- 31 Temmuz 2009
- 10.469
- 52.343
Aramızda pek bi yaş farķı yokmuş bende 26 yaşındayım. 19 yaşimdan beride evin her faturasını kirasını kedının köpegin mamasıni annemin sigara parasına kadar öderim. koskoca insan olmuşsunuz eğitiminizi kendiniz karşılayın bi zahmet.
Bence bu yaşa gelmiş insanlar ailesine de yardım etmeli kendi ayakları üzerinde de durmalı. insanlara da yazık doğurup dünyaya getirdiler diye 30 yıl resmen başlarına kalıyoruz.
Anne babada olsalar insanlar hayattan yoruluyo. Evlat olarak omuzlarında ki yükü almak göreviniz babanızı suçlamanız ayıp açıkcası.
Yaş 24 olmuş hâlâ babam bana aylık 600 yollamiyo diye sinirleniyosunuz.
"Koskoca insan olmuşsunuz kendi ev eşyalarınızı kendiniz alıp evlenin, düğününüzü kendiniz yapın." deseniz anlarım. Çünkü birçok kişi ailem beni evlendirsin, senelerce borç ödesin kafasında. Ama burada söz konusu olan şey eğitim.
İnsan bakabileceği çocuğu yapmalı. Bu bakıma ilgi, sevgi dışında eğitim masrafları da dahildir. 18 yaşındaki çocuğunuza "Koskoca insan oldun git eğitimini kendin karşıla bir zahmet" mi diyeceksiniz?
Bir çocuğu neden yapıyorsunuz? Omuzlarınızdaki yükü alsın diye mi? Günü gelince genç ömrünün ortasında omuzlarına binmek için mi? Eğitim ve meslek kazanmak o çocuğun hayata karşı daha güçlü durmasını sağlayan etkenlerken buna en kolay şekilde ulaşmasını sağlamak ebeveynlerin görevidir. Çünkü çocuk yapmanın amacı budur: Hayata hazır bireyler yetiştirmek. Omuzlarına binmek değil.
Konu sahibinin babasının gayrimenkulLERi varmış, maaşı da iyiymiş. Durumu olmasa tamam ama durumu varken çocuğuna destek olmamanın hiçbir açıklaması olamaz.