senin de kandilin mübarek olsun melekçim.bu arada kızın olacakmış çok sevindim canım. allah sağlıklı bir şekilde kucağına almayı nasip etsin inşallah.bu yıl kız senesi sanırım.çevremde benimki dahil bütün bebekler kız.
umarım daha iyisindir canım.ben çok giremiyorum.misafirler daha yeni gelmeye başladılar.dün arkadaşlarım geldi.tam 15 kişi.beni görmeniz lazım.canım çıktı resmen.neyse atlattık.akşam yine var misafir.valla şimdidedn yoruldum ve daha gelecek çok kişi var.
kızım 36 günlük oldu.40mıza az kaldı.bir an önce dolsun da ben de kendimi dışarı atayım.bazen çok bunalıyorum evde.süt biriktiriyorum sırf bunun için.kayınvalideme bırakıp kuaföre gidicem.eskiden sıradan olan bu şeyler şu an sabırsızlıkla beklediğim aktiviteler oldu.ne komik:))))
doğurmamış arkadaşlar bol bol dışarda vakit geçirin size tek tavsiyem.ben son zamanlarımda sürekli evdeydim.sadece hastaneye gidiyordum.hiç bir şey yapmak istemiyordum.tabi hastalığın yarattığı psikolojiydi.
şu an hamileliğime göre daha iyiyim ki ben doğum sonrası depresyondan korkup bir sürü kötü seneryo üretmiştim.öyle olmadı çok şükür.belki ikinci bebek olduğu içindir.oğluma hamileyken çok rahattım her anlamda.ama lohusalık dönemi beni ciddi sarsmıştı.neyse ki bu böyle olmadı.
melekçim sitem etmişsin kimse girmiyor artık diye.haklısın canım ama gerçekten artık hiç birşeye vakit bulamıyorum.iki çocuk gelen giden temizlik derken akşam oluyor.bir ara aynaya bile bakamıyordum kendimi o kadar bakımsız hissediyordum ki.anla artık.daha bir düzen tutturamadık.ama vakit buldukça girecceğim..........
arkadaşlar 1 aydır öyle bir bunalımdayım ki sanki tek ben yaşıyomuşum gibi geliyo. şu an 25.haftamdayım. 20. haftalara doğru ara ara kapalı yerde daralma ve nefes alamıyo hissi yoklamaya başlamıştı. bi gün sabahtan akşama kadar evde yalnız kaldım ve o gün içerisinde 2 kere nefes alamıyorum bu ev beni bunaltıyo diye paniklemeye başladım dışarı atasım geldi kendimi sanki oda üstüme üstüme geliyodu. o anları atlattım derken o gece ve ertesi gün uyuyamadım ağlayarak yataktan fırlıyodum kafamı yastığa bile koyamıyodum bi yerde oturamıyodum bile. çok zor bikaç gün öyle geçti. sonra biraz hafiflemeye başladı ama şu anda gözümü açıyorum huzursuzluk, mutsuzluk, iç sıkıntısı, arada bi gelen daralma, evime gitmeme isteği, evde yalnız kalamama var. yaşadığım kötü anlar aklımdan çıkmıyo ve yine olcak diye yaşadığım korku ve kaygı gün boyu benimle. sanki iki el boğazımda hep. hiçbir şeyden zevk alamıyorum mutlu olamıyorum. eski hayatım bir anda çöpe gitti ve hiç geri gelmiycekmiş gibi geliyo. hamilelikten hormonlardan diye düşünüyorum ama içimde ya bebekten sonra da devam ederse diye korku var. delirdim yada delircem gibi hissediyorum. Var mı bu durumda olan yada duyan. herşeyden çok etkileniyorum şu an. kötü bişey duymakta istemiyorum ya gerçi yinede soruyorum bi umut. yaşamak çok zor şu an bana. her sabah bugünü nasıl geçircem Allahım diye düşünürken her akşam acaba uyuyabilecekmiyim yine panikleyip kalkarsam diye korkuyorum sokağıma evime yatak odama girerken bunalıyoruım her an her saniye huzursuz kaygılı mutsuz umutsuz ve korku doluyum. Allaha her gün yalvarıyorum 1 ayı 1 sene gibi geçirdim hamdolsun yinede halime ilk günlerimden biraz daha iyiyim. inş. bi gün geçer, geçer dimi
