Panikatak anksiyete okb depresyon yaşayanlar....

ADAY .!.:
Ben 8 aydır ilaç kullanmıyorum ama uyku uyuyamadığım zaman zestat içiyorum.Sen ilaç almadan uyuyabiliyormusun bide sürekli rüya görüyorum uyurken bide kızlar zestat kabızlık yaptı bağırsaklarım çalışmıyor canım sen hamilelikten önce ilaç kullsnıyomuydun planlı gebelikmiydi
Genişletmek için tıkla...
Uyku için çeyrek zestat alıyorum bende ama herzaman değil gece 1 i buluyor yatmam sabah 8 buçuk gibi kalkıyorum gece uykum gelsin diye az uyumaya çalışıyorum çünkü uyuyamazsam dahada kötü oluyorum herkes uyurken tek başıma kabız olucak kadar almadım o yüzden bilmiyorum planlı değildi korunmayı bırakali 3 yıl oluyor olmuyor hemen diye kizim 2 yaşındayken bıraktım korunmayı düşün kızımın lohusaliginda delirmiştim artık ama unutuluyor demekki herkes bu kadar kötü değildin o zaman bu kadar sürmemişti buda geçicek gidicek hiç hatirlamicaksin diyor insallah öyle olur doğumu bekliyorum büyük bi korkuyla hastaneye nasıl gidicem.nasil yatıcam nasıl dogurucam ya çok çırpınırsam böyle korkular çıkmıyor aklımdan bi akçe olsun bitsin evime döneyim istiyorum evimde güvendeyim sanki ben anneme bile gidemiyorum niloya düşün halimi fena oluyorum Hep evdeyim bu arada kizimda tüp bebekle oldu hiçbir sorun yokken hemde bu yüzden çok ara vermek istemedim tam tedaviye baslayacaktik tekrar sürpriz oldu bizede kendiliğinden olması ama inanın bu hale geleceğimi bilseydim asla cesaret edemezdim kim ne derse desin ne yaşadığımı ben biliyorum
 
Niloya ilaç değiştircektin değişim olduysa yenisine alışana kadar olur sıkıntı değiştirdinmi ilaca alışmadan dozunu yükseltirme
 
Yadeya .!.:
Uyku için çeyrek zestat alıyorum bende ama herzaman değil gece 1 i buluyor yatmam sabah 8 buçuk gibi kalkıyorum gece uykum gelsin diye az uyumaya çalışıyorum çünkü uyuyamazsam dahada kötü oluyorum herkes uyurken tek başıma kabız olucak kadar almadım o yüzden bilmiyorum planlı değildi korunmayı bırakali 3 yıl oluyor olmuyor hemen diye kizim 2 yaşındayken bıraktım korunmayı düşün kızımın lohusaliginda delirmiştim artık ama unutuluyor demekki herkes bu kadar kötü değildin o zaman bu kadar sürmemişti buda geçicek gidicek hiç hatirlamicaksin diyor insallah öyle olur doğumu bekliyorum büyük bi korkuyla hastaneye nasıl gidicem.nasil yatıcam nasıl dogurucam ya çok çırpınırsam böyle korkular çıkmıyor aklımdan bi akçe olsun bitsin evime döneyim istiyorum evimde güvendeyim sanki ben anneme bile gidemiyorum niloya düşün halimi fena oluyorum Hep evdeyim bu arada kizimda tüp bebekle oldu hiçbir sorun yokken hemde bu yüzden çok ara vermek istemedim tam tedaviye baslayacaktik tekrar sürpriz oldu bizede kendiliğinden olması ama inanın bu hale geleceğimi bilseydim asla cesaret edemezdim kim ne derse desin ne yaşadığımı ben biliyorum
Genişletmek için tıkla...
Canım zestat 30mg çeyreğini mi alıyosun ben haftada bir iki gün ihtiyaç duyuyorum
 
