- 31 Temmuz 2009
- 10.469
- 52.343
Aramızda pek bi yaş farķı yokmuş bende 26 yaşındayım. 19 yaşimdan beride evin her faturasını kirasını kedının köpegin mamasıni annemin sigara parasına kadar öderim. koskoca insan olmuşsunuz eğitiminizi kendiniz karşılayın bi zahmet.
Bence bu yaşa gelmiş insanlar ailesine de yardım etmeli kendi ayakları üzerinde de durmalı. insanlara da yazık doğurup dünyaya getirdiler diye 30 yıl resmen başlarına kalıyoruz.
Anne babada olsalar insanlar hayattan yoruluyo. Evlat olarak omuzlarında ki yükü almak göreviniz babanızı suçlamanız ayıp açıkcası.
Yaş 24 olmuş hâlâ babam bana aylık 600 yollamiyo diye sinirleniyosunuz.
Kızlar Merhaba,
Üniversite biter bitmez işe başladım.
Çalıştığım süre boyunca sürekli ailem için kredi çektim. Ya babam benden para istedi ya da eve eşya aldım vb.
Şuan DGS sınavına hazırlanıyorum. 3 hafta kaldı. İstediğim okul olursa işi bırakıp, üniversiteye başlayacağım.
Ben okul konusunu aileme çıtlatmaya başladığımda ailem başta pek yorumda bulunmadı.
Daha sonra babam ciddi olarak sınava hazırlanmaya başladığımı farkedince, ettiği bazı cümleler beni çok rahatsız etti.
Yaklaşık 12 aylık ödemesi kalan bir kredim var. (Evin salonunu yenilemek için çekmiştim) Ben okul için işten ayrıldığımda, işyerimden alacağım tazminat ve işssizlik maaşı ucu ucuna krediyi kapatmaya yetiyor.
Babam bu krediye atıfta bulunarak, okulunu nasıl karşılayacağız falan demeye başladı. Bende kendimce planlarımı anlatınca sessiz kaldı.
Daha sonra başka bir konu konuşurken konu okula geldi. Birden bire kendi başının çaresine bak, benden bir şey bekleme minvalinde konuştu.
En başta bahsetmeyi unuttuğum bazı şeyleri özet geçecek olursam;
Lise son sınıfta çok rahatsızlandım ( yoğun bakımda kaldığım zamanlar oldu) ve dershaneye bile gidemedim. Puanım düşük geldi.
Babam bu yüzden beni özel üniversiteye yollamayı teklif etti bana. Daha ben karar aşamasındayken, babam laf arasında “adam olmadın ama seni parayla adam etmeye çalışıyoruz” dedi. Bende bu lafın üstüne teklifini reddettim.
Önce bir sene daha hazırlanmaya karar verdim. Fakat daha sonra puanımın çok iyi okulların önlisans bölümlerine yettiğini farkedince, sene kaybetmeden daha sonra lisansa tamamlarım düşüncesi ile önlisans okumaya karar verdim.
Babama bu fikrimi söyleyince “başka şehirde seni okutamam daha yeni ev aldık, yaşadığımız şehiri yaz “ dedi. Bende bunun üstüne yaşadığımız yerde okudum.
Toparlarsam, babamın beni desteklemeyeceğini ima etmesi beni çok tedirgin ediyor.
Biraz da aptal yerine konulmuş gibi hissediyorum.
Böyle hissetmekte yanlış mıyım?
Ne yapacağımı, düşüneceğimi şaşırmış haldeyim.
Dışardan bir gözün yorumuna ihtiyacım var.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın, buraya kadar okuyan kişilere şimdiden teşekkür ediyorum.
Krediyi alamama ihtimalin yok canım %100 alırsın burs herkese verilmez ama devlet krediyi her başvuru yapana veriyor merak etmeAileme karşı bu konu ile ilgili bir tavır sergilemiyorum.
Sadece kendi kendime üzülüp duruyorum. Kendimi sorguluyorum hatta ben mi yanlış düşünüyorum acaba diye..
Kalacak yerim hazır. Eğer kyk kredisi alabilirsem ailemin desteği olmadanda bu süreci atlatacağım gibi gözüküyor.