bugun başka bi konuya yazmıştım bunları ama buraya daha uygun sanırım. beynim sürekli düşünüyo. düşünmeden huzursuzluk hissetmeden tv bile seyredemiyorum. bikaç haftadır en hafifinden sigaraya bile başladım o da kötü hissettiriyo yapmamam gerektiği için ama içmekte istiyorum. ben öğretmenim arkadaşlar okulda bile bunalıyorum diye ağlama krizlerine giriyorum. ben bittim yaşayamıyorum diye ağlaya ağlaya öğretmenler odasını ayaklandırdım. yemek yemek su içmek bile beni bunaltıyo. ya insan uyandığında nasıl kahvaltı yapcam yada susadığından nasıl su içicem yada duş alacağı zaman banyoda ben şimdi nasıl durcam diye korkar mı huzursuzluk çeker mi. öyle usandım kii. Allah hepimizin yardımcısı olsun. sanki 10 sayfa daha yazsam yetmiycek ne desem tarifi yetersiz kalcak gibi geliyo Allahım yalvarırım başladığı gibi bitir bir an önce. Hamileliği rahat geçenlere bende öyle özeniyorum ki. benim hormonlar (sebebinin bu olduğunu düşünmek, bilmek diyemiyorum ona bile kesin konuşamıyorum) tavan yaptı beni mahvetti.. bu psikoloji devam ederde bebeğimi yeterince sevemezsem diye bile korkuyorum offf bitmiyo korkular.. çok uzun oldu özür dilerim
canım benim seninle aynı durumdayım hamile kaldığımdan beri dünya baiıma yıkılmış gibi bende de sürekli evde bunalma korku kaygı nefes darlığı ne ararsan var keşke bende çalışabilseydim ben evde böyle oturmaktan oldum öğretmenim ama atanamadım evde de nasıl bunalıyorum anlatamam eşimle memleketlerimizdende uzağız yanımada kimse gelip gidemiyor dahada bunalıyorum yanımda annem babam olsa daha mutlu oluyorum ama işte evde tek kaldıkça çığlık atasım geliyor gece yataklarda terliyorum uyku haram oluyor sosyalleşmek iyi geliyor biraz gidebilirsen doktorada mutlaka git çok faydasını görürsün ben daha hiç hgitmedim gidenler daha iyi oluyor
arkadaşlar 1 aydır öyle bir bunalımdayım ki sanki tek ben yaşıyomuşum gibi geliyo. şu an 25.haftamdayım. 20. haftalara doğru ara ara kapalı yerde daralma ve nefes alamıyo hissi yoklamaya başlamıştı. bi gün sabahtan akşama kadar evde yalnız kaldım ve o gün içerisinde 2 kere nefes alamıyorum bu ev beni bunaltıyo diye paniklemeye başladım dışarı atasım geldi kendimi sanki oda üstüme üstüme geliyodu. o anları atlattım derken o gece ve ertesi gün uyuyamadım ağlayarak yataktan fırlıyodum kafamı yastığa bile koyamıyodum bi yerde oturamıyodum bile. çok zor bikaç gün öyle geçti. sonra biraz hafiflemeye başladı ama şu anda gözümü açıyorum huzursuzluk, mutsuzluk, iç sıkıntısı, arada bi gelen daralma, evime gitmeme isteği, evde yalnız kalamama var. yaşadığım kötü anlar aklımdan çıkmıyo ve yine olcak diye yaşadığım korku ve kaygı gün boyu benimle. sanki iki el boğazımda hep. hiçbir şeyden zevk alamıyorum mutlu olamıyorum. eski hayatım bir anda çöpe gitti ve hiç geri gelmiycekmiş gibi geliyo. hamilelikten hormonlardan diye düşünüyorum ama içimde ya bebekten sonra da devam ederse diye korku var. delirdim yada delircem gibi hissediyorum. Var mı bu durumda olan yada duyan. herşeyden çok etkileniyorum şu an. kötü bişey duymakta istemiyorum ya gerçi yinede soruyorum bi umut. yaşamak çok zor şu an bana. her sabah bugünü nasıl geçircem Allahım diye düşünürken her akşam acaba uyuyabilecekmiyim yine panikleyip kalkarsam diye korkuyorum sokağıma evime yatak odama girerken bunalıyoruım her an her saniye huzursuz kaygılı mutsuz umutsuz ve korku doluyum. Allaha her gün yalvarıyorum 1 ayı 1 sene gibi geçirdim hamdolsun yinede halime ilk günlerimden biraz daha iyiyim. inş. bi gün geçer, geçer dimi