Kızlar ; çok net söylüyorum... Geçecek. Geçmeyen sabahı bulmayan hiçbirşey yok bu hayatta.
Yıllarca mücadele ettiniz belki hala ediyorsunuz, zaman geliyor sizi kimselerin anlamadığını düşünüp böyle yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim diyorsunuz ama gerçekten geçiyor...
2 yıl önce işyerimdeki inanılmaz stres, yoğun iş temposuna artık bünyesel de tepki vermeye başlamıştım. Birlikte çalıştığım bölüm müdürüm inanılmaz itici, kaosla beslenen, sürekli aksiyon peşinde olan, insanları üzmekten inanılmaz keyif alan biriydi. Vücudumun değişik yerlerinde ağrılarım başlamıştı, netten sürekli okuyup kendimi böbrek üstü bezi kanseri tanısı koymuştum :işsiz: :ıslık:
Bu süre zarfında sürekli çarpıntılarım, soğuk soğuk terlemelerim ve son raddede artık durmaksızın ağlama ataklarım başlamıştı. Durduramıyordum kendimi, bir insan 24 saat ağlarmı. 12 ayrı doktora gittim, tahliller, ekgler, mrlar... Tanı koyulamıyordu. Ben de mühendis olduğumdan bu durumun psikolojik yönünü hazmedemiyordum, yani nasıl olur... Biz meslek icabı kanıt isteriz :confused: En son dahiliyeci beni karşısına aldı, bak kızım dedi... Bu işin psikolojik boyutu çok farklı, bir sürü tahlil yapıldı fiziksel bir sıkıntı olsa çoktan çıkardı. Anksiyete bozukluğu bu. Bu durumu duygusal açıdan zayıf kişilerin yaşadığını düşünme... Aksine sen çok güçlü bir karakter olduğun için bunları yaşıyorsun. Kabullenemediğinden bu durumu doktor doktor geziyorsun. Seni bir psikiyatrist arkadaşıma yönlendireceğim dedi. Gittim kendisine. 4 saat kesintisiz anlattım anlattım... Prozac ve tranko buskas yazdı, 6 ay kullandım sonra bırakalım artık dedi bıraktım.
Gayet de iyiydim ama geçtiğimiz ocak sonunda yine durmadan ağlama ataklarım ve geceleri uyuyamamak başladı. Sebebini içimde hazmedemediğim başka şehire taşınmak ve oldukça keyifli olan hayatımı biraz rutine çekmek olduğunu bilecek kadar bilinçle hareket ettim ama yine ağlamalarımı durduramıyordum. Bu sefer yine aynı doktoruma gittim. Yine günde 1 tane prozac ve aksamları laroxy verdi uyumam için. Laroxy'li 1 ay kullandım bıraktım, en son mart başında covid öncesi muayenede doktorum bana ''Livre'ciğim hayatımda senin kadar durumunu güzel anlatan, hisseden ama çözemeyen kimse görmedim, anksiyete panik atak falan değil senin sorunun- senin sorunun kontrolcülük. Hayatı bu kadar yönlendiremezsin. Sal biraz :)'' dedi. Arkasından 1.5 ay sonra yani son kutu prozacı bir gün al bir gün alma bitene kadar dedi. Sonrasında da bırakıyoruz, ihtiyacın yok ilaca dedi...
Gecelerce uyumadığım elimin ayağımın boşaldığı soğuk soğuk terlediğim zamanlar çok oldu, hala oluyor. Ama ben sanırım bu durumu kabullendim. Migrenim de var mis gibiiii, oohhhh :rolleyes:
Demem o ki yalnız değilsiniz, hiçkimse olmasa bile karanlık gecede karıncanın ayak izini duyan rabbimiz yok mu ?
Geçecek kızlar, geçmeli. Ama ne olur ağır ilaçlar kullanmayın, bu hastalıkta herkes doktoruna yalvarıp ilaç arttırıyor. Benimde ilaç fobim var. Asla çok ağır, sersemletecek birşey ya da bir doz istemiyorum dedim. Ne olur zanax falan çok ağır diyorlar kullanmayın onu...
 
