Parçalanmış aile çocukları

Anne baba ile birlikte büyüdük ama çok sıkıntılar yaşadık hep korkuyla büyüdüm annem hasta idi hep kaybedeceğim korkusuyla geçti anneme birsey olsa babam hemen evlenirdi
Annem çok sinirliydi hiç bir eşyasına zarar gelsin istemezdi ben acayip korkardım düşün gelin oldum gittim çamaşır makinasının düğmesine bile basmadım o evden hiçbirşey öğrenemedim bu da çok acı birşey
Yinede onları çok seviyordum onlarda beni
Evlendim gurbete gelin geldim
Seni çok iyi anlıyorum ben de burada ailesi her anında yanında olanlara çok özeniyordum
bir çok sorunlarla karşılaştım neler yaşadım neler sağlığımı kaybettim
Sonra babamı ani bir şekilde kaybettik daha gençti
Annem i de bu yıl kaybettim
Halen daha acısı içimde küçücük bir çocuk gibi özlem duyuyorum
Bazen çok kızardım ama yaşaması için neler vermezdim
imtihan dünyası burası Rabbim hepimizin yardımcısı olsun
 
Mesela bir yakın arkadaşınız var aynı işyerindesiniz aynı bölümden mezunsunuz aynı maaşı alıyorsunuz yaşam standartınız aynı. Fakat o sağlıklı güzel bir ailede büyümüş güzel anılar yaşamış anne babasıyla bi hayatı var her ailede pürüzler var muhakkak kimin ne yaşadığını bilemeyiz ama az biraz görüyoruz. sizin gibi anne baba ayrı bir ailenin zorluklarını çekmemiş.

Başı sıkışsa babasını aramış, annesi her hasta olduğunda yanındaymış, en basitinden güzel akşam yemekleri çay sohbetleri gibi sıradan şeyler yaşayabilmiş.

Siz ise parçalanmış bir ailede büyüyüp zorluklarla bir yere gelebilmişsiniz

Şimdi anne babası ayrı olan hayatı binbir zorlukla geçirmiş kişinin sınavı ile diğerinin sınavı bir mi?

Daha derine girersek tabi bir ton eşitsizlik buluruz engelli bireyler var yatalak hasta insanlar var benim bahsettiğim sınav o değil.

Aile.
Anne baba.
35 yaşına geldim 70 de olsam içimdeki ukte geçmeyecek. Aile baba sakin bir ev. Tek başına mücadele etmek zorunda kalmayan çocuklar.

Babasının doğum gününe pasta alan arkadaşımı gördüm imrendim. Çokk büyük bir eksikliğimi tekrar fark ettim. Nasıl bir his bilmiyorum. Hayal ettim babamın doğum gününü kutladığımı bir şey şekillenmedi aklımda.

Ne bileyim iç dökmek istedim biraz. Olmayan yaşamadığım bi hissi özledim bugün keşke olsaydı.

Terapistimin dediğine göre kötü bi evlilik yapmamın sebebi “aile” kavramının bu şekilde öğrenmemdenmiş. Doğru oymuş benim için. Ne zaman terapi alıp doğrunun o olmadığını gördüğümde saygı sevgi dolu bi evlilik yaptım fakat hala “normale” alışmakta zorlanıyorum.

Bence bizim gibilerin öteki tarafta 1-0 önde başlaması lazım 😄
Bu konuda benim de uktem var, aynı duygular🥲
 
Anne-baba-çocuk tablosunu kafada oturtamadan büyümek deniyor buna. Çok basit olan tv karşısında uyuklayan baba,meyve soyan anne, yapılan sohbet hatta didişmeler. Ebeveynin annesi/babası olmak, bir çocuğun hiç çocuk olamadan büyümesi.
Terapi sonucunda emin ol güzel bi yol çiziceksin, hatalı evlilik yaptıysan muhtemelen bu hisleri yanlış kanalize ettiğin için. Bende mesela hep feminen kimseye ihtiyacım yok çalışacam kazanacam, erkekle dünyaya gelmedim ya, diyen biri olarak evrildim hiç ama hiç evliliğe meraklı bi kız olmadım, çeyiz yapan arkadaşlarım içim tuhaftım :)
Fakat gel gör ki hayat işte bana eşimi verdi. Büyük lokmalarımı tek tek yedirdi.
Her gecenin bi sabahı var kızlar, neden diye sormak sorgulamak girdap gibi olumsuz düşünceler içine çekilmeyin. Dışarda akıp giden hayat var ve bir tane var ondan, bırakın ne olduysa oldu bitti gitti.
 