bugun başka bi konuya yazmıştım bunları ama buraya daha uygun sanırım. beynim sürekli düşünüyo. düşünmeden huzursuzluk hissetmeden tv bile seyredemiyorum. bikaç haftadır en hafifinden sigaraya bile başladım o da kötü hissettiriyo yapmamam gerektiği için ama içmekte istiyorum. ben öğretmenim arkadaşlar okulda bile bunalıyorum diye ağlama krizlerine giriyorum. ben bittim yaşayamıyorum diye ağlaya ağlaya öğretmenler odasını ayaklandırdım. yemek yemek su içmek bile beni bunaltıyo. ya insan uyandığında nasıl kahvaltı yapcam yada susadığından nasıl su içicem yada duş alacağı zaman banyoda ben şimdi nasıl durcam diye korkar mı huzursuzluk çeker mi. öyle usandım kii. Allah hepimizin yardımcısı olsun. sanki 10 sayfa daha yazsam yetmiycek ne desem tarifi yetersiz kalcak gibi geliyo Allahım yalvarırım başladığı gibi bitir bir an önce. Hamileliği rahat geçenlere bende öyle özeniyorum ki. benim hormonlar (sebebinin bu olduğunu düşünmek, bilmek diyemiyorum ona bile kesin konuşamıyorum) tavan yaptı beni mahvetti.. bu psikoloji devam ederde bebeğimi yeterince sevemezsem diye bile korkuyorum offf bitmiyo korkular.. çok uzun oldu özür dilerim
3 gündür o kadar kötüyüm ki.. Artık kasıklarıma ağrı giriyor böyle giderse bebeğimi de kaybedicem.. Sabah 6 da uyandım gece de zar zor uyutuyorum kendimi.. Kollarımda derman kalmadı artık.. Bu nasıl bir sınav Rabbim nasıl bir şey bu güzel Allahımmmmm... İçim cayır cayır yanıyor sürekli...
Yapma böyle.Kendini sakinleştirmeye çalış.Biliyorum bazen çok zor oluyor.Yazmıştım daha önce, ben de çok uykusuz kaldım, doktora gittiğimde doktor bana "ne yaptın da bu kadar yoruldun?Çok yorgunsun.Bebek de yorulmuş, strese girmiş.Serum takalım, rahatla biraz." demişti.Doktoruna danış, belki sen de serum alırsın iyi gelir.Uyuyamasan da uzan, dinlen.Kasık ağrısı olur normaldir ama yine de doktoruna söyle bence.
Canım kasık ağrım geçti ama ataklarım çok yoğunlaştı.. Ne yapıcam bilmiyorum birde ilaç kullanıyorum.. Eve sığamıyorum..
Ne olur dua edin bana ve bebeğime öyle çok ihtiyacım var ki
slm melek caım..iyi olacaksın bu evreleri atlatacaksın senin haftalarında ben senden beterdim kilo vermiştim yemek yiyemiyor,uyuyamıyordum bir taraftan herşeyden tiksinti gelmişti..atak desen her an ölecem diye dolaşıyordum...birde benim ailem yurt dışında burda kimsem yok eşimin akrabaları desen kendi hallerinde hiç bizimle alakaları yok...bütün hamileliğimi eşimle yalnız geçirdim...son haftalarımda bile yalnızım..o zamanlar doktorum bana çok kızıyordu...allahtan bebek iyide senin gidiş hattını beğenmiyorum diye..ruh gibi dolanıyordum...ama bak bu haftalara geldim sende atlatacaksın..ataklarımız hamile olsakta olmasakta hep vardı diye duşun...ataklar bebişini etkilemez pek canım yemen iyiyse...sık sık doktoruna danış....kızımıza dikkat et...Canım kasık ağrım geçti ama ataklarım çok yoğunlaştı.. Ne yapıcam bilmiyorum birde ilaç kullanıyorum.. Eve sığamıyorum..
