- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Panik Atak Yaşayan Hamileler, Hamile adayları...
- Konu Sahibi Editor
- Başlangıç Tarihi
Fulsac bilmiyorum. Sertralin ve paroksetin hakkında bilgim var
- 13 Aralık 2020
- 1.028
- 1.390
Firstangel35 bir de sanırım
Herkese merhaba ,yazdiklarinizi okudum beni anlayan kisileri gördükçe oldukça sevindim.icime ferahlik geldi.ben ilac kullanirken hamile kaldim.birakamiyorum ,kullandigim ilac citoles 5 mg. Normalde iyiydim ama sanki atak geldiginde delircem saniyorum.Hamileliktede ilac kullanmadan yapabilecegimi sanmiyorum. Prof pskiyatri ve kadin dogum doktorum onayladi. Pskiyatrstim riskin cok dusuk oldugunu soyledi,kadin dogumcumda anne sagligi daha onemli dedi. Sizler neler yaptiniz bu surecte cocugunu doguranlar son zamanlarda olanlar
- 6 Haziran 2020
- 145
- 87
- 39
Aynen iki çocukla vakit geçiyor kaygılarım var bı sefer de çoçuklarla ilgili beniimde 7 yaşında bir oğlum var yazın sekiz yaşına girecek inşallah umarım bıradaki herkez bir gün iyileşir
- 23 Ocak 2016
- 32.464
- 48.781
İnanıyor muymuş cevap yazdı mı
Bir kez yaşasa atağı şapka çıkarır Allah yardımcınız olsun diye
- 23 Ocak 2016
- 32.464
- 48.781
Bir kızım var bu hastalıktan müzdaribim ona kardeş yapamam diye düşünüyorum bu da beni çok üzüyor 4 yaşında şuan doğumdan sonra dönem dönem iyi oldum birşeylere üzülünce hep tekrarladı bu hastalık anksiyete depresyon da eklendi tabii hamile iken hiç ilaç kullanmamıştım atak çok geldiği dönemler evde durarak geçirmiştim doğumdan sonra kızım da emmediği için ilaç kullanmaya başladım ve mama ile beslendi şimdi vicdan azabı çekiyorum kızıma kardeş yapmak için cesaretim olmadığı için Allahım yardım etti o dönemler geçti şimdi de ara ara yokluyor tam düzelemedim aslında düzeldim de hayatımda ters giden şeyler olunca yine başa sardım eşim ailem kızıma bir kardeş konusunda çok ısrarcılar kendimi çok suçlu hissediyorum bunu tarif edemem ama aynı süreçlere hiç ama hiç cesaretim yok ilaç bırakma evresi aşırı ataklar sonra yine ilaca başlama
Açıkçası çok iyiyim diyemeden hiç düşünmüyorum bunun suçluluğunu yaşıyorum
Açıkçası çok iyiyim diyemeden hiç düşünmüyorum bunun suçluluğunu yaşıyorum
Ne güzel bir kızınız varmıs allah bagıslasın bizler daha ona kavuşmak icin neler cekiyoruzBir kızım var bu hastalıktan müzdaribim ona kardeş yapamam diye düşünüyorum bu da beni çok üzüyor 4 yaşında şuan doğumdan sonra dönem dönem iyi oldum birşeylere üzülünce hep tekrarladı bu hastalık anksiyete depresyon da eklendi tabii hamile iken hiç ilaç kullanmamıştım atak çok geldiği dönemler evde durarak geçirmiştim doğumdan sonra kızım da emmediği için ilaç kullanmaya başladım ve mama ile beslendi şimdi vicdan azabı çekiyorum kızıma kardeş yapmak için cesaretim olmadığı için Allahım yardım etti o dönemler geçti şimdi de ara ara yokluyor tam düzelemedim aslında düzeldim de hayatımda ters giden şeyler olunca yine başa sardım eşim ailem kızıma bir kardeş konusunda çok ısrarcılar kendimi çok suçlu hissediyorum bunu tarif edemem ama aynı süreçlere hiç ama hiç cesaretim yok ilaç bırakma evresi aşırı ataklar sonra yine ilaca başlama