Mesela bir yakın arkadaşınız var aynı işyerindesiniz aynı bölümden mezunsunuz aynı maaşı alıyorsunuz yaşam standartınız aynı. Fakat o sağlıklı güzel bir ailede büyümüş güzel anılar yaşamış anne babasıyla bi hayatı var her ailede pürüzler var muhakkak kimin ne yaşadığını bilemeyiz ama az biraz görüyoruz. sizin gibi anne baba ayrı bir ailenin zorluklarını çekmemiş.

Başı sıkışsa babasını aramış, annesi her hasta olduğunda yanındaymış, en basitinden güzel akşam yemekleri çay sohbetleri gibi sıradan şeyler yaşayabilmiş.

Siz ise parçalanmış bir ailede büyüyüp zorluklarla bir yere gelebilmişsiniz

Şimdi anne babası ayrı olan hayatı binbir zorlukla geçirmiş kişinin sınavı ile diğerinin sınavı bir mi?

Daha derine girersek tabi bir ton eşitsizlik buluruz engelli bireyler var yatalak hasta insanlar var benim bahsettiğim sınav o değil.

Aile.
Anne baba.
35 yaşına geldim 70 de olsam içimdeki ukte geçmeyecek. Aile baba sakin bir ev. Tek başına mücadele etmek zorunda kalmayan çocuklar.

Babasının doğum gününe pasta alan arkadaşımı gördüm imrendim. Çokk büyük bir eksikliğimi tekrar fark ettim. Nasıl bir his bilmiyorum. Hayal ettim babamın doğum gününü kutladığımı bir şey şekillenmedi aklımda.

Ne bileyim iç dökmek istedim biraz. Olmayan yaşamadığım bi hissi özledim bugün keşke olsaydı.

Terapistimin dediğine göre kötü bi evlilik yapmamın sebebi “aile” kavramının bu şekilde öğrenmemdenmiş. Doğru oymuş benim için. Ne zaman terapi alıp doğrunun o olmadığını gördüğümde saygı sevgi dolu bi evlilik yaptım fakat hala “normale” alışmakta zorlanıyorum.

Bence bizim gibilerin öteki tarafta 1-0 önde başlaması lazım 😄
Çoooook şey yazardım da gerek yok.Seninle aynı durumdan müzdaribim.Seneler geçti bende de kapanmıyor o yara,kapanmayacakta.Buna alışmamız lazım bence başka türlü zor
 
Emin olun herkesin sınavı farklı. Siz ayrı aile ile sınanmışsınız ben de anne baba ilişkim mükemmel olmasına rağmen onların hastalıklarla mücadele edişlerini seyrederek sınandım. Kanseri hatırlatmak istemem ama kıyas yapıyor olmanız yanlış.
 
Mesela bir yakın arkadaşınız var aynı işyerindesiniz aynı bölümden mezunsunuz aynı maaşı alıyorsunuz yaşam standartınız aynı. Fakat o sağlıklı güzel bir ailede büyümüş güzel anılar yaşamış anne babasıyla bi hayatı var her ailede pürüzler var muhakkak kimin ne yaşadığını bilemeyiz ama az biraz görüyoruz. sizin gibi anne baba ayrı bir ailenin zorluklarını çekmemiş.

Başı sıkışsa babasını aramış, annesi her hasta olduğunda yanındaymış, en basitinden güzel akşam yemekleri çay sohbetleri gibi sıradan şeyler yaşayabilmiş.

Siz ise parçalanmış bir ailede büyüyüp zorluklarla bir yere gelebilmişsiniz

Şimdi anne babası ayrı olan hayatı binbir zorlukla geçirmiş kişinin sınavı ile diğerinin sınavı bir mi?

Daha derine girersek tabi bir ton eşitsizlik buluruz engelli bireyler var yatalak hasta insanlar var benim bahsettiğim sınav o değil.

Aile.
Anne baba.
35 yaşına geldim 70 de olsam içimdeki ukte geçmeyecek. Aile baba sakin bir ev. Tek başına mücadele etmek zorunda kalmayan çocuklar.

Babasının doğum gününe pasta alan arkadaşımı gördüm imrendim. Çokk büyük bir eksikliğimi tekrar fark ettim. Nasıl bir his bilmiyorum. Hayal ettim babamın doğum gününü kutladığımı bir şey şekillenmedi aklımda.