Ne olur dua edin bana ve bebeğime öyle çok ihtiyacım var ki
Hadis-i şerifte buyuruldu ki:
(Bismillâhillezi lâ yedurru maasmihi şeyün fil erdi ve lâ fissemâi ve hüves-semiul alim duasını sabah 3 kere okuyana,
akşama kadar, akşam okuyana da, sabaha kadar hiç bela gelmez.) [İbni Mace]
Anlamı: "Yüce Allah'in ismiyle hareket ederim. O yüce Allah ki, O'nun mübârek ismiyle hareket edildigi (O'nun ismi söylendigi) vakit, yerde ve gökte hiçbir sey okuyana zarar veremez. O yüce Allah, her seyi en iyi isiten ve en mükemmel bir sekilde bilendir.."
İmam-ı Rabbani hazretleri, talebeleri ile, uzak bir yere giderken, gece, bir handa kaldılar.
(Bu gece bir bela zuhur edecektir. [Besmele ile] (Bismillâhillezi lâ yedurru maasmihi şeyün fil erdı ve lâ fissemâi ve hüves-semiul alim)
duasını üç defa okuyun) buyurdu.
Gece büyük yangın oldu. Her odada eşyalar yandı. Duayı okuyanlara bir şey olmadı.
Dert, bela, fitne, hastalık, nazar, sihir ve zalimlerin şerrinden korunmak için,
sabah akşam, imam-ı Rabbani hazretlerinin bildirdiğini hatırlayarak, 3 defa okumalıdır.
Bu duayı çok okurum.Sen de oku.Allah şifa versin İnşallah.
slm melek caım..iyi olacaksın bu evreleri atlatacaksın senin haftalarında ben senden beterdim kilo vermiştim yemek yiyemiyor,uyuyamıyordum bir taraftan herşeyden tiksinti gelmişti..atak desen her an ölecem diye dolaşıyordum...birde benim ailem yurt dışında burda kimsem yok eşimin akrabaları desen kendi hallerinde hiç bizimle alakaları yok...bütün hamileliğimi eşimle yalnız geçirdim...son haftalarımda bile yalnızım..o zamanlar doktorum bana çok kızıyordu...allahtan bebek iyide senin gidiş hattını beğenmiyorum diye..ruh gibi dolanıyordum...ama bak bu haftalara geldim sende atlatacaksın..ataklarımız hamile olsakta olmasakta hep vardı diye duşun...ataklar bebişini etkilemez pek canım yemen iyiyse...sık sık doktoruna danış....kızımıza dikkat et...
4lü tarama sonuçlarını da aldık gayet iyi çıktı.. Daha ne istiyorum ki bilmem.. Çok şükür Rabbime..
Çok şükür yiyorum canım bir şekilde Allahtan ki arada iyi hissediyorum kendimi.. Hamile olmadan önce benim bu kadar uzun sürmüyordu.. Kafam sürekli olumsuz çalışıyor onunda etkisi var tabi.. Kaç haftadan sonra azalmaya başladı senin canım? Derdi veren Allah dayanma gücüde veriyor ama bazen dayanamayacak gibi oluyor insan.. Tek dileğim hayırlısıyla hamileliğimi atlatıp evladımı sağlıkla dünyaya getirmek ondan sonrası elbet gelecektir Allahın izniyle..
benimki 22haftadan sonra azaldı ya...ben 22ci haftaya kadar hiç kilo almadım yiyemiyordum 24ci haftadan sonra yemeye başladım..birde ben sigara tirakisiydim hamileliğimde sigarayıda bıraktım stresim ondan dahada arttı...bak senin 4lü iyi çıkmış gözün aydın...benim 2li test pozitifti birde onun stresini yaşadım azmış gibi.sonra erken doğum riski falan hep sorunlu hamilelik geçirdim...ama sonuçta bugünlere geldim allaha şükür..ataklarda akisiyetelerde korkularda acılarda sevinçlerde geçiyor cnm bir şekilde..arada çok zor zamanlar oluyor dayanamıyorsun ee biz paliyiz bunlar normal sonuçta neataklar atlatmış insanların atlatıyoruz...allah sabır versin ya şimdilerde de doğum yaklaştı onun korkusu sardı beni....(((
Helen iyi olman harika.. Korktukların olmadı ne mutlu sana Allah bizlere de nasip etsin inşallah...
Haklısın bebek olunca çok zor olur kendine vakit ayırmak heleki 2 çocukla...
40ında çıkıyor ne güzel sanki ben hiç yaşayamacakmışım gibi geliyor bu günleri.. psikolojimden dolayı biliyorum..
Fırsat buldukça bizlere yaz.. Kendinize iyi bakın canım...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?