LivreAmour .!.:
Kızlar ; çok net söylüyorum... Geçecek. Geçmeyen sabahı bulmayan hiçbirşey yok bu hayatta.
Yıllarca mücadele ettiniz belki hala ediyorsunuz, zaman geliyor sizi kimselerin anlamadığını düşünüp böyle yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim diyorsunuz ama gerçekten geçiyor...
2 yıl önce işyerimdeki inanılmaz stres, yoğun iş temposuna artık bünyesel de tepki vermeye başlamıştım. Birlikte çalıştığım bölüm müdürüm inanılmaz itici, kaosla beslenen, sürekli aksiyon peşinde olan, insanları üzmekten inanılmaz keyif alan biriydi. Vücudumun değişik yerlerinde ağrılarım başlamıştı, netten sürekli okuyup kendimi böbrek üstü bezi kanseri tanısı koymuştum :işsiz: :ıslık:
Bu süre zarfında sürekli çarpıntılarım, soğuk soğuk terlemelerim ve son raddede artık durmaksızın ağlama ataklarım başlamıştı. Durduramıyordum kendimi, bir insan 24 saat ağlarmı. 12 ayrı doktora gittim, tahliller, ekgler, mrlar... Tanı koyulamıyordu. Ben de mühendis olduğumdan bu durumun psikolojik yönünü hazmedemiyordum, yani nasıl olur... Biz meslek icabı kanıt isteriz :confused: En son dahiliyeci beni karşısına aldı, bak kızım dedi... Bu işin psikolojik boyutu çok farklı, bir sürü tahlil yapıldı fiziksel bir sıkıntı olsa çoktan çıkardı. Anksiyete bozukluğu bu. Bu durumu duygusal açıdan zayıf kişilerin yaşadığını düşünme... Aksine sen çok güçlü bir karakter olduğun için bunları yaşıyorsun. Kabullenemediğinden bu durumu doktor doktor geziyorsun. Seni bir psikiyatrist arkadaşıma yönlendireceğim dedi. Gittim kendisine. 4 saat kesintisiz anlattım anlattım... Prozac ve tranko buskas yazdı, 6 ay kullandım sonra bırakalım artık dedi bıraktım.
Gayet de iyiydim ama geçtiğimiz ocak sonunda yine durmadan ağlama ataklarım ve geceleri uyuyamamak başladı. Sebebini içimde hazmedemediğim başka şehire taşınmak ve oldukça keyifli olan hayatımı biraz rutine çekmek olduğunu bilecek kadar bilinçle hareket ettim ama yine ağlamalarımı durduramıyordum. Bu sefer yine aynı doktoruma gittim. Yine günde 1 tane prozac ve aksamları laroxy verdi uyumam için. Laroxy'li 1 ay kullandım bıraktım, en son mart başında covid öncesi muayenede doktorum bana ''Livre'ciğim hayatımda senin kadar durumunu güzel anlatan, hisseden ama çözemeyen kimse görmedim, anksiyete panik atak falan değil senin sorunun- senin sorunun kontrolcülük. Hayatı bu kadar yönlendiremezsin. Sal biraz :)'' dedi. Arkasından 1.5 ay sonra yani son kutu prozacı bir gün al bir gün alma bitene kadar dedi. Sonrasında da bırakıyoruz, ihtiyacın yok ilaca dedi...
Gecelerce uyumadığım elimin ayağımın boşaldığı soğuk soğuk terlediğim zamanlar çok oldu, hala oluyor. Ama ben sanırım bu durumu kabullendim. Migrenim de var mis gibiiii, oohhhh :rolleyes:
Demem o ki yalnız değilsiniz, hiçkimse olmasa bile karanlık gecede karıncanın ayak izini duyan rabbimiz yok mu ?
Geçecek kızlar, geçmeli. Ama ne olur ağır ilaçlar kullanmayın, bu hastalıkta herkes doktoruna yalvarıp ilaç arttırıyor. Benimde ilaç fobim var. Asla çok ağır, sersemletecek birşey ya da bir doz istemiyorum dedim. Ne olur zanax falan çok ağır diyorlar kullanmayın onu...
Genişletmek için tıkla...
Canım o kadar güzel özetlemişsin ki durumu. Bu arada ben de mühendisim kimya mühendisi ya sen :) aynı durum bende de var. İlk başladığımda citoles ve redepra alıyordum bıraktım gibi sonra nuksetti tekrardan başka ilaçlara geçtik. Şimdi paxera ve rexapin aliyorum. Benim sorunum sakin kalamiyorum. Sıkıntı anında şok etkisiyle panik yapıyorum ve kontrolü kaybediyorum. Geceleri geliyor hep. Ve uyuyamıyorum biliyorsun uyku biz anksiyeteliler için çok çok onemli. Şimdilik iyiyim çok şükür :) ama sanki biraz kafada bitiyor iş...
 
