılar, ne yedik içtik, nasıl bir gem aktarımı oldu da pcosla mecburi tanıştık bilmiyorum ama bende 30 yaşımdan sonra pcos ile yaşamayı öğrendim.
Benim PCOS tanısı 2019 yılında üniversitede 8 ay adet olamayınca ortaya çıktı. Canım arkadaşlarımdan(!) biri (karnımın şişesinden bile anlaşılır) gebe olduğumu düşünerek benimle hastaneye gelmek istediğini söyleyip birlikte doktora gitmemizle öğrendik. Sanki beni muayene eden kim varsa aynı şeyi söylüyordu. "Neyi bu kadar dert ettin de böyle oldu?" "Aşk acısı mı çekiyorsun?" Diyen bile oldu. Neyse muaayene sıram gelmeden henüz birileri (özel hastane) beni bir odaya alıp senin kistlerinin durumu vahim, acil ameliyat olman gerek dedi. İlk böyle bir karşılamayla karşılaştığım şeyin ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Doktorumla görüşeceğim önce dedim. Doktorumun yanına geçince, "dur bakalım bu tanıyı henüz ilk defa koyuyoruz. Şu ilacı bi kullan hele" diyerek hayatımın hatasını yaptığım o ilacı kullanmaya başladım. Evet adet olmayı başardım. Ancak ömrüm boyunca kilo nedir bilmeyen ben hızla kilo almaya başladım. Pürüzsüz yüzüm kıllanmaya başladı. Neye uğradığımı şaşırdığım garip bir sürece girmiştim. Bir daha eski kiloma ulaşamamıştım evlenene kadar. Staj döneminde Başka bir doktor ile karşılaştım oda bana insülin direncinden bahseti. Meğer bir de insülin direnci varmış bende. O kısır döngüye de girmiştim. O dönem nişanlıydım. Yakın zamanda evlenip çocuk sahibi olmak istediğimi söyleyince Bir koca kutu hap yazdı bana ve bu ilaçla istahımın kesileceğini ve kilo vereceğimden bahsetti. Böylece insülin direncinden de kurtulacaktım. (?) Nitekim kullandım evlenene kadar biraz kilo verdim. Ancak çocuk sahibi olmama yetecek kadar değildi sanırım ki ben çocuk sahibi olmak için tam 7 yıl bekledim. 3 yılın sonunda aşılama denedik olmadı. 4 yıl tüp bebek denedik tutmadı. Süreç o kadar yorucuydu ki ara vermek istedim. 2 adet donduruşmuş embriyom vardı hastanede. 2 yıl kadar bekledik. Bu sürede ben PCOSu tanımaya öğrenmeye başladım. Yine bu forumda PCOS kitabının özetine rastladım. İndirip kütap haline getirdim iyice inceleyip hayatıma koymaya başladım. Kilo verdim, taa bekarlıkta ki kiloma hatta daha aşağısına düşecek kadar kilo verdim. Pandemi falan derken eşimle karar verdik ve 2. Transfeti olmak üzere hastaneye gittik. Tabiki (PCOS a uymayan) hormon tedavilerimize başladık. 53 kilodan hızla 65 kiloya çıktım bu tedaviyle. Neyse ki transferim tutmuştu. 5 aylık gebeliğim devam ederken iş yerinde ani bir kanamayla apar topat hastaneye kaldırıldım. Bebeğimi kaybetmiştim. Meğer yetmezmiş gibi bir de uterus yetmezliği varmış bende. Tabii ki de orada öğrenmemiştim ben bunu, maalesef kızıma hamile kaldığımda öğrendim. Oğlumu kaybettikten 5 ay sonra yine diyet yaparak 77 kilodan 68 kiloya indiğimde gebe kaldığımı öğrenmiştim. Nasıl bir mucize bilmiyorum ama kendiliğimden hamile kalmıştım. 18 hafralık gebeliğimde ani bir krampla gittik hastaneye. Rabbime şükür beni anlayan bir doktorla karşılaşmıştım. Bana hemen serklaj atıp tembihledi. "Kızım" dedi 'senide rahimağzı yetmezliği var. Gebe kaldığın an işi bırakmak gerekiyodu. Daha önce ki gebeliğinde düşük yaptığında doktorun bunu söylemedi mi?" dedi "hayır dedim. Nerdene bilebilirdim ki? Çok şükür ki serklaj 31 haftalığa kadar durdum. Kızım 2 ay küverde kaldı. Ama Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki şuan 1.5 yaşına girdi. Rabbim hayırlı ömür versin, tüm evlatlara da kızıma da. Her şeyin mümkün olduğunu öğrenmiştim pcos ile.
