Kolik bebek büyüttüm ve psikolojik olarak anneyi nasıl bitirdiğini iyi bilirim. Çaresizlikten oturup hüngür hüngür ağlardım, dudakları morarırdı nefesi kesik kesik çekene kadar kendini sıkarak ağlardı. Öldü ölecek diye hop oturur hop kalkardım. Annem yardıma gelirdi, nefes almak için dışarı çıksam suçluluk duyardım. Bir bebeği bile susturamıyorsun, evladına yetemiyorsun, sen anne olmayı hak etmiyorsun daha bebeğinin dilinden anlamıyorsun diye kendime etmediğim eziyet kalmadı. Şimdiki aklım olsaydı, daha relaks geçirirdim o zamanları.
Tavsiyelerime gelince, sizin stresli halinizi alıyor çocuk, hissediyor. Sizin paniğiniz-şaşkınlığınız ve kontrolü kaçırmanız onun da paniği haline geliyor. Öncelikle sakin. Bebektir, ağlayacak. Herhangi bir sağlık sorunu olmadığından eminseniz (Doktor kontrollerinden geçtiyseniz), bebek tenine uygun, doktorunuzun önerdiği yağlarla masaj yapacak (Daha kolay gaz çıkarması için), ten temasınızı arttıracaksınız. Biraz kucağınızda geziverecek ama geçecek bu dönem. Slinglerden edinin sarın koynunuza açın teninizi, tanıdık sesler duysun, kalp atışınızın sesini, kokunuzu alsın. Uyku için beyaz gürültüden faydalanabilirsiniz, fön makinesinin sesi bizim için kurtarıcıydı. Aspiratör, elektrikli süpürge vb sesler ana rahminde duyulan seslere yakındır, deneyebilirsiniz.
Ve lütfen rahat kalmaya çalışın, geçecek.