LivreAmour .!.:
Kızlar ; çok net söylüyorum... Geçecek. Geçmeyen sabahı bulmayan hiçbirşey yok bu hayatta.
Yıllarca mücadele ettiniz belki hala ediyorsunuz, zaman geliyor sizi kimselerin anlamadığını düşünüp böyle yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim diyorsunuz ama gerçekten geçiyor...
2 yıl önce işyerimdeki inanılmaz stres, yoğun iş temposuna artık bünyesel de tepki vermeye başlamıştım. Birlikte çalıştığım bölüm müdürüm inanılmaz itici, kaosla beslenen, sürekli aksiyon peşinde olan, insanları üzmekten inanılmaz keyif alan biriydi. Vücudumun değişik yerlerinde ağrılarım başlamıştı, netten sürekli okuyup kendimi böbrek üstü bezi kanseri tanısı koymuştum :işsiz: :ıslık:
Bu süre zarfında sürekli çarpıntılarım, soğuk soğuk terlemelerim ve son raddede artık durmaksızın ağlama ataklarım başlamıştı. Durduramıyordum kendimi, bir insan 24 saat ağlarmı. 12 ayrı doktora gittim, tahliller, ekgler, mrlar... Tanı koyulamıyordu. Ben de mühendis olduğumdan bu durumun psikolojik yönünü hazmedemiyordum, yani nasıl olur... Biz meslek icabı kanıt isteriz :confused: En son dahiliyeci beni karşısına aldı, bak kızım dedi... Bu işin psikolojik boyutu çok farklı, bir sürü tahlil yapıldı fiziksel bir sıkıntı olsa çoktan çıkardı. Anksiyete bozukluğu bu. Bu durumu duygusal açıdan zayıf kişilerin yaşadığını düşünme... Aksine sen çok güçlü bir karakter olduğun için bunları yaşıyorsun. Kabullenemediğinden bu durumu doktor doktor geziyorsun. Seni bir psikiyatrist arkadaşıma yönlendireceğim dedi. Gittim kendisine. 4 saat kesintisiz anlattım anlattım... Prozac ve tranko buskas yazdı, 6 ay kullandım sonra bırakalım artık dedi bıraktım.
Gayet de iyiydim ama geçtiğimiz ocak sonunda yine durmadan ağlama ataklarım ve geceleri uyuyamamak başladı. Sebebini içimde hazmedemediğim başka şehire taşınmak ve oldukça keyifli olan hayatımı biraz rutine çekmek olduğunu bilecek kadar bilinçle hareket ettim ama yine ağlamalarımı durduramıyordum. Bu sefer yine aynı doktoruma gittim. Yine günde 1 tane prozac ve aksamları laroxy verdi uyumam için. Laroxy'li 1 ay kullandım bıraktım, en son mart başında covid öncesi muayenede doktorum bana ''Livre'ciğim hayatımda senin kadar durumunu güzel anlatan, hisseden ama çözemeyen kimse görmedim, anksiyete panik atak falan değil senin sorunun- senin sorunun kontrolcülük. Hayatı bu kadar yönlendiremezsin. Sal biraz :)'' dedi. Arkasından 1.5 ay sonra yani son kutu prozacı bir gün al bir gün alma bitene kadar dedi. Sonrasında da bırakıyoruz, ihtiyacın yok ilaca dedi...
Gecelerce uyumadığım elimin ayağımın boşaldığı soğuk soğuk terlediğim zamanlar çok oldu, hala oluyor. Ama ben sanırım bu durumu kabullendim. Migrenim de var mis gibiiii, oohhhh :rolleyes:
Demem o ki yalnız değilsiniz, hiçkimse olmasa bile karanlık gecede karıncanın ayak izini duyan rabbimiz yok mu ?
Geçecek kızlar, geçmeli. Ama ne olur ağır ilaçlar kullanmayın, bu hastalıkta herkes doktoruna yalvarıp ilaç arttırıyor. Benimde ilaç fobim var. Asla çok ağır, sersemletecek birşey ya da bir doz istemiyorum dedim. Ne olur zanax falan çok ağır diyorlar kullanmayın onu...
Genişletmek için tıkla...
Bendede ilaç fobisi var hiç kullanmadım ama çok yorucu bi hastalık işte bayram sonrası dişçiye gidicem düşünmekten kafayı yicem iğne ve işkemler çok korkutucu :KK43:
 