Kıssadan hisse: uzun uzun yazdığım için orayı okumak istemezseniz bunu okusanız da yeterli. PCOS demek düzenli ve özenli bir hayat demek. Hem hayat standartlarınız düzenleyip, hemde psikolojinizi düzenlemeniz gereken bir süreç. Eğer bu ikisini düzeltirseniz PCOS korkulacak bir şey olmaktan çıkıyor. Aksine hayatınızı düzelten bir şey oluyor. Düzenli yeme , egzersiz alışkanlığı edinmeye çalışın. Hayat boyu düzenli beslenmeyi destekleyen bazı diyetisyenler var. Eğer bulamazsanız size tavsiye edebileceğim bir kaç kişi olabilir. Özelden yazarsınız. Psikolojinizi düzeltmenin faydası da sürdürebilirlik için önemli. O yüzden korkmayın. Bu sitede PCOS kitabı var. Onu mutlaka edip dikkatlice okuyun. Kitap daha iyi detay veriyor.
Bahsettiğiniz kitabı bulamadım yardımcı olurmusunuzBaşlık çok sma çok kıymetli, umarım yorumum yukarılara taşımaya vedile olurda birlikte dertleşiriz. Madem konusu açılmış bende bir PCOSlu olarak sürecimden bahsedeyim. Bize tam olarak ne yaptılar, ne yedik içtik, nasıl bir gem aktarımı oldu da pcosla mecburi tanıştık bilmiyorum ama bende 30 yaşımdan sonra pcos ile yaşamayı öğrendim.
Benim PCOS tanısı 2019 yılında üniversitede 8 ay adet olamayınca ortaya çıktı. Canım arkadaşlarımdan(!) biri (karnımın şişesinden bile anlaşılır) gebe olduğumu düşünerek benimle hastaneye gelmek istediğini söyleyip birlikte doktora gitmemizle öğrendik. Sanki beni muayene eden kim varsa aynı şeyi söylüyordu. "Neyi bu kadar dert ettin de böyle oldu?" "Aşk acısı mı çekiyorsun?" Diyen bile oldu. Neyse muaayene sıram gelmeden henüz birileri (özel hastane) beni bir odaya alıp senin kistlerinin durumu vahim, acil ameliyat olman gerek dedi. İlk böyle bir karşılamayla karşılaştığım şeyin ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Doktorumla görüşeceğim önce dedim. Doktorumun yanına geçince, "dur bakalım bu tanıyı henüz ilk defa koyuyoruz. Şu ilacı bi kullan hele" diyerek hayatımın hatasını yaptığım o ilacı kullanmaya başladım. Evet adet olmayı başardım. Ancak ömrüm boyunca kilo nedir bilmeyen ben hızla kilo almaya başladım. Pürüzsüz yüzüm kıllanmaya başladı. Neye uğradığımı şaşırdığım garip bir sürece girmiştim. Bir daha eski kiloma ulaşamamıştım evlenene kadar. Staj döneminde Başka bir doktor ile karşılaştım oda bana insülin direncinden bahseti. Meğer bir de insülin direnci varmış bende. O kısır döngüye de girmiştim. O dönem nişanlıydım. Yakın zamanda evlenip çocuk sahibi olmak istediğimi söyleyince Bir koca kutu hap yazdı bana ve bu ilaçla istahımın kesileceğini ve kilo vereceğimden bahsetti. Böylece insülin direncinden de kurtulacaktım. (?) Nitekim kullandım evlenene kadar biraz kilo verdim. Ancak çocuk sahibi olmama yetecek kadar değildi sanırım ki ben çocuk sahibi olmak için tam 7 yıl bekledim. 