Açıkçası çok iyiyim diyemeden hiç düşünmüyorum bunun suçluluğunu yaşıyorum
ilaç da kullanıyoruz cogumuz. Bence kardese gerek yok bu durumda. O cocuga sağlam anne lazım cünkü. Ailen ne yasadıgını anlamaz ki sen bilirsin bu günleri. Ya da hamile kalacaksan ilaçla kalacaksın öncesinde görüsüp. Ben acıkcası kendim yasadigim icin önermem kimseye bu halde hamile kalmayı. Hamilelik döneminde cok daha artıyor bu hastalık. - 13 Aralık 2020
- 1.028
- 1.390
İlaç ile hamile kalabilirsin tabii eğer sen de gerçekten hamile kalmak istiyorsan. Vicdan azabı, eşin dostun istemesi ile olacak şey degil. Sen ne zaman istersen o zaman olsun. 4 yaş cok büyük degil benim kardeşimle 10 yaş aram var. İyice toparlanıp çocuğun da büyüyünce tekrar bebek bakımı İşlerine girişmek daha kolay olabilir. Ben ikinci düşünürsem büyük konuşmayım ama ilaçsız hamilelik asla düşünmem hala toparlandım denemez ve hamilelikte çoğu arkadaş ile benzer durumdayız.Bir kızım var bu hastalıktan müzdaribim ona kardeş yapamam diye düşünüyorum bu da beni çok üzüyor 4 yaşında şuan doğumdan sonra dönem dönem iyi oldum birşeylere üzülünce hep tekrarladı bu hastalık anksiyete depresyon da eklendi tabii hamile iken hiç ilaç kullanmamıştım atak çok geldiği dönemler evde durarak geçirmiştim doğumdan sonra kızım da emmediği için ilaç kullanmaya başladım ve mama ile beslendi şimdi vicdan azabı çekiyorum kızıma kardeş yapmak için cesaretim olmadığı için Allahım yardım etti o dönemler geçti şimdi de ara ara yokluyor tam düzelemedim aslında düzeldim de hayatımda ters giden şeyler olunca yine başa sardım eşim ailem kızıma bir kardeş konusunda çok ısrarcılar kendimi çok suçlu hissediyorum bunu tarif edemem ama aynı süreçlere hiç ama hiç cesaretim yok ilaç bırakma evresi aşırı ataklar sonra yine ilaca başlama
Açıkçası çok iyiyim diyemeden hiç düşünmüyorum bunun suçluluğunu yaşıyorum
Aynen ben su an hiç düsünmüyorum 2 falan gerçekten bunu sağlıkla kucagıma alıp büyütebileyim de.. cok zor bir dönem bizler için. İçsen ilaç kaygısı içmesen stresin bebegi daha cok etkilemesi. Bebeklere sağlam sağlıklı anneler lazım. 4 yas kücük bir yaş. Acıkcası büyük konusmayayım ama tekrar bunları yasamaktansa allah bebeklerimize saglık uzun ömür versin bana yeter
Eş dost anne baba yapalım isterler ama su 9 ayı biz biliriz. Daha bunun büyütmesi var. Dedigin gibi kardeş olacaksa da 7-8 yasından önce olmamasi lazim ki cocuk kendini kurtarsın. Benim yegenlerim arasında 5 yas var ve büyük olan annesine cok cektiriyor.. hem hamilelik hem diğer cocuk hem anksiyete cok daha zor olur.Canim bu arada hepimiz aynıyız. Bu hastalık zor ve sıkıntılı zamanlarda tekrarlıyor tamamen geçmesi söz konusu değil malesef. Hamileligin zorlugunu da biliyorsun. Ben de hamile kalmadan önce cok iyileşmiştim mesela. Nüksetti