kurk mantolu madonna .!.:
Canım o kadar güzel özetlemişsin ki durumu. Bu arada ben de mühendisim kimya mühendisi ya sen :) aynı durum bende de var. İlk başladığımda citoles ve redepra alıyordum bıraktım gibi sonra nuksetti tekrardan başka ilaçlara geçtik. Şimdi paxera ve rexapin aliyorum. Benim sorunum sakin kalamiyorum. Sıkıntı anında şok etkisiyle panik yapıyorum ve kontrolü kaybediyorum. Geceleri geliyor hep. Ve uyuyamıyorum biliyorsun uyku biz anksiyeteliler için çok çok onemli. Şimdilik iyiyim çok şükür :) ama sanki biraz kafada bitiyor iş...
Genişletmek için tıkla...
O anda bende çok panik yapıyorum elimi ayağımı bereye koyacağım be diyeceğim herşey karışıyo akıl gidiyo anlık :KK43:
 
kurk mantolu madonna .!.:
Canım o kadar güzel özetlemişsin ki durumu. Bu arada ben de mühendisim kimya mühendisi ya sen :) aynı durum bende de var. İlk başladığımda citoles ve redepra alıyordum bıraktım gibi sonra nuksetti tekrardan başka ilaçlara geçtik. Şimdi paxera ve rexapin aliyorum. Benim sorunum sakin kalamiyorum. Sıkıntı anında şok etkisiyle panik yapıyorum ve kontrolü kaybediyorum. Geceleri geliyor hep. Ve uyuyamıyorum biliyorsun uyku biz anksiyeteliler için çok çok onemli. Şimdilik iyiyim çok şükür :) ama sanki biraz kafada bitiyor iş...
Genişletmek için tıkla...
Kesinlikle kafada bitiyor, bende bilgisayar mühendisiyim
 
İlaç almadığım için kendime kızıyodum ama gözlemlediğim ilerlemiş durumda olanlar ilaç pek fayda etmiyo normal insanlar için bu duruma gelmemek adına işe yarıyo bu duruma geldikden sonra iş kendinde ilaç faydasız senelerdir ilaçsız öyle böyle vaşediyorum çok bıktırıcı korkutucu ama yapacak bişi yok derdi veren Rabbim dermanıda verecek elbet
 