Fakat kyk kredisini alamama ihtimalim olduğu için hala biraz tedirginim.
insan tabi ki bakabilceği çocuğu yapmalı ama 30 yılda bi insana eğitim adı altında bakılmasıda saçma geliyo. Bi yerden sonra kendi ayakları üzerinde durucak insan. Kimse evladını ilerde bana baksın diye doğurmuyo ama sırf anne baba diye insanlardan sürekli bişeyler beklenilmesi saçma geliyo bana."Koskoca insan olmuşsunuz kendi ev eşyalarınızı kendiniz alıp evlenin, düğününüzü kendiniz yapın." deseniz anlarım. Çünkü birçok kişi ailem beni evlendirsin, senelerce borç ödesin kafasında. Ama burada söz konusu olan şey eğitim.
İnsan bakabileceği çocuğu yapmalı. Bu bakıma ilgi, sevgi dışında eğitim masrafları da dahildir. 18 yaşındaki çocuğunuza "Koskoca insan oldun git eğitimini kendin karşıla bir zahmet" mi diyeceksiniz?
Bir çocuğu neden yapıyorsunuz? Omuzlarınızdaki yükü alsın diye mi? Günü gelince genç ömrünün ortasında omuzlarına binmek için mi? Eğitim ve meslek kazanmak o çocuğun hayata karşı daha güçlü durmasını sağlayan etkenlerken buna en kolay şekilde ulaşmasını sağlamak ebeveynlerin görevidir. Çünkü çocuk yapmanın amacı budur: Hayata hazır bireyler yetiştirmek. Omuzlarına binmek değil.
Konu sahibinin babasının gayrimenkulLERi varmış, maaşı da iyiymiş. Durumu olmasa tamam ama durumu varken çocuğuna destek olmamanın hiçbir açıklaması olamaz.
Kızlar Merhaba,
Üniversite biter bitmez işe başladım.
Çalıştığım süre boyunca sürekli ailem için kredi çektim. Ya babam benden para istedi ya da eve eşya aldım vb.
Şuan DGS sınavına hazırlanıyorum. 3 hafta kaldı. İstediğim okul olursa işi bırakıp, üniversiteye başlayacağım.
Ben okul konusunu aileme çıtlatmaya başladığımda ailem başta pek yorumda bulunmadı.
Daha sonra babam ciddi olarak sınava hazırlanmaya başladığımı farkedince, ettiği bazı cümleler beni çok rahatsız etti.
Yaklaşık 12 aylık ödemesi kalan bir kredim var. (Evin salonunu yenilemek için çekmiştim) Ben okul için işten ayrıldığımda, işyerimden alacağım tazminat ve işssizlik maaşı ucu ucuna krediyi kapatmaya yetiyor.
Babam bu krediye atıfta bulunarak, okulunu nasıl karşılayacağız falan demeye başladı. Bende kendimce planlarımı anlatınca sessiz kaldı.
Daha sonra başka bir konu konuşurken konu okula geldi. Birden bire kendi başının çaresine bak, benden bir şey bekleme minvalinde konuştu.
En başta bahsetmeyi unuttuğum bazı şeyleri özet geçecek olursam;
Lise son sınıfta çok rahatsızlandım ( yoğun bakımda kaldığım zamanlar oldu) ve dershaneye bile gidemedim. Puanım düşük geldi.
Babam bu yüzden beni özel üniversiteye yollamayı teklif etti bana. Daha ben karar aşamasındayken, babam laf arasında “adam olmadın ama seni parayla adam etmeye çalışıyoruz” dedi. Bende bu lafın üstüne teklifini reddettim.
Önce bir sene daha hazırlanmaya karar verdim. Fakat daha sonra puanımın çok iyi okulların önlisans bölümlerine yettiğini farkedince, sene kaybetmeden daha sonra lisansa tamamlarım düşüncesi ile önlisans okumaya karar verdim.
Babama bu fikrimi söyleyince “başka şehirde seni okutamam daha yeni ev aldık, yaşadığımız şehiri yaz “ dedi. Bende bunun üstüne yaşadığımız yerde okudum.