ama hormonal degisimle. Hic depresyon yasamamis biri bile hamilelik depresyonu yasayabiliyor bizim riskimiz daha fazla. Ben İlaci birakamadim sadece azaltabildim. Cektiklerimi kimse ceksin istemem ama cocugu hic olmayan arkadaslar icin geçerli değil bu yazdıklarım. Eğer kendin gerçekten istiyorsan hazırım basa cıkabilirim diyorsan yap tabi ki. Bana sorarsan birkaç sene daha büyüsün okula başlasın derim.Bir kızım var bu hastalıktan müzdaribim ona kardeş yapamam diye düşünüyorum bu da beni çok üzüyor 4 yaşında şuan doğumdan sonra dönem dönem iyi oldum birşeylere üzülünce hep tekrarladı bu hastalık anksiyete depresyon da eklendi tabii hamile iken hiç ilaç kullanmamıştım atak çok geldiği dönemler evde durarak geçirmiştim doğumdan sonra kızım da emmediği için ilaç kullanmaya başladım ve mama ile beslendi şimdi vicdan azabı çekiyorum kızıma kardeş yapmak için cesaretim olmadığı için Allahım yardım etti o dönemler geçti şimdi de ara ara yokluyor tam düzelemedim aslında düzeldim de hayatımda ters giden şeyler olunca yine başa sardım eşim ailem kızıma bir kardeş konusunda çok ısrarcılar kendimi çok suçlu hissediyorum bunu tarif edemem ama aynı süreçlere hiç ama hiç cesaretim yok ilaç bırakma evresi aşırı ataklar sonra yine ilaca başlama
Açıkçası çok iyiyim diyemeden hiç düşünmüyorum bunun suçluluğunu yaşıyorum
- 13 Aralık 2020
- 1.028
- 1.390
Benim görümcem de öyle 4 yaş fark var iki bebek arasında malum pandemi şimdi çocuk kreşe falan da gidemiyor herkes evde çocuk durmuyor bi de enerjisini atamıyo annenin başını kaşıyacak vakti yok. Anksiyete vb öyle problemleri yok ama çok tahammülsüz ve gergin oldu büyüğe karşı özellikle ve cok bunalıyor. Annem o konuda rahattı yeri gelir bana emanet eder markete gidip gelirdi bile. Ama herkesin kendi tercihi hayatı tabii. Ben göze alamıyorum şahsen. Hele bi doğsunlar da bakalımAynen ben su an hiç düsünmüyorum 2 falan gerçekten bunu sağlıkla kucagıma alıp büyütebileyim de.. cok zor bir dönem bizler için. İçsen ilaç kaygısı içmesen stresin bebegi daha cok etkilemesi. Bebeklere sağlam sağlıklı anneler lazım. 4 yas kücük bir yaş. Acıkcası büyük konusmayayım ama tekrar bunları yasamaktansa allah bebeklerimize saglık uzun ömür versin bana yeter
Yok simdiki cocuklar baska ya. Bence 7 yas falan olmasi lazim gerçekten hic anksiyete bilmeyenler bile ne krizler geçiriyorBenim görümcem de öyle 4 yaş fark var iki bebek arasında malum pandemi şimdi çocuk kreşe falan da gidemiyor herkes evde çocuk durmuyor bi de enerjisini atamıyo annenin başını kaşıyacak vakti yok. Anksiyete vb öyle problemleri yok ama çok tahammülsüz ve gergin oldu büyüğe karşı özellikle ve cok bunalıyor. Annem o konuda rahattı yeri gelir bana emanet eder markete gidip gelirdi bile. Ama herkesin kendi tercihi hayatı tabii. Ben göze alamıyorum şahsen. Hele bi doğsunlar da bakalım
Anneye en büyük kıskanclık ne sinir oluyor cocuklarda diğeri dogunca. En büyük krizler hep büyük cocuktan geliyor zaten. Ya yaşları cok yakın olacak 1,5-2 sene ya da uzun- 21 Eylül 2015