Ne bileyim iç dökmek istedim biraz. Olmayan yaşamadığım bi hissi özledim bugün keşke olsaydı.

Terapistimin dediğine göre kötü bi evlilik yapmamın sebebi “aile” kavramının bu şekilde öğrenmemdenmiş. Doğru oymuş benim için. Ne zaman terapi alıp doğrunun o olmadığını gördüğümde saygı sevgi dolu bi evlilik yaptım fakat hala “normale” alışmakta zorlanıyorum.

Bence bizim gibilerin öteki tarafta 1-0 önde başlaması lazım 😄

Mesela bir yakın arkadaşınız var aynı işyerindesiniz aynı bölümden mezunsunuz aynı maaşı alıyorsunuz yaşam standartınız aynı. Fakat o sağlıklı güzel bir ailede büyümüş güzel anılar yaşamış anne babasıyla bi hayatı var her ailede pürüzler var muhakkak kimin ne yaşadığını bilemeyiz ama az biraz görüyoruz. sizin gibi anne baba ayrı bir ailenin zorluklarını çekmemiş.

Başı sıkışsa babasını aramış, annesi her hasta olduğunda yanındaymış, en basitinden güzel akşam yemekleri çay sohbetleri gibi sıradan şeyler yaşayabilmiş.

Siz ise parçalanmış bir ailede büyüyüp zorluklarla bir yere gelebilmişsiniz

Şimdi anne babası ayrı olan hayatı binbir zorlukla geçirmiş kişinin sınavı ile diğerinin sınavı bir mi?

Daha derine girersek tabi bir ton eşitsizlik buluruz engelli bireyler var yatalak hasta insanlar var benim bahsettiğim sınav o değil.

Aile.
Anne baba.
35 yaşına geldim 70 de olsam içimdeki ukte geçmeyecek. Aile baba sakin bir ev. Tek başına mücadele etmek zorunda kalmayan çocuklar.

Babasının doğum gününe pasta alan arkadaşımı gördüm imrendim. Çokk büyük bir eksikliğimi tekrar fark ettim. Nasıl bir his bilmiyorum. Hayal ettim babamın doğum gününü kutladığımı bir şey şekillenmedi aklımda.

Ne bileyim iç dökmek istedim biraz. Olmayan yaşamadığım bi hissi özledim bugün keşke olsaydı.

Terapistimin dediğine göre kötü bi evlilik yapmamın sebebi “aile” kavramının bu şekilde öğrenmemdenmiş. Doğru oymuş benim için. Ne zaman terapi alıp doğrunun o olmadığını gördüğümde saygı sevgi dolu bi evlilik yaptım fakat hala “normale” alışmakta zorlanıyorum.

Bence bizim gibilerin öteki tarafta 1-0 önde başlaması lazım 😄
Sizi alıyorum . Ama bu yaşımda farkettim ki geçmişe hayıflanmak ve mağduru oynamak bize zarar verir. Boşverin kabul edin ve kendinize odaklanın.
 
Mesela bir yakın arkadaşınız var aynı işyerindesiniz aynı bölümden mezunsunuz aynı maaşı alıyorsunuz yaşam standartınız aynı. Fakat o sağlıklı güzel bir ailede büyümüş güzel anılar yaşamış anne babasıyla bi hayatı var her ailede pürüzler var muhakkak kimin ne yaşadığını bilemeyiz ama az biraz görüyoruz. sizin gibi anne baba ayrı bir ailenin zorluklarını çekmemiş.

Başı sıkışsa babasını aramış, annesi her hasta olduğunda yanındaymış, en basitinden güzel akşam yemekleri çay sohbetleri gibi sıradan şeyler yaşayabilmiş.

Siz ise parçalanmış bir ailede büyüyüp zorluklarla bir yere gelebilmişsiniz

Şimdi anne babası ayrı olan hayatı binbir zorlukla geçirmiş kişinin sınavı ile diğerinin sınavı bir mi?

Daha derine girersek tabi bir ton eşitsizlik buluruz engelli bireyler var yatalak hasta insanlar var benim bahsettiğim sınav o değil.

Aile.
Anne baba.
35 yaşına geldim 70 de olsam içimdeki ukte geçmeyecek. Aile baba sakin bir ev. Tek başına mücadele etmek zorunda kalmayan çocuklar.

