Artık hazmedemiyorum olanları. 30’larımın başında hala aile evindeyim. Hayata bir dikiş tutturamadım ne iş bulabildim ne de eş. Her gün şükretmeye devam ediyorum ama kalbim artık paramparça. Hele ki son olanlar... Yalnızlık... Yalnız hissettirilmek.. En büyük desteğin ailen olması gerekirken içini bir foruma dökebilmek.. Eşini aldatan abim aile evine döndü. Hiç sormadan biz tatildeyken geldi hayatımınızın tam ortasına evimize yerleşti. Üç yıldır saçmasapan bahanelerle ben ayrılacağım diyip duruyordu eşini kötülüyordu zaten. Her türlü desteği verdik ailecek bir şeyleri düzeltsin diye ama sonunda öğrendik ki 3. bir şahıs varmış. Neyse arada bir sürü olaylar falan oldu biz yazlıktan evimize döndük. Geldik zaten sanki ben düşmanıyım gibi bana kötü davranmalar suratıma bakmamalar kapıyı suratıma örtmeler. Neden? Çünkü metresine onay vermemişim annemleri de ikna etmemişim. Sonra bir akşam annemlerle konuşurken şöyle bir diyalog geçti annemle arasında”oğlum yapma bak senin de kızın var. O da döndü anneme dedi ki -senin de kızın var(gevşek bir tavırla beni kastederek)” bunu duyunca dayanamadım daldım odaya hiç utanmıyor musun bunları söylemeye dedim o metresin erkek kardeşlerine küfür ettim ve beni bu yaşımda dövmeye kalktı. Neyse babamla annem araya girdi bir zarar veremedi-fiziksel-. Aradan zaman geçti ben bizden iyice kopup o pis insanlara yanaşmasın diye yelkenleri suya indirip yakın davranmaya başladım. Benden özür dilemedi bir gün bile herkese yaptığı şey için yaşattıkları için pişman olup başını öne eğmedi. Derken bir akşam bir konuşma esnasında “inşallah evine dönersin” dedim. Bunu söyleyince bana bağırmaya küfürler hakaretler etmeye başladı. Bir babama baktı tepki veriyor mu diye baktı tık yok döndü bana saydırdı bu art arda oldu. Seni ilgilendirmezler, sana bilmem ne yemek düşerler, sen kimsinler ve küfürler havada uçuştu. Babamsa elinde tabletle kafasını bile kaldırmadan oturuyordu. Bu yaptıklarına karşılık dediklerim “ hiç sormadan çıktın geldin evimize bizi bütün olayların içine çektin sonra sen kimsin diyorsun beni ilgilendirmiyorsa benim hayatım neden etkileniyor?” Ve akabinde ondan gelen muhteşem cümle “etkilenmesin o zaman pılını pırtını topla defol git bu evden!” babama dönüp dedim ki “baba farkında mısın beni babamın evinden kovuyor?” babamsa sadece kahkaha attı. O an kalbimin, dünyanın durduğunu, artık göğsümün bomboş olduğunu hissettim. Ertesi gün zulüm gibiydi annemle babam yanıma geldi üzgünüz sen bizim kıymetlimizsin falan ama geçmiş olsun artık. Ki bunları da kendileri düşündüklerinden değil yengem söyledikten sonra fark ettiler. Yoksa ben kırılmışım odamdan çıkmamışım hiç umurlarında değildi. Ufak bir ayrıntı belirteyim bunlar ramazan ayında oldu. Bu olaydan sonra ne kendi evimde iftar yapabildim ne de sahur. O gece düşündüğüm tek şey “ben nereye gideceğim Allah’ım gidecek hiçbir yerim yok!”tu. Neyse bir süre yengeme gittim iftar için hep oradaydım. Bu aldatılan eş olur kendileri bu arada. Benim bu davranışımı annem ve babam evi terk etti olarak adlandırdılar. Ki gece yatmaya her gece geliyordum eve oğulları odasına çekildikten sonra. Neyse bir süre sonra evde bir kavga kıyamet koptu. Konu belli “bak araştırdık bu kızın ailesi böyle böyle oğlum yapma etme kaç yıllık yuvanı dağıtma bir şans daha ver deneyin çocukların perişan vs.” Diğer abimle birbirlerine girmişler. Ertesi sabah annem, babam, ben evdeyken çıt çıkarmadan