Pisi pisine biten bir evlilik

Hanımlar merhaba,
Cümlelerimi nasıl kuracağım nereden başlayacağım bilmiyorum. Olabildiğince kısa tutarak derdimi paylaşmak aynı sancıları yaşayan hanımlar varsa,akıl almak istiyorum.
Eşimle 7 aydır evliyiz. Söz nişan düğün süreçlerini hicbir sıkıntı olmadan atlattık. Iyi bir mesleği var fakat tüm bu düğün süreçlerini yaşarken eşim işsizdi. Ailelerden hicbir isteğimiz olmadı fakat her iki ailede elinden gelenin fazlasını yaptı ve bu süreçleri atlattık. Eşim devlete atandı yaklaşık 2 ay oluyor. Hiç bilmediğimiz bir doğu ilçesine gittik,daha öncesinde ufak tefek tartışmalar olurdu bazen sinirler gerilir ayrılık kararı alırdık ama 2-3 gün sonra ikimizden biri dayanamaz barışırdık sevgililik surecimizde (2 sene). Gittiğimiz yerde yeni bi yere alisma sureci ve imkanları kısıtlı bir yer olması benim sürekli evde olmam,onun stresli bi isi olmasi 2-3 defa siddetli kavgalar ettik,bu kavgaların birini ben yükselttim fazlasıyla,diger kavgalar da zaten yaşadığımiz olayın psikolojik gerilimi diye düşünüyorum. 2 kere gitmeye kalkistim bulunduğumuz yerden. bu arada iyi bir üniversiteden mezunum,iş planlarımı bir süre ertelemiştik. Biraz kafa dağıtmak ailemi görmek icin 1 ay once geldim. Eşim orada kaldı. Maalesef telefonda yine kavga ettik. Boşanmak istediğini ufak tefek şeylerden sıkıntı yaşamak istemediğini söyledi. Eşim beni herhangi bir konuda eleştirmez,müdahale etmez. Benden bu tarz en ufak bir hareket gördüğünde artik cok kırıcı oluyor. O boşanmak istedi ben yalvardım bu sekilde bütün gece iliskiye güveni kalmadigini bu problemleri aşamayacağını soyledi. 7-8 saat yalvardım fakat nuh dedi peygamber demedi. En son ben de yeter dedim. Ayrildik. 2 gün geçmedi pişman olduğunu,bana haksızlık ettigini,bu problemin boşanmayı gerektirmediğini yazdı. Bikac gün uzak kalmak,konuşmamak istedim çünkü o öfkeyle yazdıkları çok kiriciydi. Iki tarafında ders cikarmasi gerektiğini konuşarak bu tatsizligi aştık. Daha doğrusu ben öyle sanmışım. Bana dönüş biletini aldık. Donmeme birkaç gün kala çok saçma bir konudan telefonda birbirimize girdik,eşimi ufacık bir konuda uyarmam sonucu yine dağları yıktı,çok kırıcı cümleler kurdu. Gelmiyorum dedim. Gelme dedi. Konuyu yine ayrılmak istemesine getirdi. Anlasmali boşanmak istediğini söyledi bu defa tamam dedim. Ailelere duyurduk. Ailesini çok severim,onlar da beni sever çok şükür. Boşanmamiza asla razı değiller. Aradılar sordular da çok şükür. Duyurmayın öyle bir şey olamaz dediler. Görümcemle de birbirimizi çok severiz,bu kadar ufak bir konudan boşanmak istemesini bana haksızlık olarak görüyorlar. Anladigim kadarıyla ikna etmeye çalışıyorlar ama nafile. Içim paramparça. Onun için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Normalde kafamız uyar,çok güzel günlerimiz geçti. Birbirimiz için büyük fedakarlıklar yaptık. En son boşanma konuşmasının üstünden 2-3 hafta geçti. Bu süreçte hicbir iletişimimiz olmadı. Evlere sokaklara sığamıyorum. Nasıl bu kadar kolay alınır bu kadar,böyle geçersiz bi sebebten nasıl buralara geldik bilemiyorum. Bunun bir son olduğuna inanmak istemiyorum ama gerçekler tokat gibi çarpıyor her sabah suratıma. Acı çekiyorum,uyku yok yemek yok hatrı sayılır derecede kilo verdim.3-4 tane ortak arkadaşımız var onlardan aldığım haberlere göre onun keyfi yerinde,yani kafasında bitirmiş dert etmiyor. Bense cok yıprandım. Yorumlarınızı bekliyorum..

Güncelleme: hanımlar iyi kötü bütün yorumlar için teşekkür ederim. Buraya konu açmak bana uğurlu geldi sanırım:) dün gece 1.30 gibi konuşmak istediğini söyleyerek yazdı eşim. Havalara uçtum diyebilirdim,hic beklemiyordum. Boşanmak falan istemiyorum senden,sadece biraz anlayış bekliyorum yazmış. Senden tek şikayetim ufak tefek konularda beni elestirmemen başka hiçbir şikayetim yok demiş. Uzun bir konuşma oldu. Seni ihmal mi ediyorum demiş,yaşadığımız sorunlarla ilgili kafa yormus anlaşılan. Boşanma kelimesi kesinlikle yasaklı kelime ufacik seylerde bir daha kuracaksan herşey bundan daha zor olur dedim. Günlerdir çok yürekten dua ediyordum,inanın. Umarim bundan sonra yutabiliriz demirden leblebiyi.

Eşinizi evlilik terapisi için ikna etmeye çalışın.

Son değil zaten kardeşim. Çok zor biliyorum ama kendini topla. Onu sakın arama. Düşünecek taşınacak ve yanlış yaptığını anlayacak. Ona her ulaşmaya çalışman bu süreyi uzatacak unutma. Sizin ilişkiniz normalde küsüp 2-3 gün konuşmayan çiftlerin noktasında ayrılalıma dönmüş. Çok sık kullanmışsınız bu kelimeyi. Neyse bekle sen sakince

Eşinizin ailesi yapıcı ne güzel. Maşallah diyeyim. Hasret kaldık böyle insana çünkü. Neyse.
Evlilik hiç kolay değil, uyum sürecinde olur böyle sürtüşmeler. Bazılarının 1 senede oturur evliliği bazılarının 5 senede. Elle tutulur bir sebep göremedim. Eşiniz gittiği yerde bunalıma girmiş gibi sanki. Boşanmayı ağzınıza şimdiden alırsanız Allah korusun bir gün gerçekleşirse ciddiye alınmaz.
Yormayın birbirinizi derim. İlişkinize renk gerek sizin, bir sıkıntınız yok bence.
Tartışmanın sıcağıyla olur öyle, öpüşün barışın.

Nasıl bu kadar kolay karar alınır diye sormuşsunuz ama pekte kolay kolay alınan bir karar gibi durmuyor defalarca her tartışmada açılmış zaten boşanma ve gitme konuları bu yüzden güveni kalmamıştır huzur istiyordur.Umarım herşey yoluna girer ve bir daha bu konular hiç açılmaz

Bence sessiz kalın. Risk alın biterse kısmet böyleymiş dersiniz. Değilse o biraz kendini ağırdan satıyor gibi geldi bana. Böylesi bir durum da bitmesi daha iyi gibi. Çünkü insan bir kere gideceğim.diyen birisine bir daha asla güvenemiyor.

Evciliğe dönmüş sizin evliliğiniz. Boşanma sözü bu kadar kolay alınmamalı ağza. Hiçbir stres, yorgunluk da buna sebep olamaz bana göre. İnsan duygusal patlamalar yaşayabilir ama aklı başında olan boşanma lafı etmez. Zaten boşanmak da öyle öfkeyle verilecek bir karar değil. Bilemiyorum siz ikiniz de evlilik için olgunlaşmamışsınız ne yazık ki.

Acaba rahat olmasının sebebı blöf yapması mı ? Yani ne bileyim acaba boyle dıyerek kendı ıstedıklerını mı yaptıracak göz dağı mı veriyor. Yoksa kim üzülmez ki evliliğinin bitmesine? Nasıl olsa barısırız dıye dusunuyodur belkıde cunku daha oncede bu kararları aldık dıyosun. Uzakta olmanında verdıgı rahatlıktır bu.

Exceptionalition .!.:

Hanımlar merhaba,
Cümlelerimi nasıl kuracağım nereden başlayacağım bilmiyorum. Olabildiğince kısa tutarak derdimi paylaşmak aynı sancıları yaşayan hanımlar varsa,akıl almak istiyorum.
Eşimle 7 aydır evliyiz. Söz nişan düğün süreçlerini hicbir sıkıntı olmadan atlattık. Iyi bir mesleği var fakat tüm bu düğün süreçlerini yaşarken eşim işsizdi. Ailelerden hicbir isteğimiz olmadı fakat her iki ailede elinden gelenin fazlasını yaptı ve bu süreçleri atlattık. Eşim devlete atandı yaklaşık 2 ay oluyor. Hiç bilmediğimiz bir doğu ilçesine gittik,daha öncesinde ufak tefek tartışmalar olurdu bazen sinirler gerilir ayrılık kararı alırdık ama 2-3 gün sonra ikimizden biri dayanamaz barışırdık sevgililik surecimizde (2 sene). Gittiğimiz yerde yeni bi yere alisma sureci ve imkanları kısıtlı bir yer olması benim sürekli evde olmam,onun stresli bi isi olmasi 2-3 defa siddetli kavgalar ettik,bu kavgaların birini ben yükselttim fazlasıyla,diger kavgalar da zaten yaşadığımiz olayın psikolojik gerilimi diye düşünüyorum. 2 kere gitmeye kalkistim bulunduğumuz yerden. bu arada iyi bir üniversiteden mezunum,iş planlarımı bir süre ertelemiştik. Biraz kafa dağıtmak ailemi görmek icin 1 ay once geldim. Eşim orada kaldı. Maalesef telefonda yine kavga ettik. Boşanmak istediğini ufak tefek şeylerden sıkıntı yaşamak istemediğini söyledi. Eşim beni herhangi bir konuda eleştirmez,müdahale etmez. Benden bu tarz en ufak bir hareket gördüğünde artik cok kırıcı oluyor. O boşanmak istedi ben yalvardım bu sekilde bütün gece iliskiye güveni kalmadigini bu problemleri aşamayacağını soyledi. 7-8 saat yalvardım fakat nuh dedi peygamber demedi. En son ben de yeter dedim. Ayrildik. 2 gün geçmedi pişman olduğunu,bana haksızlık ettigini,bu problemin boşanmayı gerektirmediğini yazdı. Bikac gün uzak kalmak,konuşmamak istedim çünkü o öfkeyle yazdıkları çok kiriciydi. Iki tarafında ders cikarmasi gerektiğini konuşarak bu tatsizligi aştık. Daha doğrusu ben öyle sanmışım. Bana dönüş biletini aldık. Donmeme birkaç gün kala çok saçma bir konudan telefonda birbirimize girdik,eşimi ufacık bir konuda uyarmam sonucu yine dağları yıktı,çok kırıcı cümleler kurdu. Gelmiyorum dedim. Gelme dedi. Konuyu yine ayrılmak istemesine getirdi. Anlasmali boşanmak istediğini söyledi bu defa tamam dedim. Ailelere duyurduk. Ailesini çok severim,onlar da beni sever çok şükür. Boşanmamiza asla razı değiller. Aradılar sordular da çok şükür. Duyurmayın öyle bir şey olamaz dediler. Görümcemle de birbirimizi çok severiz,bu kadar ufak bir konudan boşanmak istemesini bana haksızlık olarak görüyorlar. Anladigim kadarıyla ikna etmeye çalışıyorlar ama nafile. Içim paramparça. Onun için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Normalde kafamız uyar,çok güzel günlerimiz geçti. Birbirimiz için büyük fedakarlıklar yaptık. En son boşanma konuşmasının üstünden 2-3 hafta geçti. Bu süreçte hicbir iletişimimiz olmadı. Evlere sokaklara sığamıyorum. Nasıl bu kadar kolay alınır bu kadar,böyle geçersiz bi sebebten nasıl buralara geldik bilemiyorum. Bunun bir son olduğuna inanmak istemiyorum ama gerçekler tokat gibi çarpıyor her sabah suratıma. Acı çekiyorum,uyku yok yemek yok hatrı sayılır derecede kilo verdim.3-4 tane ortak arkadaşımız var onlardan aldığım haberlere göre onun keyfi yerinde,yani kafasında bitirmiş dert etmiyor. Bense cok yıprandım. Yorumlarınızı bekliyorum..

Genişletmek için tıkla...

Gözden ırak olan gönülden de ırak olur. mecburiyet olmadığı sürece eşler ayrı kalmamalı bence

Eşiniz evli olduğunuzun farkinda değil galiba hala sevgilisiniz saniyo, ayrılalım yok yok vazgeçtim barışalım falan.

Exceptionalition .!.:

Hanımlar merhaba,
Cümlelerimi nasıl kuracağım nereden başlayacağım bilmiyorum. Olabildiğince kısa tutarak derdimi paylaşmak aynı sancıları yaşayan hanımlar varsa,akıl almak istiyorum.
Eşimle 7 aydır evliyiz. Söz nişan düğün süreçlerini hicbir sıkıntı olmadan atlattık. Iyi bir mesleği var fakat tüm bu düğün süreçlerini yaşarken eşim işsizdi. Ailelerden hicbir isteğimiz olmadı fakat her iki ailede elinden gelenin fazlasını yaptı ve bu süreçleri atlattık. Eşim devlete atandı yaklaşık 2 ay oluyor. Hiç bilmediğimiz bir doğu ilçesine gittik,daha öncesinde ufak tefek tartışmalar olurdu bazen sinirler gerilir ayrılık kararı alırdık ama 2-3 gün sonra ikimizden biri dayanamaz barışırdık sevgililik surecimizde (2 sene). Gittiğimiz yerde yeni bi yere alisma sureci ve imkanları kısıtlı bir yer olması benim sürekli evde olmam,onun stresli bi isi olmasi 2-3 defa siddetli kavgalar ettik,bu kavgaların birini ben yükselttim fazlasıyla,diger kavgalar da zaten yaşadığımiz olayın psikolojik gerilimi diye düşünüyorum. 2 kere gitmeye kalkistim bulunduğumuz yerden. bu arada iyi bir üniversiteden mezunum,iş planlarımı bir süre ertelemiştik. Biraz kafa dağıtmak ailemi görmek icin 1 ay once geldim. Eşim orada kaldı. Maalesef telefonda yine kavga ettik. Boşanmak istediğini ufak tefek şeylerden sıkıntı yaşamak istemediğini söyledi. Eşim beni herhangi bir konuda eleştirmez,müdahale etmez. Benden bu tarz en ufak bir hareket gördüğünde artik cok kırıcı oluyor. O boşanmak istedi ben yalvardım bu sekilde bütün gece iliskiye güveni kalmadigini bu problemleri aşamayacağını soyledi. 7-8 saat yalvardım fakat nuh dedi peygamber demedi. En son ben de yeter dedim. Ayrildik. 2 gün geçmedi pişman olduğunu,bana haksızlık ettigini,bu problemin boşanmayı gerektirmediğini yazdı. Bikac gün uzak kalmak,konuşmamak istedim çünkü o öfkeyle yazdıkları çok kiriciydi. Iki tarafında ders cikarmasi gerektiğini konuşarak bu tatsizligi aştık. Daha doğrusu ben öyle sanmışım. Bana dönüş biletini aldık. Donmeme birkaç gün kala çok saçma bir konudan telefonda birbirimize girdik,eşimi ufacık bir konuda uyarmam sonucu yine dağları yıktı,çok kırıcı cümleler kurdu. Gelmiyorum dedim. Gelme dedi. Konuyu yine ayrılmak istemesine getirdi. Anlasmali boşanmak istediğini söyledi bu defa tamam dedim. Ailelere duyurduk. Ailesini çok severim,onlar da beni sever çok şükür. Boşanmamiza asla razı değiller. Aradılar sordular da çok şükür. Duyurmayın öyle bir şey olamaz dediler. Görümcemle de birbirimizi çok severiz,bu kadar ufak bir konudan boşanmak istemesini bana haksızlık olarak görüyorlar. Anladigim kadarıyla ikna etmeye çalışıyorlar ama nafile. Içim paramparça. Onun için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Normalde kafamız uyar,çok güzel günlerimiz geçti. Birbirimiz için büyük fedakarlıklar yaptık. En son boşanma konuşmasının üstünden 2-3 hafta geçti. Bu süreçte hicbir iletişimimiz olmadı. Evlere sokaklara sığamıyorum. Nasıl bu kadar kolay alınır bu kadar,böyle geçersiz bi sebebten nasıl buralara geldik bilemiyorum. Bunun bir son olduğuna inanmak istemiyorum ama gerçekler tokat gibi çarpıyor her sabah suratıma. Acı çekiyorum,uyku yok yemek yok hatrı sayılır derecede kilo verdim.3-4 tane ortak arkadaşımız var onlardan aldığım haberlere göre onun keyfi yerinde,yani kafasında bitirmiş dert etmiyor. Bense cok yıprandım. Yorumlarınızı bekliyorum..

Genişletmek için tıkla...

Geri adım atma

Exceptionalition .!.:

Hanımlar merhaba,
Cümlelerimi nasıl kuracağım nereden başlayacağım bilmiyorum. Olabildiğince kısa tutarak derdimi paylaşmak aynı sancıları yaşayan hanımlar varsa,akıl almak istiyorum.
Eşimle 7 aydır evliyiz. Söz nişan düğün süreçlerini hicbir sıkıntı olmadan atlattık. Iyi bir mesleği var fakat tüm bu düğün süreçlerini yaşarken eşim işsizdi. Ailelerden hicbir isteğimiz olmadı fakat her iki ailede elinden gelenin fazlasını yaptı ve bu süreçleri atlattık. Eşim devlete atandı yaklaşık 2 ay oluyor. Hiç bilmediğimiz bir doğu ilçesine gittik,daha öncesinde ufak tefek tartışmalar olurdu bazen sinirler gerilir ayrılık kararı alırdık ama 2-3 gün sonra ikimizden biri dayanamaz barışırdık sevgililik surecimizde (2 sene). Gittiğimiz yerde yeni bi yere alisma sureci ve imkanları kısıtlı bir yer olması benim sürekli evde olmam,onun stresli bi isi olmasi 2-3 defa siddetli kavgalar ettik,bu kavgaların birini ben yükselttim fazlasıyla,diger kavgalar da zaten yaşadığımiz olayın psikolojik gerilimi diye düşünüyorum. 2 kere gitmeye kalkistim bulunduğumuz yerden. bu arada iyi bir üniversiteden mezunum,iş planlarımı bir süre ertelemiştik. Biraz kafa dağıtmak ailemi görmek icin 1 ay once geldim. Eşim orada kaldı. Maalesef telefonda yine kavga ettik. Boşanmak istediğini ufak tefek şeylerden sıkıntı yaşamak istemediğini söyledi. Eşim beni herhangi bir konuda eleştirmez,müdahale etmez. Benden bu tarz en ufak bir hareket gördüğünde artik cok kırıcı oluyor. O boşanmak istedi ben yalvardım bu sekilde bütün gece iliskiye güveni kalmadigini bu problemleri aşamayacağını soyledi. 7-8 saat yalvardım fakat nuh dedi peygamber demedi. En son ben de yeter dedim. Ayrildik. 2 gün geçmedi pişman olduğunu,bana haksızlık ettigini,bu problemin boşanmayı gerektirmediğini yazdı. Bikac gün uzak kalmak,konuşmamak istedim çünkü o öfkeyle yazdıkları çok kiriciydi. Iki tarafında ders cikarmasi gerektiğini konuşarak bu tatsizligi aştık. Daha doğrusu ben öyle sanmışım. Bana dönüş biletini aldık. Donmeme birkaç gün kala çok saçma bir konudan telefonda birbirimize girdik,eşimi ufacık bir konuda uyarmam sonucu yine dağları yıktı,çok kırıcı cümleler kurdu. Gelmiyorum dedim. Gelme dedi. Konuyu yine ayrılmak istemesine getirdi. Anlasmali boşanmak istediğini söyledi bu defa tamam dedim. Ailelere duyurduk. Ailesini çok severim,onlar da beni sever çok şükür. Boşanmamiza asla razı değiller. Aradılar sordular da çok şükür. Duyurmayın öyle bir şey olamaz dediler. Görümcemle de birbirimizi çok severiz,bu kadar ufak bir konudan boşanmak istemesini bana haksızlık olarak görüyorlar. Anladigim kadarıyla ikna etmeye çalışıyorlar ama nafile. Içim paramparça. Onun için elimden gelenin en iyisini yapmaya çalıştım. Normalde kafamız uyar,çok güzel günlerimiz geçti. Birbirimiz için büyük fedakarlıklar yaptık. En son boşanma konuşmasının üstünden 2-3 hafta geçti. Bu süreçte hicbir iletişimimiz olmadı. Evlere sokaklara sığamıyorum. Nasıl bu kadar kolay alınır bu kadar,böyle geçersiz bi sebebten nasıl buralara geldik bilemiyorum. Bunun bir son olduğuna inanmak istemiyorum ama gerçekler tokat gibi çarpıyor her sabah suratıma. Acı çekiyorum,uyku yok yemek yok hatrı sayılır derecede kilo verdim.3-4 tane ortak arkadaşımız var onlardan aldığım haberlere göre onun keyfi yerinde,yani kafasında bitirmiş dert etmiyor. Bense cok yıprandım. Yorumlarınızı bekliyorum..

Genişletmek için tıkla...

Kavgalarınızin içeriği hakkından biraz bilgi verirseniz daha gerçekçi yorumlar alabilirsiniz

7 aylık evlilikte giderim diye tehdit etmek de çok normal değil bana göre. Kavga nedeninizi net yazmamışsınız ayrıca. Uyardım diyorsunuz ama size küçük gelen şey eşinize tak etmiş olabilir. Örneğin onun işi için bir fedakarlık yapmışsınız ve bundan dolayı laf ediyorsanız onun yerine olsam ben de böyle tepki veririm.

Kısacası evlilik olgunluğunuz yok her ikinizinde. Evlilik terapistine gidin

Ben de içeriği bilmek istiyorum. Yorum yapamam sadece terapist deneyin.

Çok yanlış yapıyorsunuz ve bana neden bilmiyorum sorun siz de gibi geldi. Bu kadar çok ayrılalım demek hoş değil. Birde ailenizde neden 1 ay kalıyorsunuz anlamadım. Gidin görün, 1 hafta sonra gelin. Siz tam olarak evliliğe adepte olamamışsınızki Evliliğiniz otursun

7 ayda nasil bu hale geldiniz? Evlilik paylasimdir iyiyi kotuyu. Evlilik sirt sirta vermektir. Siz olayi iktidar savasina mi cevirdiniz ne yaptiniz? Flortteki gibi mi olacak sandiniz?
Bosanalim kelimesi tek kursunlu bir silah gibidir ve sadece tek sefer kullanilir onda da o kelime kullanildiginda uygulamaya gecilir. Asla blof icin kullanilmamali. Durmadan her kavgada bosanalim denilirse evlilikte boyle lackalasilir.
Simdi aileler onu ikna etmek icin her aradiginda onun kici daha da bir kalkacak, daha da bir inatlasacak.
Her ayrilikta kadin ayriliga narkozsuz ameliyata gider gibi girer, erkekte narkoz almis gibi. Kadin ayrilik acisi cekerken erkek eglenir gununu gun eder. Cunku hala narkozun etkisindedir. Erkek cok sonra farkeder, kadin icin bittiginde genelde.
Yapilacak iki sey var. Onun seni gelip almasini ya da aramasini beklemek ki bu olmayabilir de. Ya da orasi senin de evin evine donmek. Ancak bunun sonucu da kotu olabilir. Niye geldin diyebilir, kovabilir... hersey olabilir. Keske evini terk etmeseydin. Cok cocukca davranmissin.
Son şık ise bosanmak. Ancak kurtarilir bence bu evlilik eger iki taraf da ister ve caba sarfederse. Asla tek tarafin cabasiyla olmaz ama. Su ergenligi birakip hayata birlikte gogus germeyi goze alirsaniz olaylara daha olgun bakarsaniz kurtarilabilir. Biraz daha bekle. Biliyorum beklemek zulum. Ama erkeklerin de jetonu gec dusuyor. Ikiniz de aile terapistine gidin eger devam etmek isterseniz.

Evlenirken parası yokmuş atanalı da 2 ay olmuş daha. Buraya biri bi konu açmıştı geçenlerde eşim parayı buldu değişti diye. Sizinki de acaba öyle mi diye sormadan edemedim içimden Sizce parasal bi durum var mıdır yani memur olduktan sonra bi rahatlık böyle bi umursamazlık elimi sallasam ellisi havaları falan oldu mu? Bazı erkekler memur olunca bütün kadınlar onu bekliyo sanıyo

Yari Otomatik Portakal .!.:

Eşiniz evli olduğunuzun farkinda değil galiba hala sevgilisiniz saniyo, ayrılalım yok yok vazgeçtim barışalım falan.

Genişletmek için tıkla...

Evet iki si de aslinda evliligi flort ile karistirmislar. Cok yazik olmus. Neyse boyle boyle buyuyecekler.

Bu kadar kolay vazgeçebiliyorsa, bu kadar kolay boşanma dile gelebiliyorsa, 2 hafta hic görüşmeden durulabiliyorsa, bana göre geri dönüşü olan kismi geride bırakmışsınız derim

Üzüldüm sizin için, canınız yanacak ama geçer.
Bence siz adım atmayın. Buradan geri dönen kim olursa öteki sen istedin diye yüzüne vuracak.
Olur da dönüşü olursa kendinizi kendi halinize bırakmayın
Belli ki bir şeyler ters gidiyor, aile terapisi falan düşünün.

Sürekli her kavgada ayrılalım boşanalım demenizi çok yanlış buldum. Siz belki kavga anında ciddi söylememiştiniz ama eşiniz ciddi olarak söylemiş