Babasının doğum gününe pasta alan arkadaşımı gördüm imrendim. Çokk büyük bir eksikliğimi tekrar fark ettim. Nasıl bir his bilmiyorum. Hayal ettim babamın doğum gününü kutladığımı bir şey şekillenmedi aklımda.

Ne bileyim iç dökmek istedim biraz. Olmayan yaşamadığım bi hissi özledim bugün keşke olsaydı.

Terapistimin dediğine göre kötü bi evlilik yapmamın sebebi “aile” kavramının bu şekilde öğrenmemdenmiş. Doğru oymuş benim için. Ne zaman terapi alıp doğrunun o olmadığını gördüğümde saygı sevgi dolu bi evlilik yaptım fakat hala “normale” alışmakta zorlanıyorum.

Bence bizim gibilerin öteki tarafta 1-0 önde başlaması lazım 😄
Çok zor uzun yıllar eksikliğini çektim ailesizliğin. Nice zaman sonra eşim sardı yaralarımı ve tabi kardeşleri ve kv dem.
 
Emin olun herkesin sınavı farklı. Siz ayrı aile ile sınanmışsınız ben de anne baba ilişkim mükemmel olmasına rağmen onların hastalıklarla mücadele edişlerini seyrederek sınandım. Kanseri hatırlatmak istemem ama kıyas yapıyor olmanız yanlış.

Özellikle başka zorlukları önüme örnek gösterilmesin diye konu içeriğinde de bahsettim insanların bir çok sınavı var diye
 
Kocasından ayrılıp tek başına çocuk büyüten biz kadınların içini ferahlatan bir konu teşekkürler. Keşke çekseydik kumarbaz alkolik döven söven kocalarımızın kahrını da çocuklarımız anne baba ayrı büyümeseydi.
 
Anne baba ile birlikte büyüdük ama çok sıkıntılar yaşadık hep korkuyla büyüdüm annem hasta idi hep kaybedeceğim korkusuyla geçti anneme birsey olsa babam hemen evlenirdi
Annem çok sinirliydi hiç bir eşyasına zarar gelsin istemezdi ben acayip korkardım düşün gelin oldum gittim çamaşır makinasının düğmesine bile basmadım o evden hiçbirşey öğrenemedim bu da çok acı birşey
Yinede onları çok seviyordum onlarda beni
Evlendim gurbete gelin geldim
Seni çok iyi anlıyorum ben de burada ailesi her anında yanında olanlara çok özeniyordum
bir çok sorunlarla karşılaştım neler yaşadım neler sağlığımı kaybettim
Sonra babamı ani bir şekilde kaybettik daha gençti
Annem i de bu yıl kaybettim
Halen daha acısı içimde küçücük bir çocuk gibi özlem duyuyorum
Bazen çok kızardım ama yaşaması için neler vermezdim
imtihan dünyası burası Rabbim hepimizin yardımcısı olsun

Başınız sağ olsun 😞
 
Kocasından ayrılıp tek başına çocuk büyüten biz kadınların içini ferahlatan bir konu teşekkürler. Keşke çekseydik kumarbaz alkolik döven söven kocalarımızın kahrını da çocuklarımız anne baba ayrı büyümeseydi.

Konumda alkolik babayı öven şiddet içeren aile yapısı bozmamanızı söyleyen bir şey mi var?
Düzenli saygılı birbirini seven aile yapısına özlem yazıyor.

Parçalanmış aile sadece resmiyette boşanmış aile olmuyor. Aynı evin içinde yasayı çocuğuna eziyet eden aileler de dahil buna. Boşanıp çocuğuna yine anne baba olan çok çocuğunun yanında olan bir çok insan var.
Travmanızı başka insanlardan çıkarmayın konunun yazdıgınızla hiç alakası yok.
 
Mesela bir yakın arkadaşınız var aynı işyerindesiniz aynı bölümden mezunsunuz aynı maaşı alıyorsunuz yaşam standartınız aynı. Fakat o sağlıklı güzel bir ailede büyümüş güzel anılar yaşamış anne babasıyla bi hayatı var her ailede pürüzler var muhakkak kimin ne yaşadığını bilemeyiz ama az biraz görüyoruz. sizin gibi anne baba ayrı bir ailenin zorluklarını çekmemiş.

Başı sıkışsa babasını aramış, annesi her hasta olduğunda yanındaymış, en basitinden güzel akşam yemekleri çay sohbetleri gibi sıradan şeyler yaşayabilmiş.