LivreAmour .!.:
Kızlar ; çok net söylüyorum... Geçecek. Geçmeyen sabahı bulmayan hiçbirşey yok bu hayatta.
Yıllarca mücadele ettiniz belki hala ediyorsunuz, zaman geliyor sizi kimselerin anlamadığını düşünüp böyle yaşamaktansa ölmeyi tercih ederim diyorsunuz ama gerçekten geçiyor...
2 yıl önce işyerimdeki inanılmaz stres, yoğun iş temposuna artık bünyesel de tepki vermeye başlamıştım. Birlikte çalıştığım bölüm müdürüm inanılmaz itici, kaosla beslenen, sürekli aksiyon peşinde olan, insanları üzmekten inanılmaz keyif alan biriydi. Vücudumun değişik yerlerinde ağrılarım başlamıştı, netten sürekli okuyup kendimi böbrek üstü bezi kanseri tanısı koymuştum :işsiz: :ıslık:
Bu süre zarfında sürekli çarpıntılarım, soğuk soğuk terlemelerim ve son raddede artık durmaksızın ağlama ataklarım başlamıştı. Durduramıyordum kendimi, bir insan 24 saat ağlarmı. 12 ayrı doktora gittim, tahliller, ekgler, mrlar... Tanı koyulamıyordu. Ben de mühendis olduğumdan bu durumun psikolojik yönünü hazmedemiyordum, yani nasıl olur... Biz meslek icabı kanıt isteriz :confused: En son dahiliyeci beni karşısına aldı, bak kızım dedi... Bu işin psikolojik boyutu çok farklı, bir sürü tahlil yapıldı fiziksel bir sıkıntı olsa çoktan çıkardı. Anksiyete bozukluğu bu. Bu durumu duygusal açıdan zayıf kişilerin yaşadığını düşünme... Aksine sen çok güçlü bir karakter olduğun için bunları yaşıyorsun. Kabullenemediğinden bu durumu doktor doktor geziyorsun. Seni bir psikiyatrist arkadaşıma yönlendireceğim dedi. Gittim kendisine. 4 saat kesintisiz anlattım anlattım... Prozac ve tranko buskas yazdı, 6 ay kullandım sonra bırakalım artık dedi bıraktım.
Gayet de iyiydim ama geçtiğimiz ocak sonunda yine durmadan ağlama ataklarım ve geceleri uyuyamamak başladı. Sebebini içimde hazmedemediğim başka şehire taşınmak ve oldukça keyifli olan hayatımı biraz rutine çekmek olduğunu bilecek kadar bilinçle hareket ettim ama yine ağlamalarımı durduramıyordum. Bu sefer yine aynı doktoruma gittim. Yine günde 1 tane prozac ve aksamları laroxy verdi uyumam için. Laroxy'li 1 ay kullandım bıraktım, en son mart başında covid öncesi muayenede doktorum bana ''Livre'ciğim hayatımda senin kadar durumunu güzel anlatan, hisseden ama çözemeyen kimse görmedim, anksiyete panik atak falan değil senin sorunun- senin sorunun kontrolcülük. Hayatı bu kadar yönlendiremezsin. Sal biraz :)'' dedi. Arkasından 1.5 ay sonra yani son kutu prozacı bir gün al bir gün alma bitene kadar dedi. Sonrasında da bırakıyoruz, ihtiyacın yok ilaca dedi...
Gecelerce uyumadığım elimin ayağımın boşaldığı soğuk soğuk terlediğim zamanlar çok oldu, hala oluyor. Ama ben sanırım bu durumu kabullendim. Migrenim de var mis gibiiii, oohhhh :rolleyes:
Demem o ki yalnız değilsiniz, hiçkimse olmasa bile karanlık gecede karıncanın ayak izini duyan rabbimiz yok mu ?
Geçecek kızlar, geçmeli. Ama ne olur ağır ilaçlar kullanmayın, bu hastalıkta herkes doktoruna yalvarıp ilaç arttırıyor. Benimde ilaç fobim var. Asla çok ağır, sersemletecek birşey ya da bir doz istemiyorum dedim. Ne olur zanax falan çok ağır diyorlar kullanmayın onu...
Genişletmek için tıkla...
Benimde ilaç fobim var başlayınca bağımlı hissediyorum nasıl bırakıcam telaşı oluyor bu 2.kez yoğun anksiyetem düşünün ilacı onur boyu almaya razı hale geldim yeter ki iyi olayım çocuklarım için kahroluyorum sabırsız tahammülsüz bi anne olmak istemiyorum
 
Yadeya .!.:
Hangi ilaçları ne zamandır alıyorsun yazarmisin canım
Genişletmek için tıkla...
Ben doğumdan sonra efexor kullandım iyiydim sonra fayda etmemeye başladı çok ilaç değiştirdik bi türlü iyi gelmedi aslında terapiyle ve başka ilaçla biraz düzelmiştim hayatımda bikaç üzüntü olacak şeyler yaşadım hopp başa sardım şuan sabah citoles 10mg tranko akşam da paxil 10 şuan paxile geçmeye çalışıyoruz
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

B
Geçmeyen ağrılar Fibromiyalji panik bozukluk
4 5 6
Yorumlar
105
Görüntüleme
5K
deva-12
D
B
Uzun oldu ama belki panik atak hastaları vardır
Yorumlar
11
Görüntüleme
3K
justadream36
J
M
sağlık anksiyetesi, panik atak, hayat hikayem
Yorumlar
4
Görüntüleme
2K
Muhammedemir
M
S
Tabumu yıktım
Yorumlar
15
Görüntüleme
1K
nehirayse
N
T
PANİK ATAK-ANKSİYETE-OKB
Yorumlar
14
Görüntüleme
1K
tutku3533
T
X