3 yılın sonunda aşılama denedik olmadı. 4 yıl tüp bebek denedik tutmadı. Süreç o kadar yorucuydu ki ara vermek istedim. 2 adet donduruşmuş embriyom vardı hastanede. 2 yıl kadar bekledik. Bu sürede ben PCOSu tanımaya öğrenmeye başladım. Yine bu forumda PCOS kitabının özetine rastladım. İndirip kütap haline getirdim iyice inceleyip hayatıma koymaya başladım. Kilo verdim, taa bekarlıkta ki kiloma hatta daha aşağısına düşecek kadar kilo verdim. Pandemi falan derken eşimle karar verdik ve 2. Transfeti olmak üzere hastaneye gittik. Tabiki (PCOS a uymayan) hormon tedavilerimize başladık. 53 kilodan hızla 65 kiloya çıktım bu tedaviyle. Neyse ki transferim tutmuştu. 5 aylık gebeliğim devam ederken iş yerinde ani bir kanamayla apar topat hastaneye kaldırıldım. Bebeğimi kaybetmiştim. Meğer yetmezmiş gibi bir de uterus yetmezliği varmış bende. Tabii ki de orada öğrenmemiştim ben bunu, maalesef kızıma hamile kaldığımda öğrendim. Oğlumu kaybettikten 5 ay sonra yine diyet yaparak 77 kilodan 68 kiloya indiğimde gebe kaldığımı öğrenmiştim. Nasıl bir mucize bilmiyorum ama kendiliğimden hamile kalmıştım. 18 hafralık gebeliğimde ani bir krampla gittik hastaneye. Rabbime şükür beni anlayan bir doktorla karşılaşmıştım. Bana hemen serklaj atıp tembihledi. "Kızım" dedi 'senide rahimağzı yetmezliği var. Gebe kaldığın an işi bırakmak gerekiyodu. Daha önce ki gebeliğinde düşük yaptığında doktorun bunu söylemedi mi?" dedi "hayır dedim. Nerdene bilebilirdim ki? Çok şükür ki serklaj 31 haftalığa kadar durdum. Kızım 2 ay küverde kaldı. Ama Rabbime binlerce kez şükürler olsun ki şuan 1.5 yaşına girdi. Rabbim hayırlı ömür versin, tüm evlatlara da kızıma da. Her şeyin mümkün olduğunu öğrenmiştim pcos ile.
Kıssadan hisse: uzun uzun yazdığım için orayı okumak istemezseniz bunu okusanız da yeterli. PCOS demek düzenli ve özenli bir hayat demek. Hem hayat standartlarınız düzenleyip, hemde psikolojinizi düzenlemeniz gereken bir süreç. Eğer bu ikisini düzeltirseniz PCOS korkulacak bir şey olmaktan çıkıyor. Aksine hayatınızı düzelten bir şey oluyor. Düzenli yeme , egzersiz alışkanlığı edinmeye çalışın. Hayat boyu düzenli beslenmeyi destekleyen bazı diyetisyenler var. Eğer bulamazsanız size tavsiye edebileceğim bir kaç kişi olabilir. Özelden yazarsınız. Psikolojinizi düzeltmenin faydası da sürdürebilirlik için önemli. O yüzden korkmayın. Bu sitede PCOS kitabı var. Onu mutlaka edip dikkatlice okuyun. Kitap daha iyi detay veriyor.