Siz ise parçalanmış bir ailede büyüyüp zorluklarla bir yere gelebilmişsiniz

Şimdi anne babası ayrı olan hayatı binbir zorlukla geçirmiş kişinin sınavı ile diğerinin sınavı bir mi?

Daha derine girersek tabi bir ton eşitsizlik buluruz engelli bireyler var yatalak hasta insanlar var benim bahsettiğim sınav o değil.

Aile.
Anne baba.
35 yaşına geldim 70 de olsam içimdeki ukte geçmeyecek. Aile baba sakin bir ev. Tek başına mücadele etmek zorunda kalmayan çocuklar.

Babasının doğum gününe pasta alan arkadaşımı gördüm imrendim. Çokk büyük bir eksikliğimi tekrar fark ettim. Nasıl bir his bilmiyorum. Hayal ettim babamın doğum gününü kutladığımı bir şey şekillenmedi aklımda.

Ne bileyim iç dökmek istedim biraz. Olmayan yaşamadığım bi hissi özledim bugün keşke olsaydı.

Terapistimin dediğine göre kötü bi evlilik yapmamın sebebi “aile” kavramının bu şekilde öğrenmemdenmiş. Doğru oymuş benim için. Ne zaman terapi alıp doğrunun o olmadığını gördüğümde saygı sevgi dolu bi evlilik yaptım fakat hala “normale” alışmakta zorlanıyorum.

Bence bizim gibilerin öteki tarafta 1-0 önde başlaması lazım 😄
Bende babasız büyüdum ama kisilerin olaylara tamamen bakış açısıyla alakalı bence bu durum.
Ben iyiki babasız büyümüşüm diyorum mesela o adama bir ömür katlanamazmışım çünkü.
Hayatımızda olsa belki sırf ondan kurtulmak için saçma sapan bir tercih yapabilirdim ki denedim de bizimle oldugu 3 5 senelik süreçte.
Allah yüzüme bakmış diyorum ben bu konuya.
 
Bende babasız büyüdum ama kisilerin olaylara tamamen bakış açısıyla alakalı bence bu durum.
Ben iyiki babasız büyümüşüm diyorum mesela o adama bir ömür katlanamazmışım çünkü.
Hayatımızda olsa belki sırf ondan kurtulmak için saçma sapan bir tercih yapabilirdim ki denedim de bizimle oldugu 3 5 senelik süreçte.
Allah yüzüme bakmış diyorum ben bu konuya.
Babanız hayatınızdan çıktıktan sonra daha mutlu olduysanız ne güzel.

Ben de babamla yaşayamazmışım. İyi ki ayrılmışlar ama kalan hayatımı mahvetmek kalanların tercihiydi.
Evimiz paramız sağlığımız olmasına rağmen bize fazlalık muamelesi yapanların tercihiydi.
 
Babanız hayatınızdan çıktıktan sonra daha mutlu olduysanız ne güzel.

Ben de babamla yaşayamazmışım. İyi ki ayrılmışlar ama kalan hayatımı mahvetmek kalanların tercihiydi.
Evimiz paramız sağlığımız olmasına rağmen bize fazlalık muamelesi yapanların tercihiydi.
Tahminime göre boşandıktan sonra anneniz ailesinin yanına döndü, eğer böyle ise burada anneniz ve babanız suçlu maddi imkanları var iken çocuklarına fazlalık muamelesi yapan ailelerinin yanında durmamaları gerekiyordu.
Ben bu konuda şanslıyım mesela, annem bir gecede tüm gemileri yakıp pılıyı pırtıyı toplayıp aynı şehirde bile kalmadı bize fazlalık muamelesi gösterenlerle.
öyle paramız, pulumuz iş güç evimizde yoktu henüz.
Tek hatalı maalesefki babanız değil
 
bana anne babanızın boşanmış olması değil asıl sorun gibi geldi. onlar boşanmasa bile çocukluğunuz güzel geçmeyecekmiş. size davranışlarında sıkıntı varmış.
iletişimimiz akışa göre şekillenebilir bir arada akşam yemeği yemiş olmak mesela olanı kabul edip ona göre yaşamalıyız bu özlemi kendimize yaratmaya gerek yok ki.
büyümüşsünüz artık evet çocukken anlayamadığımız için üzüldüğümüz olmuştur.
ancak yetişkin insanların hayatlarını nasıl yaşayacaklarını hala dert etmenizi garip buldum.
size davranışları konusunda haklısınız.
 
X