- 61
- 21
- 35
Reddress e katılıyorum çocuğuna sağlam anne lazım ama yeterince destekçin varsa, gerektiğinde babası veya büyükler yardım edebilecekse ilaç kullanarak neden olmasın. Ben ilacı ömrüm boyunca bırakabileceğimi sanmıyorum. Yine de 2 çocuğum olsun isterdim ve yapmaya çabalardım. Benim kardeşim yoktu hep ondanBir kızım var bu hastalıktan müzdaribim ona kardeş yapamam diye düşünüyorum bu da beni çok üzüyor 4 yaşında şuan doğumdan sonra dönem dönem iyi oldum birşeylere üzülünce hep tekrarladı bu hastalık anksiyete depresyon da eklendi tabii hamile iken hiç ilaç kullanmamıştım atak çok geldiği dönemler evde durarak geçirmiştim doğumdan sonra kızım da emmediği için ilaç kullanmaya başladım ve mama ile beslendi şimdi vicdan azabı çekiyorum kızıma kardeş yapmak için cesaretim olmadığı için Allahım yardım etti o dönemler geçti şimdi de ara ara yokluyor tam düzelemedim aslında düzeldim de hayatımda ters giden şeyler olunca yine başa sardım eşim ailem kızıma bir kardeş konusunda çok ısrarcılar kendimi çok suçlu hissediyorum bunu tarif edemem ama aynı süreçlere hiç ama hiç cesaretim yok ilaç bırakma evresi aşırı ataklar sonra yine ilaca başlama
Açıkçası çok iyiyim diyemeden hiç düşünmüyorum bunun suçluluğunu yaşıyorum
- 23 Ocak 2016
- 32.464
- 48.781
Kardeşsizlik nasıl birşey gerçekten vicdan azabı çekiyorumReddress e katılıyorum çocuğuna sağlam anne lazım ama yeterince destekçin varsa, gerektiğinde babası veya büyükler yardım edebilecekse ilaç kullanarak neden olmasın. Ben ilacı ömrüm boyunca bırakabileceğimi sanmıyorum. Yine de 2 çocuğum olsun isterdim ve yapmaya çabalardım. Benim kardeşim yoktu hep ondan
ben de ilacı pek bırakabileceğimi sanmıyorum bu sabah ilaç kullandığım halde kötü bir anksiyete başlangıcı ile atak yaşadım 
- 23 Ocak 2016
- 32.464
- 48.781
Gönlüme su serptiniz 4 yaş evet çok büyük değil kızıma kardeş yapamayacağım diye düşününce çok üzülüyorum anlatamam
- 13 Aralık 2020
- 1.028
- 1.390
Benim hiç anksiyete depresyon gecmisi olmayan bir arkadasim evlenmeden önce 5-6 çocuk yapicam der dururdu :)) Evlendi 3 yaşında kızı var şu an ikinciyi düsünmüyor. Annelik zor kaldı ki hamileliği de doğumu da çok rahat geçti. Ona rağmen şu an gözü yemiyor. Belki tek çocuk olarak kalır diyor. Bebeği taşıyacak olan sizsiniz sizin kararınız daha önemli. Hele bizim gibi anksiyete vb geçmişi olanlara daha da zor.. Ama bence sen yaparsın hamileliği ilaçsız atlatabilmek bu hastalıkta bence süper bi başarı.. bunu yabana atma derim :) ataklar azalınca, kendni bedenen ve ruhen daha iyi hissedince hazırlkklara başla. Bu süre 6 ay da olabilir 6 yılda.. sen önemlisin hepsinden önce.
- 23 Ocak 2016
- 32.464
- 48.781
Ben de öyle derdim 4 tane çocuk istiyorum derdim hamileliğim rahat geçti ama ondan sonra 1 yıl depresyon yaşadım çok zor günlerdi yine aynı olma korkusu ara ara gelen ataklar beni geleceğe dair umutsuz bırakıyor
