Üniversite hazırlık aşamasında başladı benim, bir genç arkadaşımın vefatı, akabinde sınav stresi ile anksiyete hissettim tabii o zamanlar ne olduğunu bilmediğim için kıvrandım durdum :) bir gün babamla tartıştık ve büyük bir atak geçirdim hastaneye zor attılar :) beyin uyuşması, sanki rüyadayım hissi, büyük korku, kaygı :) sonra bir yıl ilaç kullanıp düzeldim, hatta düzenli bile kullanmadım ama üniversite ortamım çok eğlenceliydi ve atakları düşünmüyordum bile :)) sonra 2013’te bir şok yaşadım ve tekrar geldi, üstelik çok şiddetli. Nefes darlığı, el yüz uyuşması, ağzımın yamulması, sürekli kaygı korku
(( yatışım bile yapıldı tam 10 gün kaldım. İlaç tedavisi ile toparlandım kısa sürede, ama en dibi gördüm dedim kendi kendime, daha ne kadar kötü olabilir? O kadar iyi toparlanmıştım ki 5 yıl atak geçirmemiştim. Sonra malum covid.
Bu illetten bir şekilde kurtulacağız kızlar. Üstelik bu kez ani tansiyon düşüklüğü, kalp ağrısı, yoğun çarpıntı, günde 10 kez atak şeklinde oldu, artık dermanım bile kalmamıştı. Covid yüzünden hortladı, ama geçicek, tekrar iyi olacağım, olacağız 
ilaç 3 ay içerisinde maksimum seviyeye geliyor diye biliyorum, bir de ben mesela onlarca ilaç denedim, bana sadece bir tanesi iyi geldi, psikiyatristim “tamam bu ilaçla uyumun çok iyi.” demişti, kötü olduğumda ondan başlıyoruz hemen.