Toparlarsam, babamın beni desteklemeyeceğini ima etmesi beni çok tedirgin ediyor.
Biraz da aptal yerine konulmuş gibi hissediyorum.
Böyle hissetmekte yanlış mıyım?
Ne yapacağımı, düşüneceğimi şaşırmış haldeyim.
Dışardan bir gözün yorumuna ihtiyacım var.
Biraz uzun oldu kusura bakmayın, buraya kadar okuyan kişilere şimdiden teşekkür ediyorum.
Öncelikle iyi dilekleriniz için teşekkür ederim.umarım istediğiniz okulu kazanirsiniz.Anladigim kadarıyla babanız gerçekten zor bir insan.Maddi koşulları iyi olmasına rağmen sizin maasinizla ev eşyalarının değişmesi büyük olasılıkla annenizin de ekonomik özgürlüğünün olmadigini hatta ona da ekonomik bir şiddet uygulandığını gösteriyor.Sizin bu süreci de atlatacaginiza inancım tam.Ancak söyleyeceğim şey kulağınıza küpe olsun ;herkes evladının menfaatine yaşamiyor,şahsi cikarlarinizi kendiniz koruyacaksiniz. Bu okul er yada geç kazanılacak ,okunacak ,bitecek ama babanız buyuk olasilikla değişmeyecek...Okulu bitirip ise girdiğiniz gün babanıza ev alırken bulmayin kendinizi
İşimi bırakmadan okumam neredeyse imkansız. İstediğim okul başka bir şehirde ve bölümün ikinci öğretimi benim istediğim okullarda yok. Yoksa işimi asla bırakmazdım.Ben de darilirdim açıkçası. Bazı yorumlar garibime gitti. Anne baba her koşulda destek beklediğimiz insanlar. Kizcagiz çalışıp epey destek vermiş ailesine. Babasının bu sözleri çok kırıcı. İnsanın kendini ifade edebileceği pek çok yolu var. Tutup en kırıcı olabilir seçmek yanlış. Konu sahibi işinizi bırakmadan okuma şansınız yok mu? Artık babanızdan para istemek faydasız. Verse de başınıza kakacak gibi duruyor. Kredi ve burs başvurusu yapın. Seneye 500 olur herhalde. Kardeşim 470 alıyordu bu yıl. Tirnaginiz varsa başınızı kendiniz kasiyin. Ailenize yine de tavir sergilemeyin anne baba sonuçta. Ama bir daha da onlar için kredi cekmeyin derim. Maddi yardıma da çok ihtiyaçları yokmuş anladığım kadarıyla.
insan tabi ki bakabilceği çocuğu yapmalı ama 30 yılda bi insana eğitim adı altında bakılmasıda saçma geliyo. Bi yerden sonra kendi ayakları üzerinde durucak insan. Kimse evladını ilerde bana baksın diye doğurmuyo ama sırf anne baba diye insanlardan sürekli bişeyler beklenilmesi saçma geliyo bana.
Belki benim çevremde insanlar ailesinden bişeyler beklemediği sürekli aile için çabalayan insanlar olduğu için düşüncem böyledir.
Teşekkür ederim iyi dilekleriniz için, inşallah kazanacağım.Öncelikle Allah utandırmasın, gönlünüze göre versin her şeyi.
Ben böyle aileleri görünce çok üzülüyorum. Türkiye’nin en pahalı özel üniversitelerinden birinden hem de o zaman dolarla okul ücreti ödenirken mezun oldum. Okuduğum dönemde dolar iki katına çıktı, gayrimenkul gelirleri ile geçinen bir annem var. O süreçte kiracısı çıktıysa, annem gerekti aile yadigarı mücevherlerini sattı da bana hissettirmedi.
Ben açıkçası sana taş atıyorsa sen gül at diyemem. Artık hayata karşı daha kindar oldum belki de... ama sana taş atıyorsa sen de taşla karşılık ver de diyemem. Bana göre saygı korunması gereken bir değer çünkü.
