- Konu Sahibi kardelen200808
- #1
pişmanım çok pişmanım ta en başından bırakıp gitmediğim için bu evliliği sürdürdüğüm için çok pişmanım artık geri dönüşü yok bir kişi değilim artık 3 kişiyim zamanı geri alınsaydı ta en başa dönseydim keşke gittikçe çıkılmaz bir yola girdim dikenli yol dikenler gün geçtikçe arttı ben affettikçe dahada arttı tikenler daha çok canımı acıttı ama battım bir kere o dikene çıkış yolu bulamadım çıkamadım bir türlü..
affettikçe tekrar yaşadım ne sonu oldu ne huzur buldum hergün kendime kızıyorum onların suçu ne o günahsız yavrulara böyle şiddet dolu bir ailede yetiştirmenin vebalini soruyorum kendime neden yaptım neden bu kadar şiddet gördüğüm bu adama bu çocukları nasıl layık gördüm çok mu haketti 1 değil 3 tane yaptım salaklığıkmı yaptığım cahillikmi artık çözemiyorum
bu adamın bütün işkencelerine rağmen bu evliliği devam ettirdim ne yaptım ben şimdi mi kafam yerine geldi hayır ama her defasında denedim bırakıp gitmeyi ama yapamadım o kadar cesur yürekli çıkamadım her defasında kandım affettikçe yanıldım.
o hiç değişmedi değişmeyecekte biliyorum ben kendi hayatımdan vazgeçtim ama bu 3 masum çocuğa böyle aile revamı onların günahı ne böyle geçimsiz ailelerin kurbanı hep onlar oluyor...
kaç defa canıma kıydım ama başaramadım tıpkı terkedip gitmeyi başaramadığım gibi her defasında bu son dedim ama ne son oldu ne de son olacak inanmıyorum ama inanmış gibi yapıyorum belki bir umut diyorum yine yanılıyorum ...
yoruldum artık çok yoruldum bedenim ruhum tüm benliğim çok yoruldu dayanamıyorum artık daha çok çıkmaz bir kuyuya düştüm şimdi ne yardan nede candan vazgeçebiliyorum ne yapayım ben Allahım sığınacak tek sen varsın bana sadece sen yardım edersin kurtar bu azaptan bu huzursuzluktan huzursuz yaşamaktan ....
yoruldum bittim tükendim artık ne kötü hakarete nede şiddete katlanamıyorum...
gençliğim gitti güzelliğim gitti en güzel yıllarım gitti şiddetle dayakla geçip gitti .hangisine yanayım bu düzelmeyen kocayamı düzeleceğini bekliye bekliye bekliye çocuk yaparak dahada çıkmaza sokan kendimemi yoksa bu 3 masum yavruyamı .
herşeye ben koşuşturmaktan çocukların tüm sorunlarıyla başbaşa kalmaktan maddi manevi sorunları kafaya takmaktan hala düzelmeyen sağlığımdan düzelmeyen kocayı kafaya takmaktan çok yoruldum kaldıramıyorum.
tükendim cümlein bittiği yerdeyim hiçbir şey kaldıramıyorum hiç kimseyi kafama takmak istemiyorum yuvam yıkılmasın diyerek çocuklarım babasız büyümesin diyerek düşünmekten kafayı yedim .
ölüm bile kurtuluş değil artık benim için neden diyorum neden bu seviyeye kadar getirdim en başından bitmeliydi bu evlilik neden bu kadar çıkmaza soktum kendimi şimdi çok çaresizim ne ölmek ne yaşamak istiyorum ikisi arasında pişmanlıklarımla yüzleşiyorum .
neden her yeni güneş benim gönlümede doğmuyor .neden hep ışıksız karanlıkta kalıyorum...
mutsuz olmaktan hergün huzursuz yaşamaktan bıktım ......
affettikçe tekrar yaşadım ne sonu oldu ne huzur buldum hergün kendime kızıyorum onların suçu ne o günahsız yavrulara böyle şiddet dolu bir ailede yetiştirmenin vebalini soruyorum kendime neden yaptım neden bu kadar şiddet gördüğüm bu adama bu çocukları nasıl layık gördüm çok mu haketti 1 değil 3 tane yaptım salaklığıkmı yaptığım cahillikmi artık çözemiyorum
bu adamın bütün işkencelerine rağmen bu evliliği devam ettirdim ne yaptım ben şimdi mi kafam yerine geldi hayır ama her defasında denedim bırakıp gitmeyi ama yapamadım o kadar cesur yürekli çıkamadım her defasında kandım affettikçe yanıldım.
o hiç değişmedi değişmeyecekte biliyorum ben kendi hayatımdan vazgeçtim ama bu 3 masum çocuğa böyle aile revamı onların günahı ne böyle geçimsiz ailelerin kurbanı hep onlar oluyor...
kaç defa canıma kıydım ama başaramadım tıpkı terkedip gitmeyi başaramadığım gibi her defasında bu son dedim ama ne son oldu ne de son olacak inanmıyorum ama inanmış gibi yapıyorum belki bir umut diyorum yine yanılıyorum ...
yoruldum artık çok yoruldum bedenim ruhum tüm benliğim çok yoruldu dayanamıyorum artık daha çok çıkmaz bir kuyuya düştüm şimdi ne yardan nede candan vazgeçebiliyorum ne yapayım ben Allahım sığınacak tek sen varsın bana sadece sen yardım edersin kurtar bu azaptan bu huzursuzluktan huzursuz yaşamaktan ....
yoruldum bittim tükendim artık ne kötü hakarete nede şiddete katlanamıyorum...
gençliğim gitti güzelliğim gitti en güzel yıllarım gitti şiddetle dayakla geçip gitti .hangisine yanayım bu düzelmeyen kocayamı düzeleceğini bekliye bekliye bekliye çocuk yaparak dahada çıkmaza sokan kendimemi yoksa bu 3 masum yavruyamı .
herşeye ben koşuşturmaktan çocukların tüm sorunlarıyla başbaşa kalmaktan maddi manevi sorunları kafaya takmaktan hala düzelmeyen sağlığımdan düzelmeyen kocayı kafaya takmaktan çok yoruldum kaldıramıyorum.
tükendim cümlein bittiği yerdeyim hiçbir şey kaldıramıyorum hiç kimseyi kafama takmak istemiyorum yuvam yıkılmasın diyerek çocuklarım babasız büyümesin diyerek düşünmekten kafayı yedim .
ölüm bile kurtuluş değil artık benim için neden diyorum neden bu seviyeye kadar getirdim en başından bitmeliydi bu evlilik neden bu kadar çıkmaza soktum kendimi şimdi çok çaresizim ne ölmek ne yaşamak istiyorum ikisi arasında pişmanlıklarımla yüzleşiyorum .
neden her yeni güneş benim gönlümede doğmuyor .neden hep ışıksız karanlıkta kalıyorum...
mutsuz olmaktan hergün huzursuz yaşamaktan bıktım ......
