Boşandık tekrar barıştık 2 tane çocuğunuz var. Tekrar deniyoduk ve 1aydir yeni evli gibiydik çok iyi anlasiyorruk ve eski eşim çok ilgiliydi bana ve çocuklara. Ufak tefek tartışmalar dışında kavgamız vs yoktu. Ailesiyle yaşıyoruz. Ufak kızım bana yapışık yaşıyor basja kimseye gitmiyor kaynana kayınbaba ev işleri çocuk aşırı bunaliyorum kv hicbirseynzaten yapmaz. Çocuklara bagirrik yeter psikolojim bozuldu artık dedim. Kv laf sokarak sen bunaldin heralde annenlere yollayalım seni dedi. Ne alakası var anne ben gidince cocuklar gelmiyor mu dedim benim derdim onlarla senle babamla degilki dedim bende senin bi evladinim dedim böyle böyle bunaliyorum dedim. Ben sesli konuşurum birşey konuşurken 5 yıldır bunu bilirler neyse kayınvalidem suratıma bakmıyor tersliyor falan bütün gün. Eşim geldi eve noldu dedi yatınca konuşuruz dedim içeri gittim. Annesi bana bağırdı demiş , yalan söylüyor. Eşim çağırdı anasının dibine kurbanlık koyun gibi oturttu beni ben annemi sana emanet edip gidiyorum emanete ihanet edilmez falan demeye başladı ne diyorsun sen dedim kime napmisim ben dedim. Lafımı kesme dinle dedi . Ne kesmicem dedim oturtmussun beni koyun gibi şöyle hoyle diyosun ne yaptığımı soule dedim bağırdım. Bağırma dedi, sonra pılını pırtını topla s.. ol git evden dedi bende karaktersiz diye bağırdım. Kimse anama babama bagiranaz dedi ben kimseye bagirmadim gozunkulagin yokmu anne baba diye geziyorum ne derlerse yapıyorum dedim . Annesi de yalandsn ben evden giderim bırak oğlum falan diyo :) neyse toplandım ertesi gün çıktım ailemin yanına dondüm. Ben kapıdan çıkar çıkmaz Instagram hesabibi herkese açmış fotolar falan paylaşmış. Yani üzgünüm herşey güzeldi bianda böyle oldu. Çok kötü hissediyorum
CiRiLLA nın sözlerine katılıyorum, konu sahibi kızmış ama doğruyu söylemek lazım, biri anlamazsa başkasına faydası olur belki. tabi ki annelik mükemmellik değildir ama çocuğa bağırmak, o psikolojiye girmenize neden olan şeyleri görmezden gelmek ve çocuğa bağırmaya devam etmek de değildir. acaba o çocuk neden size yapışık yaşıyor? acaba çevresindeki kaosu, annesinin sürekli gerilmiş halini görüp, sezip "bu dünya çok kötü, annem baş edemiyor ben neyapayım" diye size yapışıyor, bu kocaman ve karmaşık ve bağırmalı dünyada tek bildiği liman olan annesine sığınıyor olabilir mi? sizi bunaltan gerçekten çocuklarınız mı? gerçekten çocuğa kızıp çocuğa bağırıyorsunuz ve aba altından sopa gösteren, yalan söyleyen kv ile iyi geçinerek çocuklarınızı "babalı" büyütmek için çabalıyorsunuz demek? burada açıklamanıza lüzum yok sizi içinizde kendinize doğruyu söyleyin ve hem kendiniz hem de çocuklarınız için doğru hamleler yapıp dik durun.
bu mutaassıp tarzı sanırım 