Okuldan asla vazgeçmeyin. Kredinizi temizleyip, okuyacağınız sehre gidin. Bir iş bakın ve ilişkinizi sadece ayda yılda haberleşmek ile sınırlı tutun. Beklenti yara açar, yaralar sizi yolunuzdan alı koyar.
Abimi yurtdışında okuttu babam. Yurtdışından geri dönüp işe başladığında ise eve bir kuruş bile vermedi :))))))))))Kazan devlet bursu geri ödemeli yetmezse haftasonu part is
Ve birdaha asla yardım etme senin yaptıklarını bende yaptım toplam 30 bin harcadım eve şimdi evlilik hazirligindayim hiç bir şey katkı yok bir su bile almıyor uzun zamandan beri artık eve
Erkek çocuklarını pek yapamiyorlarda kız çocuklarını sömürüyorlar çok sınırım bozuldu bende tek basima hem okudum hem çalıştım eve harcama yaptım ama değmiyor
Büyük ders oldu vallahi, bundan sonra ağır maddi külfetlere girmeyeceğim ailem için. Artık kendi geleceğimi düşüneceğim.Tüm yaşadıkların sana ders olsun ve lisanstan sonra onlara beş kuruş para verme,çok daha ağır bir durumu yaşadım ben,mezun olduktan sonra dört yıl boyunca tüm maaşımı ailem elimden aldı,evlilik hazırlıklarında yardım ederiz dediler sonra da evlendirirken nerdeyse başlık parası isteyeceklerdi,memur olduğum için babam eşime “ sana altın yumurtlayan tavuk veriyoruz,üstüne masraf mı yapacağız” dediler ve saçmasapan evlendirdiler beni,Allah çok büyük çok güzel fırsatlar çıkardı karşıma,ama dersimi çok güzel aldım şuan inanılmaz cimriyim onlara karşı,evime gelirler eşim onları yemeğe götürmek ister engel olurum,gezdirmek ister ne gerek var derim,yapan kaybeder yani,sen önüne bak ve mutlaka bi paran olsun kimsenin bilmediği benim düştüğüm duruma düşme,tam bi saftirikmişim insan tüm maaşını verir mi ya şuanın 4bin lirası.
Teşekkürler canım Allah 'ta senin yolunu açık etsinAbimi yurtdışında okuttu babam. Yurtdışından geri dönüp işe başladığında ise eve bir kuruş bile vermedi :))))))))))
Şimdi benim okula geri dönmem batıyor adamın gözüne. Acınacak halime gülüyorum artık...
Sizde üzmeyin kendinizi. Başınızın gözünüzün sadakası olsun.
Umarım çok mutlu olursunuz, tebrik ederim evliliğiniz için.
Aramızda pek bi yaş farķı yokmuş bende 26 yaşındayım. 19 yaşimdan beride evin her faturasını kirasını kedının köpegin mamasıni annemin sigara parasına kadar öderim. koskoca insan olmuşsunuz eğitiminizi kendiniz karşılayın bi zahmet.
Bence bu yaşa gelmiş insanlar ailesine de yardım etmeli kendi ayakları üzerinde de durmalı. insanlara da yazık doğurup dünyaya getirdiler diye 30 yıl resmen başlarına kalıyoruz.
Anne babada olsalar insanlar hayattan yoruluyo. Evlat olarak omuzlarında ki yükü almak göreviniz babanızı suçlamanız ayıp açıkcası.
Yaş 24 olmuş hâlâ babam bana aylık 600 yollamiyo diye sinirleniyosunuz.
Hanımefendi ısrarla anlamak istemesenizde ben zaten kendi ayaklarımın üzerinde duruyorum.insan tabi ki bakabilceği çocuğu yapmalı ama 30 yılda bi insana eğitim adı altında bakılmasıda saçma geliyo. Bi yerden sonra kendi ayakları üzerinde durucak insan. Kimse evladını ilerde bana baksın diye doğurmuyo ama sırf anne baba diye insanlardan sürekli bişeyler beklenilmesi saçma geliyo bana.
Belki benim çevremde insanlar ailesinden bişeyler beklemediği sürekli aile için çabalayan insanlar olduğu için düşüncem böyledir.