evi terk etti. Biz güvenlikten öğrendik gittiğini o kadar sessizce ve habersiz gitti. Bi süre haber alamadık nerede ne yapıyor başına bir şey geldi mi falan derken bulduk izini. Ama o süre o yediğim yemek boğazıma dizildi yattığım yatak oturduğum koltuk battı o şimdi nerede diye. Bir süre annemlerle de görüşmedi ama artık görüşüyorlar. O geldiğinde ben odamdan çıkmıyorum falan bir şekilde hallediyoruz. Bu arada o kıyametin kopma sebebi metresinin annesiyle yengem telefonda konuştu ve ben şahit oldum konuşulanlara. Rezil bir aile özetle. Ama bizim paşamız o kadını iki defa arayıp özür dilemiş yengem onu aradı diye. Ki o kadar kibar bir şekilde dile getirdi ki mağduriyetini ben şahidim tek bir kötü söz söylemedi yengem. Dedim ya şimdi annemlerle görüşüyor beyefendi diye annemin babamın yaşı malum kardeşler küs kalmasın barışın derdinler. Benim kapım açık gelsin özür dilesin ben affederim dedim. Ama bu sorun oldu. Babam bana bağırdı çağırdı. Ben çok gururluymuşum, özür beklemeyecekmişim abimin elini öpecekmişim. Bunları istiyor benim de ağrıma gidiyor haliyle. Yani cahil, kapalı bir ortamda yetişmiş bireyler olsa anlayacağım belki sesim de çıkmayacak bu yapılanlara. Ama ne anneme ne babama yakıştıramıyorum beni bu kadar ezmelerine değersizleştirmelerine dayanamıyorum artık. Kendimi toparlamak için iyi hissetmek için çok çaba sarf ediyorum ama tetikleyiciler sürekli devam ettikçe travmalarımın sonu gelmiyor. Maalesef kurtulamayorum da bu evden. İyi bir meslek sahibi olmama rağmen hiç şansım yaver gitmedi bir yerde dikiş tutturamadım. Ocak ayından beri işsizim sürekli başvuru yapıyorum bir yerden ses gelmiyor. Evlilik desen o da nasip olmadı. Beni yaratan elbet yolumu da çizmiştir diyerek avutuyorum kendimi. Ama geceleri de Allah’ım neredesin ne olur bir çıkar yol göster diye ağlama krizlerime de son gaz devam. İşte böyle hanımlar bir nebze içimi dökeyim istedim. Daha atladığım öyle ayrıntılar var ki. Ancak bu kadar kısa ve öz anlatabildim. Tanımıyorsunuz beni ama lütfen bir kere bile olsa birinizin duasına girsem yeter. Rabbim hepimizin derdine en tez vakitte bir çıkar yol versin.
) anne ve babanızı tanımıyorum ve bu yorumum hakkında belki 'senin ne haddine bunu söylemek' diye düşünebilirsiniz ama anne ve babanız abinize sanki tüm hayatınız boyunca şu şekilde davranmış gibi bir izlenim uyandırdı yazdıkların "paşa oğlum, aslan oğlum, kızım kalk iş yap oğluşum sen otur sana hizmet etsinler bitanecik oğlum". umarım bu şekilde değildir ama pek çok Türk ailesinde bu şekilde, benim abim/erkek kardeşim yok ama en yakınımdan örnek verecek olursam 4 kız 1 erkek olan annemin kardeşleri arasında da anneannem dayıma resmen tapıyor. bütün malı mülkü parayı pulu her şeyi ona veriyor/verdi ve manevi olarak da ona üstün davranıyor. her neyse abinizin size davranışı çok ama çok kaba, yengenize yaptıkları da çok iğrenç ve saygısızca. bazı erkekler evde gül gibi karıları dururken metres olan korkunç kadınları tercih ediyorlar (nedenini bilmiyorum ama sanırım kendilerini böyle aşağılık kadınlara layık görüyorlar 
) ayrıca senin haklı olduğunuz yerde ailen seni haksız görmesi ve abinin tüm yaptığı iğrençliklere rağmen onu savunmaları çok kırıcı. buradan konuşmak kolay biliyorum ama ben olsam çok fazla görüşmezdim en azından kendi akıl sağlığım için. iş bulduğun zaman her şey çok daha iyi olacak senin için kendine çok iyi bak umarım hep mutlu olursun
tez vakitte
