Ben ağır dönemimde hastane hastane geziyodum ama kardiyoloji iç hastalıkları bu hastalık yüzünden çok doktor ve sağlıkçı tanıdığım hatta dost olduklarım bile var ara ara ziyaret telefon vs yaparız beni çok iyi tanırlar hafızalarda kalmışımdır çünkü çok dil dökerlerdi ama nafile neyse bigün hastane önünde uyurken gece eve bile gitmiyodum doktorda gel içerde yat dedi sonra 1 hafta yattım ama ilaç hiç yok denediler ama ben asla içmedim istemedim hastanenin bir bölümü huzurevi bahçede yaşlılarla sohbet muhabbet hastanede olmanın güveni derken biraz daha hafifledim devamlı terapi gördüm haftada 3 gittiğim günde 2 kez gittiğim dahi oldu bazı anlarda şuurum gidiyodu insanlara dediğim tek şey beni hastaneye götürünmüş
ama tam olarak ağır dönemin tamemen yok olması maneviyatla oldu 2 buçuk sene öyle bi hayat yaşadımki tek bir şikayet olmadı herşey süper takiii kardeşim kanser olunca o süreçte beraberdik bizde ana baba yok ben o süreci ondan daha beter yaşadım o dimdikdi şükür ama ben hem koştur hem üzüntü stres onkoloji koridorları inanılmaz hikayeler dolu
tam herşey yoluna girdi bende belirtiler başladı ben yine doktor doktor kendim için gezdim yine kabullenme süreci sonra kabullendim ve psikoloğumun yanına koştum yine terapiler başladı geçen seneden beri gayatım zindana döndü 10 yaş çöktüm gören sana ne oldu diyo o derece ama yinede şükür o ağır dönem gibi olmadım olmazmışımda fiziğe aykırıymış çünkü artık hastalığı tanıyomuşum başedebiliyomuşum psikoloğumun sözleri beni çok iyi tanır her dediği çıkar beni tek anlıyan yol göstericimdir Allah kimseye yaşatmasın benim hikayem çokkk derin yaşadıklarım anlatmakla bitmez Allah a şükür elim ayağım tutuyo ama hep şükrediyorum elbet derdi veren Rabbim yine dermanı verecek ben verdiğini gördüm yaşadım çünkü yeterki biz sınavı sabırla şükürle isyansız geçelim inşAllah canım uZun